واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه خبر داد
کشف یک محوطه موقت قرون میانی در خراسان جنوبی
سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه گفت: فصل دوم کاوش استقرارهای باستانشناسی در محوطه کهنگ سربیشه خراسان جنوبی به کشف یک محوطه استقرار موقت قرون میانی و قطعات سفال منجر شد.
به گزارش خبرگزاری فارس از بیرجند،به نقل از روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، محمد فرجامی اظهار داشت: فصل دوم کاوش استقرارهای باستانشناسی در محوطه کهنگ سربیشه خراسان جنوبی به کشف یک محوطه استقرار موقت قرون میانی و قطعات سفال منجر شد. وی تصریح کرد: یافتههای سطحی این محوطه شامل قطعات سفالی، سرباره فلزات مختلف و قطعات سنگ ساب (آسیاب دستی) است. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه با اشاره به دو برنامه تعیین حریم و کاوشی که در محوطه انجام شده است، افزود: این محوطه یک استقرار موقت مربوط به قرون میانی است ولی از سویی دادههای باستانی از قرون چهارم تا هشتم هجری قمری در این محوطه به چشم میخورد. فرجامی با اشاره به پیشینه پژوهشی اثر، گفت: تا به حال در این محوطه یک برنامه گمانهزنی به منظور تعیین حریم در سال 1385به سرپرستی علیرضا نصرآبادی و یک برنامه کاوش آموزشی در سال 1392به سرپرستی علی زارعی صورت گرفته است. وی مهمترین عامل طبیعی تخریب محوطه را آبراهههایی دانست که به علت بارش باران و برف در سطح محوطه ایجاد شده است. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه ادامه داد: همچنین مهمترین عوامل تخریب انسانی، کشاورزی در محدوده محوطه در سالیان نه چندان دور و همچنین تخریب بخشهایی از غرب تپه اصلی محوطه به منظور فعالیتهای راهسازی توسط شرکتهای راهسازی بوده است. فرجامی با بیان اینکه بلندترین نقطه محوطه در جنوب غربی آن و مشرف به روستای کهنک قرار دارد، گفت: در سال 1385اداره راه و ترابری سابق به گودبرداری از بخش غربی این تپه که صخرهای است اقدام کرد که این کار سبب تخریب بخشهای زیادی از آن تپه و آثار بالای آن که احتمالا بقایای قلعهای است، شد. وی یادآور شد: در سال 1385به منظور مقابله با فعالیتهای غیر مجاز و تعیین تکلیف محدوده پراکندگی این محوطه نسبتا وسیع که تا جنوب روستای سلمآباد امتداد مییابد تعیین حریم شد. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه گفت: در میانه محوطه آسیابی قرار دارد که در گذشته آب آن از قنات سلمآباد تأمین میشده ولی اکنون سالیان سال است که این آسیاب و زمینهای زراعی همجوار آن متروکه و بایر شده است. فرجامی تصریح کرد: با توجه به یافتههای سطحی و همچنین برنامه تعیین حریمی که در سال 1385 و کاوشی که در سال گذشته انجام شده دادههای سفالین این محوطه شامل دوگونه داده سفالی است. وی افزود: برخی سفالینههای به دست آمده از این محوطه شامل سفالینههای نوع نیشابور متعلق به قرون سوم و چهارم هجری و نوع دیگر سفالینههای قلم مشکی و سفالهای آب و سفید که تعلق این محوطه به قرون هفتم تا دهم هجری را به اثبات میرساند. سرپرست گروه باستانشناسی محوطه کهنگ سربیشه ادامه داد: علاوه براین، از سطح محوطه سفالینههای محلی با خمیره قرمز و تزئین گل اخرا که دستساز هستند به دست آمده که تعلق این سفالها به قرون میانی و متأخر جای بحث دارد. به گفته فرجامی، این فصل از کاوشهای باستان شناسی به عنوان کار کارآموزی توسط دانشجویان باستانشناسی دانشگاه بیرجند انجام شد. انتهای پیام/69017/ل
93/10/07 - 12:49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]