واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: موفقیت محققان ایرانی در تولید نانوحامل دارویی ضد سرطان تهران- ایرنا-محققان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان شرقی، نانو حامل هایی برای رهاسازی هدفمند داروی ضدسرطان و درمان این بیماری تولید کردند.
به گزارش ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، در ساخت این نانوحامل از پلیمرهای زیست تخریب پذیراستفاده شده که رهاسازی دارو را با کنترل تغییرات دمایی امکان پذیر می سازند، ساخت و بررسی این نانوحامل در مرحله آزمایشگاهی قرار دارد.
به تازگی پلی ساکاریدهای اصلاح شده آب گریز توجه محققین زیادی را به خود جلب کرده است، اهمیت این مواد در خاصیت زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، پاسخگویی به دما، توانایی تشکیل نانو ذرات و انکپسوله کردن داروهای آب گریز است.
در این طرح، پژوهشگران به دنبال بررسی و ساخت رهاسازی هدفمند دارو به کمک نانوحامل داروی ضد سرطان از این مواد بوده اند.
به گفته دکتر " معصومه باقری" ، در این کار، هیدروکسی پروپیل سلولز(HPC) به عنوان یک پلیمر طبیعی زیست سازگار و زیست تخریب پذیر انتخاب و پلیمر دوگانه دوست جدیدی بر پایه آن ساخته شد.
برای این منظور از اتصال کلسترول و پلی اتیلن گلیکول به HPC استفاده شده است ، این نانوحامل پس از اصلاحات نهایی با اتصال بیوتین به آن، برای انتقال موثر داروی ضد سرطان پاکلیتاکسل به داخل سلول های سرطانی به کار گرفته شد.
بررسی سمیت میسل های تهیه شده نشان داده که حامل مورد نظر سمیتی برای سلول های طبیعی ندارد، نتایج حاصل از جذب سلولی نیز حاکی از این است که حضور بیوتین باعث کاهش میزان زنده بودن سلول های سرطانی از طریق افزایش برداشت حامل حاوی دارو توسط سلول های سرطانی می شود.
با بررسی ساختاری میسل ها مشخص شده که آن ها دارای شکل کروی با قطر 84 نانومتر هستند، نکته جالب این است که اندازه میسل ها با افزایش دما بیشتر می شود، همچنین نمودار رهایش دارو از میسل ها نشانگر حساسیت آن ها به دما است، به طوری که در دمای بالاتر، سرعت رهایش بیشتر است، همچنین طیف سنجی فلورسانس تایید کرد که حضور بیوتین در حامل باعث افزایش برداشت سلولی در سلول های سرطانی و کاهش میزان زنده بودن سلول های سرطانی می شود.
باقری خاطرنشان کرد: شناسایی ساختار، شکل و قطر نانوحامل با دستگاه های FT-IR ، DLS، 1H NMR و TEM انجام گرفته است. همچنین جهت اتصال پلیمر به بیوتین دار و تهیه میسل از روش دیالیز بهره گرفته شده است. همچنین بارگذاری داروی ضد سرطان پاکتیتاکسل داخل میسل های پلیمری و بررسی سمیت سلولی آن در شرایط آزمایشگاهی انجام شده است.
این محقق دلیل انتخاب مواد مختلف برای اصلاح نانوحامل را این گونه توضیح داد: کلسترول از اجزای ساختاری غشای سلول های بدن است که به دلیل خصوصیت آب گریزی بالا، اغلب در جهت اصلاح خواص پلیمرها و نانوذرات حامل دارو مورد استفاده قرار می گیرد. از طرفی به منظور بهبود خواص آب دوستی پلیمر و افزایش پایداری میسل های حاصل از آن در جریان خون، می توان از اتصال پلی اتیلن گلیکول به پلیمر بهره گرفت. با این حال برای افزایش فعالیت هدفمندی و وارد کردن نانوذرات به درون سلول های سرطانی، از اتصال بیوتین به پلیمر اصلاح شده استفاده شد.
این تحقیقات حاصل همکاری دکتر معصومه باقری، عضو هیات علمی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، پروفسور علی اکبر انتظامی، عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز، دکتر حسن نیک نژاد، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، و شقایق شاطری،کارشناس ارشد شیمی، است که نتایج آن در مجله Journal of Polymer Research (جلد 21، شماره 567، سال 2014، صفحات 1 تا 15) به چاپ رسیده است.
علمی (1) ** 9340**1440
18/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]