تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804261014
-حیات وحش در یک قاب
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
حیات وحش در یک قاب عکاسان حیات وحش بی‌تردید، از بازوان پرتوان دانشمندان در شناخت محیط طبیعی هستند. مشکلات زیست محیطی در دنیای کنونی آن‌قدر جدی است که بدون دانش و علم کافی، آن هم در شاخه‌های مختلف نمی‌توان راه‌حلی برایش متصور شد. برخلاف باور بسیاری، محیط‌زیست مقوله‌ای لوکس و تفریحی نیست. پژوهشگران این عرصه، جدای از سال‌ها تحصیل و مطالعه در ابعاد مختلف علمی، نیازمند همکاری با سایر متخصصان از جمله عکاسان حیات وحش هستند.
آلن مورفی از عکاسان مطرح جهان که از نظر حرفه ای در زمینه عکاسی از پرندگان صاحب سبک به حساب می آید، بزرگ ترین سرمایه در عکاسی از پرندگان را شناخت عکاس از سوژه توصیف کرده و می گوید: از نظر من برای این که عکاس پرنده بزرگی باشید، باید اول پرنده شناس خوبی باشید. این بدان معناست که شما به عنوان عکاس باید عادات سوژه، روش های شناسایی گونه ها و زیستگاه های مختلف را بشناسید. مجموع این موارد بسیار مهم تر از آن است که تجهیزات آنچنانی در اختیار داشته باشید. در کشور ما نیز عکاسان حرفه ای و صاحب سبک بسیاری مشغول فعالیت هستند که دیدگاه آنها از این نظر با دیدگاه آلن مورفی همسوست. رسالت عکاس حیات وحش فراتر از ثبت یک اثر سید بابک موسوی از چهره های شناخته شده عکاسی حیات وحش کشور است که تاثیر باور دانش محور را می توان بخوبی در عکس هایش سراغ گرفت. وی متولد سال 1355 شهر بم و فارغ التحصیل رشته محیط زیست است. موسوی جدا از عکاسی حیات وحش در طرح های مطالعاتی از جمله تهیه اطلس مهره داران استان بوشهر، بررسی گونه های در معرض خطر و مطالعه آب های داخلی هرمزگان، شناسنامه مناطق حفاظت شده خراسان، طرح اطلس پرندگان و چندین کار مطالعاتی دیگر نیز حضور داشته است. وی شاخص ترین ویژگی عکاسی از حیات وحش را در گفت وگو با خبرنگار جام جم چنین توصیف می کند: عکاسی حیات وحش بهترین ابزاری است که ارتباط میان جوامع جانوری را با انسان نشان می دهد. از دیدگاه من مهم ترین رسالت این حرفه یکی حفاظت و حمایت از گونه ها و دیگری در بخش زیبایی شناسی است.
یک عکاس حیات وحش بسته به رسالتی که دنبال می کند، می تواند بر ذهنیت بیننده تاثیر بگذارد. بسیاری از پروژه های تخصصی داخلی و خارجی که روی گونه های مختلف جانوری انجام شده، فقط از تعدادی عکس شروع شده است. موارد متعددی را شاهد بوده ایم که یک عکس توانسته مدرکی دال بر حضور یک گونه در منطقه ای خاص یا حتی یک قاره باشد. یک عکس خوب می تواند به حفظ گونه کمک کند. برای مثال یک عکس زیبا از پازن (کل وبز) بسیار تاثیرگذارتر از یک عکس از سر بریده و شکارشده این حیوان است و همین مساله می تواند براحتی در مردم ایجاد حساسیت کند و لزوم حمایت از گونه ها را یادآور شود. حتی پروژه ای نظیر پروژه حفاظت از یوزپلنگ ایرانی در کشور ما از یک عکس ساده آماتوری در پارک ملی کویر کلید خورد. عکس مذکور با این که از نظر فنی عکس چندان خوبی نبود، اما نتیجه مثبتی به دنبال داشت، زیرا توانست شاهدی بر حضور این گونه کم نظیر و نادر آن هم فقط در کشور ما باشد. موسوی در ادامه یادآور شد عکاسانی مثل آرتور موریس یا اندی رُس توانستند عکاسی از حیات وحش را از حالت یک ثبت ساده خارج و آن را به صورت یک شاخه از هنر وارد زندگی مردم عادی کنند. در حالی که پیشتر شاید عکاسی از حیوانات تنها ابزار در علم جانورشناسی بود که در اختیار موزه های تاریخ طبیعی یا حتی تعدادی از شکارچیان خاص قرار داشت. بازنگری در پراکنش جغرافیایی گونه های خاص عکاسی هدفمند حیات وحش از جمله روش هایی است که می تواند به ثبت گونه های مختلف جانوری در محدوده های گوناگون جغرافیایی منجر شود. بابک موسوی به واسطه بیش از 40 پروژه عکاسی هدفمند که اکثرشان پروژه های دانشگاهی بوده، توانسته ثبت های ارزشمندی از جمعیت جانوری پستانداران، پرندگان و خزندگان در ایران انجام دهد که موارد متعددی از آنها در مقالات علمی معتبر منتشر شده است. موسوی اهمیت ثبت گونه ها را در کشور چنین توصیف کرد: عکاسی حیات وحش به عنوان یک بازوی علم جانورشناسی مطرح است، بخصوص در مورد گونه هایی که اطلاع از وضع آنها به نسبت کمتر است. مساله اینجاست که حتی عکاسان آماتور هم می توانند در این مسیر نقش موثری داشته باشند. به عنوان مثال در گذشته ما اطلاع نداشتیم که عقاب های صحرایی با پراکنش و فراوانی قابل توجهی در کشور ما زمستان گذرانی می کنند؛ اما امروز به واسطه علاقه دوستداران حیات وحش و همان عکس های آماتور، می دانیم که محدوده پراکنش این گونه در کشور تا چه حد گسترده است.
دانش و شناخت ضرورت عکاسی از حیات وحش آرش یکدانه از جمله عکاسان حیات وحش است که به واسطه حضور در پروژه تهیه چک فهرست پرندگان تالاب قره قشلاق و طرح مدیریت چندمنظوره جنگل های هیرکانی از شرایط زیست بوم های مختلف و نحوه عکسبرداری در آنها اطلاع دارد. یکدانه در پاسخ به این پرسش که در عکاسی حیات وحش حرف اول را مطالعه و شناخت می زند یا تجهیزات گفت: مطالعه و شناخت از محیط طبیعی و سوژه عکاسی طبیعتاً حرف اول را می زند، اما در هر صورت تجهیزات مناسب نیز تاثیر بسزایی در کیفیت عکس ها خواهد داشت. جدا از عکاسی اتفاقی که گاهی نتایج خوبی هم دارد اگر عکاسی هدفمند از حیات وحش مدنظر باشد، مطالعه و شناخت در آن بسیار مهم است. در حال حاضر عکاسان حیات وحش ایرانی همچون دیگر عکاسان بین المللی اطلاعات جامعی در زمینه شناخت گونه ها و زیستگاه ها دارند و همین مساله موجب شده نقش عکاسان حیات وحش در بسیاری از پروژه های تحقیقاتی پررنگ تر شود. رفتارشناسی حیوانات، آگاهی از وضع زیستی، درک استرس سوژه عکاسی و شناخت تهدیدات طبیعی همه از جمله مواردی است که عکاسان را ملزم به مطالعه بیشتر می کند.
عکس های متفاوت حاصل مطالعه و تحقیق هستند هادی انصاری از دیگر عکاسان حیات وحش است که این حرفه را به صورت جدی دنبال می کند، در پروژه اطلس ملی پرندگان نیز حضوری موثر داشته است و در سال 92 موفق به کسب مقام اول جشنواره عکس رضوی شد. در میان عکس های انصاری می بینیم که توجه وی بیشتر معطوف به مجموعه عکس های جزیره نخیلو بوده است. نخیلو جزیره ای خالی از سکنه در خلیج فارس با تنوع زیستی منحصربه فرد است که خوشبختانه امکان دسترسی انسانی به آن بسیار محدود است. پایش مستمر وضع زیستی این جزیره بی تردید نقش موثری در شناخت گونه های منحصربه فرد این خطه خواهد داشت. انصاری در مورد اهمیت عکاسی از این منطقه به خبرنگار جام جم گفت: نخیلو به واقع یک جزیره متفاوت و خیلی خاص است؛ چرا که در خلیج فارس کمتر موردی را شبیه آن می توان یافت. این جزیره کوچک فاصله اندکی با راس المطاف دارد که باعث می شود یکی از مواج ترین و ناپایدارترین وضع های جزر و مدی را در این منطقه شاهد باشیم. مجموع این شرایط دسترسی به نخیلو را بسیار دشوار می کند. انصاری افزود: من بارها حدود 200 الی 300 کیلومتر رانندگی کرده و به منطقه رفته ام؛ اما به واسطه توفانی بودن دریا یا سطح پایین جزر موفق به ورود به جزیره نشده ام. حتی بارها آن قدر زمان عکاسی محدود بوده که امکان عکاسی خوب وجود نداشته است.
از دست رفتن زمان به معنای این است که شما باید یک سال دیگر صبر کنید تا پرندگان بار دیگر به این جزیره بازگردند. شیب اندک جزیره گاهی باعث می شود هنگام جزر آب حدود سه تا چهار کیلومتر افت داشته باشد و چون اسکله و تجهیزات دریانوردی آنجا نیست، طبیعتا همیشه نمی توان به منطقه دسترسی داشت. زمان عکاسی در این جزیره مانند هر جای دیگر بسیار مهم است. برای مثال اگر یک عکاس ظهر در نخیلو باشد، نمی تواند عکس های خوبی بگیرد؛ از همین رو عکاسی خوب از حیات وحش نخیلو مستلزم آن است که عکاس بتواند زمان، موقعیت مکانی، وضع جوی اعم از باد، ابر و جزر و مد را بخوبی محاسبه کند. من باور دارم یک عکاس حیات وحش باید دامنه مطالعات خود را تا حد امکان افزایش دهد. در واقع یک عکاس حیات وحش هرچقدر زمان و مطالعه بیشتری داشته باشد، در کارش موفق تر عمل خواهد کرد. عکاسی حیات وحش نیاز به برنامه ریزی دقیق و شناخت عوامل محیطی دارد. عکاسان حیات وحش با کسب مهارت می توانند نه تنها نتایج با ارزش تری به دست آورند، بلکه حتی در کارهای پژوهشی نیز تاثیرگذارتر باشند. در عکاسی از چکاوک شکم سیاه و کاکایی اقیانوسی نیز که برای اولین بار در ایران موفق به ثبت آنها شدیم، دقیقا رعایت مجموع این موارد بود که ما را به نتیجه رساند و سبب شد عکس های باکیفیت و قابل تحقیق و پژوهش از این گونه های نادر تهیه شود. مساله اینجاست که یک عکاس اگر هر روز بدون مطالعه و تحقیق وارد یک منطقه شود، عکس های متفاوتی نخواهد گرفت و این تحقیق و مطالعه است که باعث می شود همان عکاس بتواند هر بار از یک منطقه عکس های بهتری بگیرد. شخصا این مورد را بارها تجربه کرده ام و شاهد آن هم تفاوت عکس های هر سال با سال پیشین است. ثبت رفتارهای طبیعی حیات وحش گروه چکاد متشکل از جمعی از جوانان فعال محیط زیست مازندران است که از سال 1388 فعالیت خود را در جهت حمایت از محیط زیست، کوهنوردی و همکاری نزدیک با محیط بانان مناطق حفاظت شده آغاز کرده است. حامد تیزرویان، دانشجوی رشته عمران و از فعالان عرصه محیط زیست و عضو این گروه شاید بیشتر با یکی از معروف ترین عکس هایش که از چهار گورخر ایرانی در پارک ملی توران گرفت، در بین علاقه مندان به محیط زیست شناخته شده باشد. این عکس سال 2013 در مجله نشنال جئوگرافیک منتشر شد. جدای از نحوه قرارگیری هر چهار گور که همگی به سمت دوربین هستند، چنین عکسی می تواند شاهد خوبی از زیستگاه گونه ای در معرض خطر انقراض باشد. تیزرویان عکاسی حرفه ای از حیات وحش را از سال 91 و با خرید یک لنز تله آغاز کرد. وی باور دارد پایش های مستمر گروه در چهار تا پنج سال گذشته بویژه از منطقه دودانگه و چهاردانگه که هردو ماه یکبار انجام می شود، توانسته جدا از معرفی حیوانات و زیستگاه های بکر تاحدودی در بحث های کارشناسی نیز موثر واقع شود. تیزرویان در خاتمه یادآور شد تعهد هر عکاس حیات وحش می تواند نه فقط ضرورت حفاظت از محیط زیست را به مردم یادآور شود که حتی از جهت پژوهشی نیز گامی موثر باشد. فرناز حیدری / جام جم
پنج شنبه 16 بهمن 1393 ساعت 04:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها