محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832678423
«خطرات و خاطرات»؛ بخش چهل و یکم چرا سواحل «شرم الشیخ» جای تمدن باستانی مصر را برای گردشگران خارجی گرفت
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: «خطرات و خاطرات»؛ بخش چهل و یکم
چرا سواحل «شرم الشیخ» جای تمدن باستانی مصر را برای گردشگران خارجی گرفت
همیشه این سؤال در ذهنم بود که چرا مبارک مکان ملاقات‌های رسمی خود با مسئولان بلندپایه خارجی را در نزدیکی اهرام ثلاثه و مجسمه ابوالهول یا مراکز مهم اسلامی قرار نمی‌دهد و یا کاخی در نزدیکی آنها برای میزبانی بنا نمی‌کند.
به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، ماموریت در مصر برای دیپلماتی که در یکی از سرنوشت سازترین و پرحادثه‌ترین مقاطع کشور تاریخی مصر و منطقه و همزمان با بیداری اسلامی، سکان نمایندگی ایران در قاهره را بر عهده داشته است؛ می‌تواند بسیار پرخاطره باشد. خاطرات مجتبی امانی رئیس سابق دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره ابعاد مختلفی را در بر می‌گیرد. وی خاطرات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، امنیتی، رسانه‌ای و ... خود را در قالبی داستانی روایت می‌کند. گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس اقدام به انتشار خاطرات وی کرده که چهل و یکمین بخش آن از نظر خوانندگان می‌گذرد. **** همیشه برای من این سؤال وجود داشت که چرا مقامات مصری و مسئولان زمان مبارک، تاریخ و تمدن خود را در مناسبت‌های مختلف به رخ دیگر کشورها و مقامات آنها نمی‌کشند؟ چرا توجه به شهرهای قدیمی مصر و بخصوص قاهره که سه دوره تمدنی فرعونی، مسیحی و اسلامی را در خود پرورش داده، کم است؟ مثلاً چرا شرم الشیخ مصر که یک منطقه ساحلی دور افتاده است، باید مکان برگزاری غالب همایش‌های مختلف و پذیرای مهمانان خارجی باشد؟ چرا مبارک که چندین قصر و کاخ در قاهره دارد، در سال‌های پایانی حکومتش، بیشتر مقامات خارجی را در شرم الشیخ ملاقات می‌کرد؟ چرا اهتمام به آثار باستانی عظیم مصر اعم از فرعونی و اسلامی کمتر از تلاش حکومت مصر برای ساختن هتل‌های ساحلی است؟ چرا مصر به آثار باستانی خود که جاذبه‌های منحصر به فردی در جهان دارد کم توجهی می‌کند؟ چرا تعداد زیادی از جهانگردان خارجی از کشور خود با پروازهای مستقیم وارد مناطق ساحلی مصر مثل شرم الشیخ و غردقه می‌شوند و از همان جا دوباره به کشور خود باز می‌گردند، بدون آنکه از مناطق باستانی مصر مثل آسوان و اقصر و قاهره بازدید کرده و با قدمت و تمدن و تاریخ مصر آشنا شوند. سالیانه میلیون‌ها جهانگرد از کشورهایی مثل روسیه و جنوب اروپا به این شهرهای ساحلی می‌آمدند و چند روزی در آب‌های دریای سرخ شنا می‌کردند و به کشور خود باز می‌گشتند و البته آن چیزی که برای مصری‌ها باقی می‌ماند، فرهنگ برهنگی و فسادی بود که معمولاً این نوع جهانگردان برای کشور پذیرنده باقی می‌گذارند. این سیاست مصر در زمینه جهانگردی، تاثیرات منفی زیادی بر وجهه مصر داشته و دارد. اول آنکه که تعداد زیادی از جهانگردان خارجی و به خصوص اروپایی که از مصر بازدید می‌کنند، مصر را کشوری معمولی که فقط دارای جاذبه‌های ساحلی است تصور می‌کنند، جاذبه‌هایی که مشابه آن را در کشور خود فراوان دارند. با این روش، مصر با قدمت و تمدن هفت هزار ساله خود، در ردیف کشورهایی تنزل پیدا می‌کند که تاریخ تشکیل آنها به چند 10 سال می‌رسد. دوم آنکه جهانگردی ساحلی بسیار صدمه‌پذیر است، به گونه‌ای که با کمتر احتمال ناامنی، بیشترین صدمه را متحمل خواهد شد. کافی است که یک گلوله در این شهرها شلیک شود و یا انفجار در مصر رخ دهد تا تمامی جهانگردان پروازهای خود را لغو کنند. بر خلاف جهانگردان باستانی و بخصوص دینی که نسبت به این گروه از جهانگردان، ریسک پذیری بالاتری دارند و ناامنی کمتر در آنها تاثیر می‌گذارد. البته ظاهراً سرمایه گذاری زیاد در جهانگردی ساحلی می‌توانست این توجیه را داشته باشد که تامین امنیت شهرهای کوچکی که در شهرهای حاشیه‌ای مثل غردقه و شرم الشیخ است، بسیار راحت‌تر از تامین امنیت شهرهایی مثل قاهره است که جمعیت زیادی در آن زندگی می‌کنند. این توجیه به علت اینکه بارها در شهرهای ساحلی گفته شده انفجارهایی رخ داده و ماه‌ها جهانگردی را در آن شهر تعطیل کرده بود، چندان منطقی به نظر نمی‌رسید. به اینکه چه گروه‌هایی حتی در زمان مبارک با گذاشتن بمب در مکان‌های عمومی، امنیت مصر را تهدید می‌کردند، باید به عوامل آمریکا و رژیم صهیونیستی هم شک داشت. این انفجارها باعث تخریب جهانگردی و اقتصاد مصر می‌شد که در نهایت به سود دشمنان مصر و نه حاکمان آن تمام می‌شد. حس می‌کردم که اجرای چنین سیاستی نمی‌تواند بدون برنامه و توطئه‌های سازمان یافته دشمنان مصر باشد. دشمنانی که با در پیش گرفتن سیاست تحقیر تمدن عظیم مصر، نمی‌خواهند این ملت در مقایسه خود با دیگر کشورها احساس برتری و اعتماد به نفس پیدا کرده و یا بر آنان دارای مزیتی باشد و ملت‌های دیگر و مردم کشور آنان از عظمت تاریخ مصر و تمدن اعجاب آور آن مطلع شوند. در این سیاست، مصر دارای چیزی که آن را نسبت به کشورهای دیگر برتر کند، نخواهد بود. بدون شک این موضوع باعث می‌شد یکی از مهمترین ابزارهای قدرت نرم مصر بی اثر شود که تاثیر منفی آن بر جایگاه جهانی مصر و نفوذ منطقه‌ای آن پر واضح است. روزی با یکی از مسئولان مصری زمان مبارک گفت‌وگویی غیر رسمی و دوستانه داشتم. از وی سؤال کردم چرا مبارک مکان ملاقات‌های رسمی خود با مسئولان بلندپایه و روسای جمهور و سران کشورهای خارجی را در نزدیکی اهرام سه گانه و مجسمه ابوالهول یا مراکز مهم اسلامی که در شهر قاهره قرار دارند، قرار نمی‌دهد و یا مصر کاخی در نزدیکی این آثار بنا نمی‌کند؟ اگر چنین شود و مکان نشستن رئیس جمهور مصر و مهمانان وی به گونه‌ای تنظیم شود که هر مقام خارجی در دورنمای منظره، اهرام و مجسمه ابوالهول و مراکز مهم فرهنگی مصر را ببیند، عظمت مصر برای کشورهای خارجی ملموس‌تر خواهد شد. این مسئول مصری پاسخی به این سؤال نداشت. بعد از انقلاب مصر و سقوط مبارک، این موضوع را در برخی از جلسات گفت‌وگو با خبرنگاران و یا نخبه‌های مصری مطرح می‌کردم و می‌دیدم که آنها نیز از این که سالیانه میلیون‌ها جهانگرد خارجی به مصر وارد و بدون آن که از تاریخ مصر مطلع شوند، از آن خارج می‌شوند، اظهار تاسف می‌کردند که چرا مصر سال‌ها چنین ابزار تبلیغاتی مهمی را از دست داده است. البته مسئولان جهانگردی مصر فقط به منافع مادی یک جهانگرد توجه می‌کردند. در نوشته‌های سابق خود اشاره کرده بودم که آمریکا به علت تعهد خود به حفظ امنیت رژیم صهیونیستی، با ابزارهایی بسیار پیچیده تلاش می‌کرد مصر را از قدرت‌های سخت و نرم خود محروم کند تا تهدیدی علیه رژیم صهیونیستی نباشد. به نظرم این موضوع نیز از جمله توطئه‌هایی بود که علیه مصر اجرا می‌شد و مبارک به علت وابستگی‌های خود و برقراری دوستی با آمریکا و قبول سازش با رژیم صهیونیستی، چنین اجازه‌ای به بیگانگان و دشمنان مصر داده بود که این توطئه‌ها را در مصر پیاده کنند و خودش نیز مجری چنین طرحی بود. متاسفانه در زمان مرسی نیز این سیاست تغییر نکرد و چه بسا وی فرصتی برای تغییر آن نداشت. ضمن آن که در زمان وی نیز تکفیری‌های مصر از لزوم تخریب اهرام و شکستن مجسمه‌های باستانی و مقابر اهل بیت و حرم‌های آنان و ... سخن می‌گفتند. سخنانی احمقانه که برخلاف ادعای آنها، نه فقط ریشه‌ای در اسلام ندارد، چه بسا که هم راستا با همان توطئه دشمنان اسلام و ترویج اسلام هراسی داشته و دارد. این روزها هم قرار است یک همایش اقتصادی بین‌المللی در شرم شیخ مصر برگزار شود. البته مصری‌ها اکنون چاره‌ای جز برگزاری این همایش در این شهر ندارند، زیرا که امکان برگزاری آن به علت اعتراضات مردمی در شهرهای دیگر مصر ممکن نیست؛ اما در عین حال چه بخواهند و چه نخواهند همان تاثیرات کلان گفته شده را بر مصر دارد، یعنی که مصر کشوری است ساحلی با سواحل زیبا و فریبنده؛ درست مثل جزایر هاوایی؟!؟ انتهای پیام/
93/12/19 - 10:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها