تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836492525
آرامش در طوفان
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
آرامش در طوفان يا اَيَّتُها النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّةُ اِرْجِعي الي رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّة1 آرامش اكسير نجات و هماي سعادت حيات انسان است كه درخواستههاي اولياء الهي جلوه خاص يافته است. در زيارت «امين اللّه» كه در شمار زيارتهاي معتبره است، چنين ميخوانيم: اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسي مطمئنّةً بِقَدَرِك راضيَةً بِقَضائِكَ2: بارالها جانم را به تقديرت آرامش بخش و به حكم و قضايت مرا خشنود گردان. حضرت ابراهيم عليهالسلام كه خود در اوج بندگي و آرامش قرار دارد، در خصوص چگونگي احياء مردگان، اطمينان و دل آرامي جان را خواستار است و در پاسخ خداوند كه ميفرمايد: «اَوَلَمْ تُؤْمِنْ». آيا ايمان نياوردهاي؟ اظهار ميدارد: « بَلي وَلكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قلبي»3 « ايمان دارم و لكن دوستدار آن هستم كه قلب من به آن آرامش يابد.» حادثه كربلا پايگاه نفوس مطمئنّهاي است كه آرامش و اطمينان را تجلّي داده و جلوههاي زيباي آن مشعلي از معرفت فراراه برافروخته است. چنانكه در روايات تفسيري سوره فجر « نفس مطمئنّه » را بر امام حسين عليهالسلام تطبيق كرده و يادآور شده است: اِقْرَأُوا سورةَ الْفَجْر في فَرائضِكُمُ وَ نوافِلِكُمْ فَاِنَّها سورةُ الحسين بن علي عليهماالسلام. سوره والفجر را در نمازهاي واجب و مستحب خود بخوانيد كه سوره فجر، سوره حسين ابن علي عليهماالسلام است.4 عاشقان و دوستداران نهضت حسيني با شناخت موجبات اين اطمينان ميتوانند انگيزهها را در خويش تقويت نموده و خود را هر چه بيشتر به ساحل اين « اقيانوس آرام » نزديكتر سازند بويژه آنكه پوينده اين راه خود را با الگوهاي عملي و اسوههاي قرآني مواجه ميبيند كه ميتواند عزم او را دو چندان كند براي شناخت اين انگيزهها و عوامل مناسب است كه علل اضطراب آفرين را دريافت و سپس تجسّم عيني و عملي آرامش را در نهضت كربلا مورد مطالعه قرار داد كه در اين زمينه ميتوان به چند عامل اشاره نمود. عوامل اضطراب 1- هراس از مرگ هراس از مرگ؛ يكي از عوامل نگراني انسان و دغدغه خاطر او مسأله مرگ است و گاه در برخورد با عوامل مرگ آفرين آن چنان تعادل خويش را از دست ميدهد كه قدرت تفكّر و انديشه صحيح از او سلب ميشود اما شهيدان كربلا بر اين نگراني پيروز شدند و خود با آرامش خاطر به استقبال مرگ شتافتند نشان مرد مؤمن با تو گويم كه چون مرگش رسد خندان بميرد كه موارد ذيل نمونههايي از آن ميباشد: امام جواد عليهالسلام حالات سيّدالشهداء را از امام زينالعابدين عليهالسلام اين چنين بيان ميدارد كه: چون كارزار به سختي انجاميد به امام حسين نگاه كردند ديدند كه برخلاف آنان مشاهده ميشود «لاَنَّهُم كُلَّما اشْتَدَّ الاَمْرُ تَغَيَّرتْ اَلْوانُهُم، وارْتَعَدَت فَرائِضُهُمْ وَ وَجِلَت قُلوبُهُم وكان الحُسينُ عليهالسلام و بعضُ من معه من خَصائِصِه تَشْرُقُ اَلْوانُهم وتَهْدِئُ جوارحُهُم وتَسْكُنُ نُفُوسُهُم»: زيرا به هر مقدار كه كار جنگ سختتر ميشد، رنگهاي آنان تغيير مييافت و اعضاي بدنشان مضطرب و دلهاشان ترسان ميشد اما بر عكس آنها امام حسين عليهالسلام و بعضي از اصحاب آن حضرت رنگ صورتشان درخشان و اعضايشان آرام و دلهاشان اطمينان مييافت. در اين زمان بود كه به يكديگر ميگفتند: « اُنْظُروا لايُبالي بِالْمَوْتِ »5 نگاه كنيد؛ از مرگ باك و هراسي به دل نداريد. در يكي از اشعار منسوب به سيدالشهداء آمده است كه فرمود: وَ اِنْ يَكُنِ الاَبْدانُ لِلْمَوتِ اُنْشِئَتْ فَقَتْلُ امْرِئٍ بِالسَّيفِ في اللّهِ اَفْضَلُ6 يعني: اگر بدنها براي مردن آفريده شدهاند پس چه بهتر كه مرد در راه خدا كشته شود و فرمود: « الموت خيرٌ مِنْ رُكوبِ العارِ»7: مرگ بهتر است از اينكه فرد به ذلّت گرفتار شود، و كمال شوق خويش را به مرگ بسان اشتياق يعقوب به گمشده خويش حضرت يوسف قلمداد ميكند و ميفرمايد: «وَ ما اَوْلَهَني اِلي اَسْلافي اِشْتياقَ يَعْقُوبٍ بِيُوسُفٍ»8 و مُردن را براي خويش مايه سعادت و نيكبختي ميبيند و اعلام ميدارد كه: «لا اري الموتَ الاّ سَعادة»9 و اين شوق را حضرت در موقع خداحافظي با هر يك از يارانش اظهار ميكرد به هنگامي كه آنان بر حضرتش سلام ميدادند حضرت ميفرمود: وَ عَلَيْكَ السَّلامُ وَنَحْنُ خَلْفَكَ بر تو سلام باد و ما پس از تو خواهيم آمد.10 سپس حضرت اين آيه شريفه را قرائت مينمودند كه: «... فَمنهم مَنْ قَضي نَحْبَه وَمنْهُم مَنْ يَنْتَظِرْ ...» كساني جام مرگ را نوشيدند و كساني ديگر به انتظار رسيدن آن ميباشند.11 چنانكه در آغاز رويارويي با حرّ نيز فرمود: «اَفَبِالْموتِ تُخوِّفُني» آيا مرا از مرگ ميترساني؟ سَأُمضي و ما بِالْمَوتِ عارٌ علي الفَتي اذا ما نَوي حقّا وجاهَدَ مُسْلِما12 راه خويش را ادامه ميدهم و مرگ بر جوانمرد ننگ نيست در صورتي كه نيّت او حق باشد و در حالي كه مسلمان است، جهاد كند. در حالات آن بزرگوار پس از شهادت عزيزانش ميخوانيم: « ما رايتُ مَكثورا قطُّ قَد قُتِلَ وَلدُه واهلُ بَيته وصَحبُه اَرْبَطُ جأشا ولاامضي جنانا منه»13: فردي را نديدم كه فرزند و اهلبيت و يارانش كشته شده باشند امّا همانند حسين عليهالسلام از قوت قلب و آرامش روح برخوردار باشد. آرامش ياران امام اهل بيت آن بزرگوار نيز برخوردار از روحيّه اطمينان و نهراسيدن از مرگ بودند. مرحوم سيّد ابن طاووس مينويسد: امام حسين عليهالسلام در مسير خويش به كربلا به منزل «ثعلبيّه» رسيد مقداري خوابيدند به هنگام بيداري خوابي را نقل كردند كه: خبر از مردن خود و يارانش ميداد. حضرت علي اكبر عرض كرد: «اَفَلَسْنا علي الحقّ؟» آيا ما بر حق نيستيم؟ حضرت فرمود: بلي بر حق هستيم؛ سوگند به خدايي كه بازگشت بندگان بسوي اوست، علي اكبر گفت: «اِذَنُ لانُبالي بالموت»14 در اين هنگام باك و هراسي از مرگ نداريم. در شب عاشورا تكرار اين حماسه را درباره حضرت قاسم مشاهده ميكنيم؛ اصحاب در خيمه نشستهاند. تصميم نهايي بايد اعلام شود، سيدالشهداء خبر از شهادت همه يارانش ميدهد امّا قاسم نگران است كه نكند توفيق شهادت را نيابد از حضرت درباره خويش سؤال ميكند امام حسين ميفرمايد: «كيف الموتُ عندك»: مرگ در نزد تو چگونه است؟ قاسم ميگويد: «اَحْلي من العَسَل»15 از عسل شيرينتر است و به همين جهت بود كه روز عاشورا با اصرار از عموي بزرگوارش اجازه گرفت و راهي ميدان مبارزه شد و برگ زرّين ديگري را بر كتاب شهادت افزون ساخت. بر فرس تندرو هر كه تو را ديد گفت برگ گل سرخ را باد كجا ميبرد و همين شكوه و عظمت را در سخنان اباالفضل(ع) ميبينيم زماني كه ابيعبداللّه عليهالسلام در جمع اصحاب خويش سخنراني نمود و آنان را دستور به ترك ديار كربلا داد، اوّلين فردي كه سخن آغاز كرد و آمادگي خويش را جهت مردن اعلام داشت آن بزرگوار بود كه فرمود: آيا براي اين برويم كه بعد از تو زندگي كنيم خدا آن روز را نياورد.16 و در همين جمع الهي بود كه ديگر اصحاب امام حسين عليهالسلام لب به سخن گشودند و حماسه دلانگيز و شنيدني را در تاريخ جاودانه كردند. «مسلم بنعوسجه» اظهار داشت: به خدا سوگند كه من در مقام ياري تو به مرتبهاي ميباشم كه اگر بدانم كشته ميشوم و آنگاه مرا زنده كنند و بكشند و بسوزانند و خاكستر مرا بر باد دهند و اين مرگ و حيات تا هفتاد مرتبه تكرار شود، هرگز از تو جدا نخواهم شد تا آنگاه كه در حضورت مرگ را ملاقات كنم و به دنبال او زهير ابن قين برخاست و گفت بخدا سوگند كه من دوست دارم هزار مرتبه كشته شوم آنگاه زنده گردم و سپس كشته شوم اما در عوض جان تو و جوانان از خاندانت محفوظ بماند.17 حال بايد ديد علّت و فلسفه اين آرامش و نهراسيدن از مرگ چيست و چه عاملي اين اطمينان خاطر را فراهم ساخته است كه با توجّه به كلمات سيّدالشهداء و يارانش ميتوان به سه عامل اشاره كرد: الف ـ اعتماد به جهان ديگر سيّد الشهداء عليهالسلام در سخناني كه براي ياران در لحظات حسّاس مبارزه ايراد كرد فرمود پايداري كنيد بدانيد كه مرگ براي شما جز پلي براي رهايي از سختيها نيست. پس از آن راهي بهشتهاي وسيع الهي و نعمتهاي جاودانه او خواهيد شد. كداميك از شما خوش ندارد كه از زندان به سوي قصر منتقل شود و اين در حالي است كه مرگ براي دشمنان شما انتقالِ از قصر است به زندان و عذاب الهي.18 ب ـ ديدن جايگاه خويش در بهشت در يكي از روايات از امام صادق عليهالسلام سؤال ميشود كه چگونه اصحاب امام حسين به سوي مرگ ميشتافتند؟ فقال: انّهم لَهُم الغَطاء حتّي رَأوا مَنازِلَهُم مِنَ الجَنّة فكان الرّجلُ مِنهم يُقدِمُ علي القتل لِيُبادِرَ اِلي حَوراء يُعانِقُها و الي مكانه مِن الجنّة. فرمود: براي آنان پردهها كنار رفت تا اين كه مقامات خويش را در بهشت مشاهده كردند اين چنين بود كه مردي از آنان به كشته شدن روي ميآورد تا اين كه به حورالعين و جايگاه خويش در بهشت برسد.19 البته اين يقين مرتبه والايي است كه براي هر فرد رسيدن به آن ميسّر نيست اما آنچه از قرآن كريم و آثار اهلبيت عليهمالسلام ميتوان استفاده كرد اينكه دو عامل زير نقش عمده در رسيدن به آن دارد: الف ـ دعا در جهت به دست آوردن يقين؛ چنانكه دردعاي ابي حمزه ثمالي از امام زينالعابدين عليهالسلام ميخوانيم: اللّهُمَّ انّي اَسْئلك ايمانا تُباشِرُ بِهِ قَلْبي وَيَقينا حَتّي اَعْلَمَ اَنَّهُ لَنْ يُصيبَني اِلاّ ما كَتَبْتَ لي: پروردگارا از تو درخواست ميكنم ايماني كه هميشه در قلبم برقرار باشد و يقيني تا بدانم كه به من جز آنچه قلم تقدير تو نگاشته، نخواهد رسيد و در فقره ديگر اظهار ميدارد: «اللّهم صلّ علي محمّد و آل وارْزُقني اليَقينَ وحُسنَ الظّنِ بك»20 خدايا؛ بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به من يقين و گمان نيك به خودت را عطا كن. ب ـ عبادت و عمل شايسته؛ چنانكه قرآن كريم ميفرمايد: وَاعْبُدْ رَبّكَ حتّي يَاْتِيَك اليقين21 بندگي پروردگارت كن تا آن هنگام كه به تو يقين برسد. ج ـ اعتماد به حقّانيت راه در كلام فرزند بزرگوار امام حسين عليهالسلام گذشت كه فرمود: چون بر حقّ هستيم ترسي از مرگ نداريم. 2- خود باختگي در مقابل حوادث دوّمين عامل اضطراب خود باختگي در مقابل حوادث است. روحهاي ضعيف خيلي زود در مقابل مشكلات شكسته ميشوند و گاه عقدههاي فرو خورده و فشارهاي روحي موجب سكتههاي مرگآور ميشود و در بعضي از موارد راه خارج شدن از بنبست مشكلات را در انتحار و خودكشي ميبيند برعكس، انسان كامل و برخوردار از تربيت صحيح موجهاي سنگين حوادث در صلابت روح موج شكن او آرام ميگيرد و طوفان رنجها در آغوش استواريش به تسليم مينشيند و مصداق اين حديث شريف است كه ميفرمايد: الحُرّ حُرٌّ علي جيمع احواله اِنْ نابَتْهُ نائبةٌ صبر لها و ان تداكّت عليه المصائب لم تكسره22، آزاد در همه حال آزاده است اگر مصيبتي به او برسد صبر ميكند و اگر سختيها به او هجوم آورد از پاي در نميآيد. متانت و آرامش در مقابل بلا كه از نشانههاي مؤمن به شمار آماده است كه با تعبير « وَقورا عند الهزاهز »23 از آن ياد شده است. در بلا هم ميچشم لذّات او مات اويم مات اويم مات او كربلا نمايش قدرتِ روح در كوران حوادث و نشانه آرامش در طوفان است آنها بدون اينكه مصائب آنان را در هم شكند همواره رضايت و تسليم خود را در مقابل فرمان الهي اظهار ميداشتند كه نمونه كامل آن را ـ در فرمايش امام حسين عليهالسلام ـ ميبينيم كه فرموده است: « رضي اللّه رضانا اهل البيت نصبر علي بلائه ويوفّينا اجور الصّابرين»24: آنچه مايه خشنودي خداوند باشد ما از آن خشنود هستيم بر بلاي او صبر ميكنيم و خداوند ما را اجر صابران خواهد داد. و به پيروي از همين مكتب و مرام بود كه زينب كبري (سلام اللّه عليها) در جواب عبيداللّه زياد كه به طعنه گفت: نظرت درباره آنچه خدا با برادر و خاندانت انجام داد چيست؟ فرمود: « ما رأيت الاّ جميلاً »: جز زيبايي و جمال چيزي مشاهده ننمودم25 و در مجلس يزيد با آن همه شقاوت و سنگدلي كه از يزيد نسبت به ابيعبداللّه مشاهده نمود، صبر و پايداري خويش را با سپاس الهي اعلام كرد و فرمود: «الحمدللّه الّذي ختم لاَوَّلِنا بالسّعادة وَلآخرنا بالشهادة والرّحمة» سپاس خداي را كه آغاز كارمان را سعادتمند ساخت و عاقبت زندگيمان را با شهادت و رحمتش پايان داد.26 و اين همان درسي است كه خانوادههاي معظم شهداء در مقاطع مختلف انقلاب بويژه جنگ تحميلي به خوبي آموختند و قلب و دل خود را با يادآوري صبر و پايداري سيدالشهداء و خاندان او تسلّي بخشيدند. 3- غفلت از ياد خدا عامل سوّم اضطراب غفلت از ياد خداست. فردي كه همواره قدرت ربّاني و الهي را يار و مددكار خويش ميبيند، هيچگاه خود را تنها نميبيند. همواره روزنههاي اميد قلب و دلش را روشن نموده است به او پناه ميبرد و او را پناهگاه درماندگيهاي خويش ميبيند. قرآن كريم حالت مشركين و حيرت آنان را به صورت زيبايي ترسيم ميكند و ميفرمايد: خداوند مثلي زده آيا شخصي كه اربابان متعدّد و مخالف يكديگر دارد، همانند آن شخصي است كه تسليم يك نفر است و آيا اين دو مساوي هستند. سپاس براي خداست؛ ليكن بيشتر مردم آن را نميدانند.27 و بدين جهت آرامش را در سايه ياد خدا يادآور ميشود تا انسانها با تكيه بر او كمال خويش را باز يابند و ميفرمايد « اَلا بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنّ الْقُلُوب »28 دل آرام گيرد به ياد خدا. امام حسين همواره محو جمال دوست بوده است هنوز سرزمين عرفات زمزمههاي روح نوازش را از ياد نبرده است. بُشر و بشير پسران غالب اسدي ميگويند: عصر روز عرفه در عرفات در خدمت آن حضرت بوديم. پس از خيمه خود بيرون آمد با نهايت خضوع و وقار و طمأنينه در حالي كه گروهي از اهل بيت و فرزندان و شيعيان آن بزرگوار به همراهش بودند؛ پس در جانب چپ كوه ايستاد و روي مبارك را به سوي كعبه گردانيد و دستها را برابر صورت داشت؛ مانند فقيري كه طعام را خواستار باشد و دعاي عرفه را خواند در اثناء دعا ديدگان و سر خويش را متوجّه آسمان ساخت و از ديدههاي مباركش اشك ميريخت و اين چنين حضرت دعا را به پايان برد تا آنگاه كه آفتاب غروب كرد و روانه مشعرالحرام شد.29 نهضت كربلا ياد خدا را در متعاليترين مراتب خود متجلّي ساخته است. شبانگاه عاشورا پس از اينكه دشمن تصميم به جنگ گرفت، به برادرش عباس ميفرمايد اگر ميتواني جنگ را تا فردا تأخير انداز « لعلّنا نُصلّي لِرَبّنا اللّيلةَ وندعُوهُ ونَسْتَغْفِرهُ فهو يعلم انّي كُنْتُ قدْ اُحِبُّ الصّلاة له و تلاوة كتابه و كثرة الدّعاء والاستغفار»30: تا براي پروردگارمان نماز بگزاريم و دعا و استغفار نماييم و خدا ميداند كه من نماز و تلاوت قرآن و زيادي دعا و استغفار را دوست ميدارم، و در صبح عاشورا و آغاز جنگ با دعا بسوي خدا نهايت توكّل و اعتماد خويش را به خداي متعال يادآور ميشود و ميفرمايد: «اَللّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتي في كُلّ امر وَرَجائي في كلّ شدّةٍ»31: بارخدايا تو در همه كارها تكيهگاه من هستي و اميدم در همه سختيها به توست. و در ظهر عاشورا با انجام آخرين نماز قيامتي از عظمت و جلال و شكوه را فراراه همه حماسهسازان تاريخ قرار ميدهد كه بدانيد؛ ميتوان در كوران حوادث و ناملايمات نيز به آرامش رسيد و با ياد خدا به ساحل جاودانگي رهنمون گشت و از آنجا به سوي بينهايتها پرواز كرد. پي نوشت : 1 ـ والفجر/27 ـ 30. 2 ـ بحارالانوار، ج97، ص264. 3 ـ بقره/260. 4 ـ تفسير صافي، ج2، ص818 ذيل سوره «فجر». 5 ـ بحارالانوار، ج44، ص297. 6 ـ همان، ج45، ص49. 7 ـ همان. 8 ـ لهوف، ص52 و53. 9 ـ همان، ص69. 10 ـ بحارالانوار، ج45، ص31. 11 ـ احزاب/23. 12 ـ ارشاد، ص207 نقل از بحارالانوار، ج44، ص378. 13 ـ تاريخ طبري، ج4، ص245، «مؤسسة الاعلمي بيروت». 14 ـ لهوف، ص60، نقل از بحار، ج44، ص367. 15 ـ اثبات الهداة، ج5، ص204، ح61. 16 ـ بحارالانوار، ج44، ص393. 17 ـ تاريخ الطبري، ج4، ص318. 18 ـ بحارالانوار، ج44، ص297. 19 ـ همان. 20 ـ همان، ج95، ص93، مفاتيح الجنان دعاي ابيحمزه ثمالي. 21 ـ حجر/99. 22 ـ اصول كافي، عربي، ج2، ص89، باب الصبر، حديث 6. 23 ـ همان، ص47، خصال المؤمن. 24 ـ بحارالانوار، ج44، ص367. 25 ـ همان، ج45، ص116. 26 ـ همان، ص367. 27 ـ زُمَر/29. 28 ـ رعد/28. 29 ـ بحارالانوار، ج95، ص213، دعاي عرفه و مفاتيح الجنان. 30 ـ تاريخ طبري، ج4، ص316. 31 ـ همان، ص321. ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : sm1372/س
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 389]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها