واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ فروردين ۱۳۹۴ (۸:۵۵ق.ظ)
همه ساله بخت تو پيروز باد/همه روزگار تو، نوروز باد گروه فرهنگي خبرگزاري موج؛
به گزارش خبرگزاري موج، نوروز، مهمترين، ديرپاي ترين و در عين حال فراگيرترين جشن ملي ايرانيان است با ديرينگي فرهنگي مشترکش. نوروز، مرزي نمي شناسد و از هر در و ديواري به خانه ها و سفره هاي مردمان اين ديار پاي مي گذارد و تا هر جا که ايراني در آن زندگي مي کند، امتداد مي يابد و تمام اقوام و مذاهب فکري و عقيدتي را که در چهار گوشه اين کهن دير ايزدي زندگي مي کنند، به يک اندازه شادمان مي دارد.
نوروز يکي از ستون هاي سنن و فرهنگ پايدار ايران است تا جايي که شاعري چون فردوسي، تعظيم آن را بزرگداشت راستي و حقيقت در مرز و بوم ايران برشمرده و نشان مردم نيک را آن دانسته است که:
نگه دار آيين جشن سده/همان فر نوروز و آتشکده
همان اورمزد و مه و روز مهر/بشويد به آب خرد جان و چهر
مهان را به مه دارد و که به که/بود دين فروزنده و روزبه
نوروز، قرن هاي دراز است که بر جشن هاي آييني جهان فخر مي فروشد. از آن رو «هست» که يک قرارداد مصنوعي اجتماعي و يا يک جشن تحميلي سياسي نيست. جشن جهان است و روز شادماني زمين، آسمان و آفتاب و جوش شکفتن ها و زادن ها و سرشار از هيجان هر آغاز.
نوروز، تجديد خاطره خويشاوندي انسان با طبيعت است. هر ساله اين فرزند فراموشکار که مادر خويش را از ياد مي برد، با يادآوري هاي وسوسه آميز نوروز به دامان بکر وي باز مي گردد و با او، اين بازگشت و تجديد ديدار را جشن گرفته و به نظاره مي نشيند، خود را باز مي يابد، اشک شوق مي بارد، فريادهاي شادي سر مي کشد، جوان مي شود، حيات دوباره مي گيرد و با ديدار يوسفش بينا و بيدار مي شود.
بي شک روح در اين فصل زاده شده، عشق در اين روز سر بر آورده، نخستين بار آفتاب در نخستين روز نوروز طلوع کرده و زمان نيز با وي آغاز شده است.
سنت هاي ملي و آداب و رسوم قومي، ريشه در واقعيات، باورها و اعتقادات مردم دارند و طبعا نياکان ما نوروز را به همين دليل در هاله اي از تقدس، فال نيک، فرخندگي و نيک روزي قرار داده اند و براي توجيه تقدس و خجستگي آن، داستان ها پرداخته و وجه تسميه ها ساخته اند. از مجموع اين داستان ها مي توان به ديرينگي نوروز، يزداني بودن و خجستگي آن پي برد و نقش آن را در تعميم عدالت، مهرباني، دستگيري از ناتوانان و رفع دشمني ها، کدورت ها و پليدي ها باز شناخت. در متون کهن ايران باستان درباره تقدس نوروز به مواردي ياد شده است که مي توان وجوه عظمت و سترگي آن را در اعتقاد به اين موارد بر شمرد:
*نوروز، روز آغاز آفرينش است.
*نوروز، روز خلقت آدم است.
*نوروز، روز پديد آمدن روشني است.
*نوروز، روز وسعت يافتن زمين است.
*نوروز، روز تجديد آيين يزدان پرستي است.
*نوروز، روز آغاز سال نو و اعتدال بهاري است.
*نوروز، روز فرود آمدن فروهرهاست.
*نوروز، روز شادي است.
*نوروز، روز شکّر شکني است.
*نوروز، روز دادگري و عدالت است.
*نوروز، روز غلبه نيکان بر اهريمن و ديوان است.
*نوروز، روز بنا کردن تخت جمشيد است.
*نوروز، نخستين روز پرواز به آسمان هاست.
*نوروز، روز بر تخت نشستن جمشيد است.
*نوروز، جشن پايان خشکسالي و آغاز نعمت و فراواني است.
*نوروز، روز تقسيم نيک بختي است.
*نوروز، روز نگريستن کيخسرو در جام جهان بين است.
*نوروز، جشن رهايي از توفان نوح است.
*نوروز، روز به خلافت رسيدن حضرت علي (ع) است.
*نوروز، روز يافته شدن انگشتري سليمان است.
«هادي بهي»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]