واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: كاريكاتور ايران به بالندگي خود ادامه ميدهد خبرگزاري فارس: «جان لنت»؛ هنرپژوه آمريكايي در همايش علمي سومين جشنواره بينالمللي هنرهاي تجسمي فجر گفت: كاريكاتور ايران به بالندگي خود ادامه ميدهد. به گزارش خبرگزاري فارس، «جان لنت»؛ هنرپژوه آمريكايي در همايش علمي سومين جشنواره بين المللي هنرهاي تجسمي فجر با موضوع تحولات و چالش هاي كاريكاتور ايران سخنراني كرد. جان لنت در همايش علمي جشنواره تجسمي فجر گفت: اگرچه كشور ايران در گذشته داراي مسابقات، جشنواره ها، و نمايشگاههاي كاريكاتور بود، به نظر مي رسد تعداد اين رويدادها افزايش يافته و موضوعات آن ها انسان دوستانه تر، سياسي تر و از تنوع بيشتر برخوردار است. جان لنت با اشاره به گسترش هنر كاريكاتور در ايران به مسابقات مختلف اين رشته هنري در ايران نظير «مسابقه كاريكاتور بينالمللي غزه»، «مسابقه بينالمللي معضلات شهري»، «نخستين مسابقه بين المللي كاريكاتور ضدتروريسم» و جشنواره كاريكاتور فجر اشاره كرد و گفت: دوسالانه بينالمللي كاريكاتور تهران اكنون به عنوان يكي از بهترين مسابقات و جشنوارههاي دنيا در حال رونق بيشتري است. جان لنت به خانه كاريكاتور ايران اشاره كرد و گفت: به نظر مي رسد خانه كاريكاتور كه هنوز پابرجاست و از پيشرفت هاي قابل توجهي برخوردار گشته اكنون داراي تجهيزات مدرن تري نسبت به سال 1999 يعني يك سال پس از شروع فعاليت حرفهاي آن است و مجله هاي طنزي نظير كيهان كاريكاتور و نشريه جواد عليزاده با عنوان طنز و كاريكاتور در شرايط بسيار سخت بازار براي ساليان متمادي به فعاليت خود ادامه داده است. به علاوه، آنچه در سال 1999 جلب توجه مي كرد و امروز مي كند حضور مستمر زنان به عنوان كاريكاتوريست هاي حرفه اي و آماتور و كارآموز است. وي افزود: اين در حالي است كه زنان كاريكاتوريست در بسياري مناطق، همچون غرب آسيا، خاورميانه و آفريقا، يا كم تعداد هستند و يا اصلا وجود ندارند. او افزود: آنچه من را به تعجب واميدارد اين است كه چگونه كاريكاتوريست هاي ايراني مي توانند مجموعههاي خود را به صورت كتاب با اين سرعت منتشر سازند. نمونه آن آثار كامبيز درمبخش، توكا نيستاني و مسعود شجاعي طباطبايي است. به طور كلي، به نظر مي رسد تعداد كتاب هاي كاريكاتور بيشتر از ساير رشته ها باشد. او در ادامه به چالش هاي كاريكاتور در ايران پرداخت و گفت: ارزيابي من از چالش هاي پيش روي كاريكاتور ايران مبتني بر مسائل جهاني است كه در سال 2000 براي اين حرفه تشخيص دادم. اين مسائل هنوز و شايد حتي بيشتر از يك دهه پيش صدق مي كنند. آن ها شامل جهاني سازي و مالكيت تجارت هاي بزرگ، تجاري سازي، بين المللي سازي يا بومي سازي، كامپيوتري شدن، و كاهش حمايت دولت مي شوند. جان لنت با اشاره به اولين سفر خود به ايران گفت: بعد از سفر سال 1999 (1378) من به ايران مقاله اي درباره آنچه كه در جامعه كاريكاتوريست هاي ايران يافتم نوشتم. مقاله كه عنوان آن «ايران، كشوري مملو از كاريكاتوريست ها» بود تأثير عميقي را بيان مي كرد كه كاريكاتوريست هاي ايراني و آثارشان بر من گذاشتند. در آن مقاله درباره هيجان سرشاري كه كاريكاتوريست هاي ايراني در كار خود داشتند، تعداد جوانان مشتاقي كه وارد اين رشته هنري مي شدند و تركيب شيوه هاي شرقي و غربي مورد استفاده اين هنرمندان صحبت كردم - كه متأسفانه تا حد زيادي بر شيوه هاي غربي متكي بود. وي در بخش ديگري به تحولات هنر طنز در ايران پرداخت و گفت: با نگاهي مختصر اگر مي خواستم مقاله سال 1999 خود را به روز درآورم امروز بسيار شگفت زده تر مي شدم. تغييرات مثبت ارزشمندي رخ داده است. جان لنت گفت: در طول دهه 2000 شاهد تعداد رو به رشد آثار ايراني شركت كننده و برنده جايزه در جشنواره هاي بين المللي بوده ام. در برخي از اين رويدادها به عنوان داور حضور داشته ام. به نظر مي رسد تعداد شركت كنندگان ايراني بيش از ساير كشورها بود. به نظر مي رسيد آثار كاريكاتوريست هاي ايراني همچون جواد عليزاده كه آثارش در سال 2008 و 2009 در 4000 مونيتور متروي برلين به نمايش درآمد همه جا به چشم مي خورد. قطعاً برقراري ارتباط از طريق شبكه هاي داخلي و خارجي رو به افزايش بود و نتيجه آن بهتر شناخته شدن هنرمندان در سطح جهاني بود. وي افزود: از تحولات تازه دهه 2000 همچنين فعاليت انجمن كاريكاتوريست هاي تبريزي بوده است كه در سال 2001 آغاز شد و بيش از 500 عضو در سراسر ايران دارد. برجسته ترين پروژه اين گروه موزه كاريكاتور است كه در سال 2007 تأسيس شد. دو گالري و كتابخانه موزه كه قبلاً محل كتابخانه ملي تبريز بوده در نگهداري و بخشيدن بعد آكادميك به سنت طنزپردازي نقشي به سزا دارند. تا همين اواخر، موزه هاي كاريكاتور زيادي در جهان وجود نداشت (و هنوز در بسياري كشورها وجود ندارد). انجمن كاريكاتوريست هاي تبريز همچنين برگزاركننده جشنواره بين المللي كاريكاتور تبريز و باني مجله كاريكاره است. جان لنت در پايان گفت: به طور كلي، با توجه به مسائل ذكر شده كاريكاتور ايران داراي چه جايگاهي است؟ دوباره مي گويم، از ديدگاه يك خارجي معتقدم كاريكاتور ايران از جايگاه رفيعي برخوردار است به دليل آن كه جامعه كاريكاتوريست ها در مقابل «حصار تجاري» مقاومت كرده است. تجاري سازي در آن به شكل كمينه در آمده و آثاري با ويژگي ها و كاربرد ترديد برانگيز به دقت كنترل مي شود. كاريكاتور ايران محتواي بومي را به شدت ترويج نموده و به گونه اي خردمندانه از فناوري هاي جديد اطلاعاتي استفاده كرده است. همچنين حمايت دولت، به خصوص شهرداري ها، از كاريكاتور براي كاريكاتوريست هاي ايراني بسيار سودمند است. وي در خاتمه تصريح كرد: كاريكاتور ايران با تاريخچه اي از دستاوردها و نحوه برخورد با چالش هاي تازه به رشد و بالندگي خود ادامه خواهد داد و در دنياي آينده طنز به جايگاهي دست خواهد يافت كه شايد با زيبايي شناسي ايران باستان در تاريخ هنر ايران قابل مقايسه باشد. انتهاي پيام/ف
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 498]