محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826192840
نگاه شما: دردسرهای یک عدم همدردی! |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: نگاه شما: دردسرهای یک عدم همدردی!
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
کد خبر: ۴۷۶۶۲۰
تاریخ انتشار: ۰۳ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۸ - 22 February 2015
محمد ماکویی: مردم خوزستان پیش از آنکه از گرد و غباری که زندگی را پیش چشمانشان تیره و تار کرده گله مند باشند و بیش از آنکه بر عملکرد مسئولینی که با ندانم کاری های خود مشکلات و معضلات آلودگی هوا را دوچندان ساخته اند خرده بگیرند,از رییس سازمان حفاظت از محیط زیست دلخورند که در روزهای بد زندگیشان کنارشان نبوده تا آنچه را که آن ها سالهاست با گوشت و پوست و استخوان درک می کنند-ولو برای چند ساعتی هم شده-تجربه نماید!
البته نباید بر مردم خوزستان خرده گرفت زیرا تمامی ما ایرانیان انسان هایی عاطفی هستیم که بیش از مقدار لازم , برای همدردی دیگران ارزش قائلیم,بدون آنکه آگاه باشیم گاه همین ارزش گذاری بیش از حد است که باعث می شود که بسیاری از کارها بر زمین مانده و از انجام آنها غفلت شود!
اینکه ما براستی برای همدردی دیگران ارزشی فراتر از تصور قائلیم را براحتی می توان در مسائل و موضوعات مختلف مشاهده نمود!برای نمونه اگر دوست یا آشنایی نتوانست در مجلس تولد یا شادی و سرور ناشی از خداحافظی!(همان گودبای پارتی فرنگی ها!) و یا عروسیمان حاضر شود,عدم حضور او را چندان "دلخورکنک!" نمی بینیم زیرا می دانیم دعوت نشدگان فراوانی هستند که قادرند بخوبی جای خالی دعوت شدگان را پر کنند-که می کنند!-اما اگر خدای ناکرده کسی-به هر دلیلی-نتوانست در مراسم ختم و یادبود و عزای ما!-یعنی عزای یکی از عزیزان ما!-حاضر شود کار زشت او را آنچنان به دل می گیریم که با خودمان خدا,خدا می کنیم که فرصت تلافی , هرچه سریعتر نصیبمان گردد!
اینکه ما در مجالس غم مدام چشممان را به درب مسجد می دوزیم تا به عینه ببینیم که مجلس ما هم از مجلس دیگران چیزی کم ندارد و متوجه شویم که مجلس ما هم انصافا پر بدک نیست,بخوبی میرساند که ما تا چه حد برای حضور نشات گرفته از همدردی دیگران ارزش و احترام قائل هستیم!جالب اینکه در تمامی این مجالس تنها کمیت حضار را مورد توجه قرار نمی دهیم بلکه شش دانگ حواسمان جمع است که اگر در مجلس آدم مهمی حضور یافت,این حضور را به واسطه مداح یا سخنران به اطلاع همه کسانی که از راههای دور و نزدیک آمده و خود را در غم ما شریک دانسته اند,برسانیم!
این ارزش گذاری بر همدردی است که گاه باعث می شود خود را به آن راه بزنیم و ندانیم که خیلی از کسانی که لطف کرده و تشریف آورده اند,این کار را منباب وظیفه نموده و امید دارند که در جریانات مشابه ما هم لطف آن ها را تلافی نماییم!ضمن اینکه در برخی از مواقع موجب می گردد متوجه نشویم که بسیاری از اشک هایی که در مجالس ختم از دیده ها سرازیر می شود یا به خاطر قرض و قوله هایی است که "اشک ریزان" بالا آورده اند و توان پرداخت آن ها را ندارند و یا به یاد زنده شدن خاطره عزیزان از دست رفته دیگری است که نه با مای صاحب عزا که با "صاحب اشک ها" که به شدت گریه می کنند نسبت دارند!
شاید همین متوجه نشدن ها است که موجب می شود صاحب عزایی که علاوه بر تالمات روحی عاطفی,دردها و رنج های مادی بیشماری را نیز تجربه می نماید,دست نیاز به سوی یکی از همدردها دراز نماید و اصلا و ابدا به این فکر نکند که ممکن است پاسخ او "خودت که وضع من را بهتر می دانی!"باشد!...
با همه این اوصاف نمی توان ارزش حضور در جمع دردمندان و مطلع شدن از آلام آن ها را نادیده گرفت و "شنیدن کی بود مانند دیدن!" را مورد توجه قرار نداد!هرچند شاید شایسته تر آن باشد که با مشاهده عملکرد خوب یکساله-و اندی بیشتر- وزیر بهداشت و درمان تلنگری بر خویش بزنیم که براستی چرا از عملکرد او بیش و پیش از دیگر وزرای آقای روحانی رضایت داریم!
آیا جز این است که نامبرده به جای آنکه با سفرهای ممتد استانی بخواهد فریاد بزند که "هموطنان عزیز من را هم در غم خود شریک بدانید!" و در عوض اینکه گوجه فرنگی و سیب زمینی و خیارش را از بقالی سرکوچه شان بخرد تا مردم ببینند که او هم همانند آن ها و به سختی ایشان روزگار می گذراند! و یا با حرکتی نمادین با مترو و اتوبوسی که جای سوزن انداختن دارد!سر کار برود, با حوصله و تدبیری وصف ناشدنی مشکلات بهداشت و درمان مردم را یکی یکی از سر راهشان بر میدارد و اگر هم در میانه این راه سری هم به اقصی نقاط کشورمان بزند,تنها لذت سفر را در مشاهده صرف یا دادن وعده وعیدهای پوچ و توخالی نمی بیند,بلکه جراحی های کوچکی را هم چاشنی معایناتش می نماید!؟;چاشنیی وطنی که قرار است برای سالهای سال مزه اش زیر زبان مردم خوب کشورمان بماند;البته اگر حافظه ضعیف تاریخی ماایران زمینیان مرحمتی نماید!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها