واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مشعل فروزنده انقلاب؛ عنایت بزرگ خدا به نظام جمهوری اسلامی ایران تهران - ایرنا - حضرت امام خمینی(ره) یکی از الطاف و عنایت های بزرگ خدا به جمهوری اسلامی ایران را آن دانستند که خدمتگزاران نظام نه از قشر مرفه هستند و نه از کسانی که برای خودشان کارهایی را انجام می دهند.
یکی از عنایات بزرگی که خدای تبارک و تعالی به جمهوری اسلامی و این نهضت اسلامی عنایت فرموده این است که متصدیان امور، چه آنهایی که در مجلس خدمت میکنند و چه آنهایی که در دولت خدمت میکنند، چه آنهایی که در ارتش هستند، همه اینها از آن قشر مرفه نیستند؛ از آن قشری که همه توجهشان به این است که برای خودشان مقام درست کنند و برای خودشان کارهایی انجام بدهند، و لو بر ضد خلق باشد.
شما اگر توجه کنید به حکومت هایی که در تاریخ بوده است و خصوصاً در این 50 سال، ملاحظه میکنید که آنهایی که در راس امور بودند، آنها از این «مُلک» ها و «سلطنه» ها و از این سنخ مردم و از اشراف بودند.
وقتی که اشراف - به قول خودشان - و اعیان و متمکنین و یال و کوپالدارها، متصدی امور یک کشور شدند، قهرا اینها مردم را به حساب نمیآورند. این یک امر قهری است و در مقابل یک قدرتمند بزرگتر از خودشان خاضعاند و در مقابل ضعفا و ملت خودشان، جابر و ستمگر.
... وقتی بنا شد که متصدی یک امور کشوری، قشر اشراف - به اصطلاح خودشان - اعیان، مرفهها و صاحب اموال و - نمیدانم - پارک و اتومبیلها و کذا و کذا، یا آن وقت کالسکهها و آن حرف ها باشد، این یکی از مصیبت های بزرگی است که در یک ملت هست.
سرچشمه همه مصیبت هایی که ملت ها میکشند این است که متصدیان امورشان از قشر مرفه و از اشراف و اعیان - به اصطلاح خودشان - از آنها باشد و آنها این طور هستند، اشراف و اعیان این طور هستند که تمام ارزش ها را به این میدانند که آنجایی که زندگی میکنند، بهتر از دیگران باشد؛ آن رفتاری که مردم با آنها میکنند، رفتار عبید با موالی باشد؛ تمام افکارشان متوجه به این مسایل است.
باید حتماً چند تا پارک داشته باشد، چند تا باغ داشته باشد در شمیران، در تهران، در کجا، تا اینکه بشود یک نفر آدم - عرض میکنم که - نخست وزیر یا یک نفر آدم وزیر کذا. و اینها وضع روحی شان، به حسب نوع، وضع روحی شان این طور بود که چون قدرت را، تمام ارزش ها را به قدرت میدانستند، تمام ارزش ها را به قدرت مالی میدانستند، به قدرت های دیگر میدانستند، در مقابل قدرت بالاتر از خودشان خاضع و عَبد بودند، در مقابل ضعفایی که قدرت ندارند، فرمانفرما و حکومت بودند.
این وضع طبیعی این است که یک قشر اشراف و اعیان - به اصطلاح خودشان - و مرفه به یک کشوری حکومت کنند و قابل اجتناب نیست این. وقتی حکومت آن طور شد، دیگر نمیشود این را کسی خیال کند که قابل این است که این با مردم چه جور باشد، از آن ور با دولت های خارجی چه جور باشد. مقابل آنها، از باب اینکه میدیدند آنها قدرتشان بیشتر است، خاضع بودند. هر جایی که توهّم میکردند که به قدرتشان یک قدرت بالاتری یک صدمهای بزند، مقابل او لنگ میانداختند و همه جور تواضعی میکردند؛ برای اینکه آنجا را به دست داشته باشند. به مردم هر چه گذشت، گذشت و هر چه خواستند، بکنند با مردم.
این یکی از الطاف بزرگ خدا بود که حکومت جمهوری اسلامی را و متصدیان امور اسلامی را از قشر مرفه و از آن اشراف و اعیان و «سلطنه» ها و «ملک» ها و اینها قرار نداد.
* از بیانات امام خمینی(ره) در جمع اعضای هیات دولت در هفتم شهریور سال 1361
فراهنگ** 1003 **1601**
23/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]