واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: بچه غولها و شيطنت وزارت در فرهنگسازي
نویسنده : اولاد آدم
... و اما ادامه خبرها: رئيس سازمان توسعه تجارت درباره برگزاري همزمان نمايشگاه پوشاك ايران و تركيه و اعتراض توليدكنندگان داخلي نسبت به اين موضوع تصريح كرد: مخصوصاً اين دو نمايشگاه را همزمان برگزار كرديم و اقدام بسيار خوبي است. اولاد آدم هم با تأكيد بر اين خوب بودن، ضمن حمايت بيدريغ از اقدام جسورانه سازمان توسعه تجارت در تخفيف 50 درصدي بيلبوردهاي تبليغاتي سطح نمايشگاه به فروشندگان داخلي و به ثمر ننشستن اين اعتراضات با دادن يك آبنبات بيلبوردي! فقط يك سؤال برايش پيش آمده و آن اين است كه اگر بناست دو كشور از تجارب هم استفاده كنند چرا نمايشگاه فروش؟ آيا فروش همان توليد است؟ آيا توليد در فروش است؟ آيا با فروش توليد تمام ميشود؟ آيا اين يك سياست كلان است؟ آيا اين يك كلاف است؟ كي كلافه است؟ ما چه زماني ميرويم تركيه تا نمايش بدهيم؟
همينجا گفته باشم كه اولاد آدم خوشحال است كه نعمتزاده - وزير صنعت، معدن و تجارت – هم در اين زمينه معتقد است كه «برگزاري دو نمايشگاه به صورت همزمان و در كنار يكديگر باعث ميشود ببينيم رقيب ما با چه كيفيت و قيمتي اجناس خود را ارائه ميكند و چه بسا ما غالب شويم؛ بنابراين نبايد در اين زمينه خودمان را كوچك فرض كنيم.» اولاد آدم اصلاً آدم كوچكبيني نيست. مگر آنها غول تشريف دارند؟ بچه غول هم نيستند! اصلاً آيا غولها لباس ميپوشند؟ بيحيا كه نيستند لابد؟ اصلاً غول مال افسانههاست. بين خودمان بماند حتي غول چراغ جادو هم قصه است. همه آدمها و غولها با هم برابرند. البته بعضيها برابرترند!
الان ما شاهد يك رخداد عظيم هستيم. يك چيزي مثل كسوف. حالا كو تا يكبار ديگر اتفاق بيفتد! بله! ما با تدبير و اميد، راه را ميانبر ميزنيم و بعد تخت گاز ميرويم گاراژ! با يك تير دو نشان ميزنيم. ديگر مردم خوبمان نميروند تركيه لباس بخرند و بياورند اينجا.
آخر ميروند آنجا و آنتاليا هم رويش... ميروند آنجا و آب بازي ميكنند.
ميروند آنجا و با سليمان و ساير اجاني عكس سلفي ميگيرند... اينطوري فرهنگسازي ميكنيم. بدون آنتاليا و سليمان و عكس انداختن، لباس بخريد و ببريد و حال كنيد. البته يك وقت هم ديديد به قول نعمتزاده ما غالب شديم. يعني مردم پول نداشتند و لباس نخريدند. آن وقت به پوشاك تركيه ميخنديم و چتربازها وارد عمليات ميشوند. البته آن مال مرحله دوم بازي است....
بنا به اين فرمايشات لابد اين موضوع هم كه بسياري از توليدكنندگان پوشاك كشور بر اين باورند كه رقابت بين پوشاك ايران و تركيه با توجه به قيمت و عوارض واردات مواد اوليه، تجهيزات و ماليات رقابت برابري نيست، به دليل كوچكبيني آنان است. اين موضوع هم كه دبير كل انجمن صنايع نساجي و پوشاك ايران گفته فعلاً نشنيده ميگيريم! اين حرفها به هنگام برگزاري نمايشگاه قدري نشانه بزرگتر بيني تركيه است لابد.
يعني چه كه گفته است تركيه بدون محدوديت روي مد و طراحي لباس خانمها كار ميكند اما ما در اين زمينه محدوديتهاي فرهنگي داريم و به همين دليل كمي عقب مانديم؟ يعني چه كه گفته است كل قاچاق لباس از سه كشور چين و تركيه و امارات صورت ميگيرد؟ يعني چه كه گفته است 90 درصد برندهايي كه در ايران به فروش ميرسند تقلبياند و توليد ايران هستند؟ يعني چه كه گفته به اسم چادر مشكي، پارچههاي ديگري وارد ميكنيم و فروشندگان ما سود ميبرند؟ يعني چه كه. . . (نبايد به تركها لو بدهيم كه شرايط توليد ما چقدر مفلوكانه و توأم با قاچاق و دروغ و كوفت و درد و زهر مار است.)
نكند در نمايشگاه دعوا شود. يعني ايرانيها كه توليدكننده برند خارجياند با تركيهايها كه برند داخلي خودشان را دارند، رقابت برندي صورت بپذيرد و برند در برند بشود و بازي دوبل و دست آخر مردم براي شب عيدشان بيلباس بمانند؟ نكند به اين شيطنت وزارت صنايع ميگويند فرهنگسازي؟يعني اينكه نبايد جوانان ما عاشق سينهچاك برندهاي خارجي باشند، يعني اينكه يك كاري بكنيم كه سبك زندگي متناسب با تورم و معيارهاي توليد ملي و انحصار واردات و شبكه قاچاق و برندهاي تقلبي به يك تعادل برسد. با اين تدبير است كه دو نمايشگاه همزمان برگزار ميشود و ما جلوي برگزاري سه نمايشگاه همزمان را گرفتيم. ميتوانست سومي چين باشد. شايد هم امارات. شايد هم هم...
حالا فرض محال فكر كنيد بخواهيم اين نمايشگاه را در تركيه برگزار كنيم. اصلاً بيخيال! شما به روح اعتقاد داريد؟ يعني منظور نظرم همان موافقتنامه تجارت ترجيحي ايران و تركيه است. بر اساس اين قرارداد طرف ترك اگر تمام توان صادراتي خود را به كار گيرد ميتواند صادرات ايران را به 35 ميليارد دلار برساند ولي ما در نهايت ميتوانيم 4 تا 5 ميليارد دلار صادرات داشته باشيم. ما قادر نيستيم با تعرفه 120 درصدي پوشاك رقابت كنيم. اين موضوع را هم كه دبير كل انجمن صنايع نساجي و پوشاك ايران گفته امروز صنعت نساجي تركيه ارتقا پيدا كرده و در دنيا به رتبه يك رسيده است، زير سبيلي رد ميكنيم تا بعد ببينيم چه بايد بكنيم.
اولاد آدم از اينكه ميبيند سياستگذاريهاي ما در عرصه توليد و صادرات و واردات، تا چه حد به بيسياستگذاري شبيه شده است، ميماند. اولاد آدم مانده نباشي. براي رفع خستگي عيد برو يك جايي. يك جايي كه ارزانتر از شيراز و مشهد و اصفهان در بيايد! كجا؟.... اي واي دل!
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۶:۳۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]