تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865744732
منكرات مطبوعاتي(1)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
منكرات مطبوعاتي(1) نويسنده: غلامرضا گلي زواره تجاوز به حدود الهي در مطبوعات بايد همه نكات، تيترها، مقالات و مصاحبهها به گونه اي تنظيم گردند كه به مرزهاي الهي تعدي نشود: (و من يتعدّ حدود اللهِ فاولئكَ هم الظّالمونَ).(1) لازمه چنين واقعيتي، شناخت و رعايت مرزهاست. متأسفانه برخي جرايد به بهانه آزادي و ايجاد جاذبه‌هاي كاذب و زودگذر در بين خوانندگان، به نگرش‌هاي اباحي‌گري مبتلا مي‌گردند! در چنين نشرياتي گاهي خبرهايي درج مي‌گردد كه منبع آن واقعيت ندارد. از نظر موازين اخلاقي و ادبي نيز در نحوه ي درج مطالب، لغزش‌ها و نارسايي‌هايي ديده ميشود. در مواقعي خبرِ درج شده يا هر مطلب ديگر، ظاهري فريبنده و جذاب دارد، اما ضمن اينكه مخالف نصوص قراني و روايي است، با خرد، منطق و برهان هم‌خواني ندارد. گاه در ضمن خبر، موضوعي بسيار جزئي و فاقد اهميت آنچنان به شكل مبالغه‌آميز مطرح شده كه از غرض‌ورزي و كم‌مايگي تهيه‌كنندگان پرده برمي‌دارد. مديران نشريات و مطبوعات بايد به وسيله ي نيروهاي متديّن و كارشناس در گزينش اخبار و گزارش‌ها، پژوهش‌هاي لازم را انجام دهند، آن‌گاه پس از تشخيص سره از ناسره، اقدام به درج مطالب كنند. قرآن اصرار دارد «وقتي شخص فاسقي برايتان خبر آورد، آن را مورد تحقيق و مشكافي قرار دهيد، در غير اين صورت تلاش مزبور نوعي جهالت مي‌باشد كه فرجامي جز ندامت نخواهد داشت»؛ (2) چرا كه تكيه بر اخبار غير موثق، بسيار خطرناك و موجب اشفتگي ذهن مردم و حتي آشوب‌هاي اجتماعي مي‌گردد. امروز متاسفانه يكي از حربه‌هاي تبليغاتي استكبار و رسانه هاي وابسته به ابرقدرت‌ها، اين است كه فضاي كاذبي به وجود مي‌آورند و با فريب و اغفال مردم و با نقشه‌هاي مرموز سرمايه هاي مادي، معنوي و فكري شان را به غارت مي‌برند! استقلال فكري و حرفه اي كه محصول آن حريّت و آزادگي است، چنان اعتلايي به ارباب جرايد مي‌دهد كه نمي‌گذارد آنان مغلوب شرايط و مرعوب طوفان‌ها گردند. كمال انسانيت آن است كه آدمي خود را بنده ي خدا ببيند و در مقابل عظمت سرمدي او براي خود اعتبار و شأني قائل نباشد و به خصالي آراسته باشد كه مناسب عبوديت است. اين صفت، روزنامه نگاران و اهالي مطبوعات را چنان پرورش مي‌دهد كه بدون توجه به چشم‌داشت‌هاي مالي و توصيه هاي افراد و عاري از هر گونه تطميع و فريب در جهت آمال و اهداف ديگران كه به سوي مقصدي شوم و تيره راه مي‌سپرد، اعتبار حرفه‌اي خود را درك كنند و محترم بشمارند. امانم سجاد(ع) در فرازهايي از نامه ي خويش خطاب به محمد بن مسلم زُهَري- كه حريّت خود را به حراج گذاشته ودر خدمت ستم قرار گرفته بود- فرمود: «ايا چنان نيست كه تو را دعوت كردند و قطبي ساختند براي چرخاندن آسياب ظلم خويش و تو را پل ساختند تا در آن به بلا عبور كنند و تو را نردبان گمراهي كردند و راه ضلالت خويش را پيمودند و به وسيله تو، قلب نابخردان را صيد كردند».(3) امام خميني(ره) در اين باره گفته است: «بندگي خدا، گوهر گران‌بهايي است كه باطن آن ازادي و ربوبيّت است. به واسطه ي عبوديت حق و توجه به نقطه ي واحده ي مركزيه چنان حالتي در قلب پيدا شود كه... جز در پيشگاه ربوبيّت و آنها كه اطاعت آنها اطاعت ذات مقدس حق است، سر به اطاعت احدي ننهد و اگر به حسب پيش آمدن روزگار در تحت سلطه و قدرت كسي باشد، قلب را از آن لرزه نيفتد و استقلال و حريّت نفس محفوظ ماند».(4) افراط و تفريط ها بعضي مطبوعات كه داراي سلامتي فكر و روش هستند و از رذالت‌ها و افكار پليد مصون گرديده‌اند با مشاهده ي كارهاي خوب، خشنود مي شوند و براي قدرشناسي از نيكان و پاكان، در حدي كه ايشان شايستگي و لياقت دارند، آنان را تحسين مي‌كنند و اين گونه خيّران و مصلحان را به استمرار كارهاي پسنديده تشويق و با ابزاري كه در اختيار دارند، خوبي‌ها را در جامعه ترويج مي‌كنند و نيز از مشاهده ي كارهاي منفي به شدت متأثر مي‌گردند و بر تيره‌روزان تأسف مي‌خورند و براي آن‌كه زشتي‌ها برطرف گردند، با حسن نيت و خيرخواهي تذكراتي مي‌دهند و بدين وسيله يك نوع امر به معروف و نهي از منكر مطبوعاتي مي‌كنند. اما كمونيستند جرايدي كه از اين مسير مفيد فاصله مي‌گيرند و به انگيزه بالا بردن شمارگان نشريه و افزايش خواننده، در تمجيد از افراد، اغلب رعايت حق و مصالح ديني را نمي‌كنند و در مدح و تحسين به افراط مي‌گرايند، از مرز قدرداني فراتر مي روند و زبان به چاپلوسي و تملق مي‌گشايند كه اين، يك نوع افراط است. گاهي نيز تفريط مي‌كنند و حقيقت را پنهان مي‌دارند و حق خوبان را آن طور كه بايد ادا نمي‌كنند و اين دو شيوه، مخالف فضايل اخلاقي و منافي تعليمات قرآني و روايي است. حضرت علي(ع) مي‌فرمايد: «ستودن اشخاص بيش از حد صلاحيّت و استحقاق، گزافه گويي و چاپلوسي است و كمتر از حدّ لياقت، معلول واماندگي در سخن يا ناشي از حسد است».(5) پاره اي از نشريات عمداً نمي‌خواهند محاسن و مزايا را گزارش كنند و يا اگر هم خواستند برحسب مصالحي به خوبي‌ها بپردازند، آنها را ناچيز و غير قابل اعتنا تلقي مي‌كنند و به طور ذاتي براي فضيلت‌هاي اهل مكارم، ارزشي قائل نيستند. اين گروه عينك بدبيني را به چشم نهاده اند و همواره در جستجوي زشتي‌ها و امور منفي هستند و استادي ماهر در سياه نمايي مي‌باشند، خفاش‌صفت به تاريكي و ظلمت‌ها تمايل دارند و متأسفانه كارواني از خوانندگان را ماهرانه از راهروهاي ترديد و ابهام مي‌گذرانند و در بيابان ناراستي رها مي‌سازند! حضرت علي(ع)، كينه‌ورزترين افراد را اشخاصي مي‌داند كه در فهرست كردن كاستي‌ها و عيب‌هاي مردم، اصرار افزون‌تري دارند.(6) به فرمايش آن امام همام، همراهي و همگامي با اين گونه انسان‌ها، آدمي را از آسيب‌هاي جدّي مصون نمي‌سازد.(7) برخي از اين اشخاص به نام برادري اسلامي، در محافل افراد مسلمان حضور مي‌يابند و از حسن ظن و حسّ اعتماد آنان سوء‌استفاده مي‌كنند و در ضمنِ اين مجالست‌ها، لغزش‌ها و خطاها را به ذهن مي‌سپارند تا در مواقع مقتضي به نام افشاگري، اطلاع‌رساني و شفاف‌سازي! به درج آنها بپردازند. چنين عيب‌جويان علاوه بر تحقير شأن و منزلت برادران ايماني و پايمال كردن شرف انساني، در باورها و اعتقادات خود شرر مي‌افكنند. رسول اكرم(ص) مي‌فرمايد: «خدايا! به تو پناه مي‌برم از دوست فريب‌كاري كه ديدگانش ناظر اعمال و رفتار من است و دلش مراقب من. اگر نيكي ببيند، دفن ميكند، ولي بدي‌ها را انتشار مي‌دهد».(8) گزارشگران برخي نشريات كه تمايلات جناحي نشريات كه تمايلات جناحي و افكار حزبي را پي‌گيري مي كنند، وقتي به محضر بزرگاني از دانش، معرفت و پرهيزگاري مي روند، از ميان دُرهاي گران بها و گفته‌هاي حكيمانه آنان، نكته اي را برمي‌گزينند كه امكان دارد از جنبه هاي گوناگون قابل تفسير باشد، آن‌گاه با ديدگاهي از پيش تعيين‌شده به تحليل يك سويه آن موضوع مي پردازند تا در وجهه ي معنوي و اجتماعي آن ستارگان فضيلت خلل وارد سازند و مردم را به آنان بدبين سازند. يكي از شخصيت‌هايي كه در اوايل پيروزي انقلاب اسلامي به شدت آماج انواع انگ هاي اهل نيرنگ واقع گرديد، شهيد مظلوم آيت‌الله دكتر بهشتي بود، كه منافقان كوشيدند قشرهاي گوناگون را نسبت به او بدبين سازند و رابطه اين بازوي تواناي رهبري انقلاب با مردم را قطع كنند. سوء‌استفاده از آزادي قلم‌هاي سالم و مطبوعات خوش‌نيّت با كمك گرفتن از آزادي‌هاي مشروع اجتماعي، به امر به معروف و نهي از منكر مي‌پردازند و با نظارت‌هاي عمومي و مطرح كردن نقايص و نارسايي‌ها، موجبات رشد وتوسعه فكري، فرهنگي و سياسي جامعه را فراهم مي‌سازند. اگر چنين آزادي‌هايي سلب شود، كاستي‌هاي نظام‌هاي اجرايي و اداري مشخص نمي‌گردد، خطاها افزايش مي‌يابد و اسباب خودمحوري و ديكتاتوري به وجود مي‌آيد. به علاوه، مطبوعات مي‌توانند ديدگاه هاي كارشناسان و صاحب‌نظران را مطرح سازند و با فراهم ساختن آينه اي از آراي خردمندان و دانشمندان و با نوعي مشاركت و مشورت فكري و علمي، موجبات رشد و شكوفايي جامعه‌اسلامي را پديد آورند. امام خميني طرح مباحث دقيق و فني و اختلافات علمي و معرفتي علما را امري پذيرفتني و مبارك توصيف مي كند. به باور آن روح قدسي، آزادي بيان، اصلي اساسي است كه دين و عقل آن را پذيرفته و بالاترين نعمت بشريت است.(9) اما اگر هر كدام از نيروهاي بشري بي قيد و بند رها گردد، موجبات تباهي و هلاكت ديگران را به وجود مي‌آورد و آزادي بيان و اظهار عقيده و افكار، از اين قاعده مستثنا نيست. اگر رسانه‌ها بخواهند در هر زمينه اي آزاد باشند و به اين بهانه، حرمت ها را زايل و به حقوق مردم تجاوز كنند و بذرهاي يأس و هراس در ميان مسلمين پراكنده سازند، اين وضع ضمن آن‌كه مغاير خرد و منطق است، عواقب بسيار ناخوشايندي به دنبال مي‌آورد. لذا امام خميني(ره) آزادي در حد اجراي اصول و رعايت ضوابط را مي پذيرد و مي‌افزايد: «...معناي آزادي اين نيست كه كسي بر ضد مصلحت كشور... بنويسد. بيان، آزاد است كه مطالبي اگر دارد بنويسد، در حدود قوانين، در حدود كارهاي عقلايي آزاد است».(10) طبيعي است قلمي كه مي‌خواهد ارزش‌ها را مورد تهاجم قرار دهد، فساد را ترويج و از دشمنان ملّت حمايت كند، نمي‌تواند آزاد باشد. امام خميني(ره) در اين باره تذكر داده است: «اگر يك روزنامه اي توطئه بر ضد مسير ملت مي‌خواهد بكند با نوشتن چيزهايي كه برخلاق مسير ملت است و با ننوشتن چيزهايي كه بر مسير ملت است، اگر بخواهد توطئه بكند و راهي برود كه دشمن هاي ملت آن راه را مي روند...، اگر اين طور باشد، اين آزادي‌ها را ملت ما نمي‌توانند بپذيرند».(11) امام در جاي ديگر تأكيد مي‌ورزد: «مطبوعات در عين حال كه محترم و بسيار موثرند، لكن بايد روي موازين مطبوعاتي و خدمت به ملت رفتار كنند. آزادي قلم و آزادي بيان، به معناي اين نيست كه مسير بر ضد مصلحت كشور... آزاد است كه بنويسد، برخلاف انقلابي كه مردم خون پايش داده‌اند، بنويسد. همچو آزادي صحيح نيست. قلم آزاد است كه مسايل را بنويسد، لكن نه اينكه توطئه بر ضد انقلاب بكند».(12) «دست اشخاصي كه مي‌خواهند اختناق در ملت ايجاد بكنند، مطبوعات... دارند باز مي‌كنند و اين معناي آزادي نيست...، خيانت است».(13) «الان آزادي پيش بعضي از اشخاص ملعبه شده است كه هر چه دلشان مي‌خواهد، بايد بنويسند و هر چه دلشان مي‌خواهد، بايد بگويند».(14) نشر تحليل‌هاي توأم با انحراف كه هزاران نفر را سردرگم و بذرهاي فساد را پراكنده مي سازند و اغواگري و گمراه سازي مردم، مصداق ضلالت است و رسانه هايي كه بخواهند اين مسير پر آفت را طي كنند، به نام آزادي، معنويت و شرافت انساني را زير پا نهاده اند. در واقع نشر آنچه بوي باطل مي‌دهد، مغاير عقايد مسلمين است و جلو رشد و هدايت مردم را مي‌گيرد، مصداق اضلال است. كلام وحي، كساني كه «عهد الهي» را مي شكنند و آنچه را كه خداوند فرمان به وصلش داده، مي‌گسلند و در زمين فساد مي‌كنند، جزو زيان‌كاران دانسته است.(15) به علاوه، برخي آيات از قول زور(16) و حديث لهو(17) و نيز افترا و دروغ بستن به حضرت حق تعالي نهي مي‌كنند. از برخي روايات نيز برمي‌آيد فنون و شيوه هايي كه از آنها فساد برخيزد و هيچ صلاحي در آنها ديده نشود و نيز وسايل و ابزارهايي كه مانع تقرب به خدا هستند يا راهي را كه مسير حق‌جويي را با دشواري روبه رو سازد و موجب تقويت كفر و شرك گردند، مورد نهي قرار گرفته و بايد ممنوع گردند.(18) نوشته‌ها و نكته هايي كه زمينه هاي گناه را فراهم مي سازند و خوانندگان را براي انجام امور خلاف، گستاخ يا تهييج مي‌كنند و نيز مطالبي كه حاوي بدعت و غلو آغشته به انواع تحريفات‌اند مصداق منكرند و بايد از ترويج و انتشار آنها ممانعت شود. امام خميني(ره) از قلم‌هايي شكوه دارد كه مثل اسلحه و چماق عمل مي‌كنند و از پشت ضربه مي زنند. ايشان به صاحبان چنين رسانه هايي توصيه ميكند: «قبل از اينكه بخواهيد مقاله بنويسيد و تيترهايي درشت تنظيم كنيد، با خودتان خلوت نماييد كه با اين كارها چه مقصدي را در پي گرفته‌ايد، آيا در هر شرايطي پي‌گير حق هستيد؟ يا آن را براي خودتان مي‌خواهيد و نيز آيا باطل را از دوستان خود مي‌پذيريد؟».(19) پي نوشت ها : 1. بقره/ 229. 2. ر.ك: حجرات/6، و ر.ك: تفسير نمونه، ج22، ص 157- 154. 3. تحف‌العقول، ابن شعبه حراني، ص 198. 4. شرح چهل حديث، امام خميني(ره)، ص 256، نشر عروج، تهران، چ22، 1379 ش. 5. نهج‌البلاغه، كلمه 339. 6. غررالحكم، ص 586. 7. فهرست غررالحكم، ص 286. 8. بحارالانوار، ج17، ص 216. 9. صحيفه امام، ج8، ص 491. 10. همان، ج6، ص 446 و ج7، ص320. 11. بيانات امام، مورخ 1358/3/8، (همان). 12. سخنراني امانم، مورخ 1358/2/26، (همان). 13. بيانات در جمع كاركنان روزنامه كيهان، مورخ 1358/2/26، (همان). 14. بيانات در جمع اعضاي هيأت تحريريه مجله سروش، مورخ1358/10/15، (همان). 15. بقره/27. 16. (و اجتنبوا قول الزّورِ). حج/30. 17. (من يشتري لهو الحديث ليضلّ عن سبيل اللهِ). لقمان/5. 18. تحف‌العقول، ص 331. 19. برگرفته از سخنان امام در جمع مسئولان عقيدتي- سياسي نيروهاي انتظامي سراسر كشور در 1359/12/14، (صحيفه امام). منبع:نشريه فرهنگ کوثر شماره 80 ادامه دارد ... /م
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 278]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها