واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۳:۴۲
اصغر دادبه در مراسمی که برای نکوداشتش در زادگاهش یزد برگزار شد، اظهار کرد: همیشه از خداوند خواستهام که توفیق دهد تا آخرین لحظههای عمرم معلمی کنم و در معلمی بمیرم. به گزارش خبرنگار ایسنا – منطقه یزد، چهره ماندگار ادبیات و عرفان در اختتامه این برنامه نکوداشت که عصر 18 اسفند در تالار فرهنگ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد برگزار شد، برای قدردانی از برگزارکنندکان و حاضران در مراسم به این شعر سعدی اشاره کرد و گفت: "هم تازه رویم، هم خجل، هم شادمان، هم تنگ دل، کز عهده بیرون آمدن نتوانم این انعام را" دادبه با بیان این که همیشه از خداوند خواستهام که توفیق معلمی را به من بدهد، ادامه داد: جز معلمی کاری نخواستم بکنم، نه این که نتوانستم رشتههای دیگر چون پزشکی را بخوانم، بلکه نخواستهام و از خداوند میخواهم تا آخرین لحظههای عمرم توفیق دهد که معلمی کنم و در معلمی بمیرم. او از همشهریان خود از دکتر سیدمحمود طباطبائی اردکانی یاد کرد و در وصفش گفت: اگر او نبود، اگر آن شکوه و شکفتگی نبود، منها، دکتر شمیساها به ظهور نمیرسیدیم، استادی که شکوهمندانه در کلاس در هنگام تدریس مقدمه توحیدیه بوستان درگذشت. دادبه در بخش دیگر سخنانش گفت: ایران بود که پیام وحی را گرفت و مترقیتر شد، آن را هم گسترش داد و در نتیجه همچنان هم، انسانی و جهانی باقی است و باقی خواهد ماند. او با بیان این که من همواره مخاطب این غزل را فرهنگ ایران میدانم؛ گفت: "جز آستان توأم در جهان پناهی نیست - سر مرا به جز این در حواله گاهی نیست". او ادامه داد: باور کنید جز در پناه فرهنگمان، میهنمان و اسلامی که در این ایران وجود دارد، پناه دیگری نیست. بارها گفتهام و دوباره میگویم، اسلام در خلأ نمیشود و آن اسلام معتدل فرهنگی و انسانی تنها در ایران وجود دارد. او با خواندن دیگر ابیات این غزل به فرهنگ "کمآزاری" ایرانیها تأکید کرد و گفت: جهان امروز به اولین چیزی که نیاز دارد این پیام است که رستگاری جاوید در کمآزاری است و خاستگاه این فرهنگ در کشور، یزد است. در ادامه این مراسم چهرههای فرهنگی و ادبی کشور و خارج از کشور در وصف دکتر دادبه به سخنرانی پرداختند. دکتر صفر عبدالله که از تاجیکستان خود را به مراسم نکوداشت دکتر دادبه رسانده بود، گفت: در هر آنچه دادبه گفته و کرده است، عشق را احساس میکنیم. او ادامه داد: با لهجهای صحبت میکنم که در آن سوی مرزهاست و یک زمان هم جزو ایران بود. استاد دادبه، ایران را با همه فراز و فرودش چون جد بزرگش فردوسی دوست دارد. عبدالله، دادبه را نمونه منش بالای ایرانی و آزادمردگی دانست و افزود: استاد دادبه، نمونه یک ایرانی نجیب است که هم غرور ایرانی و هم دانش دارد. دکتر هرمز رحیمیان استاد دانشگاه آزاد واحد شمال تهران نیز در این مراسم اظهار کرد: استاد دادبه در همه امور نگاه متفاوت داشت و در هر درسی که وارد میشدیم، نگاه ما را به آن درس و شاعر تغییر میداد. او دادبه را در معلمی صاحب سبک ویژه میداند که با هوش و حافظه کمنظیر خود، دانش و تجربه فلسفی خود را پشتوانه تدریس میکند. در ادامه این مراسم دکتر علی میرانصاری معاون بخش ادبیات مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، اسدی تبریزی و عبدالعظیم پویا نیز در وصف ویژگیهای دکتر دادبه مطالبی بیان کردند. غزلخوانی شاعران کشوری و استانی، نینامهخوانی و پخش کلیپ مستند دکتر دادبه از دیگر برنامههای پایانی این مراسم نکوداشت بود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]