تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805039926
تبیین مفهوم امامت از دیدگاه امام رضا(ع)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تبيين مفهوم امامت ازديدگاه امام رضا(ع) امامت انتصابي است نه انتخابي «امام» پيشگام عقائد و اخلاق و اعمال امت است. هر عقيده اي از هر معتقدي مأموم اعتقاد امام است. هر خلقي از هر متخلقي مأموم اخلاق امام است. هر عملي از هر عاملي مأموم عمل امام است. اين كه گفتند: اگر كسي اول وقت نماز بخواند، به امام زمان (عليه السلام) اقتدا كرده است، يعني ولي عصر همواره اول وقت نماز مي خواند. ? ايمان با احياي سنن الهي كامل مي شود
«امام» پيشگام عقائد و اخلاق و اعمال امت است. هر عقيده اي از هر معتقدي مأموم اعتقاد امام است. هر خلقي از هر متخلقي مأموم اخلاق امام است. هر عملي از هر عاملي مأموم عمل امام است. اين كه گفتند: اگر كسي اول وقت نماز بخواند، به امام زمان (عليه السلام) اقتدا كرده است، يعني ولي عصر همواره اول وقت نماز مي خواند. اين شخصي كه اول وقت نمازگزاري كرد به امام خود اقتدا كرد. اين تمثيل است، نه تعيين. هركسي عقيده خوبي داشت، اخلاق خوبي داشت، به امام خود اقتدا كرده است. در جريان عديله سفارش كرده اند كه عقائد مبرهن تان را به خدا امانت بسپاريد تا هنگام مرگ خطر عدول پيش نيايد. «عديله» آن است كه معاذالله كسي در حال خطر از حق به باطل عدول كند. فشار مرگ نه آنقدر سهل است كه قابل تصوير باشد! هيچ فشاري همانند فشار مرگ نيست. هيچ دردي بدتر از درد فراق نيست. و اگر تحمل پذير بود انسان نمي مرد! چون تحمل ندارد روح بدن را رها مي كند. در اين سخت ترين حالت ممكن است خداي ناكرده انسان بيراهه برود و براي نجات از چنين درد و خطري از غير خدا كمك طلب كند. اين را مي گويند: عدول از حق به باطل. براي اينكه انسان گرفتار عدول از حق به باطل نشود، بلكه از باطل به حق عدول كند. گفتند: عقائد مبرهن، اعتقادات مستدل را فراهم كنيد، به خدا امانت بسپاريد تا در هنگام مرگ مشكل شما را حل كند. امام چنين خاصيتي دارد كه عقيده او، امامت اعتقادات ما را به عهده مي گيرد. اخلاق او امام اخلاق ماست، اعمال او پيشواي اعمال ماست. از بيانات نوراني امام رضا (ع) اين است: وقتي ايمان مؤمن كامل مي شود كه هم سنت الهي را، هم سنت رسول الله را، هم سنت ولي الله را در خود احياء كند. ولايت يك ولي وقتي كامل مي شود كه هم سنت خدا را، هم سنت رسول خدا را در خود احياء كند. رسالت رسول وقتي كامل مي شود كه سنت خدا را در خود احياء كند. بعد از ذات اقدس الله در نشئه خلقت انبيايند، بعد جانشينان آنها، به ما گفتند: اولياي خدا امامان اند، انبياي الهي امامان اند، و اولين امام خود ذات اقدس الله است. امام يعني «پيشوا». فرمود كاري را كه خدا انجام مي دهد، الگوي كار شماست. ايمان مؤمن وقتي كامل مي شود كه ببيند خدا چكار مي كند، او همان كارها را در نشئه امكان انجام بدهد. سنت الهي را در خود زنده كند. هر كمال اي كه خدا داراست به نحو غيرمتناهي، آن كمال را مؤمن در حد محدود خود فراهم بكند. فرمود: مؤمن وقتي ايمان اش كامل مي شود كه سنت خدا در او زنده باشد. اين نمونه اي كه ذكر كرده است به عنوان كتمان سر، به عنوان تمثيل است، نه تعيين. منظور اين نيست كه در بين سنن الهي فقط همين يك سنت را مؤمن داشته باشد، بلكه منظور آن است كه تخلقوا باخلاق الله . ببينيد چه فضيلتي خدا براي خود ذكر مي كند، همان فضائل را در حد محدود خود پياده كنيد. خدا براي خود اسماي حسناي فراواني ياد كرده است كه لله الأسماء الحسني ، شما هم مظهر اسماي حسناي خدا باشيد. براي پيامبر اوصاف فراواني ذكر كرد، شما هم داراي آن اوصاف باشيد. گفتند: برجسته ترين وصف ممتاز رسول اكرم همان نيل به مقام محمود است. در سوره اسرا فرمود: و من الليل فتهجد به نافله لك عسي أن يبعثك ربك مقاماً محموداً . مقام محمود عبارت از آن است؛ انسان به جائي برسد كه از آن جا كمالات علمي و عملي به جامعه انساني تنزل كند تا هم به جامعه انساني متوجه به او باشد. مردم در برابر علم و عمل حق شناس اند. ستايش كننده اند. حرف علمي و كار عادلانه ببينند، از او ثناگوئي مي كنند و او را حمد مي كنند. ? مركب؛ محبت، ره توشه؛ تقوا اگر كسي به جائي رسيد كه منشأ خدمات علمي و عملي شد، چنين شخصي محمود است. يعني جامعه حمد او را به عهده مي گيرند. خواه بشناسند، خواه نشناسند. خواه به زبان بياورند، خواه به زبان نياورند. اين مقام محمود رسول گرامي به اين معنا نيست كه آنها كه تو را مي شناسند، حمدت مي كنند! بلكه معنايش آن است: به جائي مي رسي كه از تو خير به جامعه انساني مي رسد، قهراً از آن سوي حمد و ثناء نصيب تو خواهد شد. مردم در برابر نعمت شاكراند، ولو ولي نعمت خود را نشناسند. چنين كاري را خدا به پيغمبرش دستور داد، بعد به ما هم فرمود: نماز شب را زنده نگه بداريد تا به نوبه خود به مقام محمود بار يابيد. از بيانات نوراني امام حسن عسكري(سلام الله عليه) اين است كه: ان الوصول الي الله سفر لا يدرك الا بامتطاع الليل. يعني سفر از خلق به حق، اين راه طولاني را با نماز شب انسان طي مي كند. كسي به خدا مي رسد كه سحرخيز باشد. تا انسان اهل سحر نباشد، ابن السبيل است، وامانده است، در بين راه مانده است. اگر كسي ابن السبيل شد بايد از راه زكات او را تأمين كرد. و زكات جزء اوساخ است. چرا ما ابن السبيل باشيم كه از اوساخ نفساني ديگران طرفي ببنديم؟ به ما گفتند: مركب داري، زادداري؛ سوارمركب بشويد، از آن ره توشه كمك بگيريد، اين راه را طي كنيد. مركب محبت خدا، زاد و ره توشه تقواي الهي. اگر كسي حبيب خدا بود، سوار مركب محبت مي شود و از زاد و توشه تقوا طرفي مي بندد و اين راه الهي را طي مي كند. ديگر ابن السبيل نيست، وامانده نيست. ان الوصول الي الله سفر لايدرك الا بامتطاع الليل. «امتطاع» يعني مطيه گيري. مطيه يعني مركب. پس مركب سالكان الهي نماز شب است كه اين نماز شب براي رسول گرامي براق بود كه اين براق خطا مد البصر با همان براق معراج رفت و به اندازه ديد يك انسان مسير پاي اين براق بود. حالا اين براق از چه حقيقتي است، آن كاري به ما ندارد، ولي گام اش به اندازه ديد يك انسان است. انسان همين كه چشم باز كرد، تا دورترين ستاره آسمان را مي بيند. يك گام اين براق به اندازه ديد ماست. انسان كه چشم باز كرد، دورترين ستاره را مي بيند. اين براق همين كه گام برمي داشت، به همين اندازه راه را طي مي كرد. همين براق زير پاي اهل نماز شب هست. تا آن اندازه اي كه همت تواناي شب زنده دار بتواند طي كند. پس مركب محبت است و ره توشه تقوا؛ همين انسان را در محدوده خواست خويش به مقام محمود مي رساند. اين كه وجود مبارك امام هشتم فرمود: وقتي ايمان كامل مي شود كه انسان اخلاق پيغمبر داشته باشد، سنت پيغمبر داشته باشد؛ تنها منظور سنت همان مداراه الناس كه در اين حديث آمده نيست. اينها به عنوان تمثيل است، نه تعيين. بعد فرمود: سنت امام خود را بايد داشته باشد. ? ولايت فقيه، وكالت مردم نيست امام كسي است كه دسترس فكر احدي نيست. مؤمن هم بايد به جايي برسد كه فكر ديگران او را آلوده نكند، دست آلوده ديگران هم او را آلوده نكند. مكتب آلوده ديگران هم او را آلوده نكند. اين كه امام هشتم فرمود: وقتي ايمان مؤمن كامل مي شود كه سنتي از امام خود داشته باشد، امام را و امامت را و سنت امامت را خود امام هشتم تشريح كرد. مرحوم كليني (رض) نقل كرد: وقتي وجود مبارك امام هشتم وارد سرزمين مرو شد، مسئله رسمي آن روز مسئله امامت و خلافت بود. پيروان اهل بيت مي گفتند: امامت نصبي است، ديگران مي گفتند: امامت انتخابي است. عده اي مي گفتند: ما قائل به وكالت امام ايم، شيعيان مي گفتند: ما قائل به ولايت امام ايم. عده اي بين وكالت و ولايت سرگردان بودند. عده اي مي گفتند: رهبر را بايد مردم انتخاب كنند، شيعيان مي گفتند: رهبر را بايد خدا تعيين كند. وقتي وجود مبارك امام هشتم طبق نقل مرحوم كليني سؤال كرد: مسئله رسمي خراسان امروز چيست، عرض كردند: امامت است و مردم فكر مي كنند، يعني عباسي اي ها فكر مي كنند كه امامت انتخابي است، از سقيفه هم برمي آيد كه امام تعيين كنند، وجود مبارك امام هشتم فرمود: اينها امامت را نشناخته اند تا امام را بشناسند! همانطوري كه الله را بايد با الوهيت شناخت، نه با آيات آفاقي و انفسي، آنكه به آيات آفاقي و انفسي خدا را مي شناسد، او در حد رب، در حد صانع و خالق خدا را مي شناسد، نه در حد واجب بالذات. آنهائي هم كه امام را با معجزات مي شناسند، در حقيقت امامت را نشناختند، فرمود: اعرفوا الله بالله، والرسول بالرساله، و اولي الأمر بالأمر بالمعروف. فرمود: امامت را اينها بايد بشناسند تا امام را بشناسند. آنگاه خود امام را معرفي كرد؛ فرمود: الامام واحد دهره، لا يدانيه احد! فرمود: امام در تمام روزگار يك نفر است. خليفه خدا در تمام عصرها يك نفر است. خليفه خدا و امام كه از طرف خدا نصب مي شود، تنها براي تمشيت امور مردم نيست كه مشكلات مردم را حل كند! امام كه خليفه الله است، هم يحلل حلال الله، يحرم حرام الله، يقيموا حدود الله، يضب عن دين الله و يدعوا الي سبيل الله بالحكمه و الموعظه الحسنه و الحجه البالغه. اين مشكلات علمي و عملي جامعه را هم حل مي كند .ادامه دارد...منبع: روزنامه کيهانبخش حريم رضوي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 544]
-
گوناگون
پربازدیدترینها