تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867453324
-بازی فکری، بازی آموزشی نیست
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
بازیهای فکری بازی فکری، بازی آموزشی نیست بازیهای فکری (mind sport) به آن دسته از بازی‌ها اطلاق می‌شود که قدرت استدلال منطقی بازیگر را بالا می‌برد، چراکه بازیکنان باید از طریق استدلال منطقی به حل مساله بپردازند. این خصیصه، بازیهای فکری را از بازیهای حرکتی ـ مهارتی یا کمک آموزشی یا کمک‌درمانی متمایز می‌کند.
برای مثال، در شطرنج که از شناخته شده ترین این بازی هاست، هر بازیکنی که استدلال منطقی بالاتری داشته باشد در بازی موفق تر خواهد بود. برنامه ریزی و داشتن استراتژی و پیش بینی حرکت های حریف در این بازی، همه نیاز به فکر و استدلال دارد. بسیاری بازی های فکری را با بازی های آموزشی و کمک آموزشی یکی می دانند، درحالی که این دو ژانر با یکدیگر متفاوتند. تفاوت عمده بازی های فکری با بازی های آموزشی این است که بازی های آموزشی متناسب با سرفصل های آموزشی یک درس مشخص طراحی می شوند. برای مثال، در درس علوم راهنمایی سرفصلی با عنوان مغناطیس وجود دارد و می توان با طراحی یک بازی این مبحث را به دانش آموزان یاد داد تا آنها به صورت عینی و شهودی با مغناطیس آشنا شوند. همچنین در بازی های آموزشی و کمک آموزشی، صراحت ارتباط کودک با اسباب بازی نسبت به موضوع بیشتر است. در سرگرمی های غیرآموزشی و فکری بحث آموزش و مهارت ها پنهان تر است. در این بازی ها از پیش به کاربران گفته نمی شود که چه موضوعی خواهند آموخت، بلکه بازیکن در تعامل با اسباب بازی و نشاط حاصل از بازی موفق به کسب مهارت هایی می شود و این شیوه در زمره آموزش های غیرمستقیم قرار می گیرد. بازی های فکری انواع و دسته های گوناگونی دارد، اما در میان آنها بازی های استراتژیک یا راهبردی برای بازیکنان هیجان بیشتری دارد، اما یک بازی فکری چگونه تبدیل به بازی استراتژیک می شود؟ وقتی منابع انسانی، مالی و زمان بندی برای حل مسأله در اختیار کاربر قرار می گیرد، او برای انجام این مهم نیاز به مدیریت این منابع دارد و هر چه بتواند با یک برنامه منطقی، مدیریت بهتری نسبت به حریفان در بازی اعمال کند، تصرفات و امکانات بیشتری کسب خواهد کرد. هر چند بازی های فکری هم به صورت انفرادی و هم تیمی در بازار موجود است، اما شاکله کلی یک بازی فکری را یک نفر اداره می کند. بسیاری گمان می کنند با آمدن فناوری های نوین، اسباب بازی های فکری دیگر جایگاهی نخواهد داشت، اما عملکرد و فعالیت شرکت هایی چون اسمارت گیمز، گیگامیک و... که همچنان بازی های فکری همچون گیم بردها (بازی های صفحه ای) کارت بازی ها و... را طراحی، تولید و روانه بازار می کنند و مخاطبان زیادی نیز دارند، خلاف این تصور را نشان می دهد. حتی به نظر می رسد این گروه از بازی ها که متکی به کاغذ، مهره، تاس و... است به صورت یک واکنش در مقابل بازی های رایانه ای در دنیا در حال گسترش اند؛ گویی که بازی های رایانه ای برای برخی از مخاطبان آنقدر دلزدگی بوجود آورده که آنها برای تجربه بازی در دنیای واقعی به این بازی ها رو آورده اند. زمانی که کار را در شورای نظارت شروع کرده بودیم، میزان بازی های فکری نسبت به دیگر اسباب بازی ها در بازار یک تا دو درصد بود. تلاش شد با روش های تشویقی، تولیدکنندگان و واردکنندگان این بازی ها را نیز مدنظر قرار دهند و امروزه بخش قابل توجهی از بازار اسباب بازی را بازی های فکری و آموزشی تشکیل می دهد. اما از آنجا که گیم بردها قیمت بالایی در بازار جهانی دارند، شرکت های داخلی این بازی ها را کپی یا با بهینه سازی، این بازی ها را وارد بازار کشور می کنند. یکی از چالش هایی که در این میان پیش روی خانواده هاست، آسیب ها و اختلالات ناشی از بازی های رایانه ای برای کودکانشان است. آنها می پرسند کودکان از چه سنی می توانند با رایانه کار کنند؟ نباید فراموش کرد که بازی ها بسته به سن کودکان باید در اختیار آنها قرار گیرد. کارشناسان توصیه می کنند که کودکان زیر هشت سال نباید درگیر بازی های مجازی شوند، مگر بازی های معدود و خاص که به کودکان دارای اختلالات خاص مانند اوتیسم به عنوان وسیله کمک درمانی پیشنهاد می شود. باوجود این، به صورت عمومی آفت بازی های مجازی یا رایانه ای در رشد کودک آنقدر زیاد است که در دنیا مؤسسات درمانی متعددی برای جبران ضایعات بازی های رایانه ای و نرم افزاری از جمله اعتیاد به این بازی ها راه اندازی شده است. حتی مسئولان بازی تراوین اقرار کرده اند که این بازی اعتیادآور است و در کشورهایی با استاندارد باید این نکته به مخاطبانشان هشدار داده شود. از این رو بهتر این است که کودکان تا پیش از هشت سالگی در معرض بازی های رایانه ای قرار نگیرند و بازی کردن را در محیط طبیعی و اجتماعی با دیگران از جمله همسالان یا اعضای خانواده خود تجربه کنند که هم عوارض کمی دارد و هم رشد ارتباطات اجتماعی و هوش هیجانی آن را در پی دارد. متاسفانه فضای مجازی با توجه به جذابیت هایی که دارد امکان تجربه عینی را از انسان امروز گرفته است. لذت بازی فوتبال در کوچه و خیابان است نه در فیفا 2014 و 2015. اگر ما فضایی را فراهم کنیم تا کودک تجربه بازی را در میدان واقعی داشته باشد و سپس در عالم مجازی آن را تجربه کند، اتفاقا اثر آموزشی بیشتری نیز خواهد داشت. مجید قادری / عضو شورای نظارت بر اسباب بازی
شنبه 2 اسفند 1393 ساعت 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها