محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798624884
امام علي عليه السلام از منظر اهل سنت
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به يقين، برجستگي شخصيت آن حضرت، آنگاه چشمگيري خاصي مييابد كه در سخنان و ديدگاههاي ديگران تجلي كند كه چنين باوري، دستمايهاي گرانبار در هنگام سخنوري است و لذت خاصي در كلام پيروانش ميآفريند. همچنين در بحثها و گفت و شنودها با صاحب نظران ديگر مذاهب و يا در عرصههايي مختلف مانند مناسك حج دلايل نيرومندي بر حقانيت آن بزرگوار خواهد بود. در اين جا، چند آيه از قرآن كريم و ديدگاه بزرگان اهل سنت را دربارهي شان نزول هر يك از باب نمونه بيان ميكنيم: الف - آية 207 از سورة بقره «ومن الناس من يشري نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤوف بالعباد» ; از مردم، كسي است كه جان خود را در برابر خشنودي خداوند ميفروشند و خداوند نسبتبه بندهگان مهربان است. مفسر معروف اهل سنت، ثعلبي ميگويد: هنگامي كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله تصميم بر هجرت از مكه به مدينه گرفت، براي تحويل امانتهاي مردم و پرداخت پولهاي آنان، علي عليه السلام را به جاي خود قرار داد و شبانه به سوي «غار ثور» حركت كرد. ايشان فرمان دادند علي عليه السلام در بستر او خوابيده و پارچهي سبز رنگي كه مخصوص خود پيامبر صلي الله عليه و آله بود، روي خويش بكشد. مشركان، در همان شب، اطراف خانهي پيامبر صلي الله عليه و آله را محاصره كردند. در اين هنگام ايزد، به «جبرئيل» و «ميكائيل» وحي فرستاد: «من، بين شما برادري ايجاد كردم و عمر يكي از شما را طولانيتر كردم، كدام يك از شما حاضر است ايثار به نفس كند و زندگي ديگري را بر خود ترجيح دهد؟» ، هيچ كس حاضر نشد. به آنان وحي كرد: «اكنون علي عليه السلام در بستر خوابيده است و آمادهي فداي جان خود خواهد بود به زمين رويد و حافظ و نگاهبان او باشيد». هنگامي كه جبرئيل بالاي سر و ميكائيل پايين پاي علي نشسته بودند، جبرئيل ميگفت: «به به! آفرين بر تو اي علي! ايزد، به واسطهي تو، بر فرشتهگان افتخار ميكند.» . ناگاه آيهي «ومن الناس من يشري نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤوف بالعباد» نازل شد. و در آن، صفات علي عليه السلام بيان گرديد (1) . ابن ابي الحديد معتزلي كه از اهل سنت است - دربارهي تفسير اين آيه معتقد است كه حماسهي علي عليه السلام در ليلة المبيت - شب خوابيدن به جاي رسول الله صلي الله عليه و آله - مورد تاييد همه است جز كساني كه مسلمان نيستند و افراد سبك مغز، آن را انكار نميكنند (2) . ب - آيه 3 از سورهي توبه «واذان من الله ورسوله الي الناس يوم الحج الاكبر ان الله بريء من المشركين ورسوله فان تبتم فهو خير لكم وان توليتم فاعلموا انكم غير معجزي الله وبشر الذين كفروا بعذاب اليم» . و اين اعلامي است از ناحيهي ايزد و پيامبرش به [عموم] مردم در روز حج اكبر [روز عيد قربان] كه ايزد و پيامبر او، از مشركان بيزارند. اگر توبه كنيد، به نفع شما است و اگر سر پيچي كنيد، بدانيد شما نميتوانيد خدا را ناتوان سازيد [و از قلمرو قدرتاش خارج شويد ] و كافران را به مجازات دردناك مژده ده. احمد حنبل - پيشواي معروف اهل سنت - از ابن عباس نقل ميكند كه بعد از آن كه پيامبر ابوبكر صديق (رض) را فرستاد تا سورهي توبه را به مردم، هنگام حج ابلاغ كند در ميانه كار علي عليه السلام را به دنبال او فرستاد تا آن را از وي بگيرد و فرمود: «ابلاغ اين سوره، تنها، به وسيلهي كسي بايد باشد كه او از من است و من از اويم» (3) . ج - آيه 29- 30 از سورهي مطففين «ان الذين اجرموا كانوا من الذين امنوا يضحكون واذا مروا بهم يتغامزون» . تا بدكاران [در دنيا] پيوسته به مؤمنان ميخنديدند و هنگامي كه از كنار آنها ميگذشتند، با اشارهي چشم و ابرو، به تحقير و عيب جويي آنان بر ميخواستند. برخي از مفسران اهل سنت، در تفسير اين آيه، اينگونه نوشتهاند كه روزي علي و جمعي از مؤمنان، از كنار جمعي از كفار مكه گذشته، آنها به حضرت و مؤمنان خنديدند و آنان را استهزا كردند. اين آيات [به دفاع و جانب داري امام و مؤمنان] نازل شد و سرنوشت مسخره كنندگان، را در قيامت روشن ساخت (4) . د - آيه 61 از سوره آل عمران «فمن حاجك فيه من بعد ما جاءك من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا وابناءكم ونساءنا ونساءكم وانفسنا وانفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علي الكاذبين» . هرگاه بعد از علم و دانش كه [دربارهي مسيح] به تو رسيده [باز ] كساني ستيز با تو برخيزند، به آنها بگو: «بياييد فرزندانمان و فرزندانتان و زنانمان و زنانتان و خودمان و خودتان را بخوانيم آنگاه مباهله ميكنيم و نفرين ايزد را بر دروغ گويان قرار دهيم. مباهله، به معناي «رها كردن و قيد و بند را از چيزي برداشتن» است، يعني، بنده را به حال خود گذاشتن و عاقبت كار او را به دست ايزد سپردن. انبوه بيشماري از مفسران اهل سنت «ابناءنا» در آيه را اشاره به حسن و حسين عليهما السلام و «نساءنا» را فاطمه و «انفسنا» را اشاره به علي عليه السلام دانستهاند. كه نشان از چشمگيري مقام علي در عرصهي اثر بخشيدن به نفرين بر دشمنان و آشكار شدن حق، و در كنار رسول الله بودن و حتي همانند جان او گرديدن، دارد (5) . ه - آيه 1- 3 از سوره معارج «سال سائل بعذاب واقع للكافرين ليس له دافع من الله ذي المعارج». پرسندهاي از عذابي فرود آينده، پرسيد كه ويژهي كافران است و هيچ كس نميتواند آن را دفع كند، از سوي ايزد ذي المعارج - صاحب فرشتهگاني كه بر آسمانها صعود ميكنند. علامهي اميني، نام 30 تن از عالمان اهل سنت را بيان ميكند كه همهشان، علت نزول اين آيه را درخواست عذاب از سوي منكر انتصاب و ولايت علي عليه السلام بعد از رسول الله صلي الله عليه و آله - در صورت حقانيت امامت آن حضرت - دانستهاند. داستان از اين قرار است: هنگامي كه رسول الله - درود خداوند بر او و دودمان پاكاش باد - علي عليه السلام را در روز عيد غدير خم به خلافت منصوب كرد، دربارهي او فرمود: «هر كس، من، مولا و ولي او هستم، علي، مولا و ولي او است» . چيزي نگذشت كه اين سخن، در تمامي شهرها منتشر شد، نعمان بن حارث فهري خدمت پيامبر آمد و گفت: «تو ما را به شهادت به يگانگي ايزد و حقانيت و رسالتخود فرمان دادي، سپس فرمان جهاد و حج و روزه و نماز و زكات دادي، ما، همهي اينها را پذيرفتيم، اما به اينها راضي نشدي تا اينكه اين جوان (علي بن ابي طالب) را به جانشيني خود برگزيدي و گفتي: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه» . آيا اين سخن، از ناحيهي خودت استيا از سوي ايزد؟» . پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «قسم به آن كه موجودي جز او نيست، اين، از ناحيهي ايزد است» . نعمان روي برگرداند و در حالي كه ميگفت: «ايزدا! اگر اين سخن، حق است و از ناحيهي تو است سنگي از آسمان بر من بباران!» . ناگاه سنگي بر سرش فرود آمد و او را هلاك كرد، ناگاه آيه «سال سائل بعذاب واقع للكافرين ليس له دافع» نازل شد (6) . و - آيه 5 از سوره فاتحه الكتاب «اهدنا الصراط المستقيم» . ما را به راه راست هدايت فرما. علامه طباطبايي در تفسير الميزان از فقيه و تفسير عياشي نقل كرده كه «صراط مستقيم» در اين آيه، امير مؤمنان علي عليه السلام است (7) . در سخن ديگري از امام صادق عليه السلام «صراط مستقيم» ، «راه به سوي معرفت ايزد» تفسير شده كه دو صراط است: يكي صراط در دنيا و ديگري صراط در آخرت. صراط دنيا، امام واجب الاطاعه است، براي كسي كه او را شناخته و از وي پيروي كرده است. صراط در آخرت، صراطي است كه پل دوزخ است و كساني كه در دنيا امام واجب الاطاعه را نشناسند، بر اين صراط لغزنده و در آتش دوزخ هلاك خواهند شد (8) . نتيجه اين كه حضرت علي عليه السلام، بارزترين مصداق «صراط مستقيم است» و صراط مستقيم، جز از راه ولايت، معبر ديگري ندارد. آيه 274 از سوره بقره «الذين ينفقون اموالهم بالليل والنهار سرا وعلانية فلهم اجرهم عند ربهم ولا خوف عليهم ولا هم يحزنون» . كساني كه اموال خود را، در شب و روز، پنهان و آشكار انفاق ميكنند، پاداششان نزد پروردگار است و نه ترسي براي آنهاست و نه غمگين ميشوند. افزون بر مفسران شيعي، عالمان اهل تسنن مانند ابن عساكر، طبراني، ابن هاشم، ابن جرير و امام فخر رازي (9) ، نيز در تفاسير خود، نزول اين آيه را دربارهي حضرت علي عليه السلام دانشتهاند. داستان شان نزول اين آيه، آن است كه امام علي عليه السلام در حالي كه چهار درهم در روز، يك درهم در شب، سومين آن را مخفيانه و درهم آخر را آشكارا در راه ايزد انفاق كرد. بيشك حكم كلي و معيار روشن اين شيوه، آن است كه تمامي دين باوران، در عصرها و نسلهاي مختلف، در آشكار و مخفي بودن - و كيفيت اعمال صالح خود - جنبههاي اخلاقي و اجتماعي و يا ابعاد شخصيت كمك گيران را مراعات كنند، آنجا كه حفظ آبروي افراد لازم است، از انفاق آشكار دوري جويند و چون تعظيم شعائر مذهب و تشويق افراد به عمل شايسته مطرح شود - و در كنار آن آبروي افراد حفظ شود - در برابر نگاه و توجه ديگران كمك كنند. در كنار كمكهاي خويش، هيچگاه از فقر و تنگ دستي، بيمي نداشته باشند و به وعدههاي الهي اميدوار و به او توكل كنند تا بدين سان رضايت ايزد را كسب كرده و توشهاي هميشگي براي آخرت خود بيندوزند (10) ،همانند امام متقيان و پيشواي ايزد خواهان، حضرت علي عليه السلام. ح - آيهي 12 از سوره الحاقه «لنجعلها لكم تذكرة وتعيها اذن واعية» . (تا آن را وسيلهي تذكري براي شما قرار دهيم و گوشهاي شنوا آن را نگهداري ميكنند) . برخي از مفسران شيعي، سي حديث از اهل تسنن و تشيع در نزول اين آيه دربارهي حضرت علي عليه السلام نقل كردهاند كه نشانهي عظمت مقام امام عليه السلام نسبت به دانايي اسرار پيامبر صلي الله عليه و آله و وراثت همهي علوم رسول الله - درود ايزد بر او و دودماناش باد - است. حديث، از آنجا آغاز ميشود كه رسول اكرم صلي الله عليه و آله هنگام نزول آيهي «وتعيها اذن واعية» فرمود: «من، از ايزد درخواست كردم، گوشهاي علي را از اين گوشهاي شنوا و نگهدارندهي حقايق قرار دهد.» . به دنبال سخن پيامبر صلي الله عليه و آله، علي عليه السلام فرمود: «من، هيچ سخني بعد از آن، از رسول الله نشنيدم كه آن را فراموش كنم (11) ، بلكه هميشه، آن را به خاطر داشتم. ط - آيات 5 و 8 و 9 از سوره انسان «ان الابرار يشربون من كاس كان مزاجها كافورا ... ويطعمون الطعام علي حبه مسكينا ويتيما واسيرا انما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء ولا شكورا» . نيكان از جامي مينوشند كه با عطر خوش، آميخته است... [آنان] غذاي - خود را - با اينكه به آن علاقه - و نياز - دارند، به مسكين و يتيم و اسير ميدهند - و ميگويند - : «ما، شما را براي رضاي الهي، طعام ميدهيم و هيچ پاداش و تشكري از شما نميخواهيم... 34 تن از عالمان معروف اهل تسنن، با نقل حديثي در كتابهاي خود، اين آيات را دربارهي ايثار امام علي عليه السلام و خاندان تابناك او دانستهاند و تمامي عالمان شيعي، هجده آيه مورد بحث را از افتخارات بينظير و فضايل بسيار مهم حضرت علي (ع) و فاطمه زهرا (س) و فرزندانشان عليهم السلام شمردهاند (12) . ماجراي نزول آيات، بدين گونه بود كه حسن و حسين عليهما السلام بيمار شدند. پيامبر صلي الله عليه و آله با جمعي از ياران به عيادتشان رفتند و به علي عليه السلام گفتند: «اي ابو الحسن! خوب بود، نذري براي شفاي فرزندان خود ميكردي» . علي عليه السلام، فاطمه عليها السلام و فضه، رضوان الله عليها، - خادم آنان - نذر كردند، اگر آن دو شفا يابند، سه روز، روزه بگيرند. (طبق برخي از روايات، حسن و حسين عليهما السلام نيز گفتند: «ما هم نذر ميكنيم و روزه ميگيريم» . چيزي نگذشت كه هر دو، شفا يافتند در حالي كه از نظر مواد غذايي، دستخالي بودند. علي عليه السلام سه من جو قرض كرد و فاطمه عليها السلام يك سوم آن را آرد كرد و نان پخت. هنگام افطار، سائلي به در خانه آمد و گفت: «سلام بر شما اي خاندان محمد! مستمندي از مستمندان مسلمانان هستم، غذايي به من دهيد! ايزد، به شما، از غذاهاي بهشتي مرحمت كند!» . آنان، همهگي، مسكين را بر خود مقدم داشتند و سهم خود را به او دادند و آن شب جز آب ننوشيدند. روز دوم را نيز روزه گرفتند و موقع افطار، يتيمي نداي كمك سر داد و باز آنان، غذاي خود را به او دادند. در سومين روز روزه، اسيري از غذاي آنان طلب كرد و باز آنان، ايثار كرده و غذاي خويش بدو بخشيدند و خود با آب افطار كردند. صبح فردا حضرت علي، دست حسن و حسين عليهم السلام را گرفته، خدمت رسول الله آمدند و هنگامي كه پيامبر، عزيزان خود را نظاره كرد، ديد از شدت گرسنهگي ميلرزند! فرمود: «اين حالي كه در شما ميبينم، براي من بسيار گران است!» . سپس برخاست و با آنان بر خانهي فاطمه وارد شده، ديد، دختر عزيزش، در محراب عبادت ايستاده است، در حالي كه از شدت گرسنهگي شكم او به پشت چسبيده و چشماناش به گودي نشسته است. اندوه، وجود رسول الله صلي الله عليه و آله را فرا گرفت و در حالي كه غبار غم بر قلب مبارك آن حضرت نشسته بود، جبرييل نازل شد و گفت: «اي محمد: اين سوره را بگير! ايزد، با چنين خانداني، به تو تهنيت ميگويد» . «آن گاه جبرييل، سورهي هل اتي - و هجده آيه مربوط به ايثار علي، فاطمه، حسن، حسين عليهم السلام را از سوي خداوند نازل كرد (13) » . آيهي 19 از سوره توبه «اجعلتم سقاية الحاج وعمارة المسجد الحرام كمن امن بالله واليوم الاخر وجاهد في سبيل الله لا يستوون عند الله والله لا يهدي القوم الظالمين» . آيا سيراب كردن حجاج و آباد ساختن مسجد الحرام را همانند [عمل ] كسي قرار داديد كه ايمان به ايزد و روز قيامت آورده و در راه او جهاد كرده است؟ [اين هر دو]، هرگز، نزد ايزد، مساوي نيستند ايزد، گروه ظالمان را هدايت نميكند. دانشمند معروف اهل سنت، حاكم حسكاني، از بريده نقل ميكند كه شيبه و عباس، هر كدام، بر ديگري افتخار ميكردند. علي عليه السلام از كنار آن دو ميگذشت، از افتخار كردن آنان پرسش كرد عباس گفت: امتيازي به من داده شده كه احدي ندارد و آن، مسئلهي آب دادن به حجاج است. شيبه گفت: «من، تعمير كنندهي مسجد الحرام (و كليددار كعبه) هستم. علي عليه السلام گفت: «با اينكه از شما حيا ميكنم، اما بايد بگويم، با اين سن كم، افتخاري دارم كه شما نداريد» . آن دو پرسيدند: «كدام افتخار؟ !» . حضرت فرمود: «من، با شمشير، جهاد كردم تا شما ايمان به ايزد و پيامبر آورديد!» . پيامبر صلي الله عليه و آله علي عليه السلام را خواست و از ماجرا پرسش كرد. ناگاه جبريل نازل شد و گفت: «اي محمد! پروردگارت، به تو سلام ميرساند و ميگويد كه اين آيات را بر آنها بخوان: «اجعلتم سقاية الحاج...» (14) پينوشتها: 1.تفسير نمونه، آيه الله مكارم شيرازي و جمعي از نويسندگان، ج 2، ص 46 ; رك: الغدير، ج 2، ص 44. 2.نك: شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، ج 3، ص 270 ; احياء العلوم، غزالي، ج 3، ص 238 ; نزهة المجالس، صفوري، ج 2، ص 209 ; فصول المهمه، ابن صباغ مالكي; تذكرة الخواص، سبط ابن جوزي حنفي، ص 21 ; مسند احمد حنبل، ج 1، ص 348 ; تاريخ طبري، ج 2، ص 101 تا 99 با سيرهي ابن هشام، ج 2، ص 291 با تاريخ يعقوبي، ج 2، ص 29. 3.رك: مسند احمد حنبل، ج 1، ص 231 (طبع مصر) ; همان، ج 23، ص 212 ; همان، ج 21 ص 150 ; خصايص نسائي، ص 28. 4.رك: تفسير فخر رازي، قرطبي، روح المعاني و كشاف زمخشري، ذيل آيه 29 و 30 از سورهي مطففين; تفسير نمونه، ج 26، ص 238 و 284 ; تفسير ابن كثير، ج 2، ص 4 و 535 ; تفسير احسن الحديث ج 8، ص 324 و ج 11، ص 68 ; تفسير البيان، ج 2، ص 99 ; ج 3، ص 556 ; تفسير الجديد ج 6، ص 365 ; تفسير الكاشف، ج 1، ص 196 و ج 2، ص 414. 5.نك: صحيح مسلم، ج 7، ص 120 ; مسند احمد بن حنبل، ج 1، ص 185 ; تفسير طبري، ج 3، ص 192 ; مستدرك حاكم نيشابوري، ج 3، ص 150 ; دلائل النبوة، حافظ ابو فهيم اصفهاني، ص 297 ; روح المعاني، آلوس، ج 3، ص 167 ; كشاف زمخشري، ج 1، ص 193 ; فصول المهمة ابن صباغ، ص 108 ; الجامع لاحكام القرآن، علامه قرطبي، ج 3، ص 104. 6.تفسير نمونه، ج 25، ص 7. 7.تفسير الميزان (مترجم)، ج 1، ص 49 ; تفسير البرهان، علامه بحراني، ج 1، ص 50. 8.همان; رك: تفسير نمونه، ج 19، ص 40 ; تفسير الميزان، ج 15، ص 406 ; تفسير مجمع البيان، ج 6، ص 427. 9. نك: تفسير نور الثقلين، ج 1، ص 290 و 291. 10. رك: تفسير نمونه، ج 2، ص 267 ; تفسير نور ; حجة الاسلام قراشي، ج 1، ص 549 ; و تفسير مراغي، ج ، ص . 11.نك: تفسير قرطبي، ح 10، ص 6743 ; مجمع البيان، روح البيان، روح المعاني، الميزان وتفسير ابو الفتوح رازي، ذيل آيه 12 سوره معارج; مناقب ابن مغازلي شافعي، ص 245. 12.رك: الغدير، علامه اميني، ج 3، ص 107 تا 111 ; احقاق الحق، قاضي نور الله شوشتري، ج 3، ص 157 تا 171 ; تفسير نمونه، ج 25، ص 345 ; تفسير احسن الحديث، ج 12، ص 274 ; الجديد، ج 7، ص 283 ; حجة التفاسير، ج 7، ص 139 ; الكاشف، ج 4، ص 670 ; كشف الاسرار، ج 10 ص 319. 13.نك: تفسير طبري، فخر رازي و آثار اصحاب النزول واحدي، تفسير خازن بغدادي، معالم التنزيل بغوي، مناقب ابن مغازلي و جامع الاصول ابن اثير. براي توضيح بيشتر در بارهي اين حديث و شخصيات مدارك آن به احقاق الحق مرحوم شوشتري، ج 3، ص 122 تا 127 مراجعه كنيد. 14.تفسير نمونه، ج 7، ص 322 . نيز به; تفسير الكاشف، ج 5، ص 201 ; تفسير الحديد، ج 4، ص 158 تفسير ابن كثير، ج 2، ص 535 ; تفسير نمونه، ج 7، ص 322 مراجعه كنيد. نويسنده: حجت الاسلام احمد لقماني ماهنامه مبلغان.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 710]
-
گوناگون
پربازدیدترینها