تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837953508
-پیگیری از راه دور با تمام توان
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
روزنامه خندان پیگیری از راه دور با تمام توان طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند. حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
سیاست روز : پیگیری از راه دور با تمام توان انصافا کسی حق ندارد از ایشان انتقاد کند. بنده خدا این همه راه را کوبیده و رفته تا فرودگاه که برود اهواز و مشت محکمی به دهان ریزگرد ها بکوبد اما هواپیما پرواز نکرد. به نظر "ننجون" باید خلبان را به اشد مجازات محکوم و وزیر راه را هم برای انتصاب نابجای رئیس سازمان هواپیمایی استیضاح کرد.
جانم؟! چی فرمودید؟ این چه سوالی است عزیزجان؟! یعنی می گویید ریاست محترم سازمان با این همه یال و کوپال برود ایستگاه قطار یا با اتومبیل مگان سازمان محیط زیست تلک و تلک برود اهواز؟ آن وقت چه کسی مصاحبه کند؟ چه کسی در جلسات شورای مدیران شرکت کند؟ چه کسی از دیوار لانه جاسوسی بالا برود؟ (این آخری هیچ ربطی به موضوع بحث ندارد و صرفا برای مقابله با آمریکای جهانخوار مطرح شده است.)
به هر حال ایشان ترجیح داد به جای سفر به اهواز همین جا سنگر را حفظ کند و با چند مصاحبه دشمن شکن، وظایف خود را انجام بدهد و لابد ماموریت ننجون هم یک تک مضراب ملایم است که فی الحال تقدیم می شود.
خانم رئیس: ما نیستیم و رفته بودیم تفریح در جزایر هاوایی، اصلا نبودیم.
ننجون: احتمالا تشریف برده بودید که منشا اصلی ریزگردهای نامرد را پیدا کنید و حقشان را کف دستشان بگذارید.
من با تمام توان و هر روز حتی در روزهای تعطیل در این مدت پیگیر موضوع گردوغبار بوده ام.
ننجون: اتفاقا ما هم روزهای تعطیل از تلویزیون پیگیر موضوع گرد و غبار بودیم و حالا قرار است کمپوت بگیریم و به عیادت ایشان هم برویم چون شنیده ایم حالشان زیاد خوب نیست.
برخی از نمایندگان مخالف دولت هستند و در اغلب موارد با دولت مخالفت می کنند و موضوع ریزگردها هم چیزی است که به راحتی می توان گردن فرد خاصی انداخت.
ننجون: اتفاقا "ریزگرد" یک نسبت فامیلی هم با "خس و خاشاک" دارد و در تمام ممالک پیشرفته دنیا می شود به گردن فرد خاصی انداخت.
گردوغبار مساله ای نیست که کسی یا دولتی یا حتی سازمان ملل بتواند در مدتی کوتاه آن را حل کند.
ننجون: پرونده هسته ای نیست که با چهارتا مذاکره و پیاده روی حل و فصل بشود. ریزگرد است. می فهمی؟ ریزگرد!
اگر به اهواز نرفتم به خاطر این بود که با دست پر و آمادگی کامل و حساب شده به خوزستان بروم.
ننجون: برای چی دست پر بروید؟ معمولا از اهواز دست پر بر می گردند! شرق : آمبولانس ١٧٥نفر را زیر گرفت ١٧٥نفر را با آمبولانس زیر گرفته بودم. قاضی گفت چرا ١٧٥نفر را زیر گرفتی؟ گفتم آقای قاضی من داشتم با آمبولانس می رفتم که یکهو مثل همیشه که ترمز می بُرم، دیدم باز هم ترمز بریدم.
بعد نگاه کردم دیدم این طرف ١٧٠تا کاندیدا دارند به صورت محافظه کارانه کاملا از بغل می روند ولی دارند کاملا تند می روند.
قاضی گفت خب؟ گفتم خب دیگر.
بعد دیدم آن طرف دارند ٥ ، ٦ نفر راه می روند که خیلی شبیه جابر ابدالی و سعید مرتضوی و بابک زنجانی و محمودرضا خاوری و محمدرضا رحیمی و کی و کی بودند ولی به جان آمبول اصلا جابر ابدالی و سعید مرتضوی و بابک زنجانی و محمودرضا خاوری و محمدرضا رحیمی و کی و کی نبودند و من هرگونه رابطه مالی و مادی و غیرمادی و گازی و شیمیایی و فیزیکی را با جابر ابدالی و سعید مرتضوی و بابک زنجانی و محمودرضا خاوری و محمدرضا رحیمی و کی و کی تکذیب می کنم.
قاضی گفت خب؟ گفتم هیچی دیگر.
من که ترمز بریده بودم یا باید می زدم این ١٧٠نفر را زیر می گرفتم یا باید می گرفتم این ور و این ٥ ، ٦ نفر را زیر می کردم.
قاضی گفت خب؟
گفتم همین دیگر.
البته یک نماینده مجلس گفته این ١٧٠ کاندیدا که پول گرفتند اشکالی ندارد.
برای همین من تصمیم گرفتم حالا که ترمز بریدم و چاره ای ندارم بزنم ٥ ، ٦ نفر را زیر بگیرم بهتر از این است که ١٧٠ کاندیدای اصولگرا را زیر بگیرم که اشکالی ندارند.
قاضی گفت پس چی شد؟ چرا با آمبولانس زدی به ١٧٥نفر؟
گفتم والا آقای قاضی دروغ چرا؟ من که ترمز بریده بودم و حرجی بهم نبود، رفتم بزنم به این
٥، ٦ نفر که دیدم این ٥، ٦ نفر دویدند رفتند قاطی آن ١٧٠نفر. اعتماد : با ما به از این باش که با خلق جهانی همیشه که آدم سر حال نیست. همیشه که آدم امیدوار و قبراق و سر کیف نیست. همیشه که آدم بر یک منوال نمی نویسد. چون چشم تو بربست او چون مهره ای در دست او/ گاهی بغلتاند چنین، گاهی ببازد در هوا. یک روز آدم حالش خوب است با زمین و زمان آشتی دارد و با همه از در صلح است و امیدوار است و خنده روست و می نویسد تا بخندد و بخنداند. یک روز اما سگ هرز و مرض به پای آدم بسته شده و با همه دعوا دارد و بی حوصله است و دنبال بهانه می گردد تا بزند زیر همه چیز و... آخ که امروز من چه عنق منکسره ای هستم و چقدر سگ اخلاقم و چقدر دلم می خواهد یقه بگیرم و دعوا کنم و کافه به هم بریزم... لاکردار کافه هم نیست که به همش بریزم. سه مثقال و ده شاهی کافی شاپ تاریک و تنگ را که نمی شود به هم ریخت.
توی کافه های الان نمی شود جنب خورد چه برسد به اینکه به همش ریخت. برای اینکه یکی بیاید توی کافه عین اتوبوس اول باید ده نفر بروند بیرون تا جا باز شود بعد آن ده نفر هم پشت بندش سوار شوند. شما در چنین جایی دعوا می کنید و به همش می ریزید؟ پس من دق دلم را سر کی خالی کنم؟ دلم می خواهد بروم «اعتماد» و از دم در همه را بزنم و بروم بالاو برسم اتاق رییس و داد بزنم که چرا مطلب حذف می کنی؟ بزنم... لامروت، طبیعت به من زور هم نداده شخصا جرات کتک کاری هم ندارم با کسی.
دماغم را بگیرند جانم سه سوت درآمده. من با الیاس حضرتی دوستانه دست می دهم سه روز از شدت دست درد پیروکسی کام می مالم به مفاصلم، وای به حال اینکه بخواهم دست به یقه بشوم و داد بزنم که چرا مطلب مرا حذف می کنی؟ اگر بگوید می کنم که می کنم، مجبورم سرم را پایین بیندازم و بگویم لابد صلاح می دانی که حذف می کنی. دمت هم گرم، خیلی هم خوب و عالی، دستت هم درد نکند. فقط شما بگو من ولنتاین دی برایت چه بخرم که به دلت بنشیند و دوستش داشته باشی. همین است.
طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد، در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد. حالاکه زور بازو ندارم چه بهتر که از در صلح در بیایم و دل «اعتماد»ی ها را با خودم مهربان کنم. پس حرصم را سر که خالی کنم؟ پس این اعصاب خردم را چطور آرام کنم. راست راست راه بروند و کرگدن نامه را حذف کنند و من هیچ غلطی نتوانم بکنم؟ قهر بکنم؟ تاقچه بالابگذارم؟ ناز بکنم تا بیایند نازم را بخرند؟ می خرند؟ به بخشی از کائنات وجودی شان احاله ام می دهند؟ به درک اسفل من النار حواله ام می دهند؟ اینکه نمی شود من قلم به چشمم بزنم و هی بنویسم و هی بنویسم و بعد یک شیر پاک خورده ای از راه برسد و قلم حذف روی ستونم بکشد؟ مگر من چه نوشته ام؟ مگر من با رادیوهای بیگانه هم آوا شده ام؟ مگر من دارم آب به آسیاب دشمن می ریزم؟ مگر من همسو با جریان انحرافی شده ام؟ مگر اختلاس کرده ام؟ مگر با اختلاس کاران هم افق شده ام؟ مگر دارم با جان کری پیاده روی می کنم؟ خیر سرم من یک نویسنده درجه هشت هستم که از سر دلسوزی یک لاطائلاتی سر هم می کنم ودر کرگدن نامه منتشرش می کنم. مگر چند نفر می خوانند که اینقدر به آن حساس تشریف دارید.
بعد از چاپ بی خبرم، اما قبل از چاپ لااقل ده، دوازده نفری هستند که بخوانند و های لایت کنند و خط قرمزهای متنم را پررنگ کنند. اولش مسوول صفحه می خواند، بعدش دبیر صفحه می خواند، بعد نوبت حجت علیه ما علیه است ادام الله ظله علی رئوس المحررین الصحف الاعتماد. بعد از حجت دکتر بعد از دکتر، جواد، بعد از جواد منشی آقای حضرتی، بعد از منشی آقای حضرتی هر کسی که به عنوان مهمان در اتاق آقای حضرتی باشد، بعدش اگر رمقی در متن من مانده باشد خود جناب استاد هم شخصا زحمتی به آن می دهند. آن وقت تلفن می زنند این ملت همیشه در صحنه که چرا میرفتاح طنز نمی نویسد. شما بودی می نوشتی؟ اصلابرایت جان و توانی می ماند که بنویسی؟ اصلاطنزت می آمد که بنویسی؟ نمی آید آقا. نمی آید. حقیر از چدن که نیست.
وقتی با جدی ام اینگونه رفتار می کنند تو خود حدیث مفصل بخوان که با شوخی و طنزم چه خواهند کرد. اما دعوا که فایده ندارد. با دعوا که کار پیش نمی رود. همین ولنتاین دی بهانه ای است برای آشتی و دوستی. من الان می روم دوازده تا سس خرسی می خرم و به عنوان نماد عشق و دوستی تقدیم عزیزان «اعتماد» می کنم و یک سس خرسی خانواده اسپشیال هم برای استاد اعظم می خرم که با ما به از این باشد که با خلق جهان است. کیهان : شرط گفت: «گری سیک» مشاور اسبق امنیت ملی کاخ سفید در مصاحبه با سایت خودنویس گفته است، اگر توافق هسته ای انجام شود، کار کیهان سخت خواهد شد!
گفتم: چرا؟!
گفت: می گوید از همین حالا می توانم حدس بزنم که یادداشت روز کیهان بعد از توافق چه خواهد بود؟ خواهد نوشت «آیا هنوز انقلابی هستیم یا از خودمان ضعف نشان داده ایم»؟!
گفتم: با این حساب معلوم می شود توافق مورد نظر آمریکایی ها این است که ایران دست از انقلابی گری بشوید و امتیازات نقد بیشتری به آمریکا بدهد و گری سیک به همین علت مخالفت کیهان با چنین توافقی را از قبل پیش بینی کرده است!
گفت: گری سیک نظر کیهان را که بر ضرورت مقاومت تاکید می کند، تخطئه کرده و درباره توان آمریکا برای ادامه تحریم ها بدجوری بلوف زده است.
گفتم: یارو لاف می زد و می گفت؛ من آنقدر پول دارم که می تونم تا آخر عمر، خوش و راحت باشم، البته فقط یک شرط داره! پرسیدند چه شرطی؟ گفت؛ به شرط اینکه همین بعدازظهر امروز بمیرم!
دوشنبه 27 بهمن 1393 ساعت 09:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
سیاسی
پربازدیدترینها