واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
خط مشترک؛
وقتی «شوالیه» نبودن جرم است! +اسناد
استاد حسین علیزاده اولین هنرمند ایرانی بود که به لطف غنای شخصیتی خود، از کنار نشان دولتی فرانسه گذشت و مدال ستایش هموطنانش را به هدیه بیگانگان ترجیح داد.
به گزارش جام نیوز، دست رد استاد مسلم موسیقی سنتی ایرانی به سینه فرانسویها و امتناع او از پذیرش مدال موسوم به «شوالیه»، واکنشهایی آمیخته به حیرت و تحسین را در پی داشت. استاد "حسین علیزاده" اولین هنرمند ایرانی بود که به لطف غنای شخصیتی خود، از کنار نشان دولتی فرانسه گذشت و مدال ستایش هموطنانش را به هدیه بیگانگان ترجیح داد. با وجود واکنش مثبت و استقبال تودههای مردم و نخبگان ایرانی، تصمیم استاد علیزاده برای عدهای هم ناخوشایند بود: *رسانههای بیگانه* رسانههای فارسیزبان وابسته به دولتهای غربی پس از اعلام تصمیم استاد علیزاده، بر خلاف روند معمول خود کوشیدند با درج خبری کوتاه از کنار ماجرا بگذرند و زوایای آن را بررسی نکنند. این رسانهها معمولا اخباری را که تأمینکننده منافع دولتهای متبوع و سیاستهای فرهنگی خود نمیبینند، با همین شیوه رندانه پوشش میدهند. البته یکی دو رسانه بیگانه به صورت استثنائی کوشیدند از زاویه انحرافی به خبر بپردازند؛ مثلا سعی کردند اینگونه جلوه دهند که «استاد علیزاده در اثر القائات یک موسیقیدان دیگر [علی رهبری، آهنگساز و رهبر ارکستر ساکن اتریش] چنین تصمیمی گرفته است!» یا اینکه «خودداری استاد علیزاده از پذیرش نشان هنری دولت فرانسه، در اعتراض به سیاستهای فرهنگی حاکم بر ایران است!».
*رسانههای داخلی* عبارات و تحلیلهای برخی از رسانههای داخلی راجع به این ماجرا، با احساس رضایت عمومی نسبت به تصمیم حسین علیزاده همخوان نبود. متأسفانه بیشتر رسانههای مذکور بهسرعت تلاش کردند به این بهانه، اغراض سیاسیشان را مطرح کنند و اقدام شایسته استاد را به نفع گفتمان جناحی خود مصادره نمایند. به این نمونهها دقت کنید: «حسین علیزاده با نپذیرفتن... این رفتار را مناسبتر دانسته است. چرا که احساس کرد با پاره ای از این «مسوولان» نمی تواند با زبان موسیقی و از صدای تار خود سخن بگوید. پس با این کار توجه آنان را جلب کرد تا شاید باور کنند هیچ دشمنی در کار نیست و خواست حُسن نیت خود را ثابت کند. چه شوربختیای خواهد بود اگر کسانی درصدد برآیند از این نمد کلاهی برای تئوریهای توطئهانگارانه خود بدوزند و ستایش پرهیز نوازنده تار را بهانهای برای سرزنش اهل هنر و زبان مشترک هنر میان ملتها و اقوام مختلف سازند.» (ایرنا) «مشکل اصلی به جامعه خودمان برمیگردد که هنر و به ویژه موسیقی جایگاه بایسته و شایسته خود را در میان مدیریت جامعه پیدا نکرده است... و در پی همین مشکل، جوایز و نشانهای هنری ناب که فارغ از ملاحظات سیاسی باشد در جامعه ما وجود ندارد. نمونهای در تأیید ادعای فوق، فقدان جوایز هنری و ادبی که به گرایشهای سیاسی آلوده نباشد از جمله جایزه جلال آل احمد و تا حدودی هم جشنواره فیلم فجر است که نمیتوانند با جوایز ناب هنری[!] رقابت کنند و بیشتر به محلی برای توزیع جوایز میان دوستان همفکر تبدیل شده اند.» (اعتماد) «چرا میهمانان این مرز و بوم باید به سینه آنان که بینیاز هیچ نشانی، پیشانی تابناک هنر این مرز و بوم هستند، نشانهای خود را اهدا کنند و این افتخار را نصیب خود کنند؟ از کی این رسم قدردانی و دستبوسی از هنرمند و فرهیخته این مملکت شده است که بیگانهای دگراندیش و هنردوست و فرهیختهپرور باید به ما گوشزد کند -آنهم در خاک خودمان- که چه گنج و چه سرمایهای را داریم و نمیبینیم؟» (فرهیختگان)
«اگر در این میانه، از آنسوی جهان هنرشناسان و هنرپرورانی، هنرمند کشور ما را قدر و ارج مینهند و مفتخر به نشانی میکنند، پیش و بیش از آنکه هنرمند ما را بر قلهی اعتبار نشاند، بر بزرگی آنان نشانیست؛ که در این بزرگی ما را نیز شایستهی بزرگی میدانند و سینهی هنرمند ما را نیز نشاندار بزرگی میکنند... وارد کردن اتهامات ناروا به این قبیل برنامههای فرهنگی در جهان که متأسفانه گاه با افترا و توهین نیز همراه بوده، از سوی هیچ منبع و گروه و شخصی بر اصل نشان وارد و شایسته نیست.» (موسیقی ایرانیان) بهنظر میرسد ارتباطی نانوشته میان برخی رسانههای داخلی و رسانههای وابسته به دولتهای بیگانه وجود دارد که نشانههای ارتباط مذکور در خطوط خبری مشترک آنها قابل ردیابی است.
جامنیوز با رصد دقیق و تعقیب این خطوط مشترک، سلسله گزارشهای خود را ادامه خواهد داد. 115
۰۴/۱۰/۱۳۹۳ - ۲۳:۴۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]