تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 28 تیر 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):نماز قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان نگاه می دارد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

آراد برندینگ

سایبان ماشین

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ووچر پرفکت مانی

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی

خرید ریبون

ثبت نام کلاسینو

خرید نهال سیب سبز

خرید اقساطی خودرو

امداد خودرو ارومیه

ایمپلنت دندان سعادت آباد

موسسه خیریه

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1806885437




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

«چاووش‌خوانی»، میراثی که ماندگار نشد


واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۱




1419151922187_images.jpg

شاید حالا دیگر فقط در فیلم‌های دهه‌ 60 بتوان از «چاووشی‌خوانی» ردی پیدا کرد، سنتی که شاه‌عباس صفوی آن را پررنگ کرد، اما حالا جای آن را آئین‌های جدید با مد روز پر کرده‌اند... به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، تا همین چند سال پیش هر گاه کسی از اهالی شهر یا روستا قصد زیارت می‌کرد، مردی که «چاووش‌خوان» نامیده می‌شد و معمولا مسن بود، روی یک پشت‌بام یا بالاترین نقطه‌ی روستا یا شهر می‌ایستاد و با خواندن نغمه‌های غمگین که بیشتر معنای وداع می‌داد، مردم منطقه را متوجه آغاز سفری دور و دراز یکی از اهالی منطقه می‌کرد. سعید روشن، پژوهشگر تهران قدیم درباره‌ی این آئین در حال فراموشی به خبرنگار ایسنا گفت: «چاووشی‌خوانی» که بیشتر یک نغمه‌ی خداحافظی است، در گذشته برای سفرهای مذهبی مردم به مناطقی مانند کربلا، مکه، مشهد مقدس و حتی قم برگزار می‌شد. با توجه به شرایط گذشته چون این‌گونه سفرها بسیار سخت بودند و برخی زائران در میانه‌ راه فوت می‌کردند، همچنین به دلیل تنگ‌دستی اکثر مردم،‌ اهالی آن منطقه به بدرقه‌ زائر می‌رفتند و با گفتن التماس دعا و حتی دادن پول، نذورات و جواهرات و دود کردن اسفند و کشتن قربانی، با مسافر وداع می‌کردند. وی دوران صفوی که دولت رسمی شیعی در کشور ایجاد شد را یکی از دوران‌هایی دانست آداب زیارات و رفتن مردم به شهرهای مذهبی رونق بیشتری گرفت و اظهار کرد:‌ در آن زمان چاووشی‌خوانی رونق بیشتری گرفت، آئینی که از نظر موسیقیایی دارای لحن خاصی است. او ادامه داد: با توجه به رابطه‌ بد ایران با دولت عثمانی که عتبات عالیات در عراق و مکه در دوره‌ی صفویه در دست آن‌ها بود، شاه عباس اول در اقدامی با پیاده‌روی به سمت مشهد مقدس سعی کرد توجه مردم را به سمت مشهد‌الرضا جلب کند،‌ تا مسافر و پول کمتری از زیارت ایرانی‌ها در عتبات عالیات و مکه به دولت عثمانی برسد، ‌که در این راه موفق هم می‌شود. روشن با تاکید بر این‌که در حال حاضر و از چند سال گذشته چاووشی‌خوانی به صورت مدرن و امروزی در قالب مداحی انجام می‌شود، افزود: ‌گاهی اوقات با مداحی و رد کردن زائران از زیر قرآن، آن‌ها را بدرقه می‌کنند. او با اشاره به این که این سنت در شهرهای بزرک تقریبا در حال فراموشی است، افزود: هنوز در برخی از روستاهای کشور با توجه به تنگ‌دستی مردم این سنت انجام می‌شود، البته در حال حاضر برخی روستاها بیشتر در سفر مردم به حج این آئین را انجام می‌دهند، با این وجود با توجه به کم‌رنگ شدن این آئین، باید با ثبت آن در فهرست میراث ناملموس، از فراموشی و حذف این آئین قدیمی جلوگیری کرد. وی گفت: حتی می‌توان این آئین را به پرونده‌ی تعزیه پیوست داد، چون آن در بیشتر شهرهای کشور انجام می‌شود و بسیار گسترده است، بنابراین به کار بیشتر، تحقیق، مطالعه و پژوهش زیادی نیاز دارد. به گزارش ایسنا، معمولاً برای زیارت‌ کربلا، چاووشی‌خوانی با این‌ مصراع‌ آغاز می‌شد: «هر که‌ دارد هوس‌ کرب‌ و بلا بسم‌اللّه‌» و به‌ یک‌ تا چهار مصراعِ صلوات‌ ختم‌ می‌شد. چاووش‌خوانی‌ غالباً به‌صورت‌ تک‌خوانی‌ و گاه‌ به‌صورت‌ گفتگوی‌ چاووش‌خوان‌ با نوچه‌ها اجرا می‌شد و در برخی‌ موارد، بدرقه‌کنندگان‌ و زائران‌ نیز با چاووش‌خوان‌ هم‌آوایی‌ می‌کردند. اشعار چاووشی‌ در وزن‌ها و قالب‌های‌ گوناگون‌ خوانده‌ می‌شد، اما اشعاری‌ با چهار مصراع‌، در وزنِ فاعلاتن‌ فاعلاتن‌ فاعلن‌ (بحر رمل‌ مثمن‌ محذوف‌)، رایج‌تر بود. در همه این‌ اشعار، در پایان‌ هر بیت‌ یا هر بند، چاووش‌خوان‌ حاضران‌ را به‌ ذکر صلوات‌ دعوت‌ می‌کرد که‌ در حکم‌ بیت‌ ترجیع‌ بود. انتهای پیام
کد خبرنگار:







این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


فرهنگ و هنر

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن