واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: یک تاکسی غیر قانونی در راه برلین
جشنواره برلین که زمانی به عنوان یکی از سه جشنواره مهم هنری سال شناخته می شده است، حالا چند سالی است که کاملا ساختار سیاسی خود را عیان نموده است که یک نمونه بارز در خصوص همین شخص به ظاهر محکوم در سال 2012 و با پذیرش در بخش رقابتی برای فیلم کاملا به هم ریخته " این یک فیلم نیست" رخ داد.
به گزارش آوینی فیلم - برخی مواقع اجرای قانون، دورترین مرحله از واقعیت زیست آدمی می شود. همان قاعده ای که گردآوری شده است تا از هرج و مرج های احتمالی میان آدم ها جلوگیری کرده و از طرفی میان مجرم و غیر آن تمایزی عدالت محورانه صورت دهد. از نمونه های کاملا غیر قابل باور در مورد قانون وضع شده در گستره فرهنگ و هنر ایران، می توان به رای صادر شده در خصوص کارگردانی چون جعفر پناهی اشاره کرد که با وجود شرایط رخ داده در خصوص فعالیت های زیرزمینی و ساخت فیلم بر علیه نظام در بحبوحه اتفاقات رخ داده در سال 1389، به اتهام " اجتماع و تبانی و تبليغ عليه نظام"، به شش سال حبس تعزيری و همچنین به 20 سال محروميت از حقوق اجتماعی شامل ساختن فيلم، نوشتن هر نوع فيلمنامه، مسافرت به خارج از كشور و مصاحبه با رسانهها و مطبوعات داخلی و خارجی محكوم شده بود. مواردی مشخص از عدم اجرای حکم وضع شده که به راحتی در این مدت زیر پا گذاشته شد و این کارگردان دایره سیاست هم به راحتی فیلم ساخته و هم پیام ها و یادداشت هایی مختلف را صادر نموده است! این یادداشت سعی برآن ندارد که در خصوص شرایط قوانین مطروحه کیفری اظهار نظر نماید، اما آن چه بدان می توان با دیده ای کاملا هویدا به انتقاد پرداخت، عدم اجرای قانون وضع شده در این مدت کوتاه طی شده می باشد. چرا که فیلمساز محروم با وقیح ترین شکل انتقادی در همین کشور به ساخت فیلم می پردازد و به راحتی هم از طریق مجامع سیاستگذار دشمن ستیز با ایران به جشنواره هایی رنگین دعوت شده و حتی با ارائه ضعیف ترین اثر به لحاظ ساختار سینمایی، موفق به کسب جایزه هایی متععد از تندیس حیوانات می گردد! جعفر پناهی، کاراکتری خاص در جریان سینمای کشور است که در عالم واقع به جای حیاط خلوت سیاست سر از راهروی فرهنگ درآورده است، در صورتی که اگر آثار ساخته شده توسط ایشان را کنار هم قرار دهیم، نه تنها به لحاظ موضوعیت سینمایی و پرداخت فیلمنگاری به نگاهی کارشناسانه از موفقیت نمی رسیم، بلکه به همان حقیقت نشسته از کاروان سیاست زده ای می رسیم که بر اساس آن نیز موفق به کسب جوایزی مهم از ونیز تا برلین شده است. جعفر پناهی چند مدت پیش نیز فیلم نامهی به نام " گل" نوشت که داستان پدری است که درصدد قتل پسرش، آن هم برای بازگشت آرامش به خانواده می باشد! و عجیب این که جایزه ای به نام فوند سینمایی جشنواره آسیا پاسیفیک را برای همین اثر تاریک نما به مبلغ 25 هزار دلاربه همراه سه فیلمساز دیگر از کشورهای بنگلادش، اسرائیل و دانمارک و برای اجرایی کردن همین فیلمنامه دریافت نمود! فیلم تاکسی، جدیدترین اثر تاریک زده از این فیلمساز بوده که جزو کاندیدای جایزه خرس نقره ای برای برلین 2015 در ماه آینده می باشد و به مانند دو فیلم قبلی پناهی (پرده و این یک فیلم نیست) ساختاری مستندگونه داشته و با امکانات محدودی ساخته شده است و داستان آن در یک تاکسی در تهران میگذرد که رانندگی این تاکسی با خود پناهی است و حتما باز هم شاهد سوال هایی سیاسی و نگاهی انتقادی از او بر سیمای زندگی مردمان ایران خواهیم بود و حتما هم چنین اثری مورد توفیقات جشنواره های ضد ایرانی قرار می گیرد. جشنواره برلین که زمانی به عنوان یکی از سه جشنواره مهم هنری سال شناخته می شده است، حالا چند سالی است که کاملا ساختار سیاسی خود را عیان نموده است که یک نمونه بارز در خصوص همین شخص به ظاهر محکوم در سال 2012 و با پذیرش در بخش رقابتی برای فیلم کاملا به هم ریخته " این یک فیلم نیست" رخ داد. یک بیانیه تصویری با کمترین نشان از وجود سینمایی داستانی یا مستند که تنها جذابیت آن از نگاه کارگردان وجود موجودی هراس انگیز در داخل همان زندان ویلایی است! پناهی پیش از این نیز با فیلم سیاسی " آفساید" در سال 2006 برنده خرس نقره ای برلین شده بود و معمولا اکثر فیلم های پس از محرومیت خود را به طریقی کاملا سیاسی وارد برلین کرده است. او سال 2012 با "این یک فیلم نیست" در برلین صاحب اثر بود و سال 2013 با "پرده" خرس نقره جشنواره شصت و سوم را به دست آورد و حالا نوبت به "تاکسی" است. نکته تکمیلی در جشنواره آینده فیلم برلین، ریاست کارگردانی شناخته شده چون دارن آرنوفسکی است که ارادت خود را به برنامه ریزان سینمایی با فیلم ملحدانه نوح نشان داده است. حال نکته مضحکانه آن جاست که از سویی با این همه های و هوی رسانه های خارجی از نبود آزادی بیان و محدودیت جناب فیلمساز مواجهیم که ایشان را در حد قهرمانی اپوزیسیون و در حال تحمل کیفر نشان می دهند! و در عالم واقعیت با فعالیت های آزادانه و دور زدن قانون از سوی همین شخص برمی خوریم که حتی بسیار بیش از افراد بی گناه در حال فعالیت سینمایی و ساخت آثار به شکلی کاملا آزادانه می باشد.اسماعیل دوستانتهای پیام./
تاریخ انتشار: ۰۱ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۶:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]