واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۱۴ آذر ۱۳۹۳ - ۰۰:۱۲
شهرام اقبالزاده وجود اراده ملی توأم با مشارکت عمومی همراه با پشتکار جدی و البته تأمین بودجه را برای ایجاد فرهنگ مطالعه ضروری دانست. این مترجم و منتقد ادبی در گفتوگو با خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا گفت: صرف بیانات ریاست جمهوری در زمینه احیای زنگ انشا و مطالعه یا سخنان وزیر آموزش و پرورش مبنی بر ایجاد کتابخانههای کلاسی در مدرسهها نمیتوان به فرهنگ کتابخوانی رسید. این کار نیازمند عزم و همت جمعی است که باید با برنامهریزی و حتی از طریق قانون محقق شود. او افزود: برای فرهنگ مطالعه و نهادینه کردن آن برنامهریزی و ایجاد راهبردهای عملیاتی از اصول انکارناپذیری است که البته بدون اراده ملی شکل نمیگیرد. اقبالزاده تأکید کرد: صرفا دولت نیست که در این زمینه حضور داشته و کمکاریهایی را اعمال کرده است بلکه نهادهایی مثل شورای کتاب کودک، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، تصویرگران و... میتوانستند و میتوانند با ارائه برنامهای مدون و تلاش برای عملیاتی کردن آن برنامه به صورت هدفمند وارد عمل شوند که نشدهاند. او یادآور شد: زمانی در مجله «رشد معلم» این مسئله مطرح شد که باید زنگ کتابخوانی در مدرسهها ایجاد شود و همه تلاش کنند تا تفکر انتقادی و خلاق در بچهها شکل بگیرد. حرفهای خوبی گفته شد اما وقتی به مرحله عمل رسیدیم کسی نبود که آن حرفها را عملیاتی کند، بودجهای برای آن درنظر بگیرد و با مشخص کردن فازهای متعدد، مرحله به مرحله راه رسیدن به این اهداف متعالی را محقق کند. این مترجم ادبیات کودک و نوجوان اظهار کرد: بارها گفتهایم که در اغلب مدرسههای ما کتابخانهای وجود ندارد، کتابخانههای مدرسهها فقیرند، کتابدار آگاه زمینه پیوند بچهها با کتابهاست یا بودجه اختصاصیافته برای بخش کتابخانهها در مدرسهها بسیار ضعیف است؛ اما چه شد؟ حاصل آن همه حرفهای انتقادی و البته بجای ما چه شد؟ اقبالزاده با تأکید بر اینکه برای رسیدن به هر هدفی مشارکت و خرد جمعی لازم است بیان کرد: مگر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان مهمترین مرکز تأمینکننده کالاهای فرهنگی برای کودکان در حال حاضر کتابهایش با چه تیراژی عرضه میشوند؟ تیراژ کتابهای کانون به نسبت گذشته چه نسبتی از بودجه کل کشور را به خود اختصاص داده است؛ افزایش یافته یا نه؟ او در ادامه گفت: پیوسته از بودجه فرهنگی کم و کمتر شده است. در حالیکه برای مقابله با مسئلهای مثل تحریم نیازمند استفاده از اندیشمندان و متفکرانی هستیم که دستمایه اولیه تعقل و تفکر خود را مدیون وجود کتابهای باارزش و غنی بودهاند، اگرچه استفاده از همین افراد هم در برنامهریزیها هماکنون محل سوال است. اقبالزاده افزود: تا وقتی این چرخه معیوب به حیات خود ادامه میدهد هیچ کاری نمیتوان کرد. زمانی فراکسیون کودک در مجلس شکل گرفت. همان موقع بهترین زمان برای آن بود که انجمن نویسندگان کودک و نوجوان با مجلس وارد تعامل شود، اما نشد. آنها هم تلاشی نکردند تا تعاملی شکل بگیرد. نتیجه آنکه ما در جامعهای هستیم که تصمیمگیریهای جزیرهیی بر آن حاکم است و هر کدام از ما در جزایری مجزا به سر میبریم؛ جزایری که گویی با هم قهرند و هیچ برنامه مشترکی برای رسیدن به آینده بهتر ندارند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]