محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842451471
-اعتراض یک نقاش به خشونت جهان امروز
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اعتراض یک نقاش به خشونت جهان امروز 14 نقاشی جدید لیلا ویسمه با عنوان «باعث تمام دردسرها خرگوش‌ها بودند» جمعه گذشته در گالری اعتماد در حالی به نمایش درآمد که حرف‌های جدیدی برای گفتن داشت.
اگر این روزها گذرتان به این گالری بیفتد بی گمان با تماشای نقاشی های این هنرمند جوان ناخودآگاه پی به خشونت نهفته در آثار می برید؛ نقاشی هایی که برگرفته از داستانی از جیمز تربر است. تقابل میان خرگوش به عنوان قربانی و خروس لاری و البته استفاده از رنگ های محدود همچون قرمز و خاکستری همه و همه تراوشات ذهنی است که قصد دارد در این آثار خشونت جهان پیرامونی را به تصویر بکشد. ویسمه در این باره می گوید: «موضوع کار من نه خرگوش است و نه دیگر حیوانات، بلکه آثار من بیانی اجتماعی دارند که در آنها خرگوش و خروس لاری مانند ابژه ای جذاب دستاویز خیالم شده اند. شاید این دو حیوان در جایی دیگر نمادهایی از دو جنس مخالف باشند، اما در آثار من جایگاه استعاری دارند که اگر می خواستم در موردشان صحبت کنم، آنها را نقاشی نمی کردم، بلکه چیزی می نوشتم برای خواندن.» این هنرمند جوان با تأکید بر این که این آثار برآمده از خشونت کنونی در جوامع است، اظهار می دارد: «خوشبختانه همان طور که انتظار می رفت بازدیدکنندگان در روزهای اخیر بخوبی محتوای این آثار را درک کرده اند و در صحبت هایی که با این افراد داشتم از برداشتشان می گفتند که به ایده من هم بسیار نزدیک بود.» نکته دیگری که با مشاهده این تابلوهای نقاشی به آن پی می بریم خلق تصاویر فیگوراتیوی است که به نظر می رسد در زمینهای آبستره به کار گرفته شده است. هرچند این هنرمند آثارش را بیشتر فیگوراتیو می داند و در این باره اینگونه توضیح می دهد: «آثاری که در این نمایشگاه خلق کرده ام فیگوراتیو است که براساس طراحی و برگرفته از ایده هایم به وجود آمده اند.» ویسمه در پاسخ به این پرسش که آیا در مورد این تابلوها ابتدا پس زمینه اثر ساخته می شود و سپس از درونش فیگورها خلق می شوند یا خیر، اظهار می دارد: «زمینه کار من از کل اثر جدا نیست. اطراف فیگورهایم جای مناسبی است برای خالی کردن احساسات لحظه ای ام در حین کار. تاش های رنگی یا سیاه و سفید که گریزی از هیچ کدامشان نیست. این تاش ها هیجانات درونی من هستند که تخلیه می شوند و خیلی سریع اتفاق می افتند اما سرانجام همه را می پوشانم. در نهایت چیزی باقی می ماند که هست ولی دیده نمی شود و در حقیقت زیر پوشش سفید پنهان می شود؛ مثل صدایی که شنیده نمی شود. همین حس مرا بر آن داشت تا از این بیداری عبور کنم و صدایی را که می شنوم به حس ویژوآل نمایشگاهم اضافه کنم. البته موسیقی ای هم که متناسب با این آثار در نگارخانه اعتماد پخش می شود به درک این حس کمک می کند. برای نمایش آثار در نگارخانه اعتماد، ساخت موسیقی را به مسلم رسولی سفارش دادم و از او خواستم موسیقی ای بسازد که حق مطلب ادا شود و در نهایت کار آن شد که باید می شد. به همین دلیل در این نمایشگاه مخاطب با من همزاد می شود برای دیدن و شنیدن.» استفاده از رنگ های محدودی مثل خاکستری و قرمز که یادآور خشونت درون آثار است و البته به هم خوردن ترکیب این رنگ ها شاید بیش از هر جنبه دیگری نظر مخاطب را به خود جلب می کند. آنچه با مشاهده این آثار متوجه می شویم این است که این هنرمند برای حفظ رنگ ها هیچ تأکیدی ندارد. ویسمه با تائید این موضوع می گوید: «نقاشی هایم را با فیگورها آغاز می کنم، با وسواس فراوان دست به ساخت و ساز می زنم و بعد همه چیز را به هم می ریزم. بازی با رنگ ها را دوست دارم، گاهی انتخاب این که کجا باشند برایم یک بازی فکری جذاب است. رنگ ها را آن طور که در طبیعت دیده می شوند انتخاب نمی کنم. جای واقعی رنگ ها آنجاست که حسم می گوید. هر کدامشان که اتفاقی پوشانده شوند، رهایشان می کنم. در این میان بعضی ها می مانند بعضی ها غیب می شوند. در حقیقت به دنبال تعاریف شخصی در رنگ گذاری هستم. در این نمایشگاه تنها سه تابلوی سیاه و سفید که با قرمز ترکیب شده، دارم. برای من سیاه و سفید بودن در این چند کار تأکید بر سندیت تاریخی را به همراه داشت و در عین حال همنشینی رنگی خوبی هم از آب درآمده است.» این هنرمند در ادامه درباره انتخاب بوم های هندسی برای به تصویرکشیدن الهاماتش اظهار می دارد: «در طراحی این آثار برای جذابیت بصری بیشتر از بوم های هندسی استفاده کرده ام، از سوی دیگر استفاده از فرم مثلث حس تهاجمی را در من القا می کند که برای به نمایش گذاشتن آثاری با محتوای یاد شده بسیار مناسب به نظر می رسد.» وی که پیش از این در 23 نمایشگاه گروهی و دو نمایشگاه انفرادی حضور پیدا کرده است، درباره عملکرد نگارخانه ها می گوید: «در سال های اخیر خوشبختانه نگارخانه های تهران نسبت به آثار هنرمندان بخصوص هنرمندان جوان حمایت جدی در پیش گرفته اند که جای قدردانی دارد. هرچند که با توجه به گستره فعالیت های هنرمندان در کشور حمایت صرف نگارخانه ها و بخش های خصوصی کافی نیست. برای حمایت از هنرمندان و انعکاس آثار این قشر در عرصه های بین المللی متولیان دولتی مانند وزارت ارشاد هم باید در کنار بخش خصوصی از هنرمندان حمایت کنند. این در حالی است که خوشبختانه در سال های اخیر بیش از پیش شاهد این فعالیت ها در بخش دولتی بوده ایم.» ویسمه در این باره ادامه می دهد: «حضور و درخشش هنرمندان حوزه تجسمی بخصوص نقاشان در بی ینال ها و حراج های بین المللی مؤید عملکرد مثبت هنرمندان و بخش های خصوصی و دولتی است؛ اما نباید فراموش کنیم که هنوز در این حوزه جای کار بسیار است.» همان طور که گفته شد این نمایشگاه برگرفته از داستانی از جیمز تربر است. در این خصوص در مقدمه این نمایشگاه آمده است: «همیشه خانواده ای از خرگوش ها بودند که در نزدیکی دسته ای از گرگان زندگی می کردند. گرگان روزی اعلان کردند که روال زندگی خرگوش ها را نمی پسندند. (گرگ ها شیفته روال زندگی خودشان بودند، چون اعتقاد داشتند که راه زندگی آنها تنها راه زندگی است) شبی چند گرگ در زلزله ای از بین رفتند و گناه این مطلب برگردن خرگوش ها گذاشته شد. چون همه می دانند که خرگوش ها با پاهای عقبی خود به زمین می کوبند و باعث زلزله می شوند. شب دیگری گرگ دیگری را برق گرفت و گناه این هم به گردن خرگوش ها گذاشته شد، چون همه می دانند که کاهوخوران رعد و برق ایجاد می کنند. گرگ ها تهدید کردند که اگر خرگوش ها آرام نگیرند آنها را متمدن خواهند کرد و خرگوش ها تصمیم گرفتند که به جزیره ای متروک فرار کنند اما دیگر جانوران که در فواصل بعید زندگی می کردند گفتند فرار شرم آور است. گفتند، «شما باید همین جا بمانید و شجاع باشید. این دنیا برای فراریان ساخته نشده است. اگر گرگان به شما حمله کنند به احتمال قوی، ما به دفاع از شما خواهیم آمد.» به این ترتیب خرگوش ها در جوار گرگ ها زندگی کردند و روزی سیل وحشتناکی آمد که عده کثیری از گرگان را غرق کرد، چون همه می دانند که هویج خوران و درازگوشان موجب سیل می شوند. گرگ ها به خاطر خود بر خرگوش ها تاختند و محض امنیتشان آنها را در غار تیره و تاری زندانی کردند. وقتی پس از هفته ها خبری از خرگوش ها نیامد سایر جانوران جویای وضع شدند. گرگ ها پاسخ دادند که خرگوش ها خورده شده اند و چون خورده شده اند مساله کاملا داخلی است، اما دیگر جانوران اخطار کردند که اگر چنانچه دلیل قانع کننده ای برای از بین بردن خرگوش ها داده نشود محتمل است که همه جانوران علیه گرگ ها متحد بشوند. بنابراین گرگ ها دلیل آوردند: « خرگوش ها در صدد فرار برآمده بودند و همه می دانند که این دنیا برای فراریان ساخته نشده است.» نمایشگاه «باعث تمام دردسرها خرگوش ها بودند» تا بیستم بهمن در گالری اعتماد برپا خواهد بود. سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر
یکشنبه 12 بهمن 1393 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها