واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: لباس و نحوه پوشش نشانگر اعتقادات درونی انسان است تهران-ایرنا- لباس بخشی از نیاز انسان ها است که نحوه پوشش و پوشیدن آن اعتقادات درونی انسان و طبقه اجتماعی او را نشان می دهد.
به گزارش روز دوشنبه خبرنگار هنرهای تجسمی ایرنا، ایران با قدمت چند هزار ساله، در میان سایر ملل به عنوان یک کشور متمدن شناخته شده است که در آن قومیت های مختلف وجود دارد و هر یک دارای زبان، آداب، رسوم و لباس مخصوص خود هستند.
لباس از دیرباز در زندگی بشر حضور داشته، ولی در دوران معاصر علاوه بر کارکردهای سنتی ، کارکرد رسانه ای و ارتباطی نیز پیدا کرده، به طوری که هنرمندان از آن به مثابه اثر هنری در بیان مفاهیم مورد نظر خود بسیار بهره می جویند.
تنوع و رنگ بندی پوشش در کشورمان علاوه بر نشان دادن ملیت ایرانی به آن هویت اسلامی نیز بخشیده است، در تمام شهرهای ایران با توجه به آب و هوا، لباسها با مناطق دیگر متفاوت است، لباسی که در منطقه بلوچستان مورد استفاده قرار می گیرد، برای منطقه ای مانند آذربایجان به عنوان منطقه سردسیر استفاده نمی شود.
کشور ایران چهار فصل است و این تنوع آب و هوایی باعث پوشش جدید لباس مردم در هر شهر می شود؛ سایر کشورها پوششی به نام "لباس ملی" دارند، باید سعی شود به دور از هر اختلاف شخصی و سلیقه ای لباسی که نشان دهنده هویت ایرانی - اسلامی باشد را تهیه کرد تا همه اقوام کشور به عنوان "لباس ملی" از آن استفاده کنند.
بنیاد ملی مد و لباس از مهم ترین ابزارهای اجرای قوانین کارگروه است که می تواند در زمینه فرهنگ سازی مد و لباس و لباس ملی تاثیر گذار باشد.
باید لباس هنری از نیاز جامعه جدا شود. برای یک مسابقه و همایش می توان هرگونه طرحی را تحت عنوان خلاقیت ارائه داد. در تمام دنیا نیز اینگونه است؛ اما طراحی که برای لباس جامعه فعالیت می کند، باید بداند چه می کند، زیرا هر چیزی را نمی توان طراحی کرد و به جامعه داد.
طراحی لباس، کار بسیار خاصی است که فکر بسیاری به همراه تحقیقات می طلبد. در دانشگاه قبل از ورود دانشجو به بخش طراحی لباس، فضای بروز خلاقیت به او داده می شود یعنی گاهی با یک لیوان بستنی، لباس طراحی می شود اما قطعا این لباس قابلیت ورود به جامعه را ندارد بلکه برای دیدن میزان خلاقیت و ایده دانشجویان است.
در این راستا نیازمند همکاری گالری ها برای بروز خلاقیت طراحان هستیم. یعنی جایگاه هنری این عرصه می تواند باعث ایده پردازی طراحان شود. چرا نباید از این عرصه استفاده کنیم. خلق کردن یک لباس فلزی یا به کار بردن آن در طرح یک ایده تازه و زیباست اما قطعا قابلیت کاربردی در جامعه ندارد. مگر اینکه برای فضای خاصی در تئاتر یا سینما استفاده شود.
گاهی لباس های خلاقانه خاصی برای فضاهای خاص یا حتی گالری ها طراحی می شود که دیدن آن باعث زایش طرح های تازه در هنرمندان می شود. بنابراین باید هر دو فضا را به موازات یکدیگر اما در فضاهایی متفاوت دنبال کنیم.
فرشته کیاوش طراح لباس و عضو هیات علمی دانشگاه علم و فرهنگ، گفت: یک طراح باید بتواند ایراد های اندامی افراد را با استفاده از نوع طراحی درست و تخصص خیاطی برطرف کند اما وقتی در ابعاد گسترده تولید قرار است کاری انجام شود، امکان برطرف کردن عیوب اندامی وجود ندارد و تولید بر اساس استانداردهای موجود انجام می پذیرد.
وی افزود: یک طراح باید بداند که مثلا یک قوز را چطور با ارائه طرحی مناسب کمرنگ کند و در جهت آن با علم کافی به خیاطی لباس مناسب و درست را ارائه کند.
او درباره مشکلات سایزبندی در بین لباس های تولید داخل کشور نیز گفت: ما یک سایزبندی ایرانی نداریم. برای ایجاد یک سایزبندی درست نیازمند عزم و کار ملی هستیم که این امر به یک بودجه کلان و حضور یک تیم فعال برای ایجاد جامعه آماری در سراسر کشور نیاز دارد.
کیاوش، اضافه کرد: به دلیل نبود این امکان، تولیدکنندگان داخلی از سایزبندی های خارجی استفاده می کنند که متاسفانه با آناتومی بدن مردم ما همخوانی چندانی ندارد.
وی خاطرنشان کرد: در ایران کمتر روی مساله سایز و الگوسازی به صورت علمی کار می شود، در حالی که اینها موارد ظریف و مهمی است که برای طراحی یک لباس راحت، باید آن را مد نظر قرار داد.
وی درمورد لباس ملی گفت: ما لباس ملی نداریم و نمی شود گفت که باید داشته باشیم، چون اقوام ایرانی با توجه به شرایط اقلیمی متفاوت و فرهنگ خود، لباس های مختلف دارند و هر پوشش متعلق به یک منطقه است.
کیاوش افزود: ما باید در لباس پوشیدن خود اصول پوشش در ایران را در نظر بگیریم، ولی پوشش افراد به نحوه زندگی، محل کار، موقعیت افراد و... بستگی دارد و نمی توان لباس مشخصی را برای همه افراد در نظر گرفت.
وی در ادامه با اشاره به نیازهای طراحی لباس در ایران گفت: خوب است که برای طراحان لباس سرمایه ای در نظر گرفته شود، یا با دعوت از اساتید، فراخوانی بدهند و از طراحان لباس بخواهند در مسابقه ای شرکت کنند تا یک رقابت خوب به وجود بیاید.
کیاوش اضافه کرد: این اتفاق باعث می شود تا طراحان لباس همدیگر را بشناسند و حتی اگر شباهت هایی در کار همدیگر پیدا کردند، بتوانند کار مشترک انجام دهند. کار گروهی در ایران خیلی ضعیف است و اگر چنین اتفاقی بیفتد به رشد طراحی لباس در ایران کمک می کند.
فراهنگ**9338**1027
17/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]