محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826190869
متاسفانه در سال 93 پیشرفتی در فرهنگ نداشتیم/ جریان طوفانی نمایشنامه نویسی در پستو خانه نویسنده ها / هیچ جای دنیا 30 شب پشت سرهم نمایشی اجرا نمی شود
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: گفتگو عیدانه با نادر برهانی مرند:
متاسفانه در سال 93 پیشرفتی در فرهنگ نداشتیم/ جریان طوفانی نمایشنامه نویسی در پستو خانه نویسنده ها / هیچ جای دنیا 30 شب پشت سرهم نمایشی اجرا نمی شود
کارگردان نمایش «پاییز» گفت: جریان طوفانی نمایشنامه نویسی برای کشوهای میز و پستو خانه های نویسنده ها بود اما تعطیل نبودند تنها فرصت ظهور و ارتباط با مخاطب را پیدا نمی کردند چراکه در فضای فرهنگی گذشته با نبود امکان کنش برای دل خودشان می نوشتند.
به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران؛ نادر برهانی‌مرند کارگردان، نویسنده و بازیگر عرصه تئاتر تحصیلاتتش را در کارشناسی نمایش با گرایش ادبیات نمایشی از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر گذراند و بعد کارشناسی ارشد نمایش با گرایش بازیگری و کارگردانی از دانشکده سینما و تئاتر دانشکده هنر را گرفت.
بازی در نمایش «در منطقه جنگی» به کارگردانی «محسن رشیدعلی‌پور»، کارگردانی نمایش «جزیره» نوشته «آثول فوگارد»، کارگردانی نمایش «مرد مومی» نوشته «مری رینولدز»، بازی در نمایش «پالتو» به کارگردانی «امیر دژاکام»، بازی در نمایش «المیرا در آتش» به کارگردانی «حسین فرخی»، نگارش نمایشنامه «ببین چه برفی می‌آید» به کارگردانی «محسن قصابیان»، بازی در نمایش «شبهای آوینیون» به کارگردانی «کورش نریمانی»، نگارش نمایشنامه «باران اگر بخواهد» به کارگردانی«آرش آبسالان»، بازی در نمایش«شبهای انتظار» به کارگردانی «بهمن سلیمانی»، نگارش و کارگردانی نمایش «تولد»، کارگردانی نمایش «شکارگاه ممنوع»، نگارش نمایش عروسکی «تنهاترین زیبای مرده» به کارگردانی «آزاده انصاری»، نگارش و کارگردانی نمایش«پاییز»، نگارش و کارگردانی نمایش«چیستا»، نگارش نمایش عروسکی «اپیزودهای مرگبار» به کارگردانی «آزاده انصاری»، کارگردانی نمایش«تیغ کهنه» نوشته «محمدامیر یاراحمدی»، کارگردانی نمایش تلویزیونی« نسیم حضور» (ویژه دفاع مقدس)، کارگردانی نمایش تلویزیونی «یک راز کوچک»، کارگردانی نمایش تلویزیونی«باغ زیتون» و نگارش و کارگردانی نمایش« تهرانزیر بال فرشتگان» از جمله فعالیت های هنری در عرصه تئاتر است.
در این چند سال فعالیت کاری توانست جایزه سوم کارگردانی از جشنواره تئاتر فجر برای نمایش «تیغ کهنه»، جایزه دوم نمایشنامه نویسی و سوم کارگردانی از جشنواره تئاتر فجر برای نمایش«پاییز»، جایزه دوم نمایشنامه‌نویسی از جشنواره تئاتر فجر برای نمایشنامه «ببین چه برفی می‌آید»، لوح تقدیر بازیگری از جشنواره تئاتر فجر برای بازی در نمایش «شبهای آوینیون» دریافت کند.
وی همچنین سابقه فعالیت در سردبیری، اجرا، کارشناس و نویسنده در برنامه زنده رادیویی«جمعه‌ها با تئاتر» و «از رمان تا نمایش»؛ شبکه رادیویی فرهنگ را نیز داشت.
به بهانه شروع سال جدید، نحوه آغاز فعالیت حرفه ای کارگردان نمایش «پاییز»، بررسی وضعیت تئاتر و مشکلات این هنر گفتگویی را با «نادر برهانی مرند» انجام دادیم.
*چه طور وارد عرصه تئاتر شدید و چه کاری شما را به معروفیت رساند؟
من از زمان دانشگاه در فعالیت های حرفه ای شرکت کردم و کم کم از طریق نمایشنامه، بازی و اجرا خودم را به جامعه تئاتری و مخاطب معرفی کردم یا در واقع همانند بقیه ی همکاران به تدریج و با استمرار و پایداری در فعالیت های تئاتری شناخته شدم. من بیشتر در سه حوزه بازی، کارگردانی و نوشتن در نئاترو گاهی هم در تلویزیون و رادیو در زمینه کارگردانی فعالیت کردم و در نهایت به طور رسمی تئاتری شدم و تا کنون به مدت 25 سال به صورت حرفه ای در حوزه تئاتر کار می کنم.
*در این چندساله فعالیت در عرصه تئاتر تجربه همکاری با چه کسانی را پیدا کردید؟
من از همان دوران دانشجویی گروهی به اسم «صبا» تشکیل دادیم بعد از مدتی نام گروه به «معاصر» تغییر پیدا کرد و هسته اولی گروه تئاتر معاصر من و نریمانی ، قصابیان و رضا حامدی خواه بودیم و این دایره به تدریج بزرگتر شد و بچه های دیگری هم به ما اضافه شدن و برخی مواقع به اقتضا کارهایی که انجام میدادین بازیگران مهمان به ما میپویندند و هیچ وقت بازیگر نداشتیم و عموما بازیگران مهمان بودند درواقع تمرکزم با گروه معاصر بود اما الان هم بدون آن گروه با هم خانواده هستیم و باهم کار می کنیم.
*فعالیتتون در عرصه نمایشنامه نویسی و کارگردانی را به طور همزمان شروع کردید یا نه؟
من دو وجهی بودم و هستم حالا غیر از استثناهایی که گاهی اوقات فعالیت بازیگری هم می کردم اما بیشترین تمرکزم در نوشتن و کارگردانی است و بیشتر به نوشتن علاقه دارم و دوست دارم نمایشنامه نویس شناخته شوم و این فعالیت برایم ارجحیت دارد اما برای اینکه نمایشنامه هایم را معرفی کنم گاهی هم کارهایم را کارگردانی می کنم و خیلی کارگردانی برایم مهم نیست ولی اگر فضای نمایشنامه نویسی از من دریغ شود احساس می کنم بخش مهمی از زندگیم را از دست دادم و در طول 5 سال اخیر هم پیش آمده به هر دلیلی کار نکردم و فرصت صحنه هم از من دریغ شد اما کار برای من تمام نشده و من متمرکز بر روی نوشته هایم بودم و با اینکه با مخاطب تئاتر ارتباط مستقیم نداشتم اما هر روز و هر شب به تئاتر فکر می کردم.
*به نظر شما کدام یک ازهنرمندان در حوزه نمایشنامه نویسی یا کارگردانی برای شما ویژه تر هستند؟
تعدادی از همکارانم از نظر کار نمایشنامه نویسی و نوع نوشتن شبیه به من هستند اما برخی دیگر از همکارانم در این عرصه نوع نگاه و نوشتنشان با من فرق می کند و اجازه بدهید در مورد این اختلاف سلیقه صحبتی نکنم چراکه ما آنقدر قبیله ی کوچکی هستیم که این اختلافات عمقی نباید فاصله بیندازد و ما خانواده ای هستیم که در این شرایط بد فرهنگ در مظلوم ترین بخش یعنی تئاتر کار می کنیم در نتیجه اگرچه اختلاف سلیقه هایمان عمقی باشد اما آرمان مشترک و فکریمان چیزی است به نام تئاتر. من به گروهی از نویسندگانی که دغدغه اجتماعی دارند نزدیک تر هستم و تمایل کمتری نسبت به نگاههای دیگر دارم.
*متن و نمایشنامه در تئاتر کشور ما در چه جایگاهی قرار دارد؟
در عرصه نمایش فراز و فرود داشتیم ما در دوره های به لحاظ تولید متن و ادبیات نمایشی درخشان بودیم ولی در دوره ای هم نه، اما برای ارزیابی ادبیات نمایشی نمی توان به معیارهایی بیرونی بسنده کرد در دوره هشت ساله گذشته وضعیت ادبیات نمایشی وضعیت به سامانی نبود چون فرهنگ در ان دوران در الویت چندم قرار داشت و شرایط فرهنگی بالنده ای نداشتیم و من میدانم جریان طوفانی نمایشنامه نویسی در خانه ها برای کشوهای میز بود و نویسنده ها هم در پستو خانه هایشان فعالیت می کردند و تعطیل نبودند اما فرصت بروز و ظهور و ارتباط با مخاطب را پیدا نمی کردند. نمی توانستند در فضای فرهنگی گذشته کنش کنند و بهتر دیدند برای دل خودشان برای آینده نزدیک یا دور بنویسند. اما اساسا ادبیات نمایشی ما برعکس بسیاری از حوزه ها که فعالیت خوبی نداشتند با توجه به اظهار نظر ها دوران خوب و رو به رشدی داشته است و اکنون هم امیدوار کننده است. مخصوصا اینکه نسل جدیدی شکل گرفته و من هم به دلیل آنکه درس میدهم فرصت گفتگو و بررسی نوشته هایشان را بیشتر دارم بسیار نسل پر شور و متفاوتی در حال شکل گیری است و اینها به زودی وارد عرصه کار ی میشوند و در فضای حرفه ای هم با وجود داشتن نویسندگان حرفه ای وثابت کردن جز بهترین ها هستند.
*شما گفتید نسل جدیدی وارد حوزه نمایشنامه نویسی شدند اما چرا اکنون از اینکه فرصتی به آنها داده نمی شود، گلایه مند هستند؟
این گلایه درست است چراکه تئاتر ما خصوصی است و امکانات دولت پاسخگو این همه ظرفیت استعداد و تقاضا نیست ، تئاتری که صدر صد دولتی باشد واقعیت تلخی است و اکنون تئاتر دولتی مابه انسداد مطلق رسیده. و سیاستمداران باید متوجه شوند که عرضه به تقاضا نمیخورد و بسیاری از دانشجویان که فارغ التحصیل میشوند فرصت بروز و ظهور ندارند و سرخوده میشوند تنها راهش این است که دولت اعتماد کند و راهی برای شکل گیری بخش خصوصی باز کند تا ما شاهد ابتکار عمل و شگفتی شویم تا از انسداد در بیاییم وواقعیتی است که بسیاری از استعداد ها ی ما پشت در می مانند. من احساس میکنم دولت اعتماد نداره چراکه بسیاری از سرمایه داران هستند که حاظرند در حوزه فرهنگ سرمایه گذاری کنند .همانطور که میبیند هم حالا بسیاری از هنرمندان جوان خودشان سالن میسازنند اگر یکم امکانات در اختیارشان قرار بدهند به طور حتم اتفاقات بزرگتری را رقم می زنند ولی اعتماد وجود ندارد.
*فکر نمی کنید رغبت بخش خصوصی از ورودش به تئاتر کمتر از سایر حوزه ها است؟
حضور کم رنگ بخش خصوصی به دلیل نبود امنیت و صرفه اقتصادی است و نمیتواند وارد شود و وقتی تئاتر در فضای مبهم قرار دارد به طور حتم بخش خصوصی هم تمایل ورورد به این حوزه را ندارد با وجود این موضوع خود هنرمندان راغب هستند تا بخش خصوصی را رونق دهند اما همیشه با درهای بسته روبرو می شوند.
*کیفیت کارها گاهی باعث شده بخش خصوصی از ورود به تئاتر بترسند؟
این موضوع درست است اما آنها همه تجربه و تمرین برای بخش خصوصی است در مجموع تئاتر ما تا چند سال پیش بحران تماشاگر داشت و نمی توانست رو ی این موضوع سرمایه گذاری کند اما حالا از این بحران عبور کردیم در هر طیف و ژانری وقتی کار بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند تماشاگر برای دیدن تئاتر میاید به شهادت سالن های ریز و درشتی که پر از تماشاگر است الان به جایی رسیده که سینما را خالی میبینیم اما سالن های تئاتر حداقل پر هستند یعنی مردم نشان دادند که اگر تئاتر با مخاطب دیالوگ برقرار کند به استقبالش میروند حتی در پرت ترین نقاط شهر .خوشبختانه تئاتری ها بلد شدن با همه دغدغه مندیشان با لایه های مختلف جامعه ارتباط برقرار کنند البته بخشی از تئاتر هم در برقرای ارتباط با مخاطب ضعیف است که کم هم هستند.
*چقدر موافق ایجاد سالن های کوچک تئاتری هستید؟
من میگم تئاتر ما باید این را هم تمرین کند اما نمایشهای ما باید در سالن های باشکوه و شیک اجرا برود به عنوان مثال در شهر پاریس چندین سالن بزرگ وجود دارد اما در محله هایشان نیز سالن های کوچک برای اجرای تئاتر دارند اصلا من اشکالی در ساخت سالن های کوچک در قسمت های مختلف شهر نمیبینم چراکه معتقدم اینها در نهایت به نفع تئاتر است و نشان دهنده ای آن است که تئاتر ما جریان دارد وقتی سالن از بچه ها دریغ شد خودشان مجبورند به دنبال سالن بروند و دست روی دست گذاشتن تئاتر را به برهوت و سکوت می کشاند.
البته با ایجاد سالن های غیر استاندارد هم موافق نیستم کما اینکه نباید هم دست روی دست گذاشت من دست تک تک کسانی که باعث ساخت این سالنها میشوند و مقدمات تئاتر همگیر را فراهم میکنند می بوسم اینها تمرین برای ایجاد اتفاقات خوب است. تنها چیزی که من به جوانها میگویم آن است که فکر نکنند آنهایی که میدان دارند به راحتی این جایگاه را کسب کردند خون دلها خورده شده تا هنرمندان تئاتری به اینجا برسند جوانها عجله دارند در حالی که اگر لیاقتش را داشته باشد دیده می شود حتی در این فضای محدود. اصلا نباید نا امید شوند و باید فقط کار کنند.
*اجرا در برخی از سالن ها براساس اسم و رسم کارگردان است و این موضوع جوان را بی انگیزه می کند، نظر شما چیست؟
ملاک هنری و ارزیابی هر اتفاقی است که بر روی صحنه رخ می دهد به سن و سال نیست و شاید یک جوان کارهایی انجام دهد که یک هنرمند موسفید کرده این راه نتواند، نفع خودش رقم بزند .الته همه جا اینطور است که افتاب بر گیاهی میتابد که سر از خاک دراورده باشد تا جوان خودش را نشان ندهد کسی نمیبیندش. امادر کل معدل هنرمند باید معیار سنجی قرار بگیرد.
با توجه به شعار سال 93 که سال اقتصاد و فرهنگ بوده فکر میکنید فرهنگ چقدر پیشرفت کرده است؟
امسال به نام فرهنگ نام گذاری شد اما متاسفانه پیشرفتی در فرهنگ نداشتیم و فکر میکنم دلیل عمده ان بودجه و شرایط بد اقتصادی کشور است ار ان طرف هم احساس میکنم دولت مردانمان کمتر به مسائل فرهنگی توجه میکنند و نمیبینیم که عزم راسخی در فرهنگ داشته باشند و عملا عرصه فرهنگ مثل همه سالها مظلوم بوده و هست.
تغییرات مدیریتی در مرکز هنرهای نمایشی تئاتر چقدر به ضرر تئاتری ها تمام شد؟
تغییر مدیریت ها در تئاتر ما و اساسا برای فرهنگ ما مسئله ساز بود و سیستم در حوزه سیاست گذاری وجود ندارد هرجا که سیستم درست باشد تغییر مدیریت ها نمیتواند خلل ایجاد کند عموما در فضای هنری و فرهنگی در عرصه سیاست گذاری ما به سیستم و متود نرسیدیم و مدیر می اید از صفر شروع میکند و فکر هم میکند که مبتکرانه شروع کرده است.سالهاست گره کور تئاتر ما این است که تئاتری ها بدتر از کارگر افغانی دو سال بعد پولش را می گیرد اگر تئاتری در بخش دولتی کار کند دوسال طول می کشد که پولش را تسویه کنند این یعنی مرگ تئاتر.
*به نظر شما وزارت ارشاد در انتخاب مدیر تئاتری خوب عمل کرده است؟
هم جای دنیا معیار ، میزان مدنی بودن جامعه یکی از بخش های تئاتر است نمیگن سینما میگن تئاتر، جامعه ای با نشاط و پویاست که تئاتر رد ان جریان دارد. اگر مدیران ما توجه بیشتری به تئاتر داشتند د حتما با تامل بیشتری مدیر تئاتری را انتخاب میکردند .من بدون توهین به کسی میگویم متتولیان فرهنگی ما ملاک انتخابشان سیاسی است تا فرهنگی واین یک مشکل بزرگ است.
ت*ئاتر را در سال 93 چطور دیدید؟
امسال تئاتر دولتی ما مرد، وقتی رییس سابق مرکز هنرهای نمایشی گفت برای سال 93 برنامه ای ندارم چون بودجه ندارم یعنی یک سال تئاتر تعطیل و یک شوخی بی مزه،ولی این دلیذل بر ان نبود که بچه های تئاتر کار نکردند اتفاقا بچه های تئاترچه جوان و چه پیشکسوت در بدترین شرایط هم چراغ صحنه ها را روشن کردند و ثابت کردن در کوچکترین روزنه ها برای ادامه حیات خودشان و صحنه شان عبور می کنند.
*چی شد که در جشنواره تئاتر فجر سال گذشته حضور نداشتید؟
من امسال در جشنواره به دلیل مشغله کاری و کسالتم حضور نداشتم اما نظر شخصیم ان است که جشنواره فجر برای ماست و نظر همکارانم را که بزرگ شده و بالیده ی جشنواره فجر هستند اما ان را انکار میکنند را قبول ندرام من درجشنواره تئاتر فجر دیده شدم و خودم را مدیون جشنواره فجر میدانم چون فرصت دیده شدن به من داد در نتیجه همیشه دوست داشتم د ر بخش رقابتی ان شرکت کنم حتی در شرایط خاص من تئاتر فجر را تحریم نکردم چراکه مهمترین اتفاق تئاتری ها است .و تا بتونم برای این جشنواره کار می کنم.البته تعدد جشنواره ها هم در تئاتر موضوع خوبی نیست و نشان دهنده ی بی برنامگی است چراکه تئاتری ها از برگزاری تعداد جشنواره ضربه خواهند خورد.
*سال 93 دو هنرمند جوان چون بهرام ریحانی و مجید بهرامی را از دست دادیم چقد از نظر کاری و وغیرکاری با آنها در ارتباط بودید؟
من با این دو جوان ارتباط کار ی نداشتم اما دو جوان را از خانواده تئاتر از دست دادیم و خیلی از این اتفاق متاثر شدم چراکه بچه های تئاتر جوان مرگ شدند و این بخشش خیلی مهیب و ازار دهنده است از دست دادن جوان تئاتری یا به طور جوان کشورمان را به دلیل بیماری سرطان درد بزگی است و هشدار است و امیدوارم مسئولان خیلی راحت از کنار زنگ خطر ها عبور نکنند.
*استاد محمد یکی از بزرگان عصر تئاتر بود چقدر نسبت به فعالیت کاری این هنرمند شناخت داشتید؟
نادر برهانی مرند : محمود استاد محمد یکی از هنرمندان مثال زدنی تئاتر ما است خیلی متعهد دانه با تئاتر و معقوله هنر برخورد کردند از وقتی که من استاد محمد را شناختم او را هنرمندی متعهد و ارمانگرا میدیدم متاسفانه امروز یکم ارمانگرایی خریدار ندارد و گویی جنسش عوض شده اما استاد محمد مردانه پای اتعقاداتش ایستاد خودش نیست اما مسیرش نمایشنامه ها واثارش هستند انشالله که بتوانیم مثل او باشیم و پای ارمان هایمان بایستیم.
*نظرتون راجع به بازتولید اجراها چیست؟
هیچ جای دنیا 30 شب پشت سرهم نمایشی اجرا نمی شود بلکه در شب های مختلف در تعداد بیشتری از روزهای سال نمایشی اجرا می شود و من جز کسانی هستم که صدر صد با بازتولید موافقم و یک گروه تئاتری پویا باید چندین کار را در پروسه تولید خود داشته باشد و برای سالن های مختلف و سالهای اینده برنامه اجرا داشته باشد و تکرار از این دست جز اتفاقات خوب است.
*چقدر در عرصه بین الملل ضعیف هستیم؟
رفت و آمد گروهای خارجی جز سنت های متداول جامعه پیش رو است اما تبلیغات منفی کشور ما در شرایط خاصی قرار گرفته باعث شده مراودات فرهنگی ما کم شده دلیل دیگر ضعف عرصه بین الملل آن است که برنامه ریزی نشده وتنها بازخورد بین المللی جشنواره فجر است و این هم بستگی به دبیر جشنواره دارد که از این فرصت بین المللی به نحو احسن استفاده کند.خوشبختانه با وجود تکلونوژی های روز، هنرمندان به خصوص جوانان به خوبی تئاتر روز دنیا را رصد میکنند و با دنیای ارتباطات نزدیک هستند .و این موضوع محصولا شان بهتر و به روز تر است و من به این نسل اعتماد کامل دارم.
گفتگو از عطیه آقابابایی
انتهای پیام/
اخبار مرتبط
آرزوی تئاتری «آناهیتا همتی»/ اولین عیدی سال 94
حذف صمدیان از تصویر سال/ رونق سرقت آثار هنری در ایران
اجازه دهیم هنرمندان خودشان را از درون اصلاح کنند
دبیر دهمین جشنواره بین المللی مریوان منصوب شد
۱۰ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۲:۴۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها