محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826182452
- آلمان و ژاپن سالخورده ترین جمعیت اما بالاترین تولید ناخالص ملی را دارند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: یک جمعیت شناس؛ آلمان و ژاپن سالخورده ترین جمعیت اما بالاترین تولید ناخالص ملی را دارند تهران - ایرنا - رئیس موسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت گفت: آلمان و ژاپن با وجود داشتن سالخورده ترین جمعیت اما رتبه اول و سوم تولید ناخالص ملی دنیا را در اختیار دارند و این به آن معنی نیست که وقتی جمعیتی سالخورده می شود دیگر تولید نخواهد داشت و یا بهره وری اقتصادی آنجا پایین می آید.
محمد جلال عباسی شوازی در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی ایرنا، افزود: تحولات جمعیتی در هر کشوری به عنوان یکی از عوامل اساسی تغییرات اجتماعی در آن کشور شناخته می شود و همیشه رابطه متقابلی بین جمعیت و توسعه وجود دارد.
وی با بیان آنکه دولت ها باید سیاست های جمعیتی خود را متناسب با تحولات جمعیتی تدوین کنند، ادامه داد: سیاست های جمعیتی مجموعه تدابیری است که دولت ها به منظور تاثیر بر رفتار مردم و با هدف بهبود کیفیت زندگی آنها اتخاذ و اجرا می کنند لذا دولت ها ابزارهایی دارند که از آن طریق سیاست های خود را ارائه می دهند و یکی از این ابزارها اطلاعات است.
به گفته عباسی شوازی، مردم و مسئولان نیازمند اطلاعات صحیح هستند تا بر مبنای آن، شناختی برای ارائه و اجرای سیاست های جدید داشته باشند.
وی بیان داشت: دومین ابزار، قوانین و مقررات است و دولت می تواند براساس تغییر آنها اجرای سیاست های جمعیتی را تسهیل کند، قانون تنظیم خانواده یا مقررات تشویقی فرزندآوری از این جمله هستند.
این استاد جمعیت دانشگاه تهران، افزود: بحث دیگر، مالیات ها ا ست، دولت ها می توانند از طریق وضع مالیات سیاست های جمعیتی را کنترل کنند. به طور مثال در گذشته گفته می شد فرزند چهارم نمی تواند از بیمه بهره مند شود الان در کشورهایی که افزایش جمعیت را دنبال می کنند، گفته می شود خانواده هایی که یک یا دو فرزند زیر 5 سال دارند آستانه مالیاتی بالاتری خواهند داشت. یعنی به جای پرداخت مالیات از 30 هزار دلار، از 35 هزار دلار پرداخت می کند.
وی یکی دیگر از راههای افزایش جمعیت را هزینه و سرمایه گذاری در امور مربوط به افزایش جمعیت ذکر کرد و گفت: وام ازدواج، تسهیلات مسکن زوج ها یا تسهیلات فرزندآوری ابزار بعدی تحقیقات است. دولت باید اعتباراتی را برای انجام تحقیقات جمعیتی داشته باشد، این ابزارها زمانی به نتیجه مثبت می رسد که ما به صورت هماهنگ عمل کنیم.
وی بیان داشت: در صورتی که صرفا قوانین و مقررات را در نظر بگیریم و به اطلاعات بی توجه باشیم یا اینکه اطلاعات غلط را مبنای کار قرار دهیم، این ابزارها نتیجه لازم را نمی دهند، سیاست هایی که هر دولتی اعمال می کند، الزاماتی دارد که باید بر مبنای شناخت درست و کار کارشناسی باشد. ممکن است عده ای از افراد اطلاعات عمومی داشته باشند اما به دید تخصصی به مساله جمعیت نگاه نکنند. اطلاعات وقتی قرار است مبنای تصمیم گیری و سیاست گذاری شود، باید درست و تخصصی باشد.
وی توضیح داد: دوره جوانی یک دوره فشرده جمعیت شناسی گفته می شود زیرا شروع تحصیلات، پایان تحصیلات، شروع زندگی مشترک، کار، فرزندآوری، مهاجرت ، مسکن و تولید همه در این دوره صورت می گیرد.
وی گفت: وقتی در چنین شرایطی قرار می گیریم، باید همه سیستم را به روز کنیم تا این فرصت از دست نرود. این موقعیت مثل ابر باران زایی می ماند که اگر از این سرزمین بیرون برود، دیگر بارانی نخواهیم داشت. اگر افراد را توانمند و از نیرویشان استفاده کنیم، هم تولید می کنند و هم ذخیره. در نتیجه همزمان به رونق اقتصادی کشور کمک می شود و فرزندآوری صورت می گیرد و ما به اهداف اقتصادی و جمعیتی خود می رسیم. تعبیری که می شنویم و می گویند جمعیت ما یک دفعه سالخورده خواهد شد، ناشی از شناخت نادرست مساله است. ما در 30 سال آینده سالخورده می شویم، اما تغییر ساخت سنی ناگهانی اتفاق نمی افتد و همان هایی هم که سالخورده شده اند باز توان تولید دارند و این گونه نیست که افراد تا به 60 سالگی برسند، یکباره بیمار شوند و روی تخت بیمارستان بخوابند.
رئیس موسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت گفت: از سوی دیگر، تکنولوژی در برخی موارد جای توانمندی بدنی را می گیرد. در دورانی که اقتصاد کشاورزی داشتیم، نیاز به نیروی بدنی افراد احساس می شد و در همان زمان امید به زندگی هم پایین بود. فرد وقتی به 55 سالگی می رسید بازنشسته می شد چون توان بدنی اش تحلیل می رفت، اما امروز قدرت فکری افراد کار می کند. ممکن است فرد روی ویلچر نشسته باشد، اما فکر توانمندی داشته باشد. ممکن است فردی حتی توانایی تایپ کردن هم نداشته باشد اما با استفاده از تکنولوژی روز، صحبت کند و صحبتش تبدیل به متن شود. بنابراین وقتی 80 درصد جمعیت تحصیلکرده و توانمند است، در 60سالگی هم می توانند با قدرت فکری خود تحول ایجاد کنند چون نیاز به کار بدنی نداریم. کار بدنی به ماشین و تکنولوژی محول شده و خیلی از فناوری های جدید اصلا نیاز به نیروی کار ندارند. پس نمی توان به سادگی فرمولی برای سالخوردگی تعریف کرد.
عباسی شوازی افزود: از سوی دیگر، همین حالا می بینیم افراد بعد از بازنشستگی سال ها کار می کنند و با شیوه زندگی جدید، ورزش، بهبود وضع تغذیه و بهداشت توانمندی های فرد در طول زمان بیشتر حفظ می شود. در وضع فعلی ما باید به فکر جوان هایمان باشیم و اگر نباشیم این وضع تبدیل به تهدیدی برای کشور می شود زیرا یک جمعیت تحصیلکرده بیکار، تبدیل به یک جمعیت ناراضی خواهد شد.
وی در ادامه افزود: اگر چنین اتفاقی هم نیفتد، مهاجرت می کند و از کشور می رود. کسی که استعداد و تحصیلات دارد، نمی تواند خود را محصور به شرایط نامساعد و حقوق کم کند و آرمان های خود را از دست رفته ببیند. بنابراین یا مهاجرت می کند، یا در ایران است اما برای کشورهای دیگر کار می کند.
وی در خصوص عدد جمعیت متناسب برای ایران، گفت: ما باید منابعی را که در اختیار داریم با توجه به جمعیت بسنجیم و ببینیم چقدر این منابع با جمعیت متناسب است. بحث کشاورزی، منابع، سیستم آموزشی، سیستم بهداشتی و... همه شامل این ظرفیت می شوند. به طور مثال در بخش کشاورزی ما ظرفیت جمعیتی 50 میلیون نفر را داریم اما از نظر حمل و نقل جاده ای و هوایی ممکن است ظرفیت بیش از 120 میلیون نفر را داشته باشیم بنابراین نمی توان به یک عدد ثابت رسید و نباید خود را درگیر اعداد و ارقام کنیم.
به گفته عباسی شوازی، ظرفیت تحمل به میزان استفاده ما از منابعی که در اختیار داریم بر می گردد.
وی تاکید کرد: ما منابع زیاد و جمعیت جوان زیادی داریم، اما نمی توانیم برای آنها اشتغال ایجاد کنیم و حتی وقتی شغل برای او ایجاد می کنیم، متناسب با توانمندی هایش نیست.
وی ادامه داد: پزشک کشور به مسافرکشی روی می آورد یا فردی که تحصیلات فنی دارد در حوزه ای نامرتبط به تحصیلاتش مشغول به کار می شود. بنابراین وجود ظرفیت و منابع به معنی آن نیست که ما می توانیم رفاه را برای حداکثر جمعیت مان فراهم کنیم. در نتیجه باید شاخص هایی داشته باشیم تا ببینیم چقدر توانایی استفاده از منابع را داریم.
وی تاکید کرد: ظرفیت تحمل، نسبی است. به طور مثال استرالیا قاره ای است که چندین برابر ایران مساحت دارد اما جمیعت آن 24 میلیون نفر است. چند هفته قبل که من در استرالیا بودم، خانمی در همایش شرکت کرده بود و سخنرانی علیه افزایش جمعیت داشت و محاسبه می کرد آسیبی که این جمعیت به محیط زیست می رساند چقدر است و همین را عامل نابودی جمعیت می دانست.
اقتصام(4)9123**1558
20/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها