تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820450140
قلعه سمیرم پارینه همسایه قزل اوزن
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: قلعه سمیرم پارینه همسایه قزل اوزن قزوین - ایرنا- قلعه شمیران یا سمیرم طارم در انتهای سد سفید رود و در جنوب بهرام آباد بر فراز تپه ای مرتفع و سنگی واقع است و سالهاست با همسایه قدیمی و جنوبی خود رود قزل اوزن همجواری می کند.
به گزارش ایرنا، این دو همسایه دیرپا سالها است که با هم نجوا و در کنار هم ایام را سپری می کنند و از سالهای دور تاریخ را برش می زنند تا به روزگار ما برسند.
هر چند که نشیب و فراز اقلیمی در سده های مختلف توانسته قزل اوزن را کم آب تر کند و باد و باران و زمین لرزه ها دیوارهای دژ را بشکند و در برخی قسمت ها فرو ریزد ولی قزل اوزن در پای سمیرم جاری و سمیم نیز استوار ایستاده است تا پایانی بر همجواریشان نباشد.
قلعه سمیرم را باید از قزل اوزن پرسید که از ابتدا چه روزگارانی را از سر گذرانده و از زاد روزش تاکنون چه حکایتی را تجربه کرده است.
مادر سمیرم را باید قزل اوزن دانست، آنگاه که معمار ساختن دژ را آغاز کرد لاجرم سرشت این قلعه را از آب قزل اوزن برگرفت تا چنین بنای استوار و با شکوهی بنا کند.
آری سمیرم مدیون قزل اوزن است چرا که این رود دره ها و مسیرهای طولانی را از کردستان تا زنجان طی کرده تا خود را به این ناحیه برساند و مایه ای شود تا با آن ملات سمیرم با آن بنا گردد.
این بنای معظم و با شکوه را می توان در نوشته های جهانگردان و جغرافی دانان مسلمان همچون ابودلف، یاقوت حموی در ابن حوقل و ناصر خسرو قبادیانی دید و به اهمیت ان در روزگاران قدیم پی برد.
دژ شمیران نزدیک به دو قرن جزو قلعه های اسماعیلیان بوده و پس از هجوم هلاکو تا پایان دوره صفوی نیز در کشمکشهای سیاسی اهمیتی بسزا داشته است.
طرح کلی بنای قلعه به شکل مستطیل و ارتفاع برج ها و دیوار نزدیک به 15 متر است که با لاشه سنگ و گچ به ضخامت هشت پا ساخته اند.
در فاصله های یک متری بنا کلافی چوبی در دل دیوار بکار برده اند که علاوه بر استحکام و همبستگی اجزا، نظمی منطقی به بنا بخشیده و از دور به صورت یک رج سنگ خودنمایی می کند.
در دیوار شمالی قلعه دو برج شکوهمند وجود دارد که در قسمت بالا دارای پنجره های بلند مستطیلی شکل با قوس نیزه دار تعبیه شده که بیشتر برای نگهبانی پایین قلعه از آنها استفاده می شده است.
طرز ساختمان دیواره غربی قلعه با جانب شرقی تفاوت دارد و به جای برج های مدور، دیواری صاف برآورده اند که نمای خارجی ساختمانهای این بخش قلعه بشمار می رود و به تمامی از گچ پوشش یافته و بخوبی حفظ شده است.
قسمت جنوبی دژ نیز دیواری صاف دارد که به خاطر رود قزل اوزن از امنیت بیشتری برخوردار بوده و نیازی به استحکامات دفاعی بیشتر احساس نمی شد.
بسیاری معتقدند پیشینه این بنا به دوران قبل از اسلام بر می گردد و در طول سالهای سده چهارم هجری تختگاه کنگریان (آل مسافر) بوده است.
ناصرخسرو قبادیانی درباره این قلعه می نویسد: به کنار شهر، قلعه ای بلند بنیادش بر سنگ خاره نهاده است، سه دیوار بر گرد آن کشیده و کاریزی به میان قلعه فرو برده تا کنار رودخانه، که از آنجا آب برآورند و به قلعه برند.
هزار مرد از مهتر زادگان ولایت در آن قلعه هستند تا کسی بیراهی و سرکشی نتواند کرد و گفتند آن امیر را قلعه های بسیار در ولایت دیلم باشد و عدل و ایمنی تمام باشد چنانکه در ولایت او کسی نتواند که از کسی چیزی ستاند و مردمان که در ولایت وی به مسجد آدینه روند همگی کفش ها را بیرون مسجد بگذارند و هیچ کس کفش آن کسان را نبرد.
ناصر خسرو در سمیرم رفیق و هم صحبتی مهمان نواز می یابد و چنین می نویسد: در شمیران مردی نیک دیدم، از دربند بود، نامش ابوالفضل خلیفه بن علی الفیلسوف. مردی اهل بود و با ما کرامت ها کرد و کرم ها نمود و با هم بحث ها کردیم و دوستی افتاد میان ما.
مرا گفت: چه عزم داری؟ گفتم: سفر قبله را نیت کرده ام. گفت: حاجت من آن است که به وقت مراجعت گذر بر این جا کنی تا تو را باز بینم. که البته ناصر خسرو هیچگاه از این مسیر برنگشت.
ابودلف ینبوعی جهانگرد عرب است که درسال 331 هجری قمری از قلعه شمیران دیدن کرد، در این باره می نویسد: به دژی از سرزمین دیلمان موسوم به سمیران رسیدم، ابنیه و عماراتی را که در این دژ دیدم تاکنون در هیچ یک از مراکز حکومت و سلطنت ملوک ندیدم.
در این قلعه دو هزار و850 واند خانه کوچک و بزرگ بود، صاحب دژ محمدبن مسافر بود و هر وقت اثری ظریف و یا کار هنری دقیقی می دید، از سازنده آن خبر می گرفت و نشان او را می جست تا می یافت، مال فراوانی برای او می فرستاد و او را به محل خود دعوت می کرد و متعهد می شد در صورت آمدن، چندین برابر آن مال را بدو بدهد.
هنگامی که هنرمند به خدمت او را می رفت، او را در دژ می نشاند و نمی گذاشت باقی عمر از آنجا بیرون رود، روستا زادگان را نیز در دژ می نشاند و به آموختن هنر و صنعت وا می داشت.
فخرالدوله دیلمی از شاهان آل بویه در سال ٣٧٣ هجری قمری صاحب بن عباد را برای تسخیر مازندران تعیین می کند.
صاحب بن عباد نیز ابوعلی حسن بن احمد را برای محاصره و تسخیر این دژ می فرستد، اما کار محاصره به درازا می کشد و صاحب بن عباد نامه ای به ابوعلی می نویسد و از او می خواند که هرچه زودتر کار تسخیر این دژ را به پایان برساند.
ابوعلی در نامه ای به او می نویسد: نامه تو در باره شمیران رسید، به گمان من تو کار این دژ را سبک گرفته ای، بدین سبب من شرحی مفصل می نویسم تا میل تو را برانگیزم و به کوششت وادارم، بینا ترت کنم، و عزمت را استوارتر گردانم. بدان ای سرور من، شمیران دژ نیست، کشور است، کشور نیست، بلکه کشورهاست...
ابوعلی ادامه می دهد: هر کس به شمیران دست یابد قسمتی از خاک گیلان را از کنار سپید رود می تواند بر خاک دیلمان بیفزاید، این مزیت و شهرت کم نخواهد بود... هرگاه که این دژ را به دست آری هرآینه شکوهی به دست آورده ای که هرگز نابود نشود.
سرانجام فخرالدوله، پسر رکن الدوله دیلمی، 59 سال پیش از ورود ناصرخسرو قبادیانی به این دژ، آن را در سال ٣٧۵ هجری قمری تسخیر می کند.
این روایتگری ها نشانگر تاریخ با عظمت این خطه بوده و علاوه بر ارزش های تاریخی، اهمیت معنوی این میراث را نشان می دهد.
از دیگر بناهای پیرامونی این قلعه آرامگاه بزرگ یا قلعه ساسان است که با طرحی هشت ضلعی از مصالح سنگ و آهک و بر قله کوهی ساخته شده است.
با فاصله اندکی بنای تاریخی آرامگاه کوچک نیز طرحی همچون قلعه ساسان دارد و امامزاده قاسم نیز پلانی مستطیلی متشکل از چند فضای مجزا بوده و به تدریج گسترش یافته است.
بنای امامزاده قاسم از سنگ لاشه ساخته شده است و فضاهای مختلف آن دارای پوشش گنبدی، طاق و تویزه و کاربندی است.
اسلوب بنای امامزاده شبیه قلعه ساسان است، اما باید خیلی متاخر از دیگر بناهای این مجموعه باشد و به نظر می رسد متعلق به دوره ایلخانی یا صفویه است.
بنای چهار طاقی نیز که از مجموعه بناهای مجزای قلعه شمیران است به شیوه چهار طاقی های ساسانی ساخته شده و در کنار آثار دو برج ویرانه دیگر که شبیه قلعه ساسان می باشد، خودنمایی می کند.
همچنین قلعه شمیران، آرامگاه بزرگ ساسان و قسمتی از آرامگاه کوچک که بالای صخره قرار دارند به صورت جزیره در وسط آب قرار می گیرند و راه رسیدن به آن مسدود می شود.
قلعه شمیران در تاریخ فروردین 1378 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
7389/ 6128
26/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها