واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اجحافي كه پاياني ندارد!
نویسنده : دنيا حيدري
حرفها زيباست و شعارها پرمعنا و فيلسوفانه، آنقدر كه همچنان ميتوانند فريبنده باشند اما نگاهها همچنان تك بعدي است. آنقدر كه نميتوان هيچ حسابي روي عملي شدن حرفهاي زيبا و شعارهاي پرمعنا و فيلسوفانه باز كرد. اثباتش سند و مدرك نميخواهد، نگاهي واقع بينانه به اطراف و مقايسهاي كوتاه ثابت ميكند تفاوتهاي فاحشي كه باعث ميشود روند پيشرفت به كندي پيش برود چراكه همواره نگاههاي خاص تنها به چند و گاه حتي يك جهت است و ديگر جهات در واقع ول معطل هستند. در حالي كه پيشرفت و رسيدن به رؤياهاي بلندپروازانه نيازمند نگاهي منطقي، عادلانه و يك برنامهريزي جدي است اما نه برنامهريزي تك بعدي و تنها در يك زمينه خاص. براي رسيدن به اين موفقيت ميتوان حتي از روي دست كشورهايي كه به اين پيشرفت رسيدهاند كپيبرداري كرد يا حتي ميتوان با يك مهندسي معكوس به فرمول موفقيت آنها پي برد. به توجهي كه آنها طي سالها به ورزشكاران و رشتههاي ورزشي خود ميكنند، توجهي كه نتيجه آن ميشود درو كردن مدالهاي رنگارنگي كه كسب بسياري از آنها براي ورزشكاران ايراني آرزويي است كه گاه دستنيافتني به نظر ميرسد. حال آنكه تغيير نوع نگاه كافي است تا اين آرزو كاملاً دستيافتني شود. مدال موفقيتها همواره به سينه مسئولان بلند مرتبه فدراسيونها، كميتههاي ملي و دست آخر وزير زده ميشود. حال آنكه در راه رسيدن به بسياري از اين مدالها، هيچ يك از افراد ذينفع نقشي نداشتهاند و نقش اصلي را تنها ورزشكاري بازي كرده كه از هيچ به همه چيز رسيده! ورزشكاراني كه فضاي تمريني آنها در بسياري از مواقع خيابانهاي آسفالت و پاركهاست، مكانهاي پر ازدحام و خطرناكي كه به آني ميتواند به تمام دنياي ورزشي يك ورزشكار پايان دهد. ورزشكاراني كه گاه اوج توجه به آنها تعلق گرفتن حقوقي ماهي 30هزار تومان است و بس! ورزشكاراني كه با همين اندك امكانات و تنها با تلاش، جديت و پشتكار خود ميتوانند مدالهاي رنگارنگ كسب كنند. مدالهايي كه نتيجه تلاش آنهاست اما ميشود رزومه كاري موفق ديگراني كه گاه كمترين سهمي در اين موفقيتها نداشتهاند. حال آنكه همتايان همين ورزشكاران سختكوش در ساير كشورها از حمايتها و توجهاتي همهجانبه برخوردار هستند، به طوري كه گاه يك كشور دست به دست هم ميدهند تا فلان ورزشكارشان از فوت مادربزرگ خود باخبر نشود تا اين ضايعه تأثيري منفي روي روحيه و روند كاري او نگذارد. اما باز هم زاويه نگاهها به سمت و سويي ديگر است. به يك ورزش خاص كه گاه يك كشور و دهها ارگان را بسيج ميكند براي حل مشكل تنها يك نفر، مشكلي كه در واقع يك تخلف آشكار است. توجهي كه هيچ نتيجه مثبت يا مدال و عنواني را هم در پي ندارد. تبعيض گاهي آنقدر بيداد ميكند كه ميتوان با جرئت گفت منهاي فوتبال يعني منهاي توجه، منهاي امكانات! اين نه از روي حب و بغض كه از روي واقعيتي است كه نميتوان انكار كرد. واقعيتي كه چون سيلي محكمي به گوش ورزش نواخته ميشود اما كسي را به خودش نميآورد، چراكه اين نوع نگاه، به عادتي تبديل شده كه ترك آن موجب مرض است! كه اگر غير از اين بود، تخلف آشكار يك مجرم با هزار و يك بهانه ماستمالي نميشد. آن هم در حالي كه كمي آن سوتر، مدال آوري كه افتخاراتش براي پرچم سه رنگ كشورش كم نبوده، مجبور است هزينه درمان مصدوميتي كه در تيم ملي گريبانش را گرفته از جيب بدهد، تنها به اين دليل كه گفته ميشود بيمارستاني كه در آن تحت مداوا قرار گرفته، طرف قرارداد فدراسيون نبوده! مسئلهاي كه به نظر نميرسد رسيدگي به آن چنان شاق باشد كه نتوان از عهدهاش برآمد، چراكه وقتي ميتوان با مجرمي كه جرمش به اثبات رسيده مماشات كرد، چرا نتوان مشكل چند برگه و امضاي ترخيص را حل و فصل كرد؟ درد منهاي فوتبال يكي دو تا نيست، ورزشكاراني كه عنوانها و مدالهايي كه براي كشور كسب ميكنند گاه از شمارش خارج است اما توجهي كه به آنها ميشود و امكاناتي كه برايشان در نظر گرفته ميشود هرگز با نتيجه حاصله برابري نميكند و اين اجحاف گويا تمام شدني نيست! حتي با وجود روي كار آمدن وزيري كه گفته ميشد نگاهش تنها به منهاي فوتبال است و قصد زدن ريشه فوتبال را دارد، اما او هم تنها براي فوتبال آستين بالا زد و كاري كرد كارستان كه اگر براي منهاي فوتباليها ميكرد، بدون شك نتيجهاش خروارها مدال و عنوان بود! اما ترك عادت...
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۳ - ۱۱:۲۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]