موتمن: نمیخواستم «پوپک و مشماشالله» خارج از کلیشهها باشد

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - کارگردان «پوپک و مشماشالله» با اشاره به جنس کمدی موجود در این فیلم تاکید کرد شوخیهای چنین فیلمی در چارچوب کلیشهها اتفاق میافتد به گزارش خبرآنلاین، فرزاد موتمن در ادامه جلسه گپوگفت فرهنگی کافه خبر در پاسخ به این پرسش که آیا زمان ساخت «پوپک و مشماشالله» مخاطبان دائمی فیلمهای خود را در نظر داشته است، گفت: «در سینمای ما باید بین گونههای مختلف رفت و آمد کرد تا بتوان به فعالیت ادامه داد. اگر قرار بود «پوپک...» هم مانند «صداها» باشد که به این فیلم هم چهار سانس نمایش میدادند، اما «پوپک» در 22 سینما اکران است و روزی 20 میلیون میفروشد. نتیجه فیلمسازی در فضاهای مختلف و این رفت و برگشت آن است که گاه کارگردان مخاطب دائمی کارهای خود را از دست میدهد. «پوپک» ممکن است نظر این گروه از مخاطبان فیلمهای مرا به خود جلب نکند، این طبیعی است؛ زیرا این فیلم برای این گروه از مخاطبان ساخته نشده است. «پوپک و مشماشالله» فیلمی است برای خانوادههای ایرانی که از جوادیه و فلکه صادقیه و تهرانپارس و مجیدیه به سینما می روند و فیلم میبینند.» سروش صحت بحث را با طرح پرسشی ادامه داد: «مسئله من این است که نمیدانم چرا فیلمها و کارهای کمدی هیچگاه جزو آثار عزیز دل ما قرار نمیگیرند؟» سحرعصرآزار در پاسخ به این پرسش گفت: «تصور ما این نیست که هر فیلم کمدی مبتذل و سطح پایین است. ما با فرض اینکه آثار کمدی را جدی میگیریم و میتوانیم به طور جدی در مورد آن بحث کنیم درباره فیلم در حال گفتوگو هستیم.» جلسه با صحبت کثیریان در واکنش به اظهارات موتمن درباره طیف مخاطبان «پوپک و مشماشالله»، ادامه پیدا کرد. کثیریان اظهار داشت: «صحبت شما درمورد اینکه فیلم را برای خانواده و افرادی از محلههای متفاوت ساختهاید حرفی است که تعدادی از تهیه‌کننده‌ها میزنند و میگویند فیلمهایشان اصلاً برای منتقدان نیست. فیلم خوب، فیلم خوب است و میتواند برای هرکسی خوب و مطلوب باشد. حرف ما این است که ما را بخندانید، اما ما را دست کم نگیرید.» موتمن در پاسخ به اینکه آیا میپذیرد، مخاطبان از او انتظار دارند وقتی سراغ ژانرهای مختلف میرود اثری دست بالا بسازد، گفت: «بله این انتظار وجود دارد و من فکر میکنم این کار را انجام میدهم. به عنوان مثال احساس نمیکنم «پوپک و مشماشالله» یک کمدی دست پایین است. ولی نوع کمدی این فیلم به تعبیر آمریکاییها light comedy است. این تعبیر در فارسی کمدی سبک ترجمه میشود، اما منظور از سبک جلف بودن نیست، بلکه منظور عامهفهم بودن است.» او ادامه داد: «از این جنس کمدی نباید انتظار کمدی وودی آلن داشت. در این کمدی با کلیشهها کار میشود و قرار نیست هیچگونه آشناییزدایی در این کار صورت بگیرد نباید انتظار نویی از داشت زیرا قرار بر این است که عین خود کلیشه باشد. این فیلمها تهزمینه عشقی دارند. البته الان وجه رومانس فیلم کمتر دیده میشود، زیرا در دل ایرانی بودن آن حل شده است. اتفاقاً در این کار ما به فضاهای اجتماعی نزدیک شدیم. به نظر من این فیلم در نوع کمدی خود خوب نوشته و ساخته شده است. اما میپذیرم براساس قرارداد اولیه چنین فیلمی نمیخواستم کاری بسازم که خودم به عنوان کارگردان دیده شوم بلکه تماشاگر باید با ماشالله و پوپک پیش برود و به همین دلیل است که مردم آن را دوست دارند و از دیدنش لذت میبرند.» سروش صحت در ادامه سخنان موتمن در توضیح جنس کمدی موجود در این فیلم سینمایی گفت:«دو پای قوی و تنومند کمدی جنسیت و سیاست است. کمدی مورد علاقه من نوعی از کمدی است که با سیاست البته سیاست به معنی تلفیق مسائل اجتماعی و سیاسی شوخی میکند. وقتی صحبت از جنسیت میشود، منظور درونیات انسان است. در سینما و تلویزیون ایران به شدت «داییجان ناپلئون» را دوست دارم و یا در ادبیات فارسی داستانی به نام «پوکر روباز» نوشته غ.داوود است که آن را میپسندم. اینها هم روی این دو پای کمدی است و بنابراین نمیتوان زمان نگارش کمدی این مسائل را نادیده گرفت.»

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 360]