محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842734495
-تجربیات گذشتگان، میراث آیندگان
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پندها و اندرزها یکی از راه‌های جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته است تجربیات گذشتگان، میراث آیندگان انسان دیر زمانی است که در این کره خاکی زیسته است. دوره‌های عصر حجر، عصر نو سنگی، عصر آهن، عصر مفرغ و... همگی دوره‌هایی است که طول مدت عمر بشر در این دنیا را نشان می‌دهد. انسان طی این مدت زمان طویل اقامت خود روی زمین سعی داشته تجربیات خود را اعم از کشاورزی، ابزارسازی، رام‌کردن حیوانات و... به آیندگان خود منتقل کند.
او بتدریج دوره های ابتدایی را که در حد تأمین خوراک و پوشاک بود، پشت سر گذاشت و وارد مرحله ای شد که به امور انتزاعی از جمله اخلاق گرایی توجه نشان می داد. انسان درباره اخلاقیات و پایبندی به آن و حفظ حقوق دیگران می اندیشید و این اخلاقیات را ابتدا به صورت شفاهی و بعدها به صورت مکتوب برای اخلاف خود باقی گذاشت و آن را به جامه پندها و اندرزها مزین کرد. پندها و اندرزها قدمتی دیرینه در تاریخ دارند. اغلب این پندها جنبه دینی دارند و در کتب مقدس و گفتار بزرگان دین آمده اند. صدایت را بالا نبر کتاب احیقار حکیم، پندها و اندرزهایی مکتوب است که تاریخ نگارش آن بنا بر کشف پاپیروسی که در خرابه های شهر الفانتین در جنوب مصر یافت شد، به 5000 سال پیش از میلاد می رسد. این کتاب در قالب داستان دربردارنده پندها و اندرزهایی است که در حکم موعظه های دینی محسوب می شوند. احیقار نام شخصیت داستان است که وزیر سناخریب، پادشاه آشور است. سناخریب در قرن هفتم قبل از میلاد بر سرزمین آشور فرمانروایی می کرد و در کتاب عهد عتیق نیز از او نام برده شده است. ناگفته نماند که نشانه هایی از این داستان در کتاب عهد جدید، کتاب جامعه و افسانه های ازوپ وجود دارد و محققان برآنند بین احیقار و لقمان که نام او در قرآن آمده است، تشابهات زیادی وجود دارد. نخستین شباهت این دو نفر در گشودن رمزهاست، شباهت دوم در این است که هر دو اهل نینوا هستند و شباهت سوم در پندها و موعظه هایی است که به فرزندان خود می کنند. این شباهت بخصوص در سوره لقمان، آیه 19 «و در راه رفتن خود میانه رو باش و صدایت را آهسته ساز که بدترین آوازها بانگ خران است.» و در بند یازدهم از فصل دوم کتاب احیقار «پسرم سرت را پایین بیاور و صدایت را نرم کن و مؤدب باش. به راه راست برو و احمق مباش. صدایت را هنگام خنده بالا مبر. زیرا اگر با صدای بلند خانه ای بنا می شد، دراز گوش ها هر روز خانه های فراوانی می ساختند...» بسیار آشکار است. متن داستان داستان به این گونه است که احیقار وزیر سناخریب، پادشاه آشور است. او که از خود فرزندی ندارد، خواهر زاده اش را به فرزندی می پذیرد. نام خواهر زاده اش به اشکال مختلفی ضبط شده است: ناداب، نادین و نادان. این نام ها نشانه ای از منشأ شرقی داستان و احتمالا ایرانی بودن نام است. فرزند خوانده احیقار ذاتا فردی جاهل است. چرا که احیقار که از دانش بسیاری برخوردار بوده است، در تربیت او اهتمام بسیاری می کند و از کودکی به او منش های نیکو و علم و فلسفه می آموزد. اما هنگامی که او به جای احیقار بر مسند وزارت تکیه می زند، در کشتن دایی خود سعی بسیار می کند. نادان با این ادعا که دایی اش قصد خیانت به پادشاه را دارد، سناخریب را علیه او تحریک می کند. سناخریب دستور کشتن احیقار را صادر می کند، اما احیقار که می داند پادشاه از تصمیم خود پشیمان خواهد شد، از جلاد می خواهد به جای او فرد گناهکاری را به تیغ شمشیر بسپرد. به این گونه احیقار زنده می ماند. پس از مدتی سناخریب به اشتباه خود پی می برد و احیقار زنده بودن خود را آشکار می سازد و با هوش و درایت خود کشورش را از حمله دشمنان نجات می دهد و جایگاه پیشین خود را به دست می آورد و نادان محکوم به مرگ می شود. معنای داستان این داستان بیانگر ذات نادرست فرزند خوانده احیقار است که علی رغم تربیت صحیح دایی خود بر همان بوده که هست. زیرا ذات و سیرت نیکو از جمله مسائلی است که از بدو تولد در وجود آدمی نهاد شده است و با آموزش صحیح نیز تغییر نمی کند. چه بسیار فرزندانی که در خانواده هایی موجه پرورش می یابند و در هیاتی ناموجه وارد جامعه می شوند. بنابراین هر چند پرورش خصائل نیکو در فرزندان اهمیتی ویژه دارد، اما این پرورش ارتباطی مستقیم با ذات شخص دارد. برخی از پندهای احیقار احیقار به فرزند خوانده اش توصیه می کند: «پسرم مرد بی خرد می افتد و لغزش می خورد و مرد خردمند حتی اگر لغزش بخورد، بی درنگ برمی خیزد و اگر بیمار شود، جان خود را حفظ می کند. اما مرد بی خرد و سفیه برای درد او درمانی نیست.» انسان خردمند از اشتباهات گذشته خود درس می گیرد. از این روست که اگر لغزش بخورد، برمی خیزد. اما اشتباهات گذشته باعث متنبه شدن فرد نادان نمی شود و او باز هم همان اشتباهات را تکرار می کند: «پسرم اگر آب در آسمان بند شود و اگر کلاغ سیاه سفید گردد و مُرّ شیرینی عسل را پیدا کند، اشخاص جاهل و بی خرد خواهند فهمید و دانا خواهند شد.» احیقار در نصیحت دیگری می گوید: «پسرم مانند درخت بادام مباش که پیش از همه درختان برگ می آورد و پس از همه آنها میوه خوردنی تولید می کند، بلکه مانند درخت توت باش که پیش از همه درختان میوه خوراکی می آورد و پس از همه آنها برگ تولید می کند.» این گفته احیقار بر این مبناست که کودکی که از ذات نیکو برخوردار است، باید آموزش های مناسب ببیند و به فردی شایسته تبدیل شود. در این صورت است که او قادر خواهد بود دیگران را به مسیری درست هدایت کند و مردم نیز قادر خواهند بود از دانش او بهره ببرند. دانش او همانند درخت میوه ای است که به کسی تعلق ندارد و در کنار جاده است و همه می توانند از آن استفاده کنند: «پسرم مانند درخت میوه دار کنار جاده باش که همه رهگذران از میوه آن می خورند و جانوران صحرا در سایه آن می آرامند و از برگ هایش می خورند.» از طرفی احیقار به پسرش توصیه می کند که جانب احتیاط را نگه دارد و دور اندیش باشد. «پسرم... کشتی خود را پیش از آن که به دریا و امواج آن برود و غرق شود و نتوانی آن را نجات دهی، محکم کن.» در دوراندیشی است که فرد می تواند وضعیت آتی خود، خانواده و جامعه خویش را در نظر داشته باشد و برای خطرات احتمالی چاره ای بیندیشد. خطرات احتمالی می تواند برخورد با افرادی باشد که خود را دوستدار فرد معرفی می کنند، در حالی که دشمن او و جامعه محسوب می شوند: «پسرم هنگامی که برای خود همنشین یا دوستی می گیری، او را بیازمای. آنگاه او را به همنشینی و دوستی بپذیر و پیش از آزمودن از ستایش وی بپرهیز و سخنت را نزد مرد بی حکمت ضایع مکن.» کسی که چنین تفکراتی داشته باشد، شخصی است که دوستان خردمندی نیز برای خود انتخاب می کند. او کسی است که از نادانان دوری می کند و با خردمندان نشست و برخاست دارد: «پسرم بگذار مرد حکیم تو را با چوب بزند، ولی اجازه نده بی خرد داروی خوشبو به تو بمالد.» نتیجه در طول مدتی که انسان خردمند در این دنیا مُقام کرده، به چند و چون زندگی در آن پی برده است. او دریافته که از هر اتفاقی در زندگی خود درس بگیرد و این درس را برای بهبود زندگی به کار ببندد و آن را برای آیندگانش به میراث گذارد. تجربیات او در این زمینه که نام اخلاق به خود می گیرند، به موعظه ها و نصیحت ها بدل می شوند. این گفتار به کتب مقدس و گفتار بزرگان راه می یابند و این بار به پندها و اندرزهای دینی مسمی می گردند. بزرگان دین مردم را بر آن می دارند که به منظور تربیت افراد و به طور کلی جامعه از موعظه ها و اندرزها سود جویند. این در حالی است که خردمندان باید نهایت دقت و توجه را مبذول داشته باشند که درّ و گوهر خود را به پای کسانی که از ذات و سرشتی ناشایست برخوردارند، نریزند. چرا که آنها نه تنها به کنه گفتار او پی نمی برند که سعی می کنند دیگران را نیز به راه خود فرا خوانند: «آنها همانند تذروی (قرقاول) هستند که وقتی به دام افتاد و نتوانست خود را نجات دهد، تذروهای دیگر را فرا خواند تا آنها را با خود گرفتار دام کند.» منبع: مجله هفت آسمان، سال 1378، شماره 2، صص 74 ـ 44 هما شهرام بخت / جام جم
دوشنبه 18 اسفند 1393 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها