تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837031774
-پایان سیاه یک بخشش
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پایان سیاه یک بخشش صبح یک روز بهاری و دلنشین از آن روزهایی که همه چیز بوی زندگی، امید و نشاط می‌داد، در دل امیرحسین هم غوغایی به پا بود. او که سال‌ها ناامید و افسرده روزهای سیاهش را در انتظار فرارسیدن زمان اعدام، چوب‌خط می‌زد، آن روز حال و هوای دیگری داشت. صبح که چشمانش را رو به سقف خاکستری و رنگ و رو رفته سلولش باز کرد، برعکس همیشه لبخندی زد و از جا بلند شد. وقتی برای قدم زدن و هواخوری به حیاط زندان رفت نفس عمیقی کشید و تا جایی که می‌توانست ریه‌هایش را از هوای پاک بهاری پر کرد.
امیرحسین بیست و پنج ساله بود و چهار سال قبل در یک نزاع دسته جمعی پسری از هم محله ای هایش را با کارد به قتل رسانده و حالا به اعدام محکوم شده بود. عصبی و پرخاشگر بود، اما حالا بعد از چهار سال زندان، به جوانی گوشه گیر و منزوی تبدیل شده بود؛ گهگاه مادر پیرش لنگ لنگان به ملاقاتش می آمد و لباسی تمیز، اندکی پول که دسترنج کارگری اش در خانه های مردم بود و کمی میوه و غذا برایش می آورد ساعتی با او درددل می کرد و بعد هم به جای آن که از دیدن پسرش آرام تر شده باشد با کوله باری از غم و اندوه و با چشمانی اشکبار و دعای خیر برای پسرش به خانه برمی گشت. این ملاقات ها فقط غصه آنها را بیشتر می کرد. عذاب وجدان امیرحسین را چند برابر می کرد که چرا به دلیل یک لحظه خشم و عصبانیت بی مورد این گونه زندگی خودش و روزهای پیری مادرش را تباه کرده است. مادرش خیلی پیر نبود اما این چند سال به اندازه 20 سال شکسته و فرسوده شده بود؛ هم جسم و جانش، هم روح و روانش. امیرحسین برای هزارمین مرتبه طول و عرض حیاط زندان را می پیمود و غرق در افکارش بود و آن قدر با قدم هایش این حیاط را اندازه گرفته بود که شکل تک تک موزاییک هایش را از حفظ بود. اما آن روز نگاهش به زمین نبود، آسمان را نگاه می کرد انگار دلش پرواز می خواست و هوای آزادی به سرش زده بود. در همین حال و هوا بود که صدای بلندگوی زندان به گوش رسید. بعد از چند بار ناگهان یکی از هم سلولی هایش با عجله خودش را به او رساند و گفت: امیرحسین مگر نمی شنوی، اسم تو را صدا می کنند. پسر جوان ناگهان جا خورد. قلبش به تپش افتاد و پرسید: چرا؟ امروز که وقت ملاقات نیست. چه اتفاقی افتاده است؟ دوستش آرام با دست به شانه اش زد و گفت: خیر است ان شاءالله توکلت به خدا باشد. برو ببین چه کارت دارند؟ پسر جوان به طرف دفتر زندان راه افتاد. زیر لب دعا می کرد و ذهنش به هزار جا سرک می کشید. وقتی روبه روی مدیر ایستاد، رنگ به چهره نداشت. مسئول اجرای احکام زندان با دیدن چهره آشفته امیرحسین لبخندی زد و در حالی که پاکت نامه ای را به طرفش می گرفت، گفت: بیا بگیر. حکم رضایتنامه ات است. خانواده مقتول تو را بخشیدند. ناگهان پاهای امیرحسین به لرزه افتاد. نمی توانست سنگینی بدنش را تحمل کند. بی اختیار زانو زد و روی زمین افتاد. با کمک مامورها روی صندلی نشست. اشک گونه هایش را خیس کرده بود. حالا می فهمید علت آن همه حس و حال خوب امروزش برای چه بوده است. دقایقی که گذشت آرام تر شد. قاضی گفت: بعد از خدا باید از مادرت تشکر کنی. پیرزن بیچاره با بدبختی توانست پدر و مادر مقتول را راضی کند تا از قصاص صرف نظر کنند. مادرت با کمک چند نیکوکار پولی را که خانواده مقتول خواسته بودند فراهم کرد و رضایتشان را گرفت. من در جریان این کار بودم. زن بیچاره خیلی سختی کشید تا تنها پسرش را از مرگ نجات دهد. امیدوارم بعد از آزادی همه این سختی ها و رنج هایی که در این چند سال کشیده برایش جبران کنی. نصیحت های قاضی ادامه داشت و امیرحسین به این فکر می کرد که چقدر در سال های گذشته مادرش را با رفتار ناپسند و زننده اش آزرده خاطر کرده و رنجانده است. یادش آمد که در پانزده سالگی پدرش را از دست داد و یک سال بعد هم خواهر کوچکش به علت بیماری و این که پول نداشتند تا هزینه عمل جراحی اش را بپردازند از دنیا رفت. همه این اتفاق ها در کمتر از دو سال برای امیرحسین و مادرش افتاد و کمر زن بیچاره زیر بار این مصیبت ها خم شد. تنها دلخوشی و پناهش این پسر بود و دلش می خواست او درس بخواند و در جامعه و نزد دوست و فامیل سربلندش کند؛ اما امیرحسین برخلاف خواسته مادرش درس و مدرسه را رها کرد و به قول خودش دنبال کار و کاسبی رفت، اما نه تنها موفق نبود بلکه هر روز بیشتر باعث عذاب مادر می شد. با دوستان ناباب نشست و برخاست می کرد، در هجده سالگی به یکی از شرورهای منطقه تبدیل شد و نه تنها باری از دوش مادرش برنداشت بلکه باعث سرشکستگی او هم شده بود. مادرش هر روز صبح زود به محله های بالای شهر می رفت و در خانه های مردم کار می کرد بلکه لقمه نان حلالی پیدا کند و سر سفره بیاورد، اما امیرحسین قدر این همه فداکاری و ازخودگذشتگی را ندانست و سرانجام هم با یکی از همان اشرار محل درگیر شد و با ضربه های کارد، پسر جوان را از پا درآورد. او در واقع با این کار ضربه مهلکی بر روح شکننده مادرش وارد کرد و او را شکست. با این حال زن بیچاره باز هم دست از تلاش برنداشت و برای نجات جان تنها پسرش به هر دری زد تا توانست پدر و مادر سعید ـ مقتول ـ را راضی کند که از قصاص امیرحسین بگذرند و با گرفتن خون بهای پسرشان، جان پسر او را آزاد کنند. امیرحسین که در این افکار غرق بود با صدای قاضی اجرای احکام به خودش آمد. ـ کجایی پسر، گوشت با من است؟ ـ بله آقا دارم گوش می کنم. ـ اما انگار حواست اینجا نیست. بهت گفتم تا الان هر چه کردی و هر چه بودی- گذشت، سعی کن از این به بعد همان کسی باشی که مادرت می خواهد. خداوند یک بار دیگر به تو فرصت زندگی داد و سعی کن این بار به بهترین شکل از آن استفاده کنی و رضایت مادرت را به دست آوری. یک ماه بعد امیرحسین آزاد شد. مادرش تنها کسی بود که به استقبالش آمد. امیرحسین پا که از زندان بیرون گذاشت به طرف مادر رفت و خدا را شکر کرد و بر دستان چروکیده مادرش بوسه زد. دقایقی در آغوش هم گریه کردند و به سوی خانه راه افتادند. محله ای ناآشنا و خانه ای که مادر در نبود پسرش مجبور شده بود به آنجا نقل مکان کند. امیرحسین به در و دیوار خانه نگاهی انداخت. دو اتاق کوچک گوشه حیاطی آجری و نیمه مخروبه در حاشیه شهر خانه ای بود که پیرزن در آن زندگی می کرد. همان موقع با خودش عهد بست با تمام توانش تلاش کند و زندگی خوبی برای مادرش فراهم کند و اجازه ندهد زن بیچاره در خانه مردم کارگری کند. به همین خاطر از فردای همان روز به جستجوی کار پرداخت. به هر جا که می توانست و فکر می کرد ممکن است کاری پیدا کند سر زد، اما بی فایده بود. هر جا که رفت یا از او ضامن و نداشتن سوءسابقه می خواستند یا کارهای پست و حقیری بود که فایده ای برای او نداشت. چند هفته ای گذشت، مادرش هم به هر که می رسید التماس می کرد کاری برای پسرش پیدا کنند، اما امیرحسین نه تحصیلات داشت، نه تخصص، نه ضامن و نه سابقه خوب. هر روز بیشتر از قبل ناامید می شد و از این که می دید مجبور است سر سفره ای بنشیند که مادرش با سختی و رنج لقمه نانی در آن می گذارد از خودش خجالت می کشید. بالاخره پس از چند ماه تصمیم گرفت دوباره سراغ دوستان سابقش برود؛ همان هایی که در کار خلاف بودند و درآمد خوبی هم داشتند. امیرحسین دل به دریا زد و با فراموش کردن همه عهد و پیمان هایی که در روزهای سخت زندان با خود و خدا بسته بود دوباره قدم در راه خلاف گذاشت. دوباره سرقت، کیف قاپی و.... چند ماه بعد یک شب دوستش جمشید با او تماس گرفت و نقشه سرقت از یک ویلا را مطرح کرد. امیرحسین که تا آن زمان در کار سرقت خانه نبود مخالفت کرد، اما بالاخره وسوسه های جمشید کار خودش را کرد و قول همکاری داد. یک هفته بعد امیرحسین با سه نفر از دوستانش به خانه موردنظر رفتند؛ خانه ای ویلایی در یکی از محله های بالای شهر. نقشه سرقت خیلی زود اجرا شد و سارقان پس از سرقت پول و طلاها و مقدار زیادی اشیای قیمتی در حال فرار از خانه بودند که ناگهان خودروی گشت پلیس به آنها مشکوک شد. جمشید و یکی از سارقان سوار بر خودرو شده و امیرحسین و سامان نیز با موتورسیکلت فرار کردند، اما ماموران با تعقیب آنها و درخواست کمک از همکارانشان سرانجام خودروی آنها را متوقف و دو نفر از سارقان را دستگیر کردند، اما امیرحسین و سامان با موتور همچنان در حال فرار بودند که ماموران ناچار شروع به تیراندازی کردند، اما وقتی آنها بی توجه به تیراندازی به فرار ادامه دادند یکی از ماموران لاستیک موتورسیکلت را نشانه گرفت. وقتی گلوله به چرخ عقب موتور اصابت کرد بر اثر ترکیدن لاستیک و سرعت زیاد موتورسیکلت ناگهان واژگون شده و در یک لحظه هر دو سرنشین بشدت روی زمین پرت شدند در همین لحظه سر امیرحسین به جدول سیمانی کنار خیابان خورد و بشدت آسیب دید. پس از انتقال وی به بیمارستان، ساعتی بعد بر اثر ضربه مغزی و خونریزی جان باخت. پس از شناسایی هویت امیرحسین موضوع به مادرش اطلاع داده شد، اما این آخرین ضربه ای بود که بر پیکر نحیف مادر وارد آمد. پیرزن بیچاره پس از انجام مراسم کفن و دفن پسرش، دچار حمله قلبی شد و چند روز بعد جان باخت. جسد پیرزن با کمک چند نفر از همسایه ها و دوستان در کنار مزار پسرش دفن شد و قصه پرغصه زندگی اش پایان یافت. نگاه کارشناس جامعه مقصر است فریبا همتی، روان شناس: یکی از مهم ترین و قابل توجه ترین مشکلاتی که زندانیان پس از آزادی دارند، موضوع اشتغال است. یک زندانی وقتی دوران محکومیت و مجازات قانونی اش را سپری کرد و آزاد شد، درواقع یک انسان است که حق دارد مانند بقیه افراد جامعه زندگی کند، کار داشته باشد و ازدواج کند و تشکیل زندگی بدهد، البته در این میان اشتغال شرط اصلی برای ادامه زندگی است. اگر این فرد نتواند به خاطر سوءسابقه و زندانی بودنش به شغل مناسبی دست پیدا کند که بتواند با آن درآمد داشته و خرج زندگی خود و خانواده اش را فراهم کند، بناچار مجبور می شود به کارهای خلاف دست زده و دوباره اشتباه کند. بنابراین مسئولان و مردم جامعه باید بدانند یکی از راه های جلوگیری از بازگشت زندانی به زندان ایجاد اشتغال است. در این پرونده ما دیدیم که امیرحسین با آن که بخوبی می دانست نباید کاری کند که دوباره مرتکب خلاف شده و به زندان برگردد، اما بناچار قدم در راه خلاف گذاشت، برای آن که بتواند درآمد داشته باشد و هزینه زندگی اش را جور کند. متاسفانه در جامعه افرادی هم وجود دارند که مانند گرگ بر سر راه این زندانیان آزاد شده دام می گسترانند تا از ناچاری و درماندگی آنها به نفع خودشان بهره برداری کنند. شاید مرگ پدر، بی سرپرست شدن خانواده و مشکلات دیگر باعث شد امیرحسین به این راه کشیده شود، اما مقصر به انحراف کشیده شدن پسر جوان برای دومین بار فقط بی اعتمادی جامعه به او و پیدا نکردن شغل و حرفه مناسب بود که متاسفانه باعث شد وی سرنوشتی نافرجام پیدا کند و حتی مادر پیرش نیز در غم از دست دادن تنها پسرش دق کند. واقعیت این است که تربیت صحیح و پرورش مناسب فرزندان یکی از راه های سعادتمندی است، اما نباید تاثیر جامعه و روابط افراد بر یکدیگر را نیز نادیده گرفت. برای عاقبت به خیری، هم داشتن خانواده خوب مهم است و هم رشد یافتن در جامعه ای سالم و اصولی. کیانا قلعه دار / تپش (ضمیمه چهارشنبه روزنامه جام جم)
جمعه 21 فروردین 1394 ساعت 21:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
حوادث
پربازدیدترینها