واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۳
یک پژوهشگر ادبیات گفت: دهخدا تنها یک شاعر و نویسنده نیست، بلکه یک ایرانی وطنپرست بیهمتاست. نیما تجبر در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه خراسان گفت: علی اکبر قزوینی مشهور به دهخدا به عنوان یک ادیب، لغتشناس، شاعر، نویسنده و سیاستمدار جدا از اینکه در این زمینهها کاملا متبحر و صاحب آثار متعدد بود، در نجات ایران از اوضاع نابسامان آن دوره نقش مهمی داشت. این پژوهشگر ادبیات عنوان کرد: دهخدا هم ادیب بود هم سیاستمدار، اما این نگاه تحمیل گرایانهای است که او را صرفا شاعر و روزنامه نگار یا تنها ادیب و سیاستمدار دانست. وی اظهار کرد: در ادبیات ما لغتنامههای متعددی یافت میشود و شاعران سرشناستری از دهخدا به چشم میخورند، پس نمیتوان او را تنها به یک شخصیت ادبی یا سیاسی معطوف کنیم که اگر این چنین کنیم، شخصیت مرحوم دهخدا را تقلیل دادهایم. تجبر گفت: دهخدا در احوال ایران و ایرانی به خوبی دقت کرده است و به مفاهیم و گرفتاریهای آن زمان که فقر، خرافه، استبداد، بیماری دستگاه سیاسی و... بوده است کاملا آگاهی داشته و در تمام عمرش تلاش کرده تا با این مفاهیم و گرفتاری ها بجنگد و بر آنها غلبه کند. این پژوهشگر ادبیات تصریح کرد: دهخدا یک مشروطهخواه بوده و باید برای غلبه بر آن گرفتاریها به زبان مشروطه که تفنگ و قلم بود روی می آورد که او قلم را برگزید و با قلم خود راه را برای مبارزه باز کرد. تجبر خاطرنشان کرد: دهخدا بعد از مشروطه دست از قلم برنداشت، زیرا به این تفکر و عقیده رسیده بود که برای مبارزه با جهل و استبداد باید از سطح به ریشه برسد و ریشهایتر به دفاع از ایران بپردازد. وی اظهار کرد: برای دفاع ریشهای تر نیاز به شناخت بیشتر روحیات ایرانیان داشت و به همین دلیل به سراغ امثال و حکم رفت. این پژوهشگر ادبیات افزود: بعد از تحریر امثالالحکم به این نتیجه رسید که مردمی که با لغات خودشان آشنایی ندارند و آن را نمیشناسند، نمیتوانند دیدگاه فلسفی و سیاسی خوبی داشته باشند به همین دلیل به تألیف لغتنامه روی آورد؛ لغت نامهای که در سطح دانش نامه بود. تجبر عنوان کرد: در زمستان سال 1333 اداره اطلاعات سفارت آمریکا در تهران از مرحوم دهخدا خواست که در صدای رادیو از خودش بگوید و ایشان در جواب مینویسد: اداره اطلاعات سفارت آمریکا اگر هدف شما از صحبتهای من این است که ایرانیها مرا بشناسند، باید بگویم که لازم نیست زیرا آنها به اندازه کافی با من آشنا هستند و اگر میخواهید آن را به زبان اروپایی ترجمه کنید که اروپاییها فکر نکنند ما وحشی و فاقد تمدن هستیم، ضرورتی ندارد. وی ادامه داد: دهخدا میگوید شما بیایید یاد بدهید که چگونه میتوان از استبداد رهایی یافت و ایرانیها میتوانند استقلال پیدا کنند، دانستن شرح احوال من که مشکلی را حل نمیکند. تجبر بیان کرد: دغدغه دهخدا خودش و آثارش نبوده است، تمام دغدغه او نجات ایران از استبداد و استقلال آن بوده است. این پژوهشگر ادبیات به نقل از مرحوم دهخدا گفت: ما از شاه تا گدا مهمان چند روز مملکت هستیم و تنها خدا باقی میماند و کشور برای آیندگان است پس نباید برای چند روز ماندگاری مورد لعن و نفرین واقع شویم. وی اظهار کرد: برداشت و نگاه درست این است که زندگی و سیر احوالات مرحوم دهخدا را ژرفنگاهانه بنگریم و آنها را به دقت دنبال کنیم. تجبر تصریح کرد: شناخت مقام و ارزش بزرگان جز با خواندن احوال و آثار آنها میسر نیست و به قول نیما: تنها خواندن است که ما را نجات میدهد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]