تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838052213
تا فصل حضور امتدادم دادند
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
تا فصل حضور امتدادم دادند نويسنده: اميد مهدي نژاد رياعي از جذاب ترين ودر عين حال عميق ترين قالب هاي شعر فارسي است. قالبي که مي تواند عميق ترين انديشه ها و نا ب ترين عواطف را در موجزترين عبارات و با کمترين تعداد کلمات جلوه گر کند. از همين روست که حکماي شاعر در طول تاريخ شعر فارسي همواره عنايتي خاص به اين قالب داشته اند. امروزه نيز در اين سرعت سر سام آور زندگي و در بحران «وقت » که زندگي انسان امروز را در خود فرا گرفته، رباعي با همين ايجاز استثنائي توانسته در انتقال عواطف و انديشه هاي شاعران به مخاطبان عام نقشي درخور ايفا کند. رباعي نيز همچون مثنوي از قالب هايي بود که مي رفت تحت سيطره ي شعر نو و شاعران نو پرداز بر شعر فارسي، به فرامو شي سپرده شود، تا اينکه رستاخيز شعر انقلاب، اين قالب راهم از محاق بيرون آورد و اتفاقا آن را به يکي از قالب هاي موفق شعر انقلاب تبديل کرد. رباعي في نفسه و به علت کوتاهي، قابليت بر سر زبان افتادن را دارد و همين قابليت موجب شد تا شاعران انقلاب که برخلاف شاعران برج عاج نشين جبهه روشنفکري توجه بسياري به مخاطبه با مردم داشتند، از اين قالب استفاده هاي بسياري کنند. و شايد کمتر کسي بداند که بسياري از دو بيتي ها و رباعي هايي که سنگ هاي مزار شهدا را زينت مي بخشيدند، سروده شاعراني چون «سيد حسن حسيني »و «قيصر امين پور » و «محمد رضا سهرابي نژاد »و ديگر شاعران انقلاب باشد.در صفحه شعر اين شماره، ده رباعي از دو شاعر نسل اول انقلاب و دوازده رباعي از سه شاعر از نسل هاي بعدي انتخاب کرده ايم. سيد حسن حسيني و قيصر امين پور شاعران نسل اولي هستند که آشناتر از آن اند که نيازي به معرفي داشته باشند. «بيژن ارژن »، «هادي فردوسي »و «ميلاد عرفان پور » هم شاعراني از نسل دوم و سوم هستند. بيژن ارژن، کرمانشاهي است و جزو شاعراني است که هم خود را بر رباعي سرايي متمرکز کرده است. ارژن شکل و فرمي نو براي رباعي سرايي برگزيده و يکي از کساني است که رباعي را از لحاظ شکلي دگر گون کرده اند. هادي فردوسي و ميلاد عرفان پور نيزکه پيش از اين هم شعر هايشان را در امتداد خوانده بوديد، دو جوان شيرازي هستند. عرفان پور اهل خود شيراز است و فردوسي اهل يکي از روستاهاي سروستان. و هر دو با قوت و قدرت رباعي مي سرايند. فردوسي زبان محکم تري دارد و انگار از موضع مطمئن تر و با يقين بيشتري هم حرف مي زند. رباعي هايش کوبنده اند و صريح و بي رودربايستي. اما عرفان پور در انتخاب مضامين و چينش واژه ها دقيق تر است. رباعي هاي عرفان پور طنطنه و شکوه کارهاي فردوسي را ندارد، اما در عوض از تصاوير دقيق تر و شفاف تري بهره مي برد. مقايسه اشعار شاعران اين دو نسل مي تواند مختصات دقيق تري از پديده اي به نام «شعر انقلاب »را به دست ما بدهد. مشترکاتي که در اشعار شاعران نسل هاي گو ناگوني که در اعتقاد با هم شريک اند وجود دارد، لابد به آرمان هايي لازمان و لا مکان مربوط مي شود. يعني آن آرمان هايي که با گذشت زمان کهنه نمي شوند و تا دنيا دنياست و تاحق و باطل رودرروي هم صف کشيده اند، در جريان است. توجه به اين مشترکات، راهگشاي آينده شعر انقلاب هم خواهد بود. قيصر امين پور 1آن سان که نسيم برگ را مي بوسد يا حادثه زين و برگ را مي بوسد وقتي لب پلک خسته اش را مي بست گفتي که لبان مرگ را مي بوسد 2کس راز حيات او نداند گفتن بايست زبان به کام خود بنهفتن هر چند ميان خون خود خفت ولي سوگند که خون او نخواهد خفتن3موسيقي شهر بانگ رودارود است خنياگري آتش و رقص دود است بر خاک خرابه ها بخوان قصه جنگ ازچشم عروسکي که خون آلود است 4آهنگ و سرود لب تان سوختن است انديشه روز و شب تان سوختن است اين چيست ميان تو و پروانه و شمع؟کز روز ازل مذهب تان سوختن است 5گفتم که :چرا دشمنت افکند به مرگ ؟گفتا که :چو دوست بود خرسند به مرگ گفتم که :وصيتي نداري ؟خنديد يعني که همين بس است :لبخند به مرگ ميلاد عرفان پور 1 يک دختر و آرزوي لبخند که نيست يک مرد پر از کوه دماوند که نيست يک مادر گريان که به دختر مي گفت :باباي تو زنده است... هر چند که نيست 2برگي شدم و به دست بادم دادند تا فصل حضور امتدادم دادند آيينه نبوده ام و ليکن بودندرسي ست که هشت سال يادم دادند 3در خواب و خيال هم نرفتيم به جنگ بي رنج و ملال هم نرفتيم به جنگ ما نسل سپيد بخت سوم بوديم از راه شمال هم نرفتيم به جنگ4آن روز در آن معرکه مجنون رقصيد بيخود شد و در کنار کارون رقصيد خورشيد فرو رفت به اعماق زمين از شرم برادرم که در خون رقصيد سيد حسن حسيني 1ما حادثه اي به زخم آراسته ايم کز تيرگي قديم شب کاسته ايم صبحيم که صادقانه از خواب گران با يک نفس عميق بر خاسته ايم 2آنان که زبان عشق را مي دانند لب بسته سرود عاشقي مي خوانند با رفتن شان ترنم آمدن است خورشيد غروب کرده را مي مانند 3کس چون تو طريق پاکبازي نگرفت با زخم نشان سر فرازي نگرفت زين پيش دلاورا کسي چون تو شگفت حيثيت مرگ را به باز ي نگرفت 4اي کاش سخن آينه جانم بود جان عرصه ترکتاز جانانم بود دل تنگ شد از نفاق ديرين، اي کاش يک ذره صداقت شهيدانم بود 5گامي به تولا زده بوديم اي کاش جامي زمي لا زده بوديم اي کاش آن شب که قراولان توفان رفتند چون موج به دريا زده بوديم اي کاش بيژن ارژن 1آن سان که درخت برگ را زيسته ايد در عرياني تگرگ را زيسته ايد بيچاره به ما که زندگي را مرديم خوشبخت شما که مرگ را زيسته ايد 2چشمي هستي هميشه در خون مانده زلفي هستي به راه مجنون مانده - پايي هستم به خاک ريز افتاده دستي هستم زخاک بيرون مانده 3شادي مي رفت، جاي آن غم مي ماند باران و شب و چهره در هم مي ماند با رفتن آن بزرگ از خانه ما شهنامه من بدون رستم مي ماند 4افتاد به خاک، آسمان غمگين شد تن پوش بي آستين به خون آذين شد هر قطره خون تو سپيداري سرخ هر برگ شبيه پنجه اي خونين شد هادي فردوسي ما گرد مداري از خطر مي گرديم تا صبح به دنبال سحر مي گرديم سوگند به لاله ها، که همچون خورشيد سرخ آمده ايم و سرخ بر مي گرديم 2پيراهني از ستاره بر تن کردند دل را به اميد کوچ روشن کردند آنجا که شب از رود خروشان تر بود محدوده صبح را معين کردند 3از زخم شناسنامه دارند هنوز در مسجد خون اقامه دارند هنوز آنان همه از تبار باران بودند رفتند، ولي ادامه دارند هنوز4مانند غروب زخمي دريا سرخ مانند بهار در شقايق ها سرخ يک روز شبيه غنچه در بارش نور مي رويم و سبز مي شوم اما سرخ منبع:ماهنامه امتداد، ش22/س
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 502]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها