واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۷ دی ۱۳۹۳ - ۱۴:۱۲
فصل دوم کاوشهای باستانشناسی در محوطه کهنگ سربیشه خراسانجنوبی به کشف یک محوطه استقرار موقت قرون میانی و قطعات سفال منجر شد. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی خراسانجنوبی، به نقل از روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، «محمد فرجامی» گفت: یافتههای سطحی این محوطه شامل قطعات سفالی، سرباره فلزات مختلف و قطعات سنگ ساب (آسیابدستی) است. وی با اشاره به دو برنامه تعیین حریم و کاوشی که در محوطه انجام شده است، گفت: این محوطه یک استقرار موقت مربوط به قرون میانی است، اما از سویی دادههای باستانی از قرون چهارم تا هشتم هجری قمری در این محوطه به چشم میخورد. او با اشاره به پیشینه پژوهشی اثر تصریح کرد: تا به حال در این محوطه یک برنامهی گمانهزنی بمنظور تعیین حریم در سال 1385به سرپرستی «علیرضا نصرآبادی» و یک برنامهی کاوش آموزشی در سال 1392به سرپرستی علی زارعی انجام شده است. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه، مهمترین عامل طبیعی تخریب محوطه را آبراهههایی دانست که به علت بارش باران و برف در سطح محوطه ایجاد شده است. وی همچنین مهمترین عوامل تخریب انسانی، را کشاورزی در محدودهی محوطه در سالیان نه چندان دور همچنین تخریب بخشهایی از غرب تپه اصلی محوطه بمنظور فعالیتهای راهسازی توسط شرکتهای راهسازی اعلام کرد. فرجامی با بیان اینکه بلندترین نقطه محوطه در جنوب غربی آن و مشرف به روستای کهنک قرار دارد، تصریح کرد: در سال 1385ادارهی راه و ترابری سابق به گودبرداری از بخش غربی این تپه که صخرهای است اقدام کرد که این کار باعث تخریب بخشهای زیادی از آن تپه و آثار بالای آن که احتمالاً بقایای قلعهای است، شد. وی اظهار کرد: در سال 1385بمنظور مقابله با فعالیتهای غیرمجاز و تعیین تکلیف محدودهی پراکندگی این محوطه نسبتاً وسیع که تا جنوب روستای سلمآباد امتداد مییابد تعیین حریم شد. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه ادامه داد: در میانهی محوطهی آسیابی قرار دارد که در گذشته آب آن از قنات سلمآباد تأمین میشده اما اکنون سالیان سال است که این آسیاب و زمینهای زراعی همجوار آن متروکه و بایر شده است. فرجامی خاطرنشان کرد: با توجه به یافتههای سطحی همچنین برنامهی تعیین حریمی که در سال 1385و کاوشی که در سال گذشته انجام شده دادههای سفالین این محوطه شامل دوگونه داده سفالی است. وی افزود: برخی سفالینههای به دست آمده از این محوطه شامل سفالینههای نوع نیشابور متعلق به قرون سوم و چهارم هجری و نوع دیگر سفالینههای قلم مشکی و سفالهای آب و سفید که تعلق این محوطه به قرون هفتم تا دهم هجری را به اثبات میرساند. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه، یادآور شد: از سطح محوطه سفالینههای محلی با خمیره قرمز و تزئین گل اخرا که دستساز هستند به دست آمده که تعلق این سفالها به قرون میانی و متأخر جای بحث دارد. بهگفتهی فرجامی، این فصل از کاوشهای باستانشناسی بهعنوان کار کارآموزی توسط دانشجویان باستانشناسی دانشگاه بیرجند انجام شد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]