تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804877799
با صداقت،با صميميت،بدون شعار،بدون گلزار
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: در شرايطي که همه از فيلمهاي اکران تابستان مي ناليدند و سينماي ما با شعار"فيلم متوسط وجود ندارد" به استقبال فيلم هاي بد رفته بود،فيلمي روي پرده آمد از کارگرداني ناشناخته(يا لااقل کمتر شناخته شده)به نام "سيد رضا خطيبي سرابي"(اين نام طولاني را به ياد داشته باشيد که نکته دارد). نگاهي کوتاه به ليست فيلم هاي اکران عيد فطر که مي اندازيم يک فيلم گلزار_افشاري مي بينيم (کلاغ پر)،يک کمدي_درام(پسران آجري)،يک فيلم از "ابوالقاسم طالبي" (دست هاي خالي_اسم کارگردان به مثابه ژانر!)،يک معناگرا(خدا نزديک است) و همين فيلم "در شهر خبري نيست،هست".چون از تماشاي اين فيلم خيلي لذت بردم و تمام عصبانيت و کسالتي که پس از تماشاي "کلاغ پر" پيدا کرده بودم را به دست فراموشي سپردم خواستم احساسم را با شما هم تقسيم کنم و اميدوارم که موفق شوم. "در شهر..." دو داستان را به صورت موازي روايت مي کند،داستان پسري که خيال مي کند «تهران شهر خيلي خوبي است و مردم مهرباني دارد» وبه همين دليل به تهران آمده تا خرج ازدواج با نامزدش را تحصيل کند و داستان مسافرکشي به نام "جواد"(فرهاد آئيش) که ناخواسته درگير يک ماجراي گروگان گيري مي شود. آنچه "در شهر..." را اين همه دل پذير کرده است راحت و رها بودن آن است.يکي از ايده هاي فيلم درباره تصورات واهي و باطلي است که روستانشينان درمورد تهران و مردمانش دارند(يا ما خيال مي کنيم دارند)،فاصله طبقاتي و عدالت اجتماعي هم در فيلم مطرح مي شود ولي حتي در مرتبط ترين سکانس ها نيز حرف و سخنراني و بيانيه اي نمي بينيم. فکر مي کنم تا همين جا توانسته باشم منظورم را برسانم و بگويم چرا "در شهر..." فيلم خوبي است،چون ما ياد گرفته ايم که فيلم خوب با ايده خوب متفاوت است و هر ايده خوبي اگر بخواهد بر تماشاگر تاثير بگذارد بايد تبديل به يک فيلم خوب شود و خيال مي کنم "خطيبي" و فيلمش توانسته اند اين کار را بکنند.براي فهم بهتر اين مطلب مي توانيم "درشهر..." را مقايسه کنيم با "قاعده بازي" احمدرضا معتمدي. مجله "فيلم" مصاحبه اي با "معتمدي" کرده که درآن کارگردان کمدي ساز ما مدام نظريه پردازي مي کند و حرف هاي فلسفي مي زند و گلمکاني هم مرتب مي گويد آقاي معتمدي! ما داريم راجع به "قاعده بازي" گفتگو مي کنيم و اين حرف هايي که شما مي گوييد در فيلم نيست! بزرگترين امتياز "درشهر..." آن است که هيچ جاي فيلم،کارگردان را نمي بينيم که چهارپايه اي گذاشته باشد و مشغول سخنراني باشد ،حتي "خطيبي" هرجا خواسته حرف هاي جدي بزند با يک ترفند و نقشه اي تيزي ماجرا را گرفته است. جايي از فيلم "اصغر" (محمدرضا شريفي نيا) و "جواد" دارند درمورد پولداري ثروتمندان و فقر فقرا چرت وپرت مي گويند ( تازه چرت و پرت مي گويند و نظرات باوئر و مارکس و انگلس را بازگو نمي کنند) ولي کارگردان به جاي اينکه تصاوير بسته اين دو نفر را نشان دهد زوم مي کند روي چهره مسخره سگ "مريم" (افسانه بايگان) که چشم هايش را درشت کرده و دارد به دقت وراجيهاي اين دو را گوش مي کند و غرولند مي کند. اين همان فضايي است که در فيلمهاي "برادران کوئن" (مثلا اي برادر کجايي؟) يا در مقياسي کوچکتر در دو فيلم خوب "ژان پير ژونه" ( اميلي و يکشنبه طولاني نامزدي ) به چشم مي خورد، يعني فضايي گروتسک و سرشار از بازيگوشي هاي تصويري و صوتي (زنگ هاي موبايل و ساوند تراک هايي که در ماشين "جواد" ، خانه "مريم" و رستوران ايتاليايي پخش مي شود از جمله اين بازي هاي صوتي هستند) و حالا با ديدن "در شهر..." مي توان چنين فضايي را تجربه کرد. حالا برويم سر اين بحث که چرا فيلم هايي چون "در شهر..."اينقدر کم ساخته مي شوند و مهمتر اين که چرا نمي فروشند؟ چرا "رضا خطيبي" را کسي نمي شناسد؟ چرا فيلم بدي مثل "کلاغ پر" بايد پرفروش شود؟ چرا تهيه کننده هاي متمول و پرنفوذي مثل پويا فيلم به جاي اينکه آدم خوش چهره اي مثل گلزار را به نمايش بگذارند و سودهاي کلان ببرند سعي نمي کنند فيلم بسازند؟ اين ها مسائلي است که مي شود به آنها فکرکرد و در موردشان نظر داد. شايد چيزي را نتوانيم عوض کنيم ولي وقتي بفهميم چقدر باهم نظرات مشترک داريم کلي دلگرم مي شويم واين اصلا چيز کمي نيست . موخره : فکر کنم "سراب" جايي در آذربايجان باشد و خيلي خوشحال شدم وقتي ديدم فيلمسازي که معتقد است در شهر خبري نيست در عنوان بندي با فونت درشت نوشته است " کارگردان : سيد رضا خطيبي سرابي " منبع : سينماي ما - امير جلالي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 531]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها