محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798913604
محمد ذوقی در گفتوگوی تفصیلی با فارس: اندیشه ورزی را باید به دانشجویان آموزش داد/چیرگی فرم بر محتوا در جشنواره‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: محمد ذوقی در گفتوگوی تفصیلی با فارس:
اندیشه ورزی را باید به دانشجویان آموزش داد/چیرگی فرم بر محتوا در جشنواره‌ها
دبیر هفتمین جشنواره نشریات دانشجویی با تأکید براینکه در جشنواره‌های کشور فرم بر محتوا چپره شده است درباره نشریات دانشجویی تأکید کرد که باید قبل از خیلی از فنون تکنیکی، اندیشه ورزی به دانشجویان آموزش داده شود.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، محمد ذوقی به عنوان یک فعال رسانه‌ای و دانشجویی در کشور شناخته می شود. وی که در سوابق خود، مدیریت خبرگزاری دانشجو را یدک می‌کشد، دبیر هفتمین جشنواره نشریات دانشجویی در سال 90 بود. باتوجه به برگزاری جشنواره نسل چهارم در آینده‌ای نزدیک، به سراغ وی رفتیم تا از زبان وی مشکلات نشریات دانشجویی و جشنواره‌ها را بشنویم. ذوقی در طول صحبت‌هایش نقدهایی به وضعیت فعلی جشنواره‌ها در کشور مطرح کرد و گفت که فرم بر محتوا چیره شده است به همین خاطر خروجی جشنواره‌های کشور، دردی را از کشور دوا نمی‌کند. متن کامل گفتوگوی ما با محمد ذوقی در ادامه می‌آید. فارس: با توجه به اینکه شما دبیر هفتمین جشنواره نشریات دانشجویی بودید، از روند برگزاری جشنواره‌های قبلی اطلاعاتی بدهید. ضمنا به نظر شما علت عدم برگزاری منظم جشنواره‌های نشریات دانشجویی چیست؟ ذوقی: ششمین جشنواره نشریه دانشجویی سال 83 برگزار شده بود، جشنواره نشریات دانشجویی در دوره بعدی خرداد 90 برگزار شد و این یعنی یک تأخیر 6 تا 7 ساله. دلیل این تأخیر را باید مسئولان وزارت خانه‌های علوم و بهداشت و دانشگاه آزاد که در این 6-7 سال مسئولیت داشتند توضیح دهند. چرا که متولی جشنواره نشریات دانشجویی، این سه مرکز علمی هستند. ناگفته نماند که ششمین جشنواره نشریات دانشجویی، در سال آخر دولت اصلاحات برگزار شد و ظاهراً با یکسری تنش‌ها و حواشی همراه بوده است. یکی از اقدامات ما این بود که از نگرانی موجود بکاهیم. در هنگام برگزاری چنین جشنواره‌ای، افراد فکر می‌کنند می‌توانند برای نشریات دانشجویی قلم بزنند و این باعث می‌شود کمتر در حوزه دانشگاه و دانشجویی وارد شوند و این آفت این جشنواره‌ها است. فارس: به عنوان یک فعال رسانه‌ای و البته دانشجویی، مهمترین مشکلات و موانع نشریات دانشجویی را چه می‌دانید؟ ذوقی: در مورد حال و هوا و ضربان نبض نشریات دانشجویی به نظر می‌رسد که به چند نکته مهم می‌شود اشاره کرد. اولا نشریه دانشجویی به ذات یک رسانه است. یک نشریه یک رسانه محسوب می‌شود، مهم ترین نکته‌ای که باید به آن دقت کنند، مخاطب‌هایی است که برای خودش تعریف می‌کند طبیعتاً نشریه دانشجویی مهمترین و اصلی ترین مخاطبی که دارد دانشجویان و بویژه دانشجویانی است که در آن دانشگاه تحصیل می‌کنند. یک خبط و یک اشتباه استراتژیک در کشور باعث عدم توجه به نشریات دانشجویی است. یعنی ما اگر نشریات دانشجویی در کشور را بررسی کنیم می‌بینیم در مورد همه چیز صحبت می‌کنند، درمورد بحث‌های بین المللی، در مورد مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... اما مساله اینجا است که کمتر از همه در مورد مسأله‌های دانشجویی در دانشگاه صحبت می‌شود. دانشجو اگر بخواهد در مورد تحولات بین المللی و سیاسی و اجتماعی کشور اطلاعات کسب کند براحتی می‌تواند به رسانه‌های خیلی قوی تر و سهل الوصول دسترسی داشته باشد. می‌تواند روزنامه کیهان یا روزنامه شرق بخواند. این مشکل اصلی نشریات دانشجویی است. به همین دلیل نشریات دانشجویی با یک بحران مواجه می‌شوند. نشریه دانشجویی منتشر می‌شود و متولیان ناراحتند که چرا دانشجویان این را نمی‌خوانند یا چرا هیچ بازتابی ندارد، چرا تاثیری ندارد و چرا حتی بعضی هیچ پولی نمی‌دهند که نشریه را بخرند. این خیلی شفاف است چرا که هیچ مسئله و مشکلی از مسائل و مشکلات دانشجویان آن دانشگاه که مخاطب اصلی شما هستند حل نکرده‌اید. * نشریات دانشجویی باید مشکلات دانشگاه را مطرح کنند یکی از مشکلات رسانه‌ای در کشور این این است که رسانه ایجاد می‌شود و بعد یادمان می‌رود که اصلاً برای چه ایجاد شده است. نشریه دانشجویی برای این ایجاد شده که مشکلات و مسئله‌های دانشجوی دانشگاه را حل کند این یعنی دانشجوی دانشگاه هزاران مسئله و مشکل آموزشی دارد. دانشجوی دانشگاه نکاتی درمورد اساتیدش دارد. اشکالات و مطالباتی از عملکرد رئیس دانشگاه دارد. هزار نظر و تحلیل در مورد مسائل آموزش دانشگاه خودش دارد. جای این جنس مباحث در نشریات دانشجویی بسیار بسیار کمرنگ است. نشریات دانشجویی ما به اشتباه این طوری فهم کردند که نشریه دانشجویی خوب نشریه‌ای است که به مسائل مهم ملی بپردازد. اصلاً این طور نیست. یک نشریه خوب نشریه‌ای است که اول از همه یادش نرود برای چه راه اندازی شده است. نشریه دانشجویی برای دانشجوی دانشگاه راه اندازی شده است. مزیت رقابتی در نشریه دانشجویی این است که به مسئله‌های خاص و انحصاری خودت بپردازی. هیچگاه رسانه‌ای در سطح ملی نمی‌آید به مشکل یک دانشگاه بپردازد. این نشریه دانشجویی است که این وظیفه را بر عهده دارد که باید به آن بپردازد. اگر به این نکات توجه شود حس می‌کنم پژواک حرف و مطالبه شان اثرپذیرتر است آن موقع است که دانشجویان پول هم می‌دهند تا نشریه را بخرند. به نظرم این مسائل کلی‌ترین و بحرانی‌ترین مسائلی است که نشریات دانشجویی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. * نشریات دانشجویی جایی برای تمرین کار رسانه‌ای است نکته دوم این است که بزرگواران بدانند، نشریه دانشجویی فارغ از اینکه ابزاری برای پیگیری مطالبات و مسائل یک دانشگاه خاص است جایی برای تمرین کردن کار رسانه‌ای هم هست. این دانشجوها علاقمند هستند بنویسند، علاقمند هستند که تحلیل کنند و بستر کار برای آنها فراهم شده است. متاسفانه در نظام آموزشی عالی ما به این امر توجه نمی‌شود. به یک نشریه دانشجویی مجوز می‌دهند بعد فرض کنید ایشان هم می‌خواهد تمرین کند کار یاد بگیرد و نشریه تولید کند. ولی دیگر رهایش می‌کنند. به نظرم دانشگاه وقتی می‌خواهد به یک نشریه مجوز بدهد یا به یک دانشجویی که نشریه را راه اندازی کند باید آموزش‌های حداقلی مطبوعاتی را هم بدهد. * باید حداقل دو واحد درسی به عنوان سواد رسانه به دانشجویان ارایه شود در فضای رسانه‌ای کنونی رهبر انقلاب بارها و بارها با ادبیات مختلف تاکید کردند این حمله سنگینی که توسط کفر بوده توسط رسانه بوده است. به نظرم حداقل دو واحد درسی به عنوان سواد رسانه گنجانده شود. خیلی از دانشجویان مشغول کار رسانه‌ای هستند، خیلی ها نشریه یا وبلاگ دارند. بسیار لازم است یک چنین آموزشی به دانشجویان داده شود. در کل حرف‌هایم را جمع بندی کنم اینکه به دو نکته اشاره کردم یکی عدم توجه به سوژه‌ها و مسئله‌های بومی نشریه و دوم اینکه اگر نشریه دانشجویی تمرینی برای کار مطبوعاتی و رسانه ای است، مهم ترین مساله اش آموزش است و این آموزش متاسفانه برای دانشجو دیده نشده است. فارس: به نظر شما دلیل عدم ارتباط اساتید و نشریات دانشجویی چیست؟ ذوقی: اگر نشریه دانشجویی شما در دانشگاه خوب کار کند، خوب پردازش کند، مشکلات دانشگاه را که استاد دانشگاه هم به عنوان یکی از اعضای دانشگاه به حساب می آید بیان کند، استاد نیز نشریه را می‌گیرد و می‌خواند که ببیند چه خبری در دانشگاه هست. حالت دوم این است که نشریه دانشجویی به سراغ استاد برود و او را منبع خبر قرار دهد. * نشریات دانشجویی اساتید را مخاطب خود نمی‌دانند متاسفانه خیلی از نشریات دانشجویی استاد را مخاطب نشریه دانشجویی ترسیم نمی‌کنند. همچنین استاد را به عنوان یکی از بهترین عناصری که برای تولید محتوای نشریه دانشجویی می‌تواند باشد در نظر نمی‌گیرند در حالی که همه اساتید در حوزه آموزشی در دانشگاه صاحب نظر هستند. آنها گاهی 10 سال یا بیشتر سابقه تدریس در همان دانشگاه را دارند. خیلی از اساتید روش‌های آموزشی کشورهای دیگر را دیده‌اند. دانشجو هر نظری داشته باشد قطعاً استاد هم نظر با خودش را پیدا می‌کند. مثلاً می‌خواهی در مورد دفاع مقدس کار کنی آیا در دانشگاه کسی پیدا نمی شود که رزمنده بوده باشد. استاد دانشگاه ممکن است دم دستت باشد و مسائلی را بیان کند که جدیدتر و بهتر و از زاویه نگاه بهتری به مساله بنگرد. عرض بنده این است که دانشجویان اولا در طراحی نقش بالا دستی نشریه هایشان معمولا استاد را به عنوان یک عنصر و مخاطب دانشگاه نادیده می‌گیرند. دوم آنکه در زمینه‌های مختلف به سراغ استاد نمی‌روند. استاد می‌تواند محل مصاحبه شما برای خیلی از نشریات باشد به خصوص در حوزه علوم انسانی. شما می‌توانید در بحث عقلی- تخصصی مربوط به رشته تحصیلی خاصی، سراغ استاد آن رشته بروید و نظرش را بگیرید. سپس به سراغ استاد دیگری بروید و بگویید که این نظر را نقد کند. یعنی یکی از بسترها و کرسی های آزاد اندیشی و فضای آزاد دانشگاه‌ها خود نشریات دانشجویی هستند. بنده این مثال ها را برای این می زنم که بگویم از عنصر استاد در دانشگاه می توان استفاده‌های فراوانی کرد. برای دانشجویان این مسائل جذاب است. مقصد اصلی به نظر من متولی آن نشریه دانشجویی است که کمتر این مساله را مد نظر قرار می‌دهند. فارس: نشریات دانشجویی چگونه می‌توانند پلی باشند برای ورود دانشجویان به فضای حرفه‌ای رسانه‌ای؟ ذوقی: مسئول دانشگاه در مرحله اول، باید فرصت را فراهم کند تا دانشجویان علاقمند و مشغول به فعالیت دانشجویی، آموزش‌های ابتدایی را ببینند و در دوره‌های مختلف، کلاس و کارگاه آموزشی روزنامه نگاری برای آنها در نظر گرفته شود. دوم آنکه خود دانشجو اگر علاقمند است نشریه ایجاد کند و در آن بنویسد. این فرصت هم در هیچ کجا به دست نمی‌آید چون در فضای رسانه‌ای کشور خیلی جای اغماض نیست. افرادی که در فضای حرفه ای کار می‌کنند باید در مقابل مطالب پاسخگو باشند. اما در دانشگاه‌ها خیلی اغماض صورت می‌گیرد. این فرصت بی نظیری که در اختیار دانشجو است باید برای یادگیری و تمرین استفاده شود تا بتواند بعدا در فضای مجازی کار کند. حتی اگر مسئولان بی توجه بودند، خودش که می‌تواند آموزش‌های لازم را ببینند. الحمدالله با این فضای ارتباطی که وجود دارد انواع و اقسام جزوات و مقالات وجود دارد و خیلی از رسانه‌های کشور خودشان مستقلاً دوره‌های آموزشی مختلفی برگزار می‌کنند. دانشجو به واسطه این فضاهایی که به آن علاقه مند است و در خود می‌بیند باید همین تمرین را در نشریات دانشجویی داشته باشد. دانشجو اگر به این مسائل دقت کند، خود به خود رشد می‌کند. در فضای دانشجویی یکی از عناصر دیگری که خیلی می‌تواند موثر باشد تشکل‌های دانشجویی هستند، تشکل‌ها و مجمع‌های دانشجویی به هزاران هزار کار مرتبط و نا مرتبط با دانشگاه و تشکل‌های دانشجویی می‌پردازند. ولی کمتر می‌بینید که به مقوله‌ای به اسم رسانه توجه کنند. تشکل‌های دانشجویی می‌تواند ترغیب کند دانشجو وارد فضای رسانه‌ای شود. رسانه‌های مختلف کشور خبرنگار و روزنامه نگار می‌خواهند تا چرخشان بچرخد. دو راه وجود دارد یا باید از افرادی که در فضای آکادمیک رسمی درس خبرنگاری و روزنامه نگاری خواندند استفاده کنند یا باید آموزش خبرنگاری دهند. اما آسیبی که در فضای رسانه‌ای دیده می‌شود این است که غالباً افراد در آموزش‌ها توانمند می‌شوند و توانمندی‌هایشان در حوزه خبر است نه تحلیل، یعنی فرد یاد می‌گیرد چطور مصاحبه بگیرد، چگونه تیتر بزند، سبک گزارش نویسی این است، یادداشت نویسی این است. اما اگر از این افراد بخواهیم یادداشت تحلیلی بنویسد توان آن را ندارد و نمی‌تواند چیز خوبی بنویسد مگر اینکه مطالبی که در صفحه مجازی دوخت و دوز کند تا تحلیل ارائه بدهد. به همین دلیل قالب تحلیلی در کشور ضعیف است. اما وقتی از فضای دانشجویی کسی می‌آید وارد فضای حرفه‌ای می شود می تواند تحلیل گر خوبی هم شود. زیرا در رشته‌ای خاص علم دارد و اگر توانمندی روزنامه نگاری را هم به آن اضافه کند می‌تواند نظر علمی دهد. مثلا اگر من درس اقتصاد خواندم یا کار علمی اقتصاد کردم و در کنارش کار نوشتن کردم می‌توانم مطلب تحلیلی بنویسم. در شرایط فعلی فضای رسانه‌ای کشور هم از این انقطاع بین فضای رسانه‌ای دانشجویی یا حوزوی با فضای رسانه‌ای و حرفه‌ای کشور دارد متضرر می‌شود. فارس: فکر می‌کنید برگزاری جشنواره نشریات می‌تواند حس رقابت و کیفیت نشریات را بالا ببرد؟ ذوقی: بستگی به جشنواره دارد. جشنواره باید یک ویترین از استعدادها و توانمندی‌ها باشد. این بستگی به جشنواره دارد. فرض کنید بنده در یک جشنواره در فضای نشریه دانشجویی می‌خواهم شاخص بندی کنم، مهمترین شاخص اولیه من فن و تکنیک های مطبوعاتی است. آن وقت چه می‌شود افرادی برگزیده می شوند که به فنون روزنامه نگاری و مطبوعاتی به شدت وارد باشند. حالا مساله اینجا است که آیا این جشنواره با این شاخص لزوماً به درد انقلاب اسلامی می‌خورد؟ خیر به درد انقلاب اسلامی نمی‌خورد. چراکه ممکن است فردی خیلی روزنامه نگار توانمندی باشد، علاقه مند هم باشد، کار مطبوعاتی را هم فراگرفته باشد ولی تحلیلش خلاف جهت انقلاب اسلامی باشد. اینکه جشنواره بخواهد این را کشف کند نه تنها فایده‌ای ندارد و به درد انقلاب اسلامی نمی‌خورد بلکه ضرر هم دارد. ضررش اینجاست که یک دانشجویی که نظراتش خلاف نظرات انقلاب اسلامی باشد، توسط شما شناسایی شده، به او جایزه، وجاهت و هویت داده شده و حالا دیگر حریفش نمی شویم. * جشنواره‌ها باید علاوه بر تکنیک به محتوا هم توجه کنند اگر جشنواره‌های نشریات دانشجویی که در دانشگاه‌های جمهوری اسلامی برگزار می شود، شاخص ها را درست تنظیم کنند یعنی علاوه بر فن و تکنیک و ابزار برای محتوا نیز ارزش قائل باشند، می توانند تاثیر مثبت داشته باشند. البته این به معنای آن نیست که فنون روزنامه نگاران مهم نیست، بلکه جمع تکنیک و محتوا مهم است. اگر یک جشنواره توانمندها و مستعدین فضای دانشجویی را شناسایی کنند بعد بیاید به اینها جایزه بدهد، تشویق و ترغیب کند این جشنواره می تواند حرکت ایجاد کند. وقتی در روز اختتامیه از چند ده نفر اینچنین تقدیر شود، این افراد می‌شوند ویترینی که به درد انقلاب اسلامی می‌خورند این می شود فرد حرفه ای و رسانه ای که به درد آینده انقلاب اسلامی می‌خورد. ولی می‌تواند برعکس این اتفاق هم بیفتد و آن اینکه جشنواره های رسمی در کشور ما که وزارتین و دانشگاه آزاد متولی هستند می شود مثل هزاران جشنواره فیلم و تئاتر فجر و امثالهم که بنا بوده بهترین‌های حوزه سینما که طراز انقلاب اسلامی دارد بیایند جولان بدهند اما اینگونه نشده است. چرا که در جشنواره‌های دولتی و حاکمیتی به این شکل ضریب توجه به محتوای مطالب کمتر و بسیاربسیار کمتر از تکنیک است و اگر هم توجه می‌کنند سطحی توجه می‌کنند. به طور مثال من داور می‌خواهم نشریه دانشجویی را داوری کنم. موضع بحث ما طرح روی جلد است یک نشریه در دانشگاه تهران چون پول داشته یک نشریه با کیفیت رنگی زده و یک نشریه در سیستان و بلوچستان چون پول نداشته کاری بی کیفیت زده است. من کدام را تشخیص می دهم در حالی که اولی که در سیستان بوده ممکن است طرحی که زده بهتر باشد. در اینجا ما در سیلکی می افتیم که خود به خود فرد با استعداد در شهرستان و نقاط محروم کشور هیچ وقت به چشم نمی آید به خاطر همین شما می بینید که اکثراً بچه‌های تهران در جشنواره نشریه رتبه بالا می آورند. حالا آیا بچه های شهرستانی استعدادشان کمتر است؟ من مطمئنم که بیشتر است. فارس: اساتید ارتباطات چگونه می‌توانند از این فرصت پیش آمده در جشنواره نسل چهارم، استفاه کنند؟ ذوقی: چون این جشنواره نو پاست و هنوز خوب جا نیافتاده در اصل این جشنواره است که باید از اساتید ارتباطات استفاده کند. اساتید ارتباطات اصلاً این جشنواره را نمی‌شناسند که بخواهند از آن استفاده کنند. به نظر بنده متولیان جشنواره باید طرحی داشته باشند که در فضای آموزشی بخصوصی برای شرکت کنندگان مزیت هایی ایجاد کنند. آنهایی که اول هستند که جایزه می‌گیرند، آنهایی که از اول تا بیستم هستند می توانند از خدمات آموزشی رایگان استفاده کنند. بعد اساتید ارتباطات نقش مهمی دارند یعنی آن مسائلی که مسئولان دانشگاه به این نشریه یا دانشجو ندادند می‌تواند به شکلی جبران شود. وقتی استاد ارتباطات و روزنامه نگاری بیاید و کلاس‌هایی را برگزار کند، با دیدن جنس این افراد احتمالاً خیلی علاقمندتر و پیش فعال تر می‌شود تا از ظرفیتشان استفاده کند. استاد ارتباطات وقتی می‌بیند کسانی می‌خواهند متخصص رسانه و روزنامه نگار شوند، خود به خود تمرکز و درگیری بیشتری برای آموزش این افراد می‌گذارند. در سال‌های برگزاری این جشنواره، قطعا استاد ارتباطات ترجیح می‌دهد از خروجی این جشنواره استفاده کند. به نظر می‌رسد این جشنواره باید در شروع کار، طراحی ویژه‌ای داشته باشد تا اساتید ارتباطات را درگیر کند و اساتید از فضا و توانمندی‌های دانشجویان بهره ببرند. * باید اندیشه ورزی را به دانشجویان آموزش داد تاکید می کنم، باید توجه کرد که قبل از خیلی از فنون تکنیکی باید اندیشه ورزی را آموزش داد. فردی که می‌خواهد در نشریه دانشجویی فعالیت کند باید یاد بگیرد که حرفی برای گفتن داشته باشد. متأسفانه برخی از دانشجویان ما اصلا حرفی ندارند. اندیشه ورزی ندارند که الان حرفی داشته باشند. حالا برای این دانشجو یاد گرفتن فنون ارتباطی به چه دردی می‌خورد، وقتی حرفی برای گفتن نداشته باشد. مسئولین دانشگاه باید فضایی برای تفکر اندیشه ورزی – آزاد فکری ایجاد کنند. انتهای پیام/
93/11/27 - 11:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها