تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804611450
«خطرات و خاطرات»؛ بخش چهل و دوم شگردهای کلاهبرداری از گردشگران خارجی در مصر
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: «خطرات و خاطرات»؛ بخش چهل و دوم
شگردهای کلاهبرداری از گردشگران خارجی در مصر
یکی از روش‌های جالب این است که در خیابان به شما اعلام می‌کنند، برای شرکت در یک میهمانی برنده شده‌اید و توضیح می‌دهند که حضور شما در این مهمانی کاملاً مجانی است و هیچ پولی پرداخت نمی‌کنید، فقط برای ثبت نام باید مقدار کمی بپردازید.
به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، ماموریت در مصر برای دیپلماتی که در یکی از سرنوشت سازترین و پرحادثه‌ترین مقاطع کشور تاریخی مصر و منطقه و همزمان با بیداری اسلامی، سکان نمایندگی ایران در قاهره را بر عهده داشته است؛ می‌تواند بسیار پرخاطره باشد. خاطرات مجتبی امانی رئیس سابق دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره ابعاد مختلفی را در بر می‌گیرد. وی خاطرات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، امنیتی، رسانه‌ای و ... خود را در قالبی داستانی روایت می‌کند. گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس اقدام به انتشار خاطرات وی کرده که چهل و دومین بخش آن از نظر خوانندگان می‌گذرد. **** در هر کشوری که جهانگردان به آن سفر می‌کنند، برخی از مردم آن کشور به عناوینی سعی در فریب جهانگردان دارند تا پول‌هایی را از آنان بگیرند. چنین چیزی در ایران خودمان نیز وجود دارد. ساده‌ترین شکل آن این است که نرخی که یک تاکسی از یک خارجی می‌گیرد با نرخی که از یک ایرانی می‌گیرد، متفاوت است. از این قبیل موضوعات در مصر به عنوان کشوری که جهانگردان زیادی از کشورهای مختلف به آن سفر می‌کنند نیز بسیار دیده می‌شود. دیپلماتی که در یک کشور خارجی زندگی می‌کند، فقط هنگامی برای مردم آن کشور قابل تشخیص است که در مراسم رسمی حضور داشته باشد و یا در خودرو دیپلماتیک سوار باشد. وقتی یک دیپلمات در خیابان و بازار و اماکن دیگر تردد می‌کند، از نظر مردم آن کشور صرفاً به عنوان یک جهانگرد خارجی شناخته می‌شود. به عبارت دیگر مصونیت‌های دیپلماتیک و از این قبیل ملاحظات که باعث می‌شود افراد کمتر او را مورد تعرض قرار دهند، در مواقع رفت و آمد عادی دیپلمات‌ها قابل تشخیص نیست. اصرار داشتم تا در محیط جامعه مصر حضوری فعال داشته باشم و سطح آگاهی خود را از فرهنگ مردم آن بالا ببرم. بنابراین حضور من در بین مردم مصر نسبت به دیپلمات‌های دیگر کشورها بسیار زیاد بود. کشور مصر کشوری با امنیت بالا است. این امنیت به معنای آن است که شما با خطرات جانی کمتری مواجه هستید. این موضوع ریشه در روحیه آرام اغلب مردم این کشور دارد. البته این موضوع در قبل از انقلاب مصر به صورت عام وجود داشت، اما در بعد از انقلاب این کشور، برخی کشورها از صحنه داخلی این کشور برای منافع خود سوء استفاده کردند و از این نظر ناامنی گسترش یافت و به ویژه به علت تحرکات صهیونیستی و سعودی، خطراتی برای دیپلمات‌های ایرانی محتمل بود. خاطرات زیادی از تلاش برخی افراد برای سرقت، کلاهبرداری و فریبکاری و ... در قبل و بعد انقلاب مصر دارم که برخی از آنها را بازگو می‌کنم: اولین شکل کلاه برداری از خارجی‌ها گران فروشی است. اما گران فروشی دست فروشان مصری یک کار حرفه‌ای است. معمولاً این افراد اجناسی را می‌فروشند که از صنایع دستی است و می‌توان درباره قیمت آن غلو کرد و برای خریدار هم قابل تشخیص نباشد. این موضوع به آن ا اجازه می‌دهد که کالایی را حتی تا صد برابر قیمت اصلی آن بفروشند. تبحر دست فروش‌ها به مجاب کردن جهانگرد خارجی به قیمت ارائه شده، از هنرهای خاص این افراد است. کمتر کسی این جرات را دارد که در چشم خریدار نگاه کند و به او چنین قیمتی را بگوید، اما دستفروش‌های مصری چنین کاری را می‌کنند. البته مغازه دارها نیز دست کمی از این دستفروش‌ها ندارند، اما به علت آنکه امکان مراجعه مشتری برای پس دادن جنس خریداری شده وجود دارد، معمولاً به اندازه دست فروش‌ها اجحاف نمی‌کنند. گاه نیز خدماتی مثل شتر یا اسب سواری نیز شامل این موضوع می‌شود. برخی اوقات که کرایه دهنده شتر یا اسب، قیمت بالایی گفته و نتوانسته بود کرایه را قبل از سواری بگیرد، مشتری را از اسب و شتر پیاده نمی‌کند تا همان بالا پول خود را بگیرد، چون احتمال می‌دهد مشتری در هنگام سواری، دو دو تا چهارتایی برای خود کرده و عقلش سرجایش آمده باشد و متوجه اهمیت پول زیادی که قرار است بپردازد، شده و اگر پایش به زمین برسد، ممکن است از دادن پول توافق شده خودداری کند. البته یک نکته مثبت هم در این باره وجود دارد که اگر کار به شکایت از پلیس جهانگردی که معمولاً قبل از انقلاب مصر در مراکز جهانگردی وجود داشتند، می‌رسید، پلیس حق را به جهانگرد می‌داد. البته فروشندگان مصری به خوبی از تفاوت روحیه ملت‌های مختلف آگاه بودند و می‌دانستند که باید با هر ملیتی با زبان و روحیه آنها سخن بگویند. درباره ایرانی‌ها نیز این نکته وجود داشت که چون در دهه‌های گذشته ایرانی‌های کمتری به مصر سفر می‌کرده‌اند، چهره ایرانی‌ها برای آنها ناشناخته است. لذا اگر خانم‌های آنها چادر به سر کرده باشند، آنها را با کویتی‌ها و سعودی‌ها اشتباه می‌گیرند. اگر هم مانتویی باشند، معمولاً تصور می‌کنند این افراد اهل ترکیه هستند. در برخورد با مردان ایرانی هم که زنی همراه آنان نیست نیز تصور آنها بیشتر به سوی اهل ترکیه می‌رود. خصوصاً آنکه چون این افراد فارسی حرف می‌زنند و این زبان نیز همچون زبان ترکی برای آنان ناشناخته است، لذا غالباً ایرانی‌ها را با ترک‌ها اشتباه می‌گیرند. برخی شیوه‌های عجیب و غریب و پیچیده نیز برای کلاهبرداری وجود دارد. از جمله آنها این است که به یکباره یک نفر جلوی شما را در خیابان می‌گیرد و به شما تبریک می‌گوید، چون در شرکت آنها برنده جوایزی شده‌اید! کسی که این موضوع را می‌گوید، لباس شیکی به تن دارد و بسیار محترمانه برخورد می‌کند، به گونه‌ای که شما را وادار می‌کند به سخن وی گوش کنید. اگر قلاب طرف با این جمله به شما گیر کند، خلاص شدن از وی سخت خواهد بود. این افراد روش‌های زیادی برای کلاهبرداری دارند و معمولاً نیز کلاهبرداری آنها در سطح اندک یعنی 6 تا 10 دلار است. این مبلغ باعث می‌شود که فرد فریب خورده کمتر به پیگیری موضوع و شکایت اقدام کند. ضمن آنکه حضور جهانگردان نیز موقت است و پیگیری برای گرفتن مبلغ مذکور، به هزینه‌های اضافی آن نمی‌ارزد. آنها از این روش ممکن است ده‌ها نفر را در خیابان بفریبند. اما یکی از روش‌های جالب آنان این است که در خیابان به شما اعلام می‌کند که برای شرکت در یک میهمانی برنده شده‌اید. وی به شما توضیح می‌دهد که حضور شما در این میهمانی کاملاً مجانی است و هیچ پولی پرداخت نمی‌کنید. ضمن آن که از میهمانان پذیرایی نیز خواهید شد. او می‌داند چه سوالاتی در ذهن شما می‌گذرد و در ادامه می‌گوید ،چند شرکت بزرگ لوازم خانگی (نام آنها را می‌برد) حمایت مالی این میهمانی را بر عهده خواهند داشت. این شرکت‌ها کالاهای خود را برای تبلیغ به محل میهمانی که در هتل فلان (نام یکی از هتل‌های مشهور را می‌برد) برگزار می‌شود، می‌آورند و در پایان برنامه، آن را به حکم قرعه بین حاضرین توزیع می‌کنند. وی موعد این برنامه را به گونه‌ای اعلام می‌کند که دو سه روزی بیشتر با برگزاری آن فاصله ندارید. این فرد یک فرم تکمیل مشخصات در دست دارد که حاوی آرم شرکت و... است و می‌گوید لازم است مشخصات شما را ثبت کند. اگر با این کار موافقت کنید، یک توضیح اضافی هم به شما می‌دهد برای اینکه مشارکت شما در این میهمانی برای شرکت برگزار کننده ضمانتی داشته باشد، لازم است مبلغی جزئی یعنی حدود 10 دلار به وی بدهید. وی به شما اطمینان می‌دهد که این مبلغ در هنگام ورود به شما برگردانده خواهد شد. اگر این قدم بعدی وی با موفقیت طی شود و شما پول را پرداخت کنید، وی فرم امضا شده و مهر خورده و رسید پول را به شما می‌دهد و در آخر یک توضیح نیز می‌دهد که چون لازم است تعداد شرکت کنندگان به حد نصاب برسد، یک روز قبل از برگزاری میهمانی با تلفنی که در پایین فرم نوشته شده تماس بگیرید تا از برگزاری آن مطمئن شوید. در پایین فرم نیز نوشته شده که برگزاری میهمانی منوط به تکمیل حد نصاب است. اگر در موعد مقرر نیز با تلفن داده شده تماس گرفته شود، به شما گفته خواهد شد که متاسفانه تعداد لازم تکمیل نشده و یک ماه بعد تماس بگیرید!؟! اگر هم برای گرفتن پول خود اصرار کنید به شما می‌گویند، می‌توانید هفته بعد به نشانی‌ای که معمولاً دوردست بوده و باید بیشتر از مبلغی که هزینه‌ای داده‌اید هزینه کنید تا به آن جا بروید، رفته و پول خود را تحویل بگیرید. خوانندگان محترم باید دریافته باشند که این میهمانی هیچگاه برگزار نخواهد شد و کسی هم حوصله پیگیری آن را نخواهد داشت. اگر هم کسی حوصله آن را داشته باشد، کار حقوقی و قانونی این کلاهبرداری هم به گونه‌ای محکم کاری شده که امکان شکایت وجود ندارد. برخی از این نوع کلاهبرداری هم به گونه‌ای است که تحت عنوان برنده شدن شما، یک کالای ظاهراً قیمتی را به قیمتی گران‌تر از آن به شما می‌فروشند. در طول زندگی در مصر، ده‌ها بار با چنین صحنه‌هایی روبرو شده‌ام که افرادی سعی در کلاهبرداری داشته‌اند و یا شرح آن را از دوستان ایرانی و مصری‌ام شنیده‌ام. گاه یک نکته کلیدی را در هنگام برخورد با این افراد می‌گفتم که طرف متوجه می‌شد که سخن گفتن با من فایده‌ای ندارد و با خنده‌ای خاص، از ادامه سخن صرف نظر می‌کرد. آن جمله این بود که «انا سمعان و ما ادفعش ای حاجه» جمله‌ای عربی با لهجه مصری که معنی آن این است که «من حرفت را گوش می‌کنم ولی هیچ پولی پرداخت نمی‌کنم!» یک نوع کلاهبرداری نیز وجود داشت که فردی یک پیامک به موبایل شما ارسال می‌کرد که حکایت از این داشت که مبلغی شارژ برای شما ارسال شده، در حالیکه این موضوع واقعیت ندارد. متعاقب آن فردی با شما تماس می‌گیرد و می‌گوید اشتباهی مبلغی شارژ برای شما ارسال کرده و درخواست می‌کند آن را برای وی بازگردانید. آنها معمولاً به گونه‌ای محکم حرف می‌زنند که طرف مقابل موضوع را بررسی نمی‌کند و بلافاصله مبلغ گفته شده را برای وی می‌فرستد. یکی از کارمندان مصری نمایندگی چنین فریبی را خورده بود. من هم یک خط اعتباری داشتم و معمولاً برخی از این «کلاهبرداران جزء» با من نیز تماس می‌گرفتند. یک بار به طرفی که ادعا می‌کرد شارژ اشتباهی بیست جنیه‌ای (سه دلاری) برای من ارسال کرده گفتم: حرفی ندارم، اما من یک شارژ پنجاه جنیه‌ای دارم و تو سی جنیه دیگر برای من ارسال کن تا من این شارژ پنجاه جنیه‌ای را برای تو بفرستم. طرف در حالی که می‌خندید به کسی که ظاهراً در کنار او بود گفت این از من حقه بازتره! اما جیب بری هم از روش‌های دیگری است که یک جهانگرد خارجی معمولاً با آن مواجه می‌شود. من که در هنگام طواف کعبه، دست یک جیب بر را در جیب شلوارم حس کرده بودم و همانطور آن را داخل جیب به گونه‌ای گرفتم که طرف هیچ کاری نمی‌توانست بکند و با چشمانش التماس می‌کرد که انگشتانش را رها کنم، در قاهره جیبم را به گونه‌ای زدند که خودم از مهارت سارق تعجب کردم! یک روز به همراه همسرم برای میهمانی ناهار به منزل یکی از همکاران رفته بودیم. اتفاقاً آن روز با ماشینی رفته بودم که به تازگی برای استفاده شخصی خریداری کرده بودم و پلاک سیاسی نداشت و پلاک موقت بر روی آن نصب شده بود. ظاهر ما در آن روز بیشتر به سعودی‌ها یا کویتی‌ها شبیه بود. جماعتی که به پولداری مشهور بودند. در هنگام بازگشت از میهمانی و درست وقتی سوار ماشین شدم، یک نفر از شیشه ماشین سمت راننده که باز بود دست به شانه‌ام زد و گفت اینجات کثیف شده، مواظب باش! به شانه‌ام نگاه کردم و دیدم یک ماده زرد رنگ به شانه و کتفم مالیده شده. از ترس اینکه این ماده که در ابتدا به نظرم گریس ماشین یا کثافت انسان جلوه می‌کرد، به صندلی ماشین نمالد، به سرعت پیاده شدم. طرف بار دیگر با دستش به پشت شلوارم اشاره کرد و گفت اینجا هم کثیف شده! همینطور به اطراف من می‌چرخید و جاهای مختلف لباس من را نشان می‌داد که به همان ماده آلوده شده بود. مقداری دستمال کاغذی هم در دستانش داشت که با دلسوزی به من می‌داد تا این مواد را پاک کنم. غافل از آنکه این خودش بود که این مواد را به من می‌مالید. بعد از دقایقی، نگاهم به خانمم متوجه شد. وی گفت حالا مواظب جیبت باش. گویا چیزی را متوجه شده بود، ولی می‌ترسد از خودرو پیاده شود و کسی خودرو نمره موقت را که طعمه‌ای آسان برای سرقت بود برباید. در همان حال به جیب شلوارم دست زدم. درست بود همه این صحنه سازی‌ها برای آن بود که طرف جیب من را بزند که زده بود. به اطرافم نگاهی کردم. خبری از آن فرد نبود. بعد از ظهر جمعه‌ای تابستانی و خیابان نیز خلوت بود. در هر حال کار از کار گذشته بود. در ادامه متوجه شدم که ماده‌ای که این فرد به من می‌مالید، کارامل بود که گویا از یک آمپول بزرگ یا چیزی شبیه آن برای پاشیدن بر روی لباس من استفاده می‌کرد. در موارد دیگر سرقت که به ندرت اتفاق می‌افتاد، پسر یکی از همکاران به درخواست دو نفر دیگر یک موتورسیکلت را هل داده بود تا روشن شود و در همین حال موبایل او را از جیبش زده بودند. یک بار نیز در حرم حضرت زینب علیها سلام، چادر خانم و دخترم را همزمان در کنار حرم با تیغ بریده بودند و سپس دست در کیف آنها کرده و توانستند موبایل دخترم را بدزدند. یکی از همکاران نیز که کفش نویی خریده و با آن داخل مسجدی شده بود، متوجه می‌شود یک نفر با او گرم گرفته و بسیار به او ابراز علاقه می‌کند و تا در ورودی شبستان مسجد نیز او همراهی می‌کند و سپس خداحافظی می‌کند. همکارمان نیز در بازگشت می‌بیند که وی کفش کهنه خود را به جای کفش او گذاشته و رفته است! اما در ترکیه نیز که گاهی از آن مسیر به تهران می‌آمدم و بعضاً به داخل شهر نیز می‌رفتم با نوعی از کلاهبرداری در تاکسی متوجه شدم. یک بار شب هنگام در مسیری سوار تاکسی شده بودم. در پایان مسیر یک اسکناس پنجاه لیره‌ای به راننده دادم که کرایه را که 10 لیره می‌شد حساب و بقیه را برگرداند. او اسکناس را گرفت و بلافاصله آن را به من بازگرداند و گفت پول خرد ندارد. متوجه شدم که او با مهارت اسکناس پنجاه لیره‌ای را با یک اسکناس پنج لیره‌ای عوض کرده است. راننده با تهدید اینکه پلیس را خبر خواهم کرد، عقب نشست و بقیه پول را پس داد. البته این وقایع از نظر مشاهدات یک جهانگرد خارجی است. چه بسا جهانگردان خارجی در ایران نیز با برخی مشکلات مواجه باشند، اما با تعداد زیادی از مصری‌هایی که به ایران سفر کرده بودند، صحبت می‌کردم. برداشت من این بود که در ایران کمتر شاهد چنین موضوعاتی هستیم که در بالا شرح آن رفت. مصر کشوری فقیر است. درآمد سرانه آن تقریباً یک سوم ایران است. با در نظر گرفتن اینکه فاصله طبقاتی در این کشور بسیار بیشتر از ایران است، باید اذعان کرد که سطح فقر در مصر باید بسیار وحشتناک باشد. این کشور ضمناً سالانه با میلیون‌ها جهانگرد ارتباط دارد که در هتل‌های فاخر قاهره و دیگر شهرهای مصر اقامت می‌کنند. شاید چنین موضوعی برای برخی از مردم مصر این انحراف فکری را ایجاد کند که آنها حق دارند که به هر شکلی جهانگردان خارجی را بفریبند و از آنان پول بگیرند. انتهای پیام/
93/12/24 - 09:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها