واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تاریخ انتشار جمعه 16 آذر 1386 تعداد مشاهده : 73 تئاتر- ندا انتظامي : ششمين جشنواره سراسري كانونهاي نمايش از اول تا 10 آذر پذيراي علاقه مندان به هنر تئاتر از سراسر ايران بود. اين جشنواره كه اساس و محور خود را توجه به نيروهاي جوان و خلاق تئاتري پيريزي كرده است امسال با بيش از 55 نمايش در بخشهاي مختلف به استقبال كشف اين استعدادهاي جوان رفت، هرچند كه جشنواره امسال به دليل تغيير رئيس سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران و مشكلات مالي ، با مشكلات زيادي روبهرو شد. شكرخدا گودرزي براي دومين بار سكان هدايت اين جشنواره را به دست گرفت و آن را با تمام دشواريها به اتمام رساند. گفتوگوي ما را درباره ضرورت برگزاري اين جشنواره با دبير آن بخوانيد. موافقيد گفتوگو را با ارزيابي شما از ششمين جشنواره سراسري تئاتر كانونها شروع كنيم؟ ارزيابي من از جشنواره با ارزيابي مخاطب و گروههاي شركت كننده ومسئولان از جشنواره متفاوت است و براي اينكه بتوان ارزيابي مفصل و دقيقي از جشنواره ارائه كرد بايد از منظر و جلوههاي گوناگون آن را بررسي كرد. به عنوان دبير جشنواره نظرتان را بگويد؟ باتوجه به تمام مشكلاتي كه بر سر راه اين جشنواره بود، به خصوص مشكلات مالي كه شرايط متفاوتي را براي جشنواره ايجاد كرد، خوشبختانه همكاري بين گروههاي نمايش و هنرمندان و هيات انتخاب باعث شد كه جشنواره تا به اين مرحله برسد و در نيمههاي راه متوقف نشود. البته حمايتهاي مسئولان سازمان فرهنگي هنري سازمان هم پشتوانه ما بود. با وجود اين مشكلات و با توجه به اينكه جشنواره6 دوره را پشت سر گذاشته است چه ضرورتي براي ادامه آن ميبينيد؟ به نظرم اين جشنواره يكي از ضروريترين جشنوارههاي تئاتر در تهران است. بر چه مبنايي اين حرف را ميزنيد؟ به نظرم «تئاتر گسترده» يك نياز اجتماعي و مردمي است. تئاتر گسترده تئاتري است كه اساسا خواستگاه و پايگاه آن مردمي است، تئاتري است كه با مردم ارتباط لاينفكي دارد و براساس نيازها و خواستههاي مردم شكل ميگيرد. به عبارت ديگر خواستگاه اين تئاتر ، محله است. بنابراين ارتباط تنگاتنگي با فرهنگسرا و خانههاي فرهنگ دارد؟ از آنجايي كه هر محله يك فرهنگسرا و خانهفرهنگ دارد و اگر آن فرهنگسرا يا خانهفرهنگ فعال باشد و از سوي مسئولان مورد حمايت قرار بگيرد و به سمتي برودكه با زندگي مردم گره بخورد، در اين صورت تئاتر جزء لاينفك زندگي مردم خواهد شد و در اين صورت تئاتر يك هنر روشنفكري نميماند كه در سالنهاي دربسته براي مخاطبان خاص اجرا بشود. حال اگر تئاتر بر اين نگاه استوار باشد، موضوعاتش را از مردم و تعامل با مردم الهام خواهد گرفت . ممكن است نمايشنامه و تئاتر به مفهوم مطلق و كلاسيك نباشد؟ بله، ممكن است كه ديگر نمايشنامه نداشته باشيم بلكه طرح يا فكر باشد كه در تمرين آماده و اجرا بشود. در اين صورت به تئاتر شورايي نزديك ميشويم و حتي ممكن است نمايش از گفتوگوي خلاقانه بين مخاطب و اجرا كنندگان شكل بگيرد. اين تئاتر چالشگر است و با مردم ارتباط دارد و نسبت به مسائل مردم حساس است. اين نوع تئاتر ميخواهد چه نقشي در اين ميان بازي كند؟ اين نوع تئاتر نميخواهد مشكلات جهان را حل كند، بلكه ميخواهد مشكلات محله را حل كند، مشكلات كوچكي نظير، آسفالت، كمبود مدرسه، كمبود امكانات رفاهي و... موضوعاتي كه مردم با آن درگير هستند و آن مسائل و مشكلات را از خودشان ميدانند. اين تئاتر به سمت مشاركت عمومي مردم قدم برميدارد. وقتي صحبت از مردم عادي و علاقهمند به تئاتر ميشود نياز به يك سري تعليمات ويژه هم به ميان ميآيد. آن تعريفي كه من از كانون نمايش دارم با آنچه كه امروز در فرهنگسرا به عنوان كانون نمايش وجود دارد متفاوت است. نگاه اداري كه به كانونهاي مختلف فرهنگسرا ميشود باعث ميشود كه كانونها از فضاي هنرمندانه خارج شوند ، بنابراين نياز است كه كانونها براساس ساز و كار خودشان تعريف شوند و در مورد كانون نمايشي، مديران فرهنگي و هنري سازمان به نكات مشترك و مشخصي برسند. جوابم را نگرفتم ميخواهم بدانم آيا كارگاه هاي آموزشي براي تئاتر كانونها برپا كردهايد؟ كارگاههاي آموزشي از 26 مهر ماه شروع شد و اولين كارگاه آموزشي در افتتاحيه اين جشنواره كارش را به عرضه نمايش گذاشت و دومين كارگاه هم در مترو كارش را اجرا كرد. طراحي اين كلاسها بر اين شكل بود كه حداقل 12 و حداكثر 16 جلسه آموزشي براي هر كارگاه در نظر گرفته شد. چرا كارگاه ها را از قبل جشنواره شروع نكرديد، به عبارت ديگر براي كارگاه هاي سال ديگر برنامهريزي كردهايد؟ طبعا اگر اين نگاه و حضور موثر تئاتر گسترده وجود داشته باشد و احساس شود و شرايط مناسب مالي فراهم بشود، بايد از الان به فكر كارگاههاي آموزشي بود. كه نيست. اگر بپذيريم حضور كانون ها لازم و مفيد است و نبايد فقط جشنواره به جشنواره به آن فكر كرد، در اين صورت به فكر كارگاه و مسائل ديگر خواهيم بود. اما اين يك ايدهآل است و براي رسيدن به ايدهآل نياز به زمان است، بنابراين بايد گامهاي اوليه را اصولي برداشت تا زمينه اين حضور فراهم بشود. حضور جشنواره تئاتر كانونها بر كانونهاي نمايشي فرهنگسرا تاثير گذاشته است؟ از چند منظر ميتوان اين تاثير را بررسي كرد، يكي از مناظري كه ميتوان از دريچه آن به جشنواره كانونها نگاه كرد و اهميت آن را بررسي كرد؛ حضور طيف جوان با استعداد و خلاقي است كه در سراسر ايران وجود دارند، اما امكان اجرا در تئاتر شهر و يا مكانهاي تئاتري ديگر را ندارند. اگر كانون نمايش مورد حمايت جدي مسئولان قرار بگيرد و بودجه و امكانات مناسب به آن اختصاص داده شود، امكان جذب و به كارگيري اين طيف گسترده علاقهمند به تئاتر و پر انرژي و خلاق را ميتوان فراهم كرد. بنابراين بايد به اين طيف گسترده بيشتر توجه كرد. در امر پژوهش، آموزش مورد توجه و حمايت قرار بگيرد. مديريت شهري بايد به حضور و وجود اين طيف وسواس داشته باشد و راهنمايي و هدايت آنان را وظيفه خودش بداند و اين موضوع در پيام دكتر قاليباف و آقاي نوريان مشهود بود و اين نگاه بايد پشتوانه تئاتر كانونها بشود. به آينده جشنواره اميدوار هستيد؟ امسال براي اولين بار جشنواره تئاتر كانونها، سراسري شد و اين حركت، ايجاد يك خون تازه در جشنواره بود. اگر تا به حال وزارت ارشاد اسلامي حامي تئاتر بوده است اما نوع ديگري از تئاتر ايجاد شد كه شهرداري حامي و متولي آن است. مرحله ايجاد، برنامه و تثبيت در يك جشنواره نقش موثري دارد، در حال حاضر مرحله ايجاد برنامه طي شده و حالا بايد برنامهها درست اجرا بشود تا جشنواره تثبيت بشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 203]