واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از کنسرت داود آزاد در جشنواره موسیقی شهناز
خوانشی دگرگون از موسیقی عرفانی
مبنای اصلی موسیقی عرفانی بر اساس سازهایی چون دف، تنبور و نی اجرا می شود. اما داود آزاد سازهای دیگری مثل تار و عود و سه تار را در این کنسرت اضافه کرد تاخوانشی دگرگون از موسیقی عرفانی ارایه دهد.

به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، داود آزاد در روز سوم جشنواره ملی موسیقی شهناز در سالن کوثر اصفهان به روی صحنه رفت. داوود آزاد قبل از شروع این کنسرت از حضور این گروه در جشنواره موسیقی شهناز ابراز خرسندی کرد و گفت: برای من افتخار بزرگی است که در این جشنواره می توانم برنامه ای را اجرا کنم. در واقع این کنسرت دومین کنسرت من در اصفهان بعد از یازده سال است که امیدوارم از این کنسرت در شهر هنرمندان بزرگواری چون استاد تاج اصفهانی، استاد کسایی و استاد جلیل شهناز لذت ببرید. وی افزود: در این کنسرت از شما خواهم خواست تا در همراهی تعدادی از قطعات با ما هم صدا شوید و نکته دیگر این که از شما عذر می خواهم که کنسرت با تاخیر آغاز شد، چون در پشت صحنه کسی به ما خبر نمی داد که باید به روی صحنه بیاییم یا نه. موسیقی داوود آزاد مبتنی بر ریتم است و بر اساس این مولفه موسیقایی شکل می گیرید. مولفه ای که ریشه اصلی آن را در موسیقی عرفانی و یا در موسیقی خانقاهی می توان یافت. بر همین اساس آزاد بیشتر بر روی اشعار مولانا کار می کند و سعی می کند با عنصر حرکتی و آهنگی که در ذات اشعار مولانا وجود دارد، از ریتم های موسیقی کردی و عربی بهره بگیرد. ریتم در موسیقی عرفانی پایه ساختاری یک اثر را می سازد. البته ریتم های کند و تند در این نوع موسیقی هر یک با توجه به شرایطی خاص طراحی و ساخته می شوند؛ بر همین اساس مفهوم ریتم بدون سکوت کاملا بی معنا است. ترکیب حرکت نتها و سکوت ها در یک اثر موسیقی برخواسته از ایجاد نوعی تنوع و نشاط در گوش شنونده است. شاید عدم رعایت این موضوع از سوی داوود آزاد بود که بزرگترین ضربه را به این کنسرت زد. از طرفی در موسیقی عرفانی این ریتم ها می توانند با همدیگر تلفیق شوند و بر آهنگ کلامی که فی نفسه در شعر وجود دارد، منطبق شود و نغمه ای خوش الحان را ساطع کند. اما به اعتقاد نگارنده این سطور، خواننده در این کنسرت کمتر نگاه خود را معطوف به لحن و تاکیدات شعری کرده بود؛ البته شاید این حق را هم بتوان به خواننده داد که او می خواهد خوانش منحصر به فردی از شعر کند. در این گونه خاص موسیقایی دف و برخی از سازهای کوبه ای نقش عمده ای را باز می کنند. دف در واقع حس و حال ایجاد شده از تکرار برخی از قسمت های شعر را با صدای بم و زیر خود رنگ آمیزی می کند و وحدتی هماهنگ از تناسبات به وجود می آورد که احساس مخاطب را بر می انگیزاند. داود آزاد در این کنسرت از سه نوع جنس صدایی سازهای کوبه ای بهره برد. اتفاقی که نتیجه چندان خوشایندی نداشت. البته شاید این اتفاق را بتوان به حساب صداگذاری تنظیم نشده و نه چندان با کیفیت سیستم صوتی سالن اجرای کنسرت گذاشت. یکی از خصیصه های موسیقی عرفانی جنس سازبندی خاص آن است. سازهایی چون دف تنبور و نی شاکله اصلی این گونه موسیقایی را تشکیل می دهند. البته گاهی ممکن است ساز یا سازهای دیگری نیز این سازها را همراهی کنند، اما مبنای اصلی موسیقی بر اساس این سازها اجرا می شود. داود آزاد سازهای دیگری مثل تار و عود و سه تار را به موسیقی اش اضافه می کند تاخوانشی متفاوت از موسیقی عرفانی را اجرا کند. انتهای پیام/
93/10/17 - 08:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]