واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: چرا کودک لوستان این رفتاررا بروز میدهد؟
یادگیری را می توان تغییر ناشی از تمرین یا تجربه قبلی تعریف کرد و تربیت به یک مفهوم به معنای فیلتر کردن بعضی از این یادگیری های تعمدی یا ناآگاهانه است
قاطع باشید اشتباه نکنید، قرار نیست پرخاشگر باشید. شما فقط قرار است قوانینی را برای فرزندتان داشته باشید و البته این قوانین را اجرا کنید. این به فرزند شما نشان می دهد شما در تفکرتان ثبات دارید.تنبیه فقط در حریم خانه اگر کودک تان در مهمانی یا در جمعی از قوانین خانواده پیروی نکرد نباید در جمع مورد تنبیه و سرزنش قرار گیرد چون بچه ها برای قضاوت دیگران راجع به خودشان اهمیت زیادی قائلند و اگر در حضور دیگران تنبیه شوند، رنجیده خاطر می شوند، در حالی که در حریم خانواده او به راحتی اشتباهاتش را می پذیرد و درصدد تغییر برمی آید.در گروه همسالان قرار گیرد برای کودک فرصتی فراهم کنید تا در جمع همسالانش قرار بگیرد، در این صورت با بازی و برقراری ارتباط بسیاری از رفتارهای اجتماعی را می آموزد. مفاهیمی مانند همکاری را می توان با قرار دادن کودک در گروه همسالان به او یاد داد.برایش حد و مرز بگذارد با انجام دادن کارهای فرزندتان به او کمک نمی کنید، بنابراین با برقراری حد و مرز هایی محدوده مسئولیت او را تعیین کنید تا بداند مسئول چه کارهایی است. هرچند باید حواس تان باشد که در ابتدا این مسئولیت پذیری را سخت نکنید تا او تشویق شود. تسلیم نشوید! یادگیری را می توان تغییر ناشی از تمرین یا تجربه قبلی تعریف کرد و تربیت به یک مفهوم به معنای فیلتر کردن بعضی از این یادگیری های تعمدی یا ناآگاهانه است. گاهی ما والدین، رفتاری را به کودک مان می آموزیم و گاه او از طریق دیدن رفتار ما با دیگران، یادگیری مشاهده ای را تجربه می کند یا برحسب جنگیدنش برای رسیدن به خواسته ای که مدنظر دارد و دیدن ناتوانی ما در مقابله با خود و شکست ما، او ابزارهایی مثل جیغ زدن، فریاد زدن، رفتارهای قهری یا ایجاد احساس گناه در ما، به نوعی رفتاری را در درون ما شکل می دهد که در واقع انتظار اوست.چرا این رفتار بروز می کند؟ باتوجه به آنچه عنوان شد، خودخواهی، خودمحوری، باور به رهبری مطلق خود بر دیگران و جنگیدن بی نهایت برای رسیدن به مقصود مشکل قابل مشاهده در این گونه بچه هاست. هرچند والدین نیز در این بين بی تقصیر نیستند و با از دست دادن جایگاه اقتدار و رهبری بر فرزند، باور به عدم توانایی خود در کنترل خواسته های غیرمتعارف فرزند و نداشتن مرزهای قابل تشخیص در باب تربیت و مدیریت درست کودک راه را برای بروز چنین رفتار هایی باز گذاشته اند. می توانید به بهانه رفتار های زشت او و عملکرهای توهین آمیزش قسمتی از امکاناتی را که او از قبل داشت را حذف کنید.چه باید کرد؟ به منظور حل چنین مشکلي در ابتدا باید هماهنگی کامل بین والدین وازجمله تمام افراد دخیل در تربیت و صاحب قدرت (مثل پدر بزرگ یا مادربزرگ) وجود داشته باشد. همچنین باور به پذیرش مرزهای متعارف و هنجارهای جاری تربیتی و تایید شده و البته قبول اینکه تغییر در منش و رفتار و الگوهای فکری کودک مشمول زمان و به تبع آن پذیرش چند روز پرفشار هم برای کودک و هم برای والدین و دیگر منابع قدرت است. باید بدانید که تغییر پلکانی و مرحله ای خواهد بود.این کارها را دنبال کنید در مرحله اول بدون آنکه به امکانات و اجازه هایی که کودک دارد، نظری داشته باشیم (از قبیل امکانات، مجوزهای قبلی داده شده و...) باید در مقابل خواسته جدید او با منطق «نه» بیاورید و اصرار داشته باشید که خواسته او تحقق پذیر نیست. در این شرایط با رفتارهای قهری، پرخاشگری، تندخویی و حتی یک جنگ کوتاه مدت روبه رو خواهید بود. پیامی که مقاومت والدین به کودک می دهد این است که از این به بعد قدرت دست تو نیست بلکه دست ماست. در مرحله دوم، کودک پس از پافشاری های زیاد تسلیم می شود ولی مشروط. در این شرایط هیچ شرطی را نپذیرید جز آنچه گفته و خواسته اند که در این شرایط شاید باز با مقاومت کودک روبه رو شوید ولی مطمئن باشید او باز تسلیم شما خواهد شد. در مرحله سوم کودک شما در این مورد خاص با شما به صلح می رسد اما در جایی دیگر و به بهانه ای دیگر جنگ بین شما و او دوباره آغاز خواهد شد. مقاومت شما این بار هم مثل گذشته خواهد بود اما رفتارهای تهدیدی، تحقیری و تندی کودک بیشتر خواهد شد. در این شرایط شما می توانید به بهانه رفتار های زشت او و عملکردهای توهین آمیزش (این دلایل باید برای کودک توضیح داده شود) قسمتی از امکاناتی را که او از قبل داشت، حذف کنید و بازگشت این امکانات به سمت او از طرف شما مشروط می شود و شرط شما پذیرش بدون قید و شرط نظر شماست. این جنگ می تواند 2هفته یا حداکثر یک ماه به طول بینجامد. هیچ گاه در مقابل تهدیدهای کودک ضعیف عمل نکنید و فکر نکنید با نوع رفتاری که با او دارید باعث آسیب به بدن یا روان او می شوید. مرز ها را والدین برای کودک شان تعیین می کنند. فراموش نکنید اگر مرزبندی از طرف کودک اعمال شود، مشکل از شماست نه او که درواقع تابعی از غرایز و خواسته های غریزی و احساسی است.مجله مادران
جمعه 22 اسفند 1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]