تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851635838
مباحث مربوط به ورزشهاي سوار كاري
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: CYRUS LAND18th December 2006, 12:58 PMحدود 50 ميليون سال پيش، موجودات كوچكي به اندازه سگ كه 4 انگشت در پاهاي جلويي و 3 انگشت در پاهاي عقبي داشتند، در جنگل پيدا شدند. چندين هزار سال گذشت تا اين موجودات به شكل و شمايل اسب‌هاي كنوني درآمدند. غارنشينان از گوشت اين موجودات و شير آنها به عنوان غذا استفاده مي‌كردند. بعد متوجه مي‌شدند كه مي‌‌توان از آنها براي حمل و نقل هم استفاده كرد. به اين ترتيب اسبها براي حمل سربازان و كالسكه‌ها به كار گرفته شدند و سپس براي حمل سكه‌ها و شاهان ممالك از آنها استفاده شد و كم‌كم نيز سواركاري به عنوان يك رشته ورزشي جذاب شناخته شد. نژادهاي مختلفي از اسبها در دنيا وجود دارند اما نژادهايي كه در كشورهاي شرقي و از جمله ايران وجود دارند شامل اسب‌هاي عرب پارسي و شاگيا، اسب كرد، آخالاتكه، يا بووتركمن هستند. سواركاري ورزشي است كه شاخههاي متعدد و علاقهمندان فراوان دارد. اگر مي‌خواهيد اسب‌سواري كنيد، يادتان باشد كه اسبها داراي اشكال متفاوت اندامي و حتي اخلاق‌هاي متفاوت هستند. بنابراين تربيت هر اسبي بر اساس خلق و خوي آن بايد به يك مربي ماهر سپرده شود. بعضي اسبها بداخلاق و عصبي هستند. اين گونه اسبها در روبه‌رو شدن با موقعيت‌هاي غيرمعمول از قبيل صداهاي ناگهاني يا حركت سريع اطراف تحريك مي‌شوند و رم مي‌كنند. تربيت چنين اسب‌هايي به شدت سخت است و نياز به كار دقيق و نگهداري صحيح دارد. سواركاران بايد با حوصله با چنين اسب‌هايي رفتار كنند. سواركار بي‌حوصله هيچ‌گاه نبايد سوار اسب عصبي شود. بعضي اسبها تنبل هستند. اين اسبها ممكن است ذاتا تنبل يا زيادي چاق يا لاغر باشند. بعضي اسبها هم ذاتا كله‌شق هستند و به هيچ‌وجه دوست ندارند تحت فرمان و هدايت سواركار باشند؛ خصوصا اگر سواركار ناشي باشد. اين اسبها به سرعت متوجه شرايط سواركار مي‌شدند و ممكن است حركات ناخوشايندي براي نافرماني از فرمان‌سواركار از خود نشان دهند. با توجه به توضيحات گفته شده، اگر مبتدي هستيد سعي كنيد سوار اسب‌هاي عصبي و كله شق نشويد و به توصيه مربي خود گوش كنيد. به نظر مي‌رسد اسب‌هاي تنبل براي مبتديان ايمن‌تر باشند. يادتان باشد اگر مي‌خواهيد اسبي را براي خريد انتخاب كنيد، حتما با يك مربي خبره مشورت كنيد، چون بعضي اسبها داراي اندام نامناسبي هستند و براي ورزش مناسب نيستند؛ مثلا بعضي از آنها به دليل شكل نامناسب كمر يا گردن يا پاها براي ورزش مناسب نيستند. يادتان باشد اسبها به شدت به مراقب يا سواركارشان وابسته‌اند و ممكن است يك سوار كار بداخلاق و عصبي يك اسب شرور تربيت كند. بنابراين بايد خوش‌رفتاري را به اسب آموزش داد. تيمار كردن، نظافت و غذا دادن به اسب بايد با آرامش كامل انجام شود. اسب بايد براي هر كار خوب پاداش بگيرد و براي هر كار بد تنبيه شود تا آموزش يابد. چگونه در اصطبل به اسب نزديك شويم؟ بعضي مواقع اسبها حتي اگر خيلي هم خوش‌اخلاق باشند، دوست ندارند آرامششان به هم بخورد و ممكن است هنگام نزديك شدن شما به آنها از خود واكنش نشان دهند. همواره به آرامي و از طرفين اسب و سمتي كه فضا بازتر است به آن نزديك شويد و نامش را صدا كنيد. اگر به اسب غريبه نزديك مي‌شويد بيشتر مواظب باشيد. اگر دست خود را از روي در اصطبل براي نوازش دراز كنيد ممكن است براي او تعجب‌آور باشد و سر خود را عقب بكشيد يا به طرف ديگر اصطبل فرار كند. هنگام سواركاري ضربان قلب اسب مي‌تواند تا 250 ضربه در دقيقه برسد و هر ضربه مي‌تواند مقدار معتنابهي خون وارد سيستم گردش خون او كند. هنگام چنين فعاليتي دماي بدن اسب به شدت افزايش مي‌يابد. در اين صورت اسب به دو صورت دماي بدن خود را از دست مي‌دهد از راه تنفسي و تعريق پوستي تعريق پوستي در هواي خشك به خوبي انجام مي‌شود و اما هواي گرم و رطوبت‌دار مانع تعريق از دست دادن گرماي اضافي است. در اين مواقع مواظب سلامت اسب خود باشيد زيرا ممكن است بي‌حال شود و هماهنگي حركات خود را از دست بدهد. هنگام فعاليت سنگين، سلول‌هاي عضلاني عصب مقداري از انرژي خود را به صورت متابوليسم بي‌هوازي به دست مي‌آورد كه اين متابوليسم باعث تجمع اسيدلاكتيك در عضلات اسب مي‌شود و براي او زيانبار است. براي جلوگيري از اين اثرات مضر بعد از تمرين ورزشي 30 دقيقه اسب خود را به آرامي راه ببريد تا جريان خون بتواند اين مواد مضر را از بدن او دفع كند. چند نكته را هنگام اسب‌سواري در نظر داشته باشيد. اگر اسب شما دچار تنگي نفس شد، ضربان قلب او به بيش از 150 ضربه در دقيقه رسيد و دچار تعريق شديد شد، اين شرايط براي او خطرناك است و در چنين حالتي بايد نكات زير را انجام دهيد: )1 به سرعت اسب را متوقف كنيد و به او استراحت دهيد. )2 اگر پس از حتي 5 دقيقه استراحت، اسب شما به خوبي نفس نكشيد يا ضربان قلب او به زير 100 نرسيد، تا چند روز با او به ورزش بپردازيد. در اين حالت چند روز فقط او را راه ببريد. )3 اگر اسب شما بعد از چند دقيقه استراحت همچنان به تعريق ادامه داد، بايد متوجه باشيد كه بيش از حد از او كار كشيده‌ايد. سريعا بدن او را خشك كرده و تا يك هفته به او فشار نياوريد. ايمني در سواركاري *ظ ورزش سواركاري از ورزشهاي پرمخاطره است و هيچ ربطي به جثه و چگونگي رفتار اسب شما ندارد. قابل تصور است كه افتادن از يك ارتفاع زياد، چقدر مي‌تواند مخاطره‌آميز باشد و اين اتفاقي است كه گاهي براي بعضي سواركاران رخ مي‌دهد. تاكنون سواركاران زيادي در سراسر دنيا به علت استفاده نكردن از وسايل ايمني در حين سواركاري دچار صدمات غيرقابل جبراني شدند. اغلب سواركاراني كه از كلاه استفاده نمي‌كنند، مي‌گويند بدون كلاه راحت‌ترند. اين حرف فقط يك ديدگاه خودخواهانه است. هرگز بدون كلاه سواركاري نكنيد و هميشه كلاه اندازه سر خودتان بخريد و كلاه ديگران را سر خود نگذاريد. كلاه مستعمل و ضرب خورده را تعويض كنيد. * زمين و ساير وسايل اسب خود را هميشه تميز و آنها را بازرسي كنيد، چون هنگام بازرسي ممكن است متوجه دوخت‌هاي پوسيده شويد كه تعويض يا تعمير آنها مي‌تواند از حوادث ناگوار جلوگيري كند. بعضي قسمت‌ها بايد روغن‌كاري شوند. حتما چنين نكاتي را رعايت كنيد و از مربي خود بياموزيد. * علي‌رغم رعايت همه اين نكات، گاهي اوقات اتفاق ناگواري مي‌افتد. همان‌طور كه در جريان هستيد. چندين روز پيش آقاي كين هيونگ ورزشكار قهرمان كره‌اي بر اثر يك حادثه دچار مرگ ناگهاني شد. او يك ورزشكار حرفه‌اي بود و مسلما تمام نكات ايمني را رعايت كرده بود. اينكه طبق اظهارات بعضي مسوولان نامناسب بودن و ليز خوردن زمين مسابقه باعث اين اتفاق شده يا به علت تمرينات سنگين، اسب او از آمادگي كافي برخوردار نبوده، مشخص نيست. به هر حال اگر تمامي شرايط لازم براي سواركاري فراهم بود، چنين اتفاقي نمي‌افتاد. بنابراين هنگام سواركاري شرايط محل سواركاري و وسايل ايمني را در نظر بگيريد. همچنين مواظب باشيد اسب شما شرايط لازم را براي سواركاري داشته باشد. زين، افسار و ساير لوازم را به خوبي كنترل كنيد تا از سواركاري خود لذت ببريد. saeid 198224th January 2007, 01:24 PMچوگان کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند چوگان را با عناوین مختلف از جمله "ورزش پادشاهان" یا "پادشاه ورزش ها" می شناسند. چوگان ورزشی تیمی است که بازیکنان آن سوار بر اسب، توپ یا گوی را توسط چوب چوگان به طرف دروازه تیم مقابل هدایت می کنند، هدف از این بازی به ثمر رساندن گل است. وارد نمودن توپ به دروازه تیم حریف توسط سوارکاران امتیاز محسوب می شود. گل های به ثمر رسیده در صورتی که بازیکن سوار بر اسب باشد، پذیرفته می شوند. اگر بازی چوگان در فضای باز انجام شود، هر تیم متشکل از چهار نفر است، در صورتی که در سالن سرپوشیده مخصوص چوگان باشد، هر تیم تنها سه بازیکن دارد. بازی در مقاطع زمانی هفت دقیقه ای که اصطلاحاً "چوکه" نامیده می شوند،انجام می گیرد. مدت زمان استاندارد بازی شش چوکه است، اما بسته به قوانین مسابقات در برخی از بازی ها چهار یا هشت چوکه هم مشاهده می شود. در چوگان داخل سالن، چوکه ها معمولا شش دقیقه ای هستند. تاریخچه چوگان "بگذار مردم بازی های دیگری را برگزینند، اما بهترین بازی ها، بازی پادشاهان است." این جمله ای است که بر روی لوحی سنگی در کنار یکی از زمین های چوگان در پاکستان حک شده است. به عقیده بسیاری از مورخان و پژوهشگران، ریشه بازی چوگان به قبایل ایرانی تبار در زمان سلطنت داریوش اول برمی گردد، پس از آن نیز تا حکمفرما شدن سلطنت هخامنشیان بر پرشیا، این بازی در میان ایرانیان مرسوم بود. گروهی دیگر از پژوهشگران این بازی را به سرزمین های جنوب افغانستان نسبت می دهند. به هر ترتیب هنر و ادبیات ایران زمین، غنی ترین شواهد و ادله تاریخی را در مورد رواج چوگان در ایران باستان ارائه می دهد. فردوسی از شاعران و تاریخ نویسان برجسته ایرانی، در اثر حماسی خود "شاهنامه" بارها و بارها به برگزاری بازی چوگان در قرن نهم هجری، در مراسم و بارگاههای سلطنتی اشاره نموده است. یکی از این موارد نقل مسابقه چوگان بین تورانیان و طرفداران سیاوش، پادشاه افسانه ای ایران است که در آن فردوسی با فصاحت و بلاغت بی نظیرش به ستایش مهارت های سیاوش در بازی چوگان پرداخته است. در شاهنامه همچنان نقل شده که شاپور دوم، از پاشاهان ایران در سلسله ساسانی در قرن چهارم، از سنین کودکی به فراگیری مهارت های بازی چوگان پرداخته و زمانی که هفت سال بیشتر نداشته با تسلط کامل این بازی را انجام می داده است. به هرحال، منشاء اصلی چوگان هر جا که باشد،شکی نیست که این بازی در فلات ایران، آسیای صغیر، شبه قاره هند و آمریکا در میان سواره نظامان مرسوم بوده است. برخی به غلط معتقدند ترکان و مغولان بازی چوگان را کشف کرده اند، حتی اگر بخواهیم چوگان را به مغولها نسبت دهیم، امپراطوری مغولان تقریبا هزار سال پس از شکل گیری چوگان در آسیا و فلات ایران، برپا شده است. امروزه نیز مغول ها چوگان را به طرق گوناگون بازی می کنند و به جای گوی از سر بز به عنوان توپ استفاده می کنند. چوگان در چین و در میان خانواده سلطنتی این کشور نیز، قرن های متمادی مرسوم بوده، احتمالا چینی ها این بازی را از اشراف و نجیب زادگان متواری ایرانی که پس از هجوم وحشیانه اعراب به ایران به دربارهای چین پناهنده می شدند، آموخته اند. از طرف دیگر ممکن است در طول تاریخ، قبایل هندی را با چینی ها اشتباه گرفته باشند. هیچ مدرک معتبری که در آن نشانه ای از چوگان در اروپای قبل از دوران معاصر وجود داشته باشد، یافت نشده است. احتمالا به این دلیل که سواره نظام های اروپایی معمولا زره پوش بودند و انعکاس نور بر روی زره ها امکان انجام این بازی را از بین می برده است؛ در حالیکه زره در زمان پادشاهی اسکندر به سپاه ایران وارد شد. در روزگار باستان چوگان به عنوان یک ورزش ملی در ژاپن، مصر، هند و امپراتوی روم رواج داشته، با انقراض امپراتوری بزرگ شرق در قرون وسطی و حمله مغولان، تلالو زندگی درمیان ساکنین منطقه فروکش کرد، چوگان که تا آن زمان نقش بسیار مهمی در زندگی مردم داشت، به تدریج کم رنگ و کم رنگ تر شد و امروزه تنها در روستاهای دوردست رواج دارد. اصول اولیه چوگان را با عناوین مختلف از جمله "ورزش پادشاهان" یا "پادشاه ورزش ها" می شناسند، اما برای اینکه بتوانید چوگان بازی کنید نیازی نیست حتما پادشاه باشید. امکانات مورد نیاز چوگان چندان دور از دسترس نیست و به همین دلیل در سالیان اخیر این ورزش عمومیت یافته است. مهارت در این بازی مستلزم ترکیب توانایی های فیزیکی فرد و زبردستی در سوارکاری است. تاکتیک های این بازی به فوتبال و هاکی شباهت بسیاری دارد. سرعت، دقت، قوای جسمی و تیزبینی، لازمه موفقیت در مسابقات چوگان است. بازی چوگان همانگونه که قبلا اشاره شد، این بازی متشکل از شش مقطع زمانی هفت دقیقه ای است که اصطلاحا "چوکه" نامیده می شوند، در فواصل بین چوکه ها که چهار دقیقه است، بازیکنان در صورت نیاز اسب های خود را تعویض می کنند. بین دو نیمه یک زمان استراحت ده دقیقه ای نیز وجود دارد. بازی تنها در صورت وقوع خطا و آسیب دیدگی اسب یا سوارکار توسط داوران متوقف می شود. هر مسابقه چوگان توسط دو سرداور که سوار بر اسب هستند و یک داور کنار زمین که تصمیم گیری نهایی را بر عهده دارد، قضاوت می شود. قوانین این بازی توسط انجمن چوگان آمریکا (UPSA) تدوین شده است. طول زمین بازی چوگان 274 در 137 متر و در حدود نه برابر زمین فوتبال است. طول دروازه ها حدود هفت متر است. اسب هایی که در چوگان استفاده می شوند، معمولا اسب های کوتاه قد یا "پونی" ها هستند که ارتفاع آنها بین 1.4 تا 1.6 متر است. بلند بودن قد اسب از معضلات موجود در چوگان بوده که آرژانتینی ها برای اولین بار با پرورش پونی ها، این مشکل را رفع نمودند. چوگان از چهار بازیکن تشکیل می شود که چیدمان رایج آنها از این قرار است، 2 نفر در خط حمله، یک نفر هافبک و یک نفر در موقعیت بک، البته با تغییر تاکتیک تیم، این آرایش نیز قابل تغییر است. elada14th February 2007, 12:50 AMبعد ميگن ورزش امكانات نميخواد!!! نظرات مردم پاكستان نسبت به اين ورزش خيلي جالب بود! حالا واقعا پيشينه اش بر ميگرده به ايران؟آخه همه چيز را تازگي ها ربط ميدهند به تاريخ ايران! _-_Sina_-_14th February 2007, 01:27 AMبعد ميگن ورزش امكانات نميخواد!!! نظرات مردم پاكستان نسبت به اين ورزش خيلي جالب بود! حالا واقعا پيشينه اش بر ميگرده به ايران؟آخه همه چيز را تازگي ها ربط ميدهند به تاريخ ايران! ايرانيان تاريخي بسيار كهن , بسيار متمدن , بسيار با عظمت , باشكوه , با قدرت , .... با تمامي مردمانش دارد پس قدرش بدانيد. elada14th February 2007, 02:09 AMمگه شما ايراني نيستيد؟ پس قدرش بدانيم:D saeid 198214th February 2007, 07:32 PMبعد ميگن ورزش امكانات نميخواد!!! نظرات مردم پاكستان نسبت به اين ورزش خيلي جالب بود! حالا واقعا پيشينه اش بر ميگرده به ايران؟آخه همه چيز را تازگي ها ربط ميدهند به تاريخ ايران! پيشينه و تاريخ خيلي از ورزشها به ايران برمي گرده اگه خودمون يه كم فكر كنيم حتي بدون سند و مدرك هم مي تونيم بفهميم كه اصل اين ورزشها مربوط به ايران هست چرا كه تمدن ايران تمدني قديمي و چندين هزار ساله است. البته در منشور المپيك ما فقط تونستيم كه ورزش هاكي رو به اسم خودمون ثبت كنيم Yaser!20th December 2008, 09:27 AMاسب دوانی، رشته ای پر سابقه در سوارکاری است که در طی قرون متمادی اجرا می شده است، ارابه رانی، یک مثال از مسابقات سرعت در زمان روم باستان است. سوارکاری، ورزشی است که شاخه های متعدد و علاقمندان فراوانی دارد. سوارکاری و تماشای مسابقات مربوط به آن برای بسیاری از افراد یک سرگرمی بزرگ محسوب میشود و شامل رشته هایی چون اسب دوانی، چابک سواری، پرش با اسب، چوگان، درساژ (حرکات نمایشی اسبهای تربیت شده)، شکار با اسب، رودیو (Rodeo مسابقه با اسبهای وحشی)، اسب دوانی استقامت و رشته های متعدد و تماشایی دیگر. برای آشنایی با این ورزشها، بهتر است به معرفی متداول ترین آنها، یعنی اسب دوانی بپردازیم : اسب دوانی اسب دوانی، رشته ای پر سابقه در سوارکاری است که در طی قرون متمادی اجرا می شده است، ارابه رانی، یک مثال از مسابقات سرعت در زمان روم باستان است. در اساطیر تمدنهای مختلف نیز، به مسابقه با اسب بسیار اشاره شده است و راندن ارابه و داشتن اسبهایی جادویی، از ویژگیهای قهرمانان اسطوره به شمار میرود و خود دلیل موجهی برای اهمیت اسب و سوارکاری در تمدنهای باستانی به شمار میرود. مهمترین شکل اسب دوانی، چابک سواری با اسبهای اصیل یا thoroughbred racing نام دارد و در بسیاری از کشورهای جهان علاقمندانی دارد. (لازم به توضیح است که نژاد تروبرد، در اصل نژادی ترکیبی است که از ترکیب اسبهایی با ویژگیهای مشخص چون اندام قوی، سرعت، زیبایی، مقاومت و... به دست آمده اند و متخصصان پرورش آنها، با پرداخت مبالغ گزاف، مادیان یا اسب نر خاصی را برای گرفتن نطفه اجاره میکنند تا کره هایی با مشخصات اصلاح شده به دست بیاورند.) ارابه رانی تک اسبه نیز در ایالات متحده، کانادا، استرالیا، فرانسه، ایتالیا و اسکاندیناوی تا حدی مورد توجه است. مسابقه اسب دوانی برای اسبهای کوچک و قوی که کوارتر هورس quarter horse نامیده میشوند نیز در ایالات متحده طرفداران بسیاری دارد. امروزه در بسیاری از کشورهای جهان، پرورش، اصلاح نژاد و تربیت اسب و همچنین برگزاری و شرکت در مسابقات اسب دوانی یک فعالیت اقتصادی قابل توجه به شمار می آید و جالب است بدانید که صنعت قمار یکی از حامیان بزرگ آن است، زیرا شرط بندی بر روی اسب، یکی از رایج ترین و به نوعی قابل دسترس ترین انواع قمار به شمار میرود و برای گردانندگان این صنعت بسیار سودآور بوده است. از مسابقات National Hunt Racing اسبهای استثنایی و خاص، میتوانند در مسابقات برنده میلیونها دلار شوند و فروش نطفه آنها برای اصلاح نژاد، میلیونها دلار به جیب صاحبانشان سرازیر میکند. سبک مسابقه، مسافت تعیین شده و شیوه برگزاری آنها، بسته به کشوری که برنامه در آن اجرا میشود با یکدیگر تفاوت دارند و کشورهای بسیاری هستند که سبکهای متفاوت اسب دوانی در آنها اجرا میشود. برای مثال در انگلستان، مسابقاتی اجرا میشوند که در آنها از مانع استفاده میشود که یا به شکل پرچین و یا خاکریز هستند و به نام مسابقه ملی شکار (National Hunt racing) شهرت دارند، از طرفی مسابقاتی به نام مسابقه یکنواخت یا مسطح (Flat racing) نیز وجود دارد که در مسافت معینی انجام میگیرد و در آن از هیچ مانعی استفاده نمیشود. انگلستان موطن بسیاری از چابک سواران نام آور بوده است که در میان آنها میتوان به گوردون ریچاردز (Gordon Richards) اشاره نمود. در ایالات متحده، مسابقات اسبدوانی در زمینهای مسطح خاکی یا چمن برگزار میشود که بیشتر آنها هم از نوع چابک سواری با اسبهای اصیل هستند. مسیرهای دیگر مسابقات شامل پیستهای مسابقات کوارتر هورس و اسبدوانی با مانع هستند که البته گاهی به ترکیبی از این سه نوع هم برمیخوریم. مسابقه با نژادهای خاص مانند مسابقه با اسب عربی، در اندازه های محدودتری به چشم میخورد. مسابقات اسبدوانی با اسبهای اصیل در مسافتهای مختلف انجام میشود که رایجترین انواع آن 4.5 فورلانگ معادل 905 متر تا یک و نیم مایل معادل 2414 متر است. پرورش دهندگان اسب با درنظر گرفتن این مسافات، اسبهایی با ترکیب نژتدهای خاص پرورش میدهند که بنا به نوع مسابقه سریع یا مقاوم باشد. نقطه اوج در مسابقات اسبدوانی آمریکا، به طور سنتی مسابقات اسب دوانی کنتاکی (Kentucky Derby) است که همراه با Preakness Stakes و Belmont Stakes، مجموعه Triple Crown را تشکیل میدهند که مسابقات مخصوص اسبهای سه ساله است. مسابقات چابک سواری تروبرد در آمریکا یک تالار افتخار (Hall of fame) دارد که در آن مجموعه بزرگی از شناسنامه اسبها، چابک سواران و تربیت کنندگان اسب و همچنین عکسها، یادگاریها و وقایع نگارها نگهداری میشود. Phar Lap با توجه به اینکه توجه علاقمندان سوارکاری و رسانه های خبری بیشتر بر روی موفقیت اسبهای نر در مسابقات و همچنین نژادهای اصیل نر برای اصلاح نژاد متمرکز است، تبلیغات بسیار کمتری بر روی مادیانهای اصیل انجام میگیرد. یکی از این مادیانها، لا ترویین (La Troienne) نام دارد که یکی از باارزش ترین مادیانهای قرن بیستم محسوب میشود و بسیاری از اسبهای قهرمان نژاد تروبرد، از نسل او هستند. مشهورترین اسب استرالیا فارلپ (Phar Lap) نام دارد که در اصل نیوزیلندی و یک اسب یورتمه رو اصیل و بیار موفق در دهه 60 بود. در کانادا، مشهورترین اسب، نورترن دنسر (Northern Dancer) نام داشت که پس از برنده شدن در مسابقه کنتاکی و پریکنس (Preakness)، موفقترین اسب و پدر تروبرد نام گرفت . پسر او که نیژینسکی (Nijinsky) دوم نام دارد نیز دارای شهرت فراوانی است. یک اسب مشهور دیگر، شرگر (Shergar) نام داشت و در ایرلند که به خاطر تاریخ اسبدوانی خود بسیار شهرت دارد، به مقام قهرمانی مسابقات اسبدوانی تروبرد شد. این اسب در 8 فوریه 1983 دزدیده شد و هرگز یافته نشد. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 826]
-
گوناگون
پربازدیدترینها