تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814734469
دي ز دلتنگي زماني طوف کردم در چمن
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دي ز دلتنگي زماني طوف کردم در چمنشاعر : سنايي غزنوي يک جهان جان ديدم آنجا رسته از زندان تندي ز دلتنگي زماني طوف کردم در چمنبي دهن خندان درخت و بي زبان گويا چمنبي طرب خوشدل طيور و بي‌طلب جنبان صبانرگس آنجا خوش بخفته در کنار نسترنسوسن آنجا بر دويده تا ميان سرو بنفوطهي کحلي بنفشه شعر سيما بي سمنچاک کرده بر نواي عندليب خوش نواشاخ مرجان ارغوان و عقد گوهر ياسمنبسته همچون گردن و گوش عروس جلوه‌گرنقش بيرون سوي و نقاش از درون سو خامه زنبوي بيرون سوي و عطار از درون سو مشک سوزکاينت عقل افزاي صحرا وينت جان پرور وطنمن در آن صحراي خوش با دل همي گفتم چنين:بر چنين آواز و رنگ و بوي مانده مفتتنباغ رفت از راه ديده کي سنايي آن توييتا هم از خود فارغ آيي هم ز بلبل هم ز منمجلس نجم القضاة و قاري و حالش ببيندل بدين تزويرها هرگز ندارد مرتهنرنگ و بوي باغ و بستان را چه بيني کاهل دلنقش بندان در خطا و مشک سايان در ختنسوي قاضي شو که خلق و خلق او را چاکرندپيش هر بادي که بيني چفته گردد نارونراستي از نارون بيني ولي از روي ضعفجز به پيش راستي چفته نشد چون نون «ان»نجم را آن استقامت هست کاندر راه دينهست شمع گفت او را سمع هشياران لگنشمع ما را گر لگن کردست چرخ از خاک و خوننعره‌هاي «طرقوا» برخيزد از جان در بدنچون عروس فکرت او چهره بگشايد ز لببرتري از علم او زايد چو نصب از حرف «لن»ساکني از حلم او خيزد چو جزم از حرف «لم»کز تو خوشتر چيست؟ گويد: مجلس قاضي حسنمن چه گويم گر ز فردوس برين پرسي تو اينفاخته کوکوکنان يعني که کو آن انجمننجم را باغ اين ثنا مي‌گفت وز شاخ چنارخرقه در بازد فقير و بت بسوزد برهمنشاد باش اي مهتري کز بهر چشم زخم توچون فرود آيي ازو «والنجم» خواند ذوالمننچون به منير برشوي «والشمس» خواند آسمانوي مقر دشمنان از رد تو تابوت ظناي نثار دوستان از کان تو ياقوت علمپرده‌ي خلقان تويي چون روي بنمايد محنانجمن دلها تويي چون پشت برتابد هديبنده‌ي يک بت شود آن گه که بسپارد ثمناين بتان کامروز بيني از سر دون همتيکز سر همت يکي بت را نشد هرگز شمناندرين بتخانه قاضي صدهزاران بت بديدگنگ ماندست ار چه هستش ده زبان در يک دهنسوسن آزاده را بيني که بي‌تاييد اصلدر طريق دين بگويد صدهزار الوان سخنشمع دنيا را ببين کز يک زبان در يک زمانگر چنين خوانمت نجمي ور چنان خوانم مجناين خطابت از دو معني چون برون آيد هميزهر خورد و دوستان گشتند از آن دل پر حزناندر آن ساعت که همنامت ز دست دشمنيزهره خون گشتي وز آن چون مشک زادي با لبنزين عبارت گر لبش خالي نبودي در دهانشاز جمال لفظ خود هم عدن گردي هم عدنروضه‌ي شرع معين‌الدين ز بهر عز دينسوختي بتخانه و در هم شکستي آن وثنهر دلي کز عشق و جاه و مال چون بتخانه بودهمچو محمود آمدي بتخانه سوز و بت شکننسبت از محموديان داري و بهر عز دينزيرکان دانند سير از سوسن و خار از سمنمدعي بسيار داري اندرين صنعت وليکتوتيايي نايد از هر باد و از هر پيرهنبي‌جمال يوسف و بي سوز يعقوب از گزافرفته‌اي جايي که بيش آنجا نه ما گنجد نه منگر چه در ميدان قالي ليکن از روي خردگر نه بهر مصلحت بودي ز من گشتي زمناز براي انتظار مجلست را روز و شبمرغ بريان طوطي گويا شود بر بابزنشادباش اي عندليبي کز پي وصفت هميچون پري پوشيده شد گو باش عريان اهرمنگر تن ما جامه‌ي عيدي ندارد گو مداربا فنا هرگز بدين پوشش نگردد مقترنجان ما آن جامه پوشيده ز اوصافت که بيشميروم چون شمع سر پر نور و دل پر سوختنافسري سازم ز گرد نعل اسبت روز عيدکي نهاده بر ميان فرق جان خويشتنتا ز روي تهنيت گويند اجرام سپهربر مريد مرده خواند هم در اندازد کفنمادحت عريان کجا ماند که گر مدح تراباد جسم و جان تو تا روز محشر بي‌وسنباد عمر و عز تو اندر زمانه لايزالنز خراسان چون تويي زادست نز غزنين چو منشادمان باش از من و از خود که اندر نظم و نثرتا نگردد شير غرنده شکار پيره‌زنتا نگردد صعوه مانند عقاب تيز چنگتا فلک بر پاي باشد فرش دين بر وي فگنتا جهان بر جاي باشد نقش دين بر وي نگاراي بقاي تو بهار و قدر عيد مرد و زنفرخ و فرخنده بادت نوبهار و روز عيدشاخ بدگويان تو سوز و بيخ بد دينان تو کنکام دين داران تو جوي و نام دين‌داران تو بر
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 893]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها