تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815337719
همه فن حریف ها
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: Razak26th August 2008, 08:39 AMیكی از ویژگی‌های منحصر به فرد جامعه ایران، همه فن حریف بودن افراد آن است. در كشور ما اكثرا دوست دارند فراتر از نقشی كه عهده‌دار آنند ، خودی نشان دهند و تصویری جذاب به دیگران ارائه كنند. اگر این حرف را باور ندارید ، كافی است فقط یك روز با تاكسی از نقطه‌ای به نقطه دیگرشهر بروید ، دقایقی را در این فضای عمومی بگذرانید و در این محفل و گردهمایی از نوع اتومبیلی آن شركت كنید تا این موضوع بر شما مسلم شود. جامعه‌شناسان معتقدند مردم ایران از جمله مردمانی در جهان هستند كه زود تحت تاثیر شرایط محیطی قرار می‌گیرند و جوگیر می‌شوند. بیشتر این مردم گاهی در محافل عمومی چنان با شما صحبت می‌كنند كه گویا همین الان از آسمان هفتم به زمین آمده‌اند. البته در این زمینه ما در جهان خیلی هم تنها نیستیم. همه فن حریفی یك ویژگی فرهنگی در میان جهان سومی‌هاست. مردم جهان سوم چون در بسیاری از تحولات اجتماعی، تاریخی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی كمتر دیده شده‌اند یا از لحاظ روحی و روانی نتوانسته‌اند خودی نشان دهند گاهی این عقده‌های فروخورده را به اشكال گوناگون جلوه می‌دهند. تاكسی یك ویژگی خاص و منحصر به فرد دارد. این‌كه هر فردی می‌تواند برای دقایقی با دیگران در مورد هر موضوع و سوژه‌ای وارد عرصه گفتگو و دیالوگ شود و به نوعی خود را از انباشت هیجانات و فشارهای روحی و روانی تخلیه كند؛ اما آنچه در این خصوص جالب و حائز اهمیت است، درونمایه این گفتگوها و مباحث است كه اگر مورد تحلیل محتوا قرار گیرد، نتایج جالبی خواهد داشت. تحقیقات نشان می‌دهد یكی از مشكلات فرهنگی جامعه ما، تبلور احساسات و هیجانات فروخورده در یك قالب اتوپیایی و آرمانی است، قالبی كه با آرزوها و آمال‌های فرد همخوانی دارد. فقط كافی است یكی از مسافران این وسیله نقلیه از موضوعی مثل تورم، بیكاری، اعتیاد و... لب به سخن بگشاید، در آن صورت پس از دقایقی تب بحث و ارائه نظریات گوناگون بالا می‌گیرد و هر كس از پشت سنگر خود به دیگری هجوم می‌برد و خواسته و ناخواسته خود را به رخ دیگران می‌كشد. آنچه قابل توجه است، این است كه كمتر دیده میشود افراد در این مجادله‌ها و بحث‌ها مشاركت نكنند یا نظری ارائه ندهند؛ البته ناگفته نماند این‌كه یك فضا و بستر مناسب بحث و گفتگو میان مردم وجود داشته باشد، نه تنها نابهنجار نیست، بلكه بسیار سودمند و دارای كاركردهای مثبت است، اما آسیب و معضل این فرهنگ در این است كه بیشتر مردم در مباحث و مسائلی وارد بحث می‌شوند و نظر می‌دهند كه در آن صاحب‌نظر نیستند، مثلا گاهی مشاهده میشود یك فرد چنان از تورم و راه‌های كنترل آن صحبت می‌كند كه هر شنونده‌ای تصور می‌كند كه او حتما در رشته اقتصاد تحصیل كرده است. اگر از او بپرسیم كه شغل شما چیست با شنیدن این‌كه او فرش فروش یا آرایشگر است، دچار شگفتی و تعجب می‌شویم. شاید بگویید یك فرد می‌تواند در زمینه‌های مختلف اطلاعات كسب و در مورد آن اظهارنظر كند. در این مورد كسی تردیدی ندارد، اما باید دانست كه بین ابراز نظر با طرح یك ایده كارشناسانه بسیار تفاوت وجود دارد. در كشورهای پیشرفته مردم عموما درباره مسائل مختلف اظهارنظر نمی‌كنند و ترجیح می‌دهند بحث و نظر در مورد مسائل غیرمرتبط با تخصصشان را به اهل فن واگذار كنند.. این تفاوت حتی در میان اهل نظر و نخبگان فكری كشورهای فرادست و فرودست هم دیده میشود. در غرب اگر از یك استاد رشته جامعه‌شناسی بپرسید كه نظر شما در مورد افزایش فاصله طبقاتی در جهان چیست؟ ممكن است بگوید: «من در این مورد مطالعه‌ای ندارم. تخصص من در رشته جامعه‌شناسی خنده است» كه این پاسخ برای ما قابل قبول نخواهد بود و تعجب و شگفتی فراوانی را بر خواهد انگیخت. ● معلم‌ها و توهم بحرالعلومی با توجه به گسترش فرهنگ همه فن حریفی، تصوری كه دانش‌آموزان یا دانشجویان از معلم‌ها و استادان خود دارند نیز یك تصور خیالی و فراتر از حقیقت است. دانش‌آموزان دوست دارند معلمشان در مورد همه مسائل علامه دهر بوده، دارای اطلاعات كافی و فراوان باشد. وای به روزی كه معلمی در مورد مساله‌ای ابراز بی‌اطلاعی و ناآگاهی كند كه با برچسب بی‌سوادی در میان شاگردان مشخص خواهد شد. یك دانشجو در مورد یكی از استادانش كه بتازگی از بهترین دانشگاه فرانسه (سوربن) فارغ‌التحصیل شده بود، می‌گوید: این استاد، متخصص مردم‌شناسی در شاخه فرهنگ عامیانه مردم فرانسه بود. هر وقت دانشجویان از او در مورد مسائل فرهنگ عامه دیگر كشورها از جمله ایران سوال می‌كردند او بصراحت پاسخ می‌داد نمی‌دانم، كه این ندانستن‌ها پس از مدتی منجر به ایجاد برچسب كم‌سوادی او در میان دانشجویان شد و حتی در میان برخی از استادان دیگر و مدیران دانشگاه این بحث به میان آمد و عنوان شد كه پایان‌نامه دكتری‌اش را با كمك دیگران نوشته و با پول دكتر شده است، اما این دانشجو تاكید می‌كند كه او به واقع استادی فاضل و متخصص در زمینه رشته تخصصی‌اش بود. این مساله به شكل حادتر نیز قابل مشاهده است و آن وقتی كه یك استاد در كلاس از روی نوشته یا متن از پیش آماده شده به دانشجویان درس می‌دهد و در آن صورت صدای نجواها و در گوش صحبت كردن‌های دانشجویان از دور شنیده میشود كه می‌گویند: «بابا این كه سوادش را روی كاغذ با خود حمل می‌كند.» در حالی كه در كشورهای پیشرفته نه تنها استادان دانشگاه بلكه هر شخصیت سیاسی و فرهنگی در هر سخنرانی یا مجلسی، بدون نوشته و كاغذ و ارائه دقیق آمار و ارقام سخنی به زبان نمی‌آورد. متاسفانه تصور ما از معلم، استاد و اهل فن این است كه او باید علامه دهر باشد و از نحوه تولید سوزن تا ساخت شاتل و ماهواره و زندگی در كره ماه بداند. اما دانستن و دانایی در دنیای امروز بشدت تخصصی و خردنگر شده است، در حالی كه ما هنوز به دنبال ابوعلی سیناها و خواجه نصیرالدین طوسی‌هایی هستیم كه در بسیاری از زمینه‌ها متبحر و استاد باشند. ● همه فن حریفی و جامعه شتابزده ولادیمیر پائلوكوویچ، متخصص مسائل فرهنگ عامه معتقد است: همه فن حریفی یك عارضه تمدنی در مشرق زمین است. مردم مشرق زمین چون با یك فاصله عمیق فرهنگی با غرب مواجه هستند برای جبران این فاصله دچار شتابزدگی شده‌اند و سعی می‌كنند كمبودهای تمدنی خود را با سطحی‌نگری و طی كردن چند مسیر به شكل ناقص در یك زمان كمبودها را به نوعی جبران كنند. بر همین اساس دیده میشود كه بسیاری از جوانان در آن واحد در ۲ رشته تحصیل می‌كنند یا بسیاری از مردم به طور همزمان در چند شغل مشغول به كار هستند كه بعضا چون این شغل‌ها از لحاظ فرهنگی و ارزشی با هم متفاوتند، در فرد تعارض و آشفتگی روحی و فكری ایجاد می‌كند؛ البته از وجود مشكلات اقتصادی و ناتوانی تامین نیازهای خانواده با درآمدهای یك شغل هم نباید غافل ماند. مساله همه فن حریفی فراتر از مشكلات تورمی و اقتصادی نمود دارد، به طوری كه این شتابزدگی در تمام شوونات زندگی مردم رسوخ می‌كند و دیده میشود. دیدگاه دیگری هم در این زمینه وجود دارد. این‌كه در ایران چون در سطوح مدیریتی چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی تخصص‌گرایی رعایت نمی‌شود و بارها دیده شده كه افراد در مشاغل و منصب‌های مهمی اشتغال دارند كه با تخصص آنها همخوانی ندارد. به طور طبیعی در میان مردم عامه نیز این فرهنگ گسترش می‌یابد. این موضوع نه تنها میان بزرگسالان، بلكه در كودكان، نوجوانان و جوانان هم دیده میشود. بسیاری از نوجوانان و جوانان با ورود به دوران بلوغ دچار بلاتكلیفی‌ها، سردرگمی‌ها و تصمیم‌گیری‌های خام و ناقص می‌شوند. همین مساله آنها را به مبالغه و زیاده‌روی در مورد خود دچار می‌سازد. جوانان امروز می‌خواهند مسیر رشد و ترقی را یكشبه بپیمایند و وقتی در واقعیت با مشكلات و بن‌بست مواجه می‌شوند، خود را در میان همسالان، فامیل و خویشاوندان و حتی خانواده فراتر از حد ممكن نشان می‌دهند بخصوص وقتی فاصله طبقاتی و سطح زندگی میان مردم بسیار متفاوت باشد، این مساله حادتر خواهد بود. متاسفانه پدیده همه فن حریفی این روزها گسترش بیشتری پیدا كرده و بویژه میان دختران و زنان جامعه ما كه در شكستن انحصارات جامعه پدرسالار عجله دارند، بیشتر دیده میشود. زنان كه می‌خواهند اعتبار و منزلت اجتماعی برابر با مردان بیابند ، بیشتر در گردباد همه فن حریفی گرفتار می‌شوند؛ البته ناگفته نماند این خصوصیت در زنانی دیده میشود كه توانسته‌اند پله‌های ترقی را طی كنند و در شغل و منصب‌های مهمی مثل مدیریت یك شركت، تدریس در دانشگاه و تدریس موسیقی و... به كار مشغول شوند وگرنه در میان زنان خانه‌دار همچنان عقده خودكم‌بینی در مقابل همسران و دیگران دیده میشود. جامعه‌شناسان معتقدند: همه فن حریفی آفتی است كه می‌تواند یك جامعه را به مسیرهای نامطمئن و شغل‌های آسیب‌زا سوق دهد، چون رسیدن به منزلت‌های اجتماعی بالاتر، هزینه‌های بالایی دارد و زمان زیادی را باید برای آن گذاشت و در جامعه‌ای دیده میشود كه مردم حوصله و صبر و تحمل زیادی برای رسیدن به پیشرفت و موفقیت ندارند، بنابراین تمایل و علاقه ورود به مشاغل آسیب‌زا مثل دلالی، واسطه‌گری، سوداگری، روسپی‌گری، قاچاق موادمخدر و... برای رسیدن به آرزوها و طی پله‌های ترقی بیشتر میشود. از سوی دیگر، با توجه به گسترش فرهنگ مصرف بیشتر، رسیدن به پول و ثروت برای پاسخگویی به نیازها و آرزوها بیشتر شده است. بر همین اساس مشاهده می‌كنیم آمار رو به رشد پزشكانی كه تجارت فرش می‌كنند و تجاری كه به دنبال مدرك لیسانس و فوق لیسانس برای حفظ پرستیژ اجتماعی خود هستند. در یك تحقیق از ۳ دانشگاه غیرانتفاعی در تهران مشخص شد كه بیش از ۸۰ درصد پسران برای داشتن مدرك و حفظ پرستیژ اجتماعی خود به دانشگاه آمده‌اند، در حالی كه شغل اصلی بیش از ۶۰ درصد آنها آزاد و غیردولتی بود. فعالیت در چند جبهه در افراد یك جامعه باعث گسترش سطحی‌نگری در كارها و تخصص‌ها شده است، به طوری كه همه خود را در تمام امور متخصص، باتجربه و اهل فن می‌دانند، در حالی كه حتی فرصت مطالعه و ژرف نگری در یكی از آن كارها هم برایشان وجود ندارد. وقتی ژرف‌نگری و فرهنگ كندوكاو و مطالعه در جامعه‌ای ضعیف شود، افراد برای دیده و مطرح شدن به حرف زدن و نظر دادن درباره همه امور روی می‌آورند كه این چالشی بزرگ بر سر راه فرهنگ‌های ریشه‌دار است. ● بازار داغ تقلب‌گرایی علاوه بر موارد ذكر شده، در ایران به دلیل ضعف در سیستم استعدادسنجی و برنامه‌ریزی برای كانالیزه كردن افراد در مسیر علایق قلبی‌شان با نوعی آشفتگی در تصمیم‌گیری، چند كار را با هم انجام دادن، تجربه تحصیل در رشته‌های مختلف و در نهایت بلاتكلیفی و سردرگمی میان دانش‌آموزان و دانشجویان مواجه می‌شویم. در تحقیق یك ngo مشخص شد در ایران نسبت به دیگر كشورها تغییر رشته دانشگاهی بیشتر دیده میشود. بسیاری از دانش‌آموزان هنگام انتخاب رشته تحصیلی نمی‌دانند كه از ادامه تحصیل در این رشته چه می‌خواهند و آینده شغلی آنها به كجا خواهد انجامید؟ همچنین تغییر شغل‌های پی در پی به دلیل تطابق نداشتن رشته تحصیلی با كار افراد یا عدم ارتباط عمیق قلبی آنها با كاری كه انجام می‌دهند، نوعی تعارض شخصیتی و سردرگمی را در افراد پدید آورده است؛ اما حال اگر از فردی كه تجربه كار در مشاغلی نظیر نجاری، جوشكاری، برقكاری و... داشته و سوالاتی در مورد هر سه كار كنید، فرد با اعتماد به نفس به شما در مورد این كارها نظر كارشناسی می‌دهد، در حالی كه برای تربیت یك نجار یا جوشكار یا برقكار حرفه‌ای حداقل ۳۰ سال وقت و زمان لازم است و یك فرد بنابر اقتضای كار كردن در مدت كوتاهی در یك كار به فردی صاحب‌نظر و كارشناس بدل نمی‌شود. در تحقیق دیگری مشخص شد در ایران به دلیل گسترش روحیه دانایی محوری و عدم شك در ابراز نظر و بر حق دانستن خود، آمار جرائمی مثل پزشكان قلابی، وكلای قلابی، استادان دانشگاه قلابی، از بسیاری از كشورهای آسیایی و خاورمیانه بالاتر است. بارها در رسانه‌ها شنیده و خوانده‌اید كه فردی با مدرك سیكل، ادعای پزشك متخصص داخلی را كرده و عده زیادی از مردم را فریب و آنها را مورد سوء‌استفاده‌های مختلف مالی، جنسی و... قرار داده است حتی در برخی مراسم‌های خواستگاری، فردی خود را دكتر یا مهندس معرفی كرده، اما پس از مدتی دروغ فرد آشكار شده و بحران‌های روحی، عاطفی فراوانی را به خانواده‌ها وارد كرده است..همه این موارد بخشی از فرهنگی است كه به مرور در جامعه ایران پدید آمده و هیچ‌كس حتی كارشناسان مسائل اجتماعی تاكنون به آن توجهی عمیق نكرده‌اند. ● هنرمندان و غرورهای كاذب از جمله اقشاری كه به نوعی روحیه آگاهی كاذب و همه فنی حریفی در آنها در حد بسیار بالایی دیده میشود، برخی از به اصطلاح هنرمندان شامل شعرا، نویسندگان، موسیقیدان‌ها، فیلمسازان، نقاشان و... هستند. متاسفانه بسیاری از افرادی كه دستی در هنر دارند، خود را تافته جدا بافته از جامعه دانسته و معتقدند هنر فقط نزد آنان است و بس. گاهی دیده میشود كه جوانی به محض چاپ یك مجموعه شعر یا رمان خود چنان دچار غرور و نخوت میشود كه گویا روح حافظ و فردوسی در او حلول كرده و این شعر زلال و ناب اوست كه ایران را جهانی خواهد كرد و این احساس خودباوری كاذب باعث میشود كه افراد ذكر شده در دیگر رشته‌های هنری و غیرهنری نیز خود را صاحب‌نظر بدانند. در چنین فضایی است كه یك فیلمساز برجسته كه دست بر قضا ذوقی هم در ادبیات دارد، به خود اجازه می‌دهد مجموعه‌هایی از شعر و نقد ادبیات چاپ كند یا یك بازیگر برجسته كه زمانی به خوانندگی علاقه داشته، با استفاده از موقعیت اجتماعی و هنری خود وارد عرصه خوانندگی و برگزاری كنسرت برای هواداران دو آتیشه خود شود. این مسائل ریشه در خودباوری و غرور كاذب بسیاری از این افراد دارد. پروفسور كیتزل، متخصص مردم‌شناسی ایران معتقد است: در میان مردم ایران روحیه خودبزرگ‌بینی و فخرفروشی بسیار پررنگ و قوی است. آنها بسیاری از مردم جهان را از بالا به پایین می‌بینند و معتقدند جامعه آنها، جامعه همه‌دان‌هاست. در حالی كه این یك حبابی از آگاهی كاذب است كه روی حقیقت بنا و مانع تغییر این تفكر فرهنگی شده است كه متاسفانه نمود واقعی و بیشتر این فرهنگ میان هنرمندان ایرانی بسیار مشهود و قابل ذكر است. در چنین شرایطی است كه می‌بینیم این روزها در جامعه ایران همه روشنفكر و نویسنده و محقق شده‌اند و همه می‌خواهند جامعه را از مسیر توفان سهمگین روزگار به سلامت به خشكی برسانند، در حالی كه تداوم این روند می‌تواند جامعه را با توهم و سراب توسعه مواجه كند. هر روز كتاب‌ها، مقالات و روزنامه‌های جدیدی به بازار می‌آ‌ید كه به بخشی از تب همه فن حریفی ما پاسخ می‌دهد ، بدون آن‌كه برای لحظه‌ای تامل و تدبر شود كه آیا برای رسیدن به توسعه باید از همین پل عبور كرد؟ پاسخ به این پرسش و چگونگی رسیدن به پیشرفت آسان نیست، اما به یقین بدون باریك‌اندیشی و توجه به تخصص در امور و مقابله با سطحی نگری نمی‌توان از این پل به سلامت گذر كرد، چون توفان‌ها همواره در راهند. elada26th August 2008, 12:55 PMعجب پست پدر و مادر داري بود !!! من فكر ميكنم بايد اين پستتان را تفكيك كنم و تحت چند عنوان تاپيك جداگانه اي كنم بسيار به موضوع به روز و مهمي اشاره كرد كه توي اين چند روز خود من راجع به اين موضوع خيلي بحث كردم با چند تا از دوستان كه دقيقا آخرشم به همين نتيجه رسيديم كه همه خواجه نصير الدين طوسي ابو علي سينا هستند و جالبه كه بدونيد برخي افتخار هم ميكنند ميگن همين باعث ميشه يك ايراني هيچ جاي دنيا از گرسنگي نميره!! گويا باورشون شده اين همه فن حريفي از لحاظ بياني عملي هم هست!:)) Razak26th August 2008, 02:22 PMواقعا" با این مورد موافقم ;) connect26th August 2008, 04:00 PMخيلي خوب و كامل شرح دادين رازك عزيز! آيا اين مطالب عقيده شخصي خودتان بود يا از جائي اقتباس كرديد؟ چون منبعي نديدم (البته قصد شوخي يا جسارت ندارم) امروزه دانشگاه رفتن ما ايرانيها هم از روي چشم و هم چشمي، دك و پز يا استخدام اداره جات (با پارتي) شده، كمتر كسي بخاطر پيگيري علوم موردعلاقه به دانشگاه ميره هرچند آنجا هم مجبور ميشه كتبي غير تخصصي را هم مطالعه كنه و امتحان بده. خوب فكر نكنم براي ما همه فن حريفها در اين تاپيك، جايي براي نظر دادن باشه! رازك، روي همه ماها رو كم كرد.:d اما من حداقل بي انصافي نميكنم وقتي كه نظر ميدم اولش ميگم " به نظر من". مثل همين الآن;) سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 610]
-
گوناگون
پربازدیدترینها