واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اوقات فراغت بزرگان نويسنده:آمنه سادات خليلي شبهاي پنجشنبه اوقات فراغت امام خميني رحمه الله ، رهبر يك جامعه در جواني چگونه گذشت؟ مگر ميشود يك رهبر مثل بقيه جوانها، شور و شوق داشته باشد؟ شايد هميشه در جديت و سياست و تفكر، گذشته است. شهيد محلاتي در كتاب 15 خرداد نقل كرده است كه امام در جواني طلبه خشكي نبودند كه هميشه مثلاً روزه بگيرند، ذكر بگويند، نخندند و تفريح نكنند. اوقات فراغت هم داشتند؛ نظير اينكه شبهاي پنجشنبه دور هم جمع بشوند و يك كبابي بخورند يا در مدرسه يه كتهاي درست كنند.(1) وقت را بيهوده تلف نكنيد! امام هيچگاه وقتشان را بدون جهت و بيهوده صرف نميكردند بلكه بيشترين استفاده را از اوقات گرانبهاي خود مينمودند و وقتشناسي ايشان بسيار دقيق بود. در فاصلهاي كه بعد از نماز ظهر و عصر براي نهار ميآمدند، اگر در اين مدت كوتاه چند دقيقهاي فرصت ميشد، قرآن ميخواندند و گاهي اين اوقات، كمتر از 2 دقيقه بود.(2)در مورد مصرف وجوه براي طلاب و محصّلين، اگر كسي به بطالت و سستي ايام خود را ميگذرانيدند، امام به هيچ وجه آمادگي نداشتند، از سهم مبارك امام عليه السلام كمك نمايند. يكي از فضلا و طلاب قم كه علاقه وافري به حضرت امام داشتند، مقيد بود كه هر روز به بيروني امام، كه مراجعين رفت و آمد داشتند، سري ميزد تا امام را ملاقات كند. از حضرت امام درخواست شده بود كه چون اين آقا براي ازدواج به ولايت خود دعوت شده و قهراً مخارجي را بايد متقبل شود؛ اگر ممكن است چون طلبه خوب و درسخواني است، چيزي اضافه بر مستمري داده شود. امام فرمودند: من اضافهاي ندارم، اگر ايشان طلبه درسخواني است، هر روز در بيروني منزل من كه كاري ندارد، چرا خود را معطل مينمايد، اگرچه اين طلبه فاضل براي زيارت وجه عالم و مرجع تقليد ميرود؛ اما امام نميپسندد كه اوقات كسي بيهوده تلف شود.(3) مقام معظم رهبري و اوقات فراغت تفريح من در محيط طلبگي خودم در دوران جواني، حضور در جمع طلبهها بود. به مدرسه خودمان ميرفتيم. جو طلبهها براي ما شيرين بود طلبهها دور هم جمع ميشدند، صحبت و گفتگو و تبادل اطلاعات ميكردند و حرف ميزدند. محيط مدرسه براي خود طلبهها، مثل يك باشگاه محسوب ميشد. در وقت بيكاري، آنجا دور هم جمع ميشدند. علاوه بر اين، در مسجد گوهرشاد مشهد هم مجمع خيلي خوبي بود. آنجا هم، افراد متدين، طلاب، روحانيون و علما ميآمدند، مينشستند و با هم بحث علمي ميكردند، بعضي هم صحبتهاي دوستانه ميكردند. من از آنوقت ورزش ميكردم. الان هم ورزش ميكنم. آنوقت ما كوه ميرفتيم، پيادهرويهاي طولاني ميكرديم من با دوستان خودم، چندبار از كوههاي مشهد، همينطور كوه به كوه، روستا به روستا، چند شبانهروز حركت كرديم و راه رفتيم. من در دوران جواني، زياد مطالعه ميكردم غير از كتابهاي درسي خودمان، هم كتاب تاريخ ميخواندم هم كتاب شعر و هم كتاب قصه و رمان. من با بسياري از ديوانهاي شعر، در دوره نوجواني و جواني آشنا شدم.(4) فراغت شبانه ميرزاي ناييني، از مراجع عاليقدر و يكي از فقيهان نامدار بود. ايشان بهترين بهره را از فرصتهاي خود ميبرد و از دست دادن فرصت را غصه ميدانست. اين مرد خدا، تا نيمههاي شب مطالعه ميكرد و پيش از طلوع فجر صادق به تهجد و قرائت قرآن و مناجاتهاي پرسوز و گداز شبانه مشغول بود. بدين سان؛ لحظهاي از وقت خود را بيهوده تلف نميكرد. او با سعي و كوشش فراوان، آثاري ارزنده در تفسير قرآن و علم رجال از خود به يادگار نهاد. پی نوشت ها : 1 ـ نک : همان . 2 ـ رضا باقي زاده ، رمز موفقيت بزرگان ، ص 173. 3 ـ سيد حسن مطلبي ، گوهر وقت ، صص 203 و 204 . 4 ـ نشريه حديث زندگي ، سال دوم ، شماره 4. منبع:نشريه گلبرگ،شماره121.
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 429]