واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۳ آذر ۱۳۹۳ (۱۴:۴۲ب.ظ)
شناسايي محوطه استقراري عصر آهن در شهرستان ماسال محوطه استقراري چند دوره اي مربوط به عصر آهن تا سده ششم و هفتم هجري در حد فاصل بين مرز جغرافيايي شهرستان ماسال و بخش شاندرمن و ارتفاعات شهرستان رضوانشهر شناسايي شد.
به گزارش خبرگزاري موج، مجيد کوهي، کارشناس ارشد باستان شناسي اين اداره کل، در تشريح اين مطلب اظهار داشت: اين محوطه در دامنه ارتفاعات ميان كوهي شكل گرفته است و از سمت شمال به ارتفاعات و پوشش گياهي جنگلي و از جنوب هم به رودخانه و هم به جنگل محدود مي شود كه داراي مساحتي تقريبي به طول و عرض 200×200 متر است.
وي اذعان کرد: در سطح اين محوطه، بقايايي از معماري و چيدمان ديوارهايي با نظم و ترتيب خاص را مي توان مشاهده کرد که با استناد يافته هاي فرهنگي سطحي مي توان اعلام نمود که از بقاياي به جاي مانده از ساختار معماري محل سكونت و يا بقايايي معماري قبور باستاني است.
کوهي طول بلندترين بخش معماري به جاي مانده و قابل مشاهده در اين محوطه را حدود 3 متر با ضخامت بيش از 1 متر دانست و افزود: بقايايي تكه هايي استخوان هاي انساني به طور پراكنده در سطح اين محوطه قابل لمس است.
وي تصريح کرد: مصالح به كار رفته در آثار معماري اين محوطه از لاشه سنگ هاي رودخانه اي گرد شده، لاشه سنگ، تخته سنگ هاي زاويه دار كوهستاني و همچنين مصالح بوم آورد بوده و ابعاد تقريبي اين سنگ ها بين 20×20 الي 70×70 سانتيمتر است که جنس اين سنگ ها از نوع آهكي و ماسه سنگ و كنگلومرا با بافت ريز دانه و بسيار فشرده است.
کوهي با بيان اينکه در بعضي از قسمت هاي اين محوطه مي توان تكه هايي از آجر و يا خشت حرارت ديده را به طور پراكنده مشاهده كرد، خاطرنشان کرد: مشخص ترين نوع سفال هايي كه در سطح اين محوطه نمونه برداري و مشاهده شده سفال هايي از نوع كلينكي مختص دوره ي اشكانيان است که در مرحله ساخت و پخت داراي كيفيت بسيار بالايي بوده و شاموت و ماده چسباننده آن ماسه نرم است.
اين باستان شناس تصريح کرد: در سطح اين سفال ها آثار و بقايايي صيقلي شده، داغ دار و براق بدنه ظروف نيز ديده مي شود.
کوهي افزود: بعضي از سفال ها داراي خميره و شاموت شن ريز و بقايايي كاه و داراي پخت نامناسب است در لا به لاي سفال هاي مشاهده شده تعدادي سفال خشن و ستبر ساز نيز ديده مي شود كه داراي پخت نامناسب و دود زده هستند.
وي به نوع تزينات آثار مکشوفه اشاره کرد و گفت: سفال هاي شناسايي شده داراي پوشش بسيار زيبا از نوع لعاب گلي غليظ بوده و نيز بر روي سطح اين پوشش طرح و نقش هايي با رنگ سياه و خطوط مدور در دور تا دور آن ديده مي شود.
اين باستان شناس با بيان اينکه در محوطه مذکور سفالينه هايي با بدنه زاويه دار از دوره هخامنشي (کرينيتد) مشاهده شده است، اذعان داشت: در مجموعه يافته هاي سفالي اين محوطه بقاياي تعدادي سفال لعاب دار از دوران اسلامي مشاهده شده که اين سفالينه ها داراي لعاب زمينه به رنگ فيروزه اي، تزينات هندسي و دوار و همچنين گلبرگ هاي چند پر با نقش سياه است كه به احتمال زياد مي تواند مربوط به سده ششم و هفتم هجري باشد.
کارشناس باستان شناسي اداره کل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري گيلان در پايان بيان داشت: طي يك برنامه ميداني تعريف شده با ارائه برنامه بررسي هاي ميداني از سوي اداره كل ميراث فرهنگي استان در شهرستان هاي همجوار انجام و نتايج علمي لازم را اعلام خواهيم کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]