تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806374271
-این حجم انبوه مزخرف و یاوه
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
روزنامه خندان این حجم انبوه مزخرف و یاوه طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند. حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
اعتماد : این حجم انبوه مزخرف و یاوه من یک کشفی کردم: هیچ کس چیزی نمی خواند. نه اینکه مردم عادی کوچه و بازار نخوانند. آنها که بندگان خدا وقت و حوصله خواندن ندارند. از اولش هم نداشتند. در واقع آنها که باید بخوانند و کارشان خواندن است، فهمیدم که حوصله و توان خواندن ندارند. خواندن، توان و حوصله می خواهد و لازم است که انسان به قدر فهم کلمات تمرکز کند و دل به کار بدهد که نمی دهد. خوب یا بد این توان از بین رفته و این حوصله سر آمده و این تمرکز پراکنده شده.
معلم حوصله خواندن انشای بچه ها را ندارد و استاد هم وقتش را با خواندن تحقیق بچه ها هدر نمی دهد. دبیر صفحه روزنامه از بس مزخرف خوانده دیگر دلش نمی آید که مزخرف تازه بخواند و سردبیر هم یاوه دانش پر شده و جای یاوه جدید ندارد. آن موقعی که همه اهل خواندن بودند مدیرمسوول ها از خواندن بدشان می آمد، حالا که شب تار است و همه برای خودشان یک پا مدیرمسوولند، مدیرمسوول ها بیشتر اهل شنیدن وگپ و گعده اند.
روزنامه را اما یک سری روزنامه خر می خرند که بخوانند که دیگر نمی خرند و نمی خوانند. معدودی می خرند اما نه برای خواندن. می خرند که چه کار کنند؟ با روزنامه کار زیاد می شود کرد که خواندن در رده های آخرش قرار دارد؛ بلکه داشت. حالا که به خودمان جوالدوز زدم لابد این اجازه را دارم که به دیگران هم مختصر سوزنی از راه دور بزنم. ... روزنامه را قبلا یک جماعت کوچکی در هر حالی می خواندند و حتی از ترحیم و صفحه اندیشه اش نیز نمی گذشتند اما اخیرا فهمیدم که اینها هم یا بازنشسته شده اند و جایگزین شان پیدا نشده یا از صرافت این همه قصه پر غصه افتاده اند و دیگر مثل سابق فعالیت ندارند. فقط روزنامه نیست بلکه کتاب هم در زمره نخواندنی ها درآمده و کسی به آن محل نمی گذارد. در مملکت هفتاد و چند میلیونی تیراژ زیر هزار تا اگر گواه نخواندن نیست پس چیست؟ چهارتا استثنا را کنار بگذارید و از من قبول کنید که کلا هیچ کس هیچ چیز نمی خواند. یعنی اصلا وقت خواندن ندارد. وکلا نمی خوانند، وزرا نمی خوانند، کارمندان نمی خوانند، کارگران از اول نمی خواندند حالا هم نمی خوانند و نویسنده و روزنامه نویس و روزنامه درآر و قاضی و صالح و طالح و غیره و ذلک هم نمی خوانند. یعنی واقعا هیچ کس هیچ چیز نمی خواند؟
چرا به جای مزخرفات کتاب و روزنامه و مجله وقت گرانبهایشان را مصروف وایبر عظیم الشأن می کنند و از صبح تا شب با اسباب بازی دستی شان گروه های مختلف را بالا و پایین می کنند تا ببینند رفقایشان چه در و گهری از خود صادر کرده اند.
در دکان روزنامه، وایبر مغازه نزده که در رقابتش قافیه را باخته باشیم و حالا بخواهیم به تلافی، بدش را بگوییم. ابزار، بد و خوب ندارند اما واقعیت این است که وایبر پدر صاحب بچه ملت را با حجم کثیری از حرف مفت پر کرده و برای هیچ کس در هیچ رده یی فرصت خواندن درست و حسابی را نگذاشته. ملت دیگر وقت خواندن کتاب و روزنامه ندارند از بس جوک تکراری و حرف بی صاحب و خبر دروغ و شایعه راست مانند و عکس ها و فیلم های لوس و بی مزه می بینند و می خوانند.
گمانم این بود در مزخرف نویسی کی روی دست روزنامه نگاران نمی تواند بلند شود و نمی تواند بازار یاوه را از ایشان بگیرد. غافل از آنکه وایبر نه تنها روی روزنامه را کم کرده بلکه فیس بوک و وبلاگ وتوییتر را هم از رو برده. حقیقتا چیز حیرت انگیزی است و سر آدم دوار می گیرد از این حجم انبوه چرت و پرتی که مهم و خوشایند و خواندنی جلوه می کند.
مردم به وایبر به چشم منبع آگاهی و اطلاع رسانی و دانایی نگاه می کنند. دروغ چطور خودش را راست جلوه می دهد و کچل چطور خود را زلفعلی می نامد؟ وایبر هم بر همین مبنا خودش را منبع آگاهی و هوشیاری جا می زند و در اصل چیزی جز ترویج غفلت نیست. من با غفلت بد نیستم و فکر می کنم حدی از غفلت برای تداوم زندگی لازم است اما نه اینکه ملت از بزرگ و کوچک و شریف و وضیع و فقیر و بی کس و وزیر و وکیل و فاضل و دانشمند و عالم و نخبه و شوفر و لبویی تا کمر در چاه وایبر فروبروند و چیزهای عینی دور و بر خود را نبینند. وایبر دارد سرمان کلاه می گذارد و ما را از تماشای واقعیت دور و برمان بازمی دارد.
نمی گویم وایبر نخوانید که به جایش روزنامه بخوانید. نه؛ روزنامه خواندن چه ارزشی دارد؟ عرضم این است که اگر کنتور به چشم و چارتان ببندید می بینید هشت، نه ساعت وقت شریف تان را دارید پای دستگاهی می گذرانید که هیچ خیری ندارد. هیچ خیری؟ هیچ که اغراق است اما این دستگاه و این نرم افزار دارد آداب معاشرت واقعی و مخالطه و مکالمه ملموس و عینی را از یادمان می برد و ما را معاشر پیکسل های بی خاصیتی می کند که ته اش هیچ عوایدی برایمان ندارد. از من گفتن. آرمان : سرب؛ تا پیشگیری از خطرات احتمالی
امروز پای گفت وگو با یک مرغ و آقای ایمنی نشسته ایم (آخر و عاقبت ما را) بد نیست شما هم مثل بنده پای درد و دل این دو عزیز بنشینید!
گفت وگو با یک مرغ
من : سلام مرغ عزیز خوبی؟ ردیفی؟
مرغ: به به سلام، چه عجب یادی از ما کردی؟ بی وفایی چه عیب داشت که این بار وفا کردی؟ بی معرفت حتما باید قیمت ما بره بالا تا یادی از ما کنی؟
من: قبول دارم بی معرفتم، چه خبرا؟ شنیدم به سلامتی و میمنت سربی شدی شمام؟!
مرغ: پس چی؟! باور کن ما سال ها بود این دغدغه رو داشتیم، آلودگی هوای تهران دیگه خیلی داشت یکه تازی می کرد.
من:صحیح می فرمایید! خب؟
مرغ: الان فرقی نداره زرشک پلو با مرغ بخوری یا نیم ساعت دهنت رو جلوی اگزوز مینی بوس بگیری و نفس بکشی! جدا حالشو ببر.
من: چه توصیه آشپزی به خانم های خانه دار می کنید؟
مرغ: به همین دلیل از تماس مستقیم مرغ با شعله آتش به دلیل احتمال انفجار خودداری کنند و در حال پختن مرغ زدن ماسک را فراموش نکنند. . .
گفت وگو با آقای ایمنی
من: سلام آقای ایمنی خوبی؟ دماغت چاقه داداش؟ کم پیدا شدی!
آقای ایمنی: با این همه مشغله، چه توقعی داری؟
من: بابا مردم که دیگه دارن رعایت، می کنن، من فکر می کنم کار شما هم کمتر شده دیگه!
آقای ایمنی: دلت خوشه ها! صداشو در نیار اما چند وقته با حفظ سمت، به عنوان آقای ایمنی در موسسات مالی غیرمجاز انتخاب شدم!
من: شوخی می کنی! داستان چیه؟
آقای ایمنی:جونم برات بگه طبق آمار بانک مرکزی الان هفت هزار موسسه مالی غیرمجاز در کشور داریم، بخش نظارت بانک مرکزی هم که وقت نداره که صرف این کارها کنه، اینه که معاونت آقای ایمنی راه اندازی شده که بنده مردم را راهنمایی کنم.
من: روش کار به چه صورته؟
آقای ایمنی: ببین مثلا وقتی یه نفر میره توی یه موسسه غیرمجاز تا پولش رو اونجا بذاره اول دو قلوها میان و می گن«نکن، این کار خطرناکه حسن» بعد طبیعتا حسن به حرف اونها گوش نمی ده که اونوقت من وارد عمل می شم و با روش های خودم ایشون رو راهنمایی می کنم، برو حالشو ببر!
من: خسته نباشی جدا، امیدوارم موفق باشی آقای ایمنی.
آقای ایمنی:فقط این گفت وگو رو منتشر نکن، شر می شه، می فهمن دو شغله ام، از نون خوردن می افتم، یادت نره ، خداحافظ! کیهان : نقشه شیلی ! (گفت و شنود) گفت: حسین مرعشی طی سخنانی در گردهمایی اصلاح طلبان سیستان و بلوچستان گفته است «اصولگرایان به مردم برگردند»!
گفتم: کدام مردم؟ اگر مردم ایران را می گوید که بارها و در حرکت های حماسی، مثل حضور دهها میلیونی 9دی و 22 بهمن و عاشورا و... نشان داده اند از مدعیان اصلاحات نفرت دارند. و اگر مردم غرب را می گوید که آنها هم از دولت های فاسد خود که حامی مدعیان اصلاحات هم بوده اند نفرت دارند و...
گفت: ایشان می گوید مردم در انتخابات 92 به اصلاح طلبان رأی داده اند!
گفتم: پس چرا پشت سر هم اعلام می کنند که روحانی اصلاح طلب نیست، دولت روحانی رحم اجاره ای است و ... از همه اینها گذشته، اگر اصلاح طلبان رأی داشتند که نامزد خود را وادار به کناره گیری نمی کردند!
گفت: خودشان می گویند مقبولیت و مشروعیت مردمی اصلاح طلبان لب مرز است و با یک تکان کوچک برای همیشه از دور خارج می شود. پس این قمپزها چیست که در می کنند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! یارو رفته بود شیلی، می ترسید بخوابه، پرسیدند چرا می ترسی؟ گفت؛ به نقشه شیلی نگاه کن، خیلی باریکه، می ترسم اگر توی خواب یک غلت کوچک بخورم، بیفتم توی دریا و غرق بشم!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها