محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852433029
شاه از ديوار مردم بالا مي‌رفت
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: شاه از ديوار مردم بالا مي‌رفت
نام «پهلوي» با فساد و تباهي عجين است. در ميان مردم ايران يكي از علت‌هاي اصلي بروز انقلاب اسلامي در سال 1357 همين فساد شاه و اطرافيان و تباهي دارايي‌هاي ملي به دست خارجيان بود. مردم شاه را به خاطر 1- فساد اخلاقي خود و خانواده‌اش 2- فساد مالي و ريخت و پاش‌هاي شاهانه 3- تقديم دارايي‌هاي كشور به انگليسي‌ها و امريكايي‌ها غيرقابل بخشش مي‌دانستند.شاه از ديوار مردم بالا مي‌رفت، چه براي سرزدن به فاحشه‌اي كه انتظار او را مي‌كشيد و چه براي هزينه اموال عمومي در مسير عياشي‌هاي ناتمام خود. نابخشودني‌ترين بخش فساد پهلوي آنجا بود كه او دست امريكايي‌ها و انگليسي‌ها را براي غارت اموال ملي مردم ايران باز گذاشته بود. در اين مختصر به چند برگ از كتاب بي‌نهايت فساد دربار پهلوي اشاره مي‌شود. شاه و زنان سخنان زيادي از شاه درباره زنان موجود نيست. با اين حال او در سخنراني‌اش در روز زن (روز كشف حجاب زن) مي‌گويد: «ما به سياست خودمان ادامه مي‌دهيم. سياست حداكثر آزادي را همين طور ادامه مي‌دهيم براي اينكه اركان اين مملكت براساس انقلاب شاه و ملت و رستاخيز ايران طوري قوي است كه اين مظاهر واپسين جان كندن اين اتحاد نامقدس سرخ و سياه نمي‌تواند درآن خللي ايجاد كند...» و در جاي ديگر در مصاحبه با يك خبرنگار مي‌گويد: «عقل زنان به طور كلي ناقص‌تر از مردان است و البته استثنائاتي هم دارد.» او در ادامه در خصوص اينكه آيا شهبانو (فرح ديبا) مي‌تواند پس از او به اداره امور مملكت بپردازد يا نه پاسخ نمي‌دهد و در مواجهه با سؤال خبرنگار مبني بر اينكه پس چرا او (فرح ديبا) را به عنوان جانشين خود انتخاب كرده است نيز پاسخي نمي‌دهد. اما نگاه فسادآلود محمدرضا پهلوي به زنان را مي‌توان در خاطرات و اسنادي كه از درباريان، خانواده و اطرافيانش منتشر شده است، دريافت. تاج‌الملوك، مادر محمدرضا در بيان خاطراتش از هوس‌بازي‌هاي فرزندش دفاع مي‌كند و ضمن تأييد وجود روابط ميان شاه و طلا (يكي از معشوقه‌هاي محمدرضا) آورده است: «اين حق پسرم بود كه همسر و معشوقه را توأمان داشته باشد، اگر انسان شاه باشد و نتواند از پادشاهي خود لذت ببرد پس چه فرقي با يك رعيت ساده دارد.» ملكه‌مادر همچنين در خاطراتش مي‌آورد: «خدا لعنت كند اسدالله علم را كه بساط شيطنت براي محمدرضا درست مي‌كرد و باعث تحليل رفتن قوه‌پسرم مي‌شد.» فريده ديبا مادر زن محمدرضا پهلوي نيز درباره شاه و مشاوره گرفتن درباره زنان مي‌گويد: «علم از مشاوران جنسي محمدرضا بود.» اما پروين غفاري (16- 17 ساله) از معروف‌ترين معشوقه‌هاي محمدرضا پس از پيروزي انقلاب اسلامي خاطرات خود را در كتابي به نام «تا سياهي...» منتشر كرد. پروين غفاري در اين كتاب مي‌نويسد: «شاه جلافت را به حدي رسانده كه چند بار از ديوار خانه ما بالا آمد»! او دوره محمدرضا پهلوي پس از طلاق از فوزيه را چنين ترسيم مي‌كند: «در تهران آن روزگار شايعه بود كه براي شب‌هاي تنهايي او دختران زيبايي را شكار كرده و به دربار مي‌برند. حتي نام دختري ايتاليايي به نام فرانچيسكا در ليست معشوقه‌هاي شاه بود.» غفاري همچنين در اين كتاب مي‌نويسد: «دست از هرزگي برنمي‌داشت و در تمام بزم‌هاي شبانه با دريدگي به زنان و دختران چشم مي‌دوخت و به بهانه‌هاي مختلف سعي مي‌كرد با آنها تنها باشد يا آنان را به رقص دعوت كند.» يكي از روانشناسان فرانسوي كه جزو پزشكان خانوادگي پهلوي بود در مورد علت گرايش شديد شاه به انحرافات جنسي مي‌نويسد: «رضا شاه با روحيه قلدري و ديكتاتوري كه داشت محمدرضا را در كودكي از خانواده دور كرد و توسط مربيان خشن فرانسوي و آلماني در سوئيس بزرگ شد و مجموعه اين وقايع در رفتار و آينده او اثر مخربي بر جاي گذاشت. او بعدها كوشيد كمبود محبت نهادينه شده در جسم و جان خود را ضمن معاشرت‌هاي افراطي با زنان گوناگون جبران نمايد.» اسدالله علم نخست‌وزير دربار، در يكي از يادداشت‌هايش مي‌نويسد: «يك روز با شاه درباره دوستان مؤنث، گپ مي‌زديم. شاه از پير شدن معشوقه‌ها صحبت مي‌كرد و افزود: «با وجود همه اينها اگر اين سرگرمي‌ها را هم نداشتيم به كلي داغان مي‌شديم.» من هم در تأييد شاه گفتم: «همه مرداني كه مسئوليت‌هاي خطير به عهده دارند نياز به نوعي سرگرمي دارند و به عقيده من مصاحبت با جنس لطيف تنها چاره كارساز است.» ارتشبد فردوست، دوست نزديك شاه مي‌نويسد: «علم محرم محمدرضا بود و سال‌ها به عنوان وزير دربار كنترل كامل محمدرضا را به دست داشت. او هرگاه محمدرضا مي‌خواست براي او از خارج يا داخل زن پيدا مي‌كرد و با هزينه‌هاي گزاف ترتيب مجالس هم‌خوابگي محمدرضا را مي‌داد.» فردوست مي‌گويد: «در مسافرت شاه به نيويورك، من دو نفر را به محمدرضا معرفي كردم، يكي گريس كلي بود كه در آن زمان آرتيست تئاتر بود و دو بار با او ملاقات كرد و محمدرضا به وي يك سري جواهر به ارزش حدود يك ميليون دلار داد. اين زن بعداً همسر پرنس موناكو شد... نفر دوم يك دختر امريكايي 19 ساله بود كه ملكه زيبايي جهان بود... چند بار با محمدرضا ملاقات كرد و به او نيز يك سري جواهر داد كه حدود يك ميليون دلار ارزش داشت.» علي شهبازي يكي از نيروهاي گارد شاهنشاهي و سرتيم محافظ شاه در خاطرات خود، پرده از شبكه‌اي بر‌مي‌دارد كه براي فساد و زن‌بارگي شاه فعاليت مي‌كردند. او معتقد است: «از وقتي كه علم وزير شد، در وزارت دربار تشكيلاتي ويژه براي سرگرمي شاه درست كرده بود». او درمورد وظيفه اين تشكيلات مي‌گويد: «كارشان اين بود كه خانم‌هاي شوهردار و دختران بخت برگشته يا همسران و دختران كساني را كه مي‌خواستند مقامي بگيرند، براي شاه بياورند.» شاه در مسافرتش به سوئيس از همان فرودگاه از فرح جدا مي‌شد و به دنبال عياشي خود مي‌رفت. در يكي از اين مسافرت‌ها شاه «از فرودگاه مستقيماً عازم محل اقامت يكي از ستارگان معروف شد و تمام ساعات بعدازظهر را در جوار او گذراند.» در ويلاي مجلل شاه، اتاق شاه از همسرش به دستور شاه جدا شد تا وي بتواند با صرف پول‌هاي گزاف، چهره‌هاي مشهور سينمايي غرب و... را دعوت كند كه از آن جمله مي‌توان به بريژت باردو (هنرپيشه مشهور فرانسوي) اشاره كرد. شاه و ولخرجي اما تنها يك برگ از كتاب فساد مالي شاه مي‌تواند ساعت‌ها مخاطب را در شوك فروببرد. سفير وقت ايران در سوئيس يك بار براي تهيه پماد مداواي خارش دست شاه، هواپيمايي را دربست به لندن فرستاد تا 10 حلقه از پماد مورد نظر را براي شاه بياورد، زيرا پمادي با نام مورد دستور شاه در سوئيس وجود نداشت. بلكه مشابه آن با نامي ديگر موجود بود اما سفير معتقد بود امر شاه بايد همان طور كه هست اجرا شود! ولخرجي‌هاي شاه و اطرافيان در سوئيس تا بدان حد بود كه بارها مورد اعتراض مطبوعات سوئيسي و اروپايي قرار گرفته بود اما سفير مي‌كوشيد با اهداي هداياي گران‌قيمت به روزنامه‌نگاران صداي آنها را خاموش كند اما برخي پول مي‌گرفتند و در عين حال به انتقادات خود شدت مي‌دادند. اين اعتراضات منجر به تظاهرات دانشجويي عليه حضور شاه در سوئيس مي‌شد. در سال‌هاي اوليه دهه 1970 كه ثروت خانواده شاه به چند برابر نسبت به گذشته افزايش يافته بود، سلسله پهلوي عصر طلايي خود را مي‌گذراند. در ژانويه 1972 بناي جديدي در محوطه پشت ويلاي «سوورتا» در سن‌موريتس به عنوان ورزشگاه اختصاصي شاه و ملكه ساخته شد، كه در آن بهترين و مدرن‌ترين وسايل ورزشي وجود داشت. ولي به‌‌رغم آن همه مخارج سرسام‌آور شاه در سوئيس، هر سال كه مي‌گذشت ناخرسندي مردم سوئيس از سفرهاي شاه به كشورشان بيشتر نمودار مي‌شد. گرچه روزنامه‌هاي چاپ ايران به خاطر سانسور بسيار شديد هيچ مطلبي راجع به ولخرجي‌هاي شاه و دربار منتشر نمي‌كردند، ليكن روزنامه‌هاي سوئيس همواره مقالات مشروح انتقادي راجع به اعمال افراطي و اسراف‌كاري‌هاي خانواده پهلوي به چاپ مي‌رساندند و به خصوص اوج اين مقالات در زماني بود كه شاه در اكتبر 1971 جشن‌هاي ويژه سالگرد 2500 سال شاهنشاهي ايران را در تخت جمشيد برگزار كرد. سوئيس در پاسخ به دعوت شاه از سران كشورها براي شركت در جشن‌هاي 2500 ساله شاهنشاهي، فقط به اعزام يك عضو بازنشسته شوراي حكومت فدرال اكتفا كرد ولي همين اقدام دولت سوئيس نيز بحث‌هاي بسيار تندي را در پارلمان برانگيخت. نمايندگان پارلمان سوئيس كه اصولاً با اعزام هر نوع نماينده‌اي به جشن‌هاي تخت جمشيد مخالف بودند، از دولت مي‌پرسيدند: چرا سوئيس بايد نماينده‌اي براي شركت در يك نمايش مسخره بفرستد؟ يا اگر سوئيس در جشن شاه شركت نكند، چه چيزي از دست مي‌دهد؟... شاه و غارت روايت حسنين هيكل از فساد شاه ،مجموعه‌اي از غارت اموال به دست خارجي‌ها و فساد شخصي و خانوادگي شاه را در‌بر‌مي‌گيرد. «جزيره كيش كه با صرف ميلياردها دلار به صورت مونت كارلوي ايران در‌مي‌آمد و براي آن خطوط ويژه هواپيماهاي كنكورد در نظر گرفته شده بود، نمونه‌اي از هزينه‌هاي هنگفت عياشي بود، نمايندگي‌هاي سياسي ايران در خارج از كشور نيز به مراكز فحشا و فساد تبديل شده و سفارت ايران در امريكا نقش مهمي در اين مورد داشته و از اين طريق حلال بسياري از مسائل سياسي بوده است. در سال‌هاي آخر سلطنت شاه، به لحاظ آشفتگي‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و نيز فساد مالي، فحشا به صورت يك بحران اجتماعي درآمده بود. اختلاس‌ها و خيانت‌هاي هيئت حاكمه ايران در سلطنت شاه به حدي زياد و بي‌رويه بود كه حتي موضوع كتاب‌ها و مقالاتي در خارج هم شده بود. معاملات دولتي در داخل و خارج به طور عمده با رشوه بود، اختلاس از دارايي‌هاي دولت، بسيار مرسوم بوده، مقامات درجه اول حكومت، همگي در خارج براي خود حساب‌هاي بانكي داشتند و دارايي غارت شده را به خارج منتقل مي‌كردند. وام‌هاي بسيار كلاني به دلالان و وابستگان به رژيم داده مي‌شد، خزانه مملكت همچون حساب شخصي شاه بود و به انحاي مختلف از آن برداشت مي‌شد، كمك به مؤسسات علمي امريكا و انگليس، يك تبليغ مرسوم و معمول رژيم براي كسب وجهه در خارج بود. براي برداشت از خزانه و صرف وجوه متعلق به ملت، تمايل شاه، فرح، علم، اقبال و... كافي بود و هر نوع خريدي را مجاز مي‌ساخت، حتي خريد آپارتمان در خارج از كشور به افتخار مقامات خارجي كشور ثالث. حقوق‌بگيران 2 هزار و 600 نفري دربار شاه، هزينه‌هاي غير‌معمولي مانند تلفن و تلكس، لباس‌هاي آنچناني، دعوت از خياط‌هاي خارجي و پرداخت هزينه‌هاي سفر و انعام و هداياي مخصوص به آنها، دعوت از هنرپيشه‌ها و رقاصه‌ها با هزينه‌هاي گزاف بخشي از حيف و ميل‌هاي خاندان سلطنتي و دربار و دولت بود. شركت‌ها و سازمان‌هاي مختلف هم به نحوي در چنين فسادهايي غوطه‌ور بودند. حسنين هيكل در مورد فساد اداري و حيف و ميل‌هاي بي‌حد و حساب خاندان سلطنتي، مشاهدات و مطالب خواندني بسياري دارد. هر يك از اعضاي خانواده سلطنتي، دربار مخصوص به خود داشته، از وجود شخصيت‌هاي طرفدار خود در وزارتخانه‌ها، ساواك، بانك مركزي و نيروهاي مسلح برخوردار بودند، همه آنها براي رسيدن به قدرت و نفوذ تلاش مي‌كردند و دست و پا مي‌زدند بخصوص براي رسيدن به پول. اين دوره دوره‌اي بود كه روزنامه‌هاي غربي هر روز از خريد اموال جديد، خانه‌هاي دره «سان فرناندو» يا لوس‌آنجلس، آپارتمان‌هاي پاريس، نيويورك، مانسيون‌هاي لندن و ريورا توسط يكي از اقوام شاه يا يك ايراني متنفذ گزارش مي‌دادند. طي دوره افزايش درآمد نفت، تنها 3هزار آپارتمان توسط ايراني‌ها در ژنو خريداري شد. شاه با خريد 10 ميليون دلاري در «سوري» و «ويلاسوورتا» در سنت موريس، گام نخست را برداشت. شاه نه تنها براي جلوگيري از اين عياشي‌ها كاري نمي‌كرد بلكه خود رهبري آن را بر عهده داشت، دفتر شاه توزيع نمايندگي‌هاي پرسود را براي خارجيان به عهده داشت، خود شاه يك اعانه يك ميليارد دلاري به بهانه افزايش امنيت، پرستيژ و بزرگي ايران از «شركت ملي نفت ايران» دريافت كرد، دفتر او همچنين توزيع پول را در خارج به عهده داشت. سه حواله سلطنتي را در تهران مشاهده كردم كه يكي از آنها مبلغ 200 هزار دلار را به اسقف ابل موزوروا اختصاص مي‌داد، مقادير زيادي پول به سياستمداران و احزاب سياسي در امريكا و اروپا و آفريقا نيز پرداخت مي‌شد. دفتر شاه هداياي فراواني را براي خارجيان ديدار‌كننده از ايران و نيز روزنامه‌نگاران مناسب خارجي اعطا مي‌كرد. بعد ديگري از فساد مالي رژيم شاه در حراج ثروت عمومي كشور بود. بر اساس تحقيقات انجام شده و آمار و اسناد وزارت امور اقتصاد و دارايي كه بعد از پيروزي انقلاب اسلامي فاش شد، وام‌هاي پرداخت شده به غربي‌ها، كمك‌هاي بلاعوض، سرمايه‌گذاري‌هاي زيان آور در خارج و دريافت وام‌هاي غيرضروري با بهره سنگين، موجب وارد آمدن ميلياردها دلار خسارت مستقيم به ملت شده بود. در سال 1353 با افزايش بي‌سابقه درآمد نفت و عدم خواست و توانايي رژيم شاه براي يافتن طرق صحيح مصرف آن، ثروت عمومي كشور در معرض تاراج گذاشته شد و با ايجاد سازمان «سرمايه‌گذاري و كمك‌هاي اقتصادي و فني» در وزارت امور اقتصادي و دارايي، وام‌هاي كلاني با بهره‌هاي سنگين و شروط كمرشكن سياسي و نظامي از كشورهاي خارجي دريافت گرديد. جمع اين وام‌ها از كشورهاي غربي و انحصارات مالي تا آذر ماه سال 1357، به 5/14 ميليارد دلار رسيد. ايران در حالي وام مي‌گرفت كه خود نمي‌دانست درآمد عظيم نفت را چگونه مصرف كند. به همين علت مجبور بود كه آن را به كشورهاي صنعتي وام داده، يا در صنايع ورشكسته آنها، سرمايه‌گذاري نمايد يا به كشورهاي عقب‌مانده كمك كند. از سال 1353 تا 1357، ايران در مجموع 644 ميليارد ريال (حدود 5/6 ميليارد دلار) به صورت وام، كمك و سرمايه‌گذاري با بهره نازل 5/2 درصد به بانك جهاني، صندوق بين‌المللي پول و كشورهاي صنعتي غرب، اروپاي شرقي و بقيه كشورها داده است. نتيجه حاصل از اين سرمايه‌گذاري (البته به صورت خريد سهام شركت‌هاي خارجي!) تنها 200 ميليون ريال سود (6 در هزار) بود، در حالي كه خود ايران با بهره سنگين 120 در هزار وام مي‌گرفت. شاه و خاندانش چنان سير و سرمست شده بودند كه چاره‌اي جز رد كردن فوري اين ثروت ملي نداشتند. يك هدف عمده در پس همه كارهاي آنها وجود داشت و آن تأمين حداكثر منفعت براي خاندان سلطنتي و اليگارشي وابسته به خاندان و مؤسسات كشاورزي و تجاري خارجي بود. برخي حتي اصلاحات ارضي را نيز با چنين هدف و پوششي و براي انهدام كلي اقتصاد كشاورزي ايران مي‌دانند، زيرا طي اين اقدامات، برخي از املاك و اراضي كشاورزي ميان دهقانان تقسيم شد، ولي اين اراضي به ندرت داير و قابل كشت بودند، به علاوه به طور رايگان هم تقسيم نشد و در مقابل پول‌هايي واگذار شد كه بايد به بانك‌هاي تحت كنترل خاندان سلطنتي واريز مي‌شد. علاوه بر اين، اراضي وسيعي نيز از شمول آن استثنا شده، از طريق بنياد پهلوي كه پوشش ظاهري فعاليت‌هاي مالي خاندان سلطنتي بود، تحت مالكيت مستقيم خاندان سلطنتي درآمدند يا توسط مؤسسات كشاورزي تجاري خارجي تملك شده، براي كشت محصولات معيني به منظور صدور به بازارهاي خارجي مورد استفاده قرار گرفتند. شاه با ايران به گونه‌اي برخورد مي‌كرد كه گويي ملك شخصي اوست. خانواده خود او هر يك سهم خاصي داشتند، ملكه مادر از اموال غيرمنقول مثل زمين و ساختمان‌سازي نفع مي‌برد و يك دفتر مهم هم داشت، برادر شاه، محمود رضا، بر روي بهره‌برداري از مواد معدني مثل كبالت، بوكسيت و فيروزه تمركز كرد. او سهامدار اصلي كمپاني معدن فيروزه، كمپاني صنعتي «شهاراند» و بسياري ديگر از كمپاني‌ها بود، اشرف در امور بانكي، كارخانه كاغذ‌سازي و كارخانه‌هاي بخت‌آزمايي و غيره مشغول شد. دوستان وفادار هم فراموش نشدند، اردشير زاهدي، داماد شاه، سفير ايران در امريكا شد و نفع قابل ملاحظه‌اي در صنعت موتور داشت، بسياري از سياستمداران و ديپلمات‌ها، سربازان و بازرگانان و مقامات سياسي كه كمك به رژيم شاه كرده بودند، به طور يكسان پاداش گرفتند. بنياد پهلوي در سال 1336 تأسيس شد در ظاهر يك سازمان خيريه بود كه از فروش زمين‌هاي سلطنتي به مستأجرين، تأمين مالي مي‌گرديد و درآمد خود را صرف پيشبرد كارهاي مستحقين مي‌كرد. اين بنياد دست به كارهايي مي‌زد، به عنوان مثال از كلينيك‌ها و باشگاه‌هاي جوانان حمايت مي‌كرد و هزاران دانشجو را براي تحصيل به خارج مي‌فرستاد، اما در پشت اين امور، نفوذ اين بنياد در حيات اقتصادي كشور به حدي گسترش يافت كه از هر نظر تبديل به يك امپراتوري اقتصادي در كشور شد تا سال 1357 موجودي‌هاي اين بنياد به حدود 3 ميليارد دلار بالغ گرديد، خانواده سلطنتي و بنياد پهلوي، كنترل 80 درصد صنعت سيمان ايران، 70 درصد امور هتل‌ها و جهانگردي، 62 درصد امور بانكي و بيمه، 40 درصد صنعت پارچه، 35 درصد صنعت موتور و غيره را در دست خود داشتند. وجود چنين منافعي براي تمام مقامات بالاي كشور، به تناسب، مشاهده مي‌شد. در يك مقاله كه در مجله امريكايي نيشن انتشار يافت، فاش شد كه محمدرضا پهلوي ميليون‌ها دلار كمك مالي امريكا به ايران را به جاي اينكه صرف هزينه‌هاي عمراني و آباداني كند، بين چند تن از اعضاي خانواده و اطرافيان نزديك خود تقسيم كرده است. براي مقابله با فساد اقتصادي و اموال نامشروع قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در اصل 49 مقرر نموده است: دولت موظف است ثروت‌هاي ناشي از ربا، غضب، رشوه، اختلاس، سرقت، قمار، سوءاستفاده از موقوفات، سوء استفاده از مقاطعه‌كاري‌ها و معاملات دولتي، فروش زمين‌هاي موات و مباحات اصلي، داير كردن اماكن فساد و ساير موارد غيرمشروع را گرفته و به صاحب حق رد كند و در صورت معلوم نبودن او به بيت‌المال بدهد. اين حكم بايد با رسيدگي و تحقيق و ثبوت شرعي به وسيله دولت اجرا شود. بر اساس همين نگرش بود كه حضرت امام(ره) يكي از دلايل مخالفت خود با رژيم پهلوي را حاكميت سرمايه‌داري بر كشور و فساد اقتصادي آنان عنوان مي‌كردند. ساختار حكومتي رژيم پهلوي به گونه‌اي بود كه فقط متنفذين و سرمايه‌داران بزرگ مي‌توانستند بر پست‌هاي كليدي كشور دست يافته و بر مردم حكومت كنند. نتيجه اجتناب‌ناپذير اين نوع حاكميت نيز توسعه بيشتر سرمايه‌داري و حمايت از سرمايه‌داران و متقابلاً ظلم و تعدي به فقرا و مستضعفين بود. نتيجه طبيعي ديگر چنين سياستي توسعه و گسترش فساد اقتصادي توسط كارگزاران نظام بود. شاه و تباهي ابعاد فساد اقتصادي سرمايه‌داران و كارگزاران نظام پهلوي بسيار گسترده است. ارتشبد سابق حسين فردوست مي‌گويد: «اصفيا رئيس سازمان برنامه، تمام مقاطعه‌ها را به خانواده فرح اختصاص داده بود و پس از او كه مجيدي رئيس سازمان برنامه شد، همين رويه ادامه يافت. اطلاع دقيق دارم كه مهندس قطبي (دايي فرح كه سرپرستي فرح و مادرش را داشت)، مجيد اعلم (دوست شب و روز محمدرضا پهلوي) و مهندس ديبا (يك جوان حداكثر 35 ساله) حدود 80 مقاطعه‌هاي بزرگ كشور را از سازمان برنامه مي‌گرفتند و 25 حق و حساب به ديگران مي‌دادند.» «دختر فرح حدود 600 نفر كارمند داشت كه حقوق بگير دائمي بودند. » بر اساس اسناد به دست آمده از منزل مهندس محسن فروغي سناتور شاه و عضو فراماسون و فرزند محمدعلي فروغي با شركت فرانسوي ژانسن قراردادي به مبلغ 11ميليون و 500هزار فرانك براي تهيه مبلمان، اثاثيه و تزئينات كاخ اشرف پهلوي منعقد نموده بود. در گزارش ديگري آمده است: شاه با پرداخت 300 ميليون دلار، 31 كاخ و ويلا در نقاط مختلف جهان خريداري كرده و اسناد مالكيت آنها را نيز به همراه دارد. تعدادي از اين قصرها در پاريس در جاده مونتين، در جاده فوش، در سنت موريس، در ژنو، در جزيره ماژوركا در جالارتشا، در آلمان، در تونس، در يورلي هيلز، در نيويورك، در تگزاس و در نيوجرسي است. مجله نيوزويك در سال 1358 در گزارشي ميزان ثروت شاه و دارايي او را 22 ميليارد دلار اعلام نموده است. پروفسور رواساني استاد دانشگاه اولدنبورگ آلمان غربي در كتاب «ايران» فهرستي از كارخانه‌هاي متعلق به خاندان پهلوي و خانواده‌هاي وابسته به آن را منتشر نموده است كه بالغ بر 527 كارخانه و مؤسسه مالي در ايران را شامل مي‌شود. مؤسسات مالي و كارخانه‌هاي متعلق به شاه و منسوبان نزديك وي 137 واحد، فرمانفرماييان 74 واحد، خسروشاهي 67 واحد، لاجوردي 61 واحد، خاندان ثابت پاسال 33 واحد، رضايي 38 واحد، فولادي 31 واحد، اخوان 22 واحد، القانيان 17 واحد، تيمورتاش 16 واحد، خيامي 10 واحد و.... در يك مقاله كه در مجله امريكايي نيشن انتشار يافت، فاش شد كه محمدرضا پهلوي ميليون‌ها دلار كمك مالي امريكا به ايران را به جاي اينكه صرف هزينه‌هاي عمراني و آباداني كند، بين چند تن از اعضاي خانواده و اطرافيان نزديك خود تقسيم كرده و در اين ريخت و پاش بي‌حساب و كتاب، حتي چند شخصيت سياسي خارجي را به منظور استفاده‌هاي بعدي از آنان، بي‌نصيب نگذاشته است. كميته‌اي كه وظيفه رسيدگي به عمليات دولت در مجلس ملي (كنگره) امريكا را برعهده داشت، كوشيد تا تعيين كند 950 ميليون دلاري كه به صورت كمك اقتصادي امريكا در عرض پنج سال به ايران داده شد، به كجا رفته است. سرانجام كميته دريافت كه بيشتر آن به باد رفته است! در بخش ديگري از گزارش كميته كنگره امريكا، فهرست تعدادي از افرادي كه از بودجه مربوط به كمك اقتصادي امريكا به ايران را به يغما برده‌اند قيد شده است. در ميان اين افراد به اسامي ذيل اشاره شده است: خانم لوي هندرسون همسر سفير امريكا در تهران يك ميليون دلار، شمس پهلوي يك ميليون‌دلار، اف ميشل نيم ميليون دلار، آلن دالس رئيس سازمان سياي امريكا يك ميليون دلار، هنري. اد. لاس ناشر مجله‌هاي تايم، لايف و فورچون نيم ميليون دلار، جرج. وي. آلن سفير سابق امريكا در ايران يك ميليون دلار، شهناز پهلوي دختر شاه 2 ميليون دلار، حميدرضا پهلوي نيم ميليون دلار، سلدين چاپلين سفير پيشين امريكا در تهران يك ميليون دلار، احمد شفيق شوهر سابق اشرف يك ميليون دلار، ژنرال محمد خاتمي شوهر فاطمه پهلوي يك ميليون دلار، فرح پهلوي 15 ميليون دلار، فاطمه پهلوي 2 ميليون دلار، عبدالرضا پهلوي 2 ميليون دلار، غلامرضا پهلوي يك ميليون دلار، اردشير زاهدي 3 ميليون دلار، اشرف پهلوي 3 ميليون دلار، اسدالله علم يك ميليون دلار، حسن علا يك ميليون دلار.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۵:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها