واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: آغاز امامت امام علي(ع) از منظر مترجم نهجالبلاغه خبرگزاري فارس: سيدمحمدمهدي جعفري گفت: آن چه در سقيفه بنيساعده گذشت در مورد خلافت بود، يعني مدعيان كاري به امامت و ولايت نداشتند. سيدمحمدمهدي جعفري در گفتوگو با باشگاه خبري فارس «توانا»، با اشاره به ماجراي سقيفه بنىساعده گفت: آن چه در سقيفه گذشت در مورد خلافت بود، يعني مدعيان كاري به امامت و ولايت نداشتند. وي ادامه داد: ابوبكر به صراحت در سقيفه بنيساعده از قول پيامبر گفت «الامامة من قريش». البته در صحت و سقم اين حديث جاي اشكال است، چرا كه مسئلهاي قومي است و اين دليل نميشود كه اگر پيامبري از قريش است، امامت نيز بايد از قريش باشد. مترجم كتاب هشت جلدي «امام علي بن ابيطالب» از ديگر افراد مدعي خلافت را گروه «انصار» عنوان كرده و افزود: انصار نيز جزء گروههايي بودند كه ادعاي اميري يعني فرماندهي مسائل اجرايي را داشتند. اما عمر بن خطاب به انصار گفت: اگر شما بخواهيد امير شويد عرب زير بار آن نخواهد رفت. اين مسائل حاكي از آن است كه شوراي سقيفه به دنبال تعيين حاكميت بود نه امامت. نويسنده كتاب پنج جلدي «پرتوي از نهجالبلاغه» با تأكيد بر اين مسئله كه معرفي علي(ع) از سوي پيامبر، هم ولايت را در بر ميگيرد و هم امامت را، گفت: عدهاي خرده ميگيرند چرا با بوجود آمدن اختلاف پس از وفات پيامبر، علي(ع) كاري نكرد و سكوت اختيار كرد. در صورتيكه امام دغدغه خلافت نداشت و در خطبه 5 نهجالبلاغه اين موضوع كاملاً مشخص است. جعفري ادامه داد: امام در خطبه 5 نهجالبلاغه ميفرمايد «أيُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أمْواجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاةِ وَ عَرِّجُوا عَنْ طَرِيقِ الْمُنَافَرَةِ وَ ضَعُوا تِيجانَ الْمُفَاخَرَةِ، أفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ أوِ اسْتَسْلَمَ فَأرَاحَ، مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ يَغَصُّ بِها آكِلُهَا، وَ مُجْتَنِي الثَّمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِينَاعِها كَالزَّارِعِ بَغَيْرِ عرْضِهِ». يعني اي مردم! اختلافات را كنار بگذاريد و باليدن به نسب و قوم را به زمين بزنيد. نويسنده كتاب «هماي رحمت» منظور امام از آب گنديده در اين خطبه را حكومت و قدرت دانسته و گفت: منظور امام، امامت و ولايت نيست. امام مردم را از جنگيدن بر سر قدرت باز ميدارد. چرا كه لازمه نگهداري قدرتي كه به زور به دست ميآيد، اعمال قدرت و زور است. جعفري ادامه داد: هدف از قدرت و سروري، خدمترساني به مردم و رسانيدن ايشان به سعادت است. امام در خطبه 5 مثال زيبايي يادآوري ميكند و ميگويد خواهان قدرت، مانند تشنهاي كه به دنبال آب ميگردد اما از آب لجن و گلآلود مينوشد. اين آب نه تنها تشنگي را برطرف نميسازد بلكه فرد را از پاي در ميآورد. جعفري منظور امام از جمله «چيننده ميوه، بيش از آن كه ميوه برسد مانند كشاورزي است كه در زمين ديگري كشت كرده باشد» را چنين بيان ميكند: در اين سخن، اميرالمؤمنين اشاره به افكار عمومي دارد. يعني هنوز مردم به آنچنان رشدي نرسيدهاند كه شايستهسالاري را مد نظر قرار دهند و هنوز به دنبال قبيلهگرايياند. وي ادامه داد: مردم آن زمان فكر ميكردند هر كس ريشسفيدتر، سابقه و تعداد نفراتش بيشتر باشد حق دارد رئيس باشد و بر ديگران حكومت كند. لذا امام كه ميبيند هنوز مردم به رشد لازمه نرسيدهاند كنارهگيري ميكند. آيا علي(ع) واقعاً ميتواند از امامت و ولايت و امر خدا و پيامبرش استعفا كند؟ مسلماً خير. بنابراين منظور از اين امر خلافت است. اين استاد دانشگاه با اشاره به اينكه آن زمان بين دين و حكومت جدائي قائل شدند، گفت: حتي در همان زمان هم كه در حكومت اختلاف وجود داشت، خلفاء و بزرگان علي(ع) را امام خطاب ميكردند و امامت ايشان را قبول داشتند. اما مردم آنچه شايسته خودشان بود را انتخاب كردند. اين مترجم برجسته نهجالبلاغه اميرالمؤمنين را پس از رحلت پيامبر ولي مردم عنوان كرد و گفت: درست است كه امام در امور اجرايي دخالت نميكرد اما در مسائل قضايي و عقيدتي هر انحرافي رخ ميداد به ايشان مراجعه ميكردند. خود امام نيز مواردي را كه لازم ميدانست تذكر ميداد و خلفاء نيز ميپذيرفتند. جعفري با اشاره به سخني از عمربنخطاب كه در كتاب الفضائل احمد بن حنبل نقل شده است گفت: عمر در فضيلت علي(ع) گفته است «عليّ افقهنا، عليّ اعلمنا، عليّ اقضانا» يعني علي از ما داناتر، فقاهتش بيشتر و قضاوتش صحيحتر است. منظور از فقاهت نيز درك و استنباط احكام از قرآن است. انتهاي پيام/ش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 999]