تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 7 دی 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):برای انسان عیب نیست که حقش تاخیر افتد، عیب آن است که چیزی را که حقش نیست بگیرد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

رفع تاری و تشخیص پلاک

پرگابالین

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

تابلو برق

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

سی پی کالاف

دوره باریستا فنی حرفه ای

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1845567150




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

عبادت و تقوای امام رضا(ع)


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: عبادت و تقواي امام رضا عليه السلام
عبادت و تقواي امام رضا(ع)
يکي از برجسته‏ترين فضايل امام رضا عليه‏السلام سرسپردگي وي به خداوند تبارک و تعالي و تمايلش به او بود. اين فضيلت را مي توان به وضوح در اعمال عبادي او که بر پايه‏ي خوف الهي و دينداري قرار داد، در بخش مهمي از زندگي روحانيش مشاهده نمود. يکي از اصحاب آن حضرت مي‏گويد: هنگامي که او را ديدم، اين کلام خداي متعال را متذکر شدم که مي‏فرمايد: «آنان همواره پاسي از شب را بيشتر نمي‏خوابند.»(1)در مورد عبادتهاي امام رضا عليه‏السلام راوي مي‏گويد: سراسر شب را وضو گرفته و نماز مي‏خواند و نمي‏خوابيد، و بدين طريق ادامه مي‏داد تا خورشيد طلوع مي‏کرد.(2) امام رضا عليه‏السلام خداترس‏ترين مردم عصر خود بود و مطيع‏ترين آنها نسبت به خداي تبارک و تعالي. مأمون، رجاء بن ابي‏ضحاک را براي آوردن امام به خراسان به مدينه فرستاد و او از مدينه تا مرو همراه آن حضرت بود. ابوضحاک درباره‏ي عبادت امام رضا عليه‏السلام چنين روايت مي‏کند: به خدا سوگند، من هرگز کسي را جدي‏تر از اين مرد در تقوا و عبادت خداوند متعال نديدم. در همه حال به ياد او بود و ترس خدا را در دل داشت. هنگامي که وقت نماز صبح مي‏شد، نمازش را مي‏خواند و هنگامي که تمام مي‏شد و سلام مي‏داد، در جايگاهش مي‏نشست و شروع به ستايش و حمد خدا مي‏کرد و مي‏فرمود: «الله اکبر»، «لا اله الا الله»، «اللهم صلي علي محمّد و آل محمّد»، و اين عمل را تا طلوع آفتاب تکرار مي‏کرد. سپس به سجده‏اي طولاني مي‏رفت و پس از آن براي صحبت کردن با مردم به نزد آنان رفته و تا نزديک ظهر آنان را موعظه مي‏کرد. آنگاه بار ديگر تجديد وضو کرده و به محل نمازش برمي‏گشت و هنگامي که خورشيد از افق ميل به پايين رفتن پيدا مي‏کرد، مي‏ايستاد و شش رکعت نماز به جا مي آورد. در رکعت اول، سوره‏ي حمد و سوره‏ي کافرون را مي‏خواند و در رکعت دوم سوره‏ي حمد و سوره‏ي توحيد را، و در هر يک از چهار رکعت باقيمانده، سوره‏هاي حمد و توحيد را قرائت مي‏کرد و پس از آن سلام مي‏داد. سپس قنوت را در رکعت دوم قبل از رکوع و همان سوره‏ي توحيد را مي‏خواند. آنگاه اذان مي‏گفت و دو رکعت نماز مي‏خواند و سپس اقامه را به زبان مي‏آورد و نماز ظهرش را مي‏خواند و هنگامي که سلام مي‏داد، حمد و سپاس خداي را به جا مي‏آورد و «الله اکبر» و «لا اله الا الله» مي‏گفت و براي مدتي اين عبارت را ادامه داد. پس از تکبير و تهليل، خدا را شکر مي‏فرمود و مي‏گفت «شکراً لله» و اين ذکر را يکصد مرتبه تکرار مي‏فرمود. چون سرش را از سجده برمي‏داشت، مي‏ايستاد و شش رکعت نماز مي‏خواند و در هر رکعت سوره‏هاي حمد و توحيد را قرائت مي‏کرد. آنگاه پس از هر دو رکعت که مي‏خواند، سلام مي‏داد و سپس در رکعت دوم قبل از رکوع و بعد از قرائت، دعاي شخصي‏اش را در قنوت مي‏خواند. پس از آن اذان مي‏گفت و دو رکعت نماز مي‏خواند و در قنوت رکعت دوم خواسته‏ي خود را به صورت دعا بيان مي‏کرد و هنگامي که سلام مي‏داد، مي‏ايستاد و نماز عصر را به جا مي‏آورد و هنگامي که سلام نماز را مي‏داد، براي دعا در جاي خود مي‏نشست و خداي سبحان را تسبيح و تحميد مي‏کرد و «الله اکبر» و «لا اله الا الله» مي‏گفت، سپس سجده مي‏نمود و در دعايش به سجده بود و در حالي که سرش به زمين بود، يکصد مرتبه «شکراً لله» مي‏گفت. هنگامي که آفتاب غروب مي‏کرد، باز وضو مي‏ساخت و اذان و اقامه مي‏گفت و سه رکعت نماز مغرب را به جا مي‏آورد. سپس در رکعت دوم، قبل از رکوع و بعد از قرائت، قنوت را مي‏خواند و هنگامي که سلام مي‏داد، جهت دعا کردن در جاي خود مي‏نشست و خداي تعالي را تسبيح و تحميد مي‏کرد و «الله اکبر» «لا الا الا الله» مي‏گفت و اين جملات را چندين بار تکرار مي‏نمود. سپس سجده‏ي شکر به جا مي‏آورد و سرش را برمي‏داشت و چيزي نمي‏گفت و مي‏ايستاد و چهار رکعت نماز مي‏خواند هر رکعت را به يک سلام، آنگاه قنوت را در رکعت دوم پس از قرائت و قبل از رکوع به جا مي‏آورد. در رکعت اولين از چهار رکعت، سوره‏هاي حمد و کافرون را مي‏خواند و در رکعت دوم، سوره‏هاي حمد و توحيد را، و سپس سلام نماز را مي‏داد و مي‏نشست و شخصاً لابه و انابه مي‏کرد تا وارد مغرب مي‏شد و پس از آن روزه‏اش را افطار مي‏کرد. آنگاه صبر مي‏کرد تا تقريباً يک سوم از شب بگذرد، سپس مي‏ايستاد و چهار رکعت نماز عشاء را به جا مي‏آورد. در رکعت دوم نماز عشاء بعد از قرائت و پيش از رکوع در قنوت دعا مي‏کرد و سپس نماز را با سلام به اتمام مي‏رسانيد. پس از اداء نماز در جاي خود مي‏نشست و به ذکر و تسبيح و تحميد خداي بزرگ و قادر متعال مي‏پرداخت و «الله اکبر» و «لا الا الا الله» مي‏گفت و مانند هميشه براي مدت طولاني آن را ادامه مي‏داد و پس از درخواست تقاضاي شخصي، سجده‏ي شکر به جا مي‏آورد و سپس به رختخواب مي‏رفت. در اواخر ثلث شب از خواب بيدار مي‏شد و خدا را حمد و ستايش مي‏نمود و سپس «الله اکبر» و «لا اله الا الله» مي‏گفت و از خدا مي‏طلبيد که او را ببخشد و مورد رحمت خود قرارش دهد. پس از ذکر خدا، دندانهايش را مسواک مي‏کرد و بعد وضو مي‏گرفت و مي‏ايستاد و نماز شب را به جاي مي‏آورد. او هشت رکعت نماز مي‏خواند و هر دو رکعت را به يک سلام ختم مي‏نمود. در هر رکعت اولين نمازها، سوره‏ي حمد را مي‏خواند و سوره‏ي توحيد را سي‏بار تکرار مي‏نمود؛ سپس نماز جعفر بن ابي‏طالب را که چهار رکعت است، مي‏خواند به مانند ديگر نمازها به دو سلام. در رکعت دوم، پس از قرائت و پيش از رکوع، باز هم در قنوت خود دعاهاي شخصي را از خدا درخواست مي‏کرد و متوجه بود که اين نماز قسمتي از نماز شب است. سپس دو رکعت بعدي را انجام مي‏داد و در رکعت اول سوره‏ي حمد و سوره‏ي ملک، و در رکعت دوم سوره‏ي حمد و سوره‏ي انسان (دهر) را قرائت مي‏نمود. سپس مي‏ايستاد و دو رکعت نماز شفع را به جا مي‏آورد و در هر رکعت از آن سوره‏ي حمد را يک مرتبه و سوره‏ي توحيد را سه مرتبه مي‏خواند و دعاي خود را در قنوت رکعت دوم طلب مي‏نمود و باز هم به پا مي‏خاست و نماز وتر را که يک رکعت است، به جا مي‏آورد. در نماز وتر که آخرين رکعت نماز شب محسوب مي‏گردد، سوره‏ي حمد را يک مرتبه و سوره‏ي توحيد را سه مرتبه و سوره‏ي فلق را يک مرتبه و سوره‏ي ناس را يک مرتبه قرائت مي‏فرمود. سپس قنوتش را قبل از رکوع و بعد از قرائت به جا مي‏آورد و در دعاي شخصي خويش در قنوت مي‏خواند: خدايا بر محمّد و خاندان او درود فرست و ما را به سوي او راهنمايي فرما که تو او را هدايت کرده‏اي، و ما را به خاطر او شايسته گردان که تو او را نيکو گردانيده‏اي، و به حق او به ما نظر فرما که تو بر او نظر افکنده‏اي. آنچه را به ما بخشيده‏اي، برکت ده و ما را از شر آنچه مقرر کرده‏اي محفوظ فرما، زيرا تو مقرر مي‏کني و هيچ کس عليه تو حکم نمي‏کند. به يقين آن کس را که تو همراهي کني، پست و خوار نمي‏شود و هر کس که دشمن تو باشد، بلندي مرتبه و مقام نيابد. سپس هفتاد مرتبه مي‏گفت: «استغفر الله ربي و اتوب اليه»، و نماز را به اتمام مي‏رسانيد و مدتي دراز انابه و درخواست مي‏کرد. وقتي که صبح طالع مي‏شد، مي‏ايستاد و دو رکعت نماز به جا مي‏آورد. در رکعت اول سوره‏هاي حمد و کافرون، و در رکعت دوم سوره‏هاي حمد و توحيد را مي‏خواند و چون فجر طلوع مي‏کرد، اذان و اقامه مي‏گفت و دو رکعت نماز صبح را به جا مي‏آورد. هنگامي که سلام نماز را مي‏داد، مي‏نشست و لابه مي‏کرد و اين کار را تا طلوع خورشيد ادامه مي‏داد و پس از اتمام نماز، سجده‏ي شکر را به جا مي‏آورد.(3)اين روايت به تفضيل آشکار مي‏کند که امام رضا عليه‏السلام به مراتب نمازگزاري بيشتر از نمازگزار در حد وظيفه بود با آن سوره‏هايي از قرآن کريم که در نمازهاي خود مي‏خواند و آن لابه کردنهاي بعد از نمازش. و اين بدان معني است که او هميشه مشغول عبادت خداي متعال بود و عشق خدا بر قلب عطوف و مهربانش تسلط داشت به اندازه‏اي که يکي از صفات او مهرباني بود تا جايي که «امام الرئوف» لقب گرفت. ----------------------------------------پي نوشت:1ـ ذاريات / 17. 2ـ الاتحاف بحب الاشراف، ص 59. 3ـ بحارالانوار، ج 12، صص 26 و 27. بخش حريم رضوي 





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 619]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن