ترس كودكان هميشه طبيعي نيست

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: ترس كودكان هميشه طبيعي نيست
عابديان همه والدين خواهان خوشبختي كودكان خود هستند و هيچ كس نمي خواهد كودكش را ترسو و كم رو بار بياورد. با اين حال بسياري از كودكان ممكن است در مراحل رشد خود ويژگي هاي نامطلوبي كسب كنند، از اين رو والدين بايد براي پيش گيري از اين اختلالات رفتاري هوشيار باشند.

به گفته روان شناسان ارتباط كودكان و والدين و نحوه برخورد آن ها با يكديگر از مهم ترين و اساسي ترين عوامل پرورش شخصيت سالم در كودكان و نوجوانان و مقابله با اختلالاتي مانند ترس است.مريم توكلي زاده يك شهروند بجنوردي است كه در اين باره مي گويد: پسرم به شدت از تاريكي مي ترسد و حاضر نمي شود به تنهايي در اتاق تاريك حضور پيدا كند. وي ادامه مي دهد: ترس و نگراني در وجود او به طور كامل احساس مي شود و نمي دانم چگونه مي توانم اين ترس را از بين ببرم.شهره سلطانيان هم عنوان مي كند: دختر 8 ساله ام از همان دوران نوزادي ترسو و حساس بود و با كوچك ترين صدا از خواب مي پريد و مي ترسيد.وي اضافه مي كند: براي رفتن او به مهد و مدرسه مشكلات زيادي را متحمل شدم و وابستگي شديد و ترس از جدايي باعث شده است كه دخترم يك لحظه هم بدون من در خانه نماند.مادر سمانه 5 ساله هم از ترس فرزندش از حيوانات اهلي نگران است و بيان مي كند: همسرم يك بار دخترمان را از سگ ترساند و از آن موقع به بعد، او از همه حيوانات مي ترسد و تلاش ما براي كنترل ترس او بي فايده بوده است.

يك مشاور و مددكار اجتماعي در اين باره مي گويد: ترس نوعي واكنش هيجاني است و هر گاه امنيت جسمي، عاطفي و شخصيتي انسان به خطر بيفتد، ظاهر مي شود.

بهرام چاهي مي افزايد: اين واكنش عاطفي، طبيعي است و از همان بدو تولد در كودك مشاهده مي شود يعني كودكان به طور معمول از برخي پديده ها مي ترسند و ممكن است علت ترس براي آن ها شناخته شده هم نباشد.

وي با بيان اين كه نوع و ميزان ترس كودك به عواملي چون سن، جنس، تجربيات گذشته، ميزان رشد ذهني و ... بستگي دارد، عنوان مي كند: به طور معمول شدت ترس كودكان در 3 و 11 سالگي به اوج خود مي رسد و تحقيقات نشان مي دهد كه در حدود سن مدرسه يك كاهش معين و هماهنگ در ميزان و شدت ترس به وجود مي آيد.

به گفته وي ترس اين گروه از كودكان بيشتر در محدوده تخيلات و ترس از تاريكي، مجروح شدن، رعد و برق، توفان يا برخي از شخصيت هاي منفي فيلم هاي تلويزيوني يا سينمايي است.

وي تصريح مي كند: واكنش هيجاني ترس كه هنگام خطر در كودك به وجود مي آيد، او را به عقب نشيني و فرار از موقعيت ترس آور وا مي دارد ولي كودكي كه به شدت مي ترسد از ارضاي نيازهايش باز مي ماند، تعادل رواني در او بر هم مي خورد و نمي تواند از فرصت ها و توانايي هاي خود به طور متناسب استفاده كند.

چاهي مي گويد: كودكاني كه والدين آن ها از شيوه ترساندن براي تربيت و تنبيه آن ها استفاده مي كنند بيش از ديگر كودكان ترسو مي شوند.

وي تصريح مي كند: حدود 20 تا 50 درصد كودكان 2 تا 6 ساله از تاريكي مي ترسند و اين ترس، زماني كه خيلي شديد نباشد و فقط موجب پرهيز كودك از خطر شود تا حدودي سودمند است ولي بيشتر كودكان از پديده ها و موقعيت هاي بي خطر هم مي ترسند و از فعاليت هاي مفيد و لذت بخش محروم مي مانند.

وي مي افزايد: سلامت روحي، جسمي و رواني كودك بر اثر ترس هاي افراطي تهديد مي شود و اختلالات جسمي، روحي و تربيتي در اين كودكان به وجود مي آيد.

وي به اهميت درمان زود هنگام ترس اشاره و عنوان مي كند: ترس هاي افراطي اگر درمان نشود مشكلات و اختلالات زيادي را براي كودكان و والدين ايجاد مي كند. در اين شرايط عامل ترس كه با ايجاد واكنش پرهيز از خطر مي تواند باعث حفظ ايمني شود، به عاملي تهديد كننده و خطر آفرين تبديل مي شود.وي با بيان اين كه، منشأ ترس را بايد در تجارب كودك جست وجو كرد، مي گويد: بخشي از ترس نتيجه تأثير عواملي مانند صداهاي بلند و ناهنجار است و برخي نيز نتيجه يادگيري و تقليد از ديگران است و گاه نتيجه تجربه ناگوار خود كودك است. با اين حال منشاء اصلي ترس اكتسابي است و كيفيت آن ها يكسان نيست.وي مي افزايد: ترس كودكان كه شامل ترس از جانوران، افراد غريبه و ... است تا سن ورود به مدرسه كاهش مي يابد ولي ترس از تاريكي، تنهايي، پديده هاي عجيب و غريب و خيالي، مرگ و ... با بالا رفتن سن افزايش مي يابد.

وي تصريح مي كند: تفاوت ميان ترس دختران و پسران پيش از ورود به مدرسه آشكار مي شود به طوري كه شدت موارد ترس در دختران بيش از پسران است و پسران بيشتر از جانوران وحشي و دختران از حشرات مي ترسند.

به گفته وي شخصيت كودكان در ميزان ترس پذيري آن ها بسيار مؤثر است و در كودكاني كه از شخصيت هاي آرام و متعادل برخوردارند، تظاهر ترس كمتر از كودكاني است كه شخصيتي نامتعادل دارند.وي عنوان مي كند: ترس دايم و ثابت به هر علت كه باشد اثر بسيار نامطلوبي بر جسم و روان كودك بر جا مي گذارد و او را از داشتن زندگي شاد و آرام محروم مي كند.وي يادآور مي شود: برخي از كودكان در مقابل ترس شديد واكنش هاي متفاوتي نظير افسردگي، گيجي، شب ادراري، لكنت زبان و ... از خود نشان مي دهند و گاهي بر اثر ترس پرخاشگر مي شوند.چاهي با بيان اين كه همه كودكان در موقعيت ترسناك دچار ترس نمي شوند و برخي از كودكان آمادگي بيشتري براي ترسيدن دارند، تصريح مي كند: علت اين كه برخي از كودكان دست به كارهاي خطرناك مي زنند شجاعت نيست بلكه اين كودكان از درك خطر عاجزند و نمي دانند كه خطر آن ها را تهديد مي كند؛ بنابراين والدين بايد رعايت احتياط را به كودكان خود بياموزند تا در مواقع نياز بتوانند از خود مراقبت كنند.

وي تصريح مي كند: والدين بايد از ايجاد موقعيت هاي ناخوشايند و ترس آور در كودكان خودداري و با ترس آن ها به طور منطقي برخورد كنند و هرگز كودك خود را به دليل ترس مسخره و سرزنش نكنند.

وي توصيه مي كند: با كودك خود درباره افراد شجاع صحبت كنيد و برايش قصه هايي تعريف كنيد كه قهرمان آن يك كودك است.

وي عنوان مي كند: از افراد ترسو نزد كودك خود انتقاد كنيد و رفتار آن ها را زشت بشماريد و هر گاه عملي شجاعانه هر قدر هم كوچك از كودكتان سر زد، او را تشويق كنيد.
چهارشنبه 13 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 265]