محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827860128
تقارن شگفت تاريخي
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: تقارن شگفت تاريخي
شاعران- ضياءالدين ترابي:
حكيم ابوالقاسم فردوسي، شاعر بزرگ حماسهسراي ايران، افزون بر شاعر بودن، دانشمندي است بزرگ كه مثل بقيه بزرگان علم و ادب فارسي، بر تمامي دانش‌هاي زمان خود تسلط داشته و فردي بوده است با دانشي والا از حكمت و فلسفه، تاريخ و اسطوره، پزشكي و از همه مهم‌تر ستاره‌شناسي و گاهشماري.
به همين جهت نيز نامش را از همان ابتدا با عنوان حكيم ياد كرده‌اند. ولي آنچه در اين مختصر مورد نظر ماست، همانا دانش عميق حكيم فردوسي در مورد ستاره‌شناسي و گاهشماري است. با تاملي در برخي از بيت‌هاي شاهنامه به مواردي برمي‌خوريم كه نشان ازتسلط كافي شاعر بر دانش ستاره‌شناسي و نيز گاهشماري رايج در زمانه وي دارد.
فردوسي در چند بيت از «داستان پادشاهي كيومرث» مي‌گويد:
«چو آمد به برج حمل آفتاب
جهان گشت با فر و آيين و آب
بتابيد از آن سان زبرج بره
كه گيتي جوان گشت از او يكسره
كيومرث شد بر جهان كدخداي
نخستين به كوه اندرون ساخت جاي»
كه افزون بر دلالت به عمق دانش فردوسي در مورد انسان‌هاي اوليه و زندگي انسان‌هاي غارنشين در دوره‌هاي بسيار دور، دقيقاً از روز نوروز اعتدالي و رسيدن آفتاب به برج حمل در لحظه تحويل سال و آغاز سال نو در اول فروردين‌ماه صحبت مي‌كند و نيز آغاز پادشاهي كيومرث در اين روز، كه به عنوان رسم و آيين كهن، در ايران باستان رعايت مي‌شده است و پادشاهان ايراني – به‌ويژه ساسانيان – در روز نوروز يعني اولين روز سال نو تاج‌گذاري مي‌كرده‌اند و اين همان رسمي است كه تا موقع تاج‌گذاري و به تخت پادشاهي نشستن يزدگرد سوم – آخرين پادشاه ايراني پيش از اسلام – رعايت مي‌شده است و خود اين روز يعني روز تاج‌گذاري و آغاز سلطنت اين آخرين پادشاه پيش از اسلام ايران، بعدها موجب پديد آمدن تاريخ جديدي در ايران شده است كه به نام وي به تاريخ يزدگري معروف است و اين همان تاريخ يا تقويم خورشيدي معروفي است كه همواره در كنار تقويم مهي (هجري‌قمري) در ايران، رواج داشته است ولي از آنجايي كه يك‌سال آن داراي 365 روز تمام بود به دليل كسري از طول طبيعي سال، روزها و فصل‌هاي آن متغير بود و در حدود هر 4 سال يك روز نسبت به تقويم يا گاهشماري خورشيدي اعتدالي جلو مي‌افتاد و به‌طوري كه منجمان و مورخان اسلامي نوشته انددر زمان تاج‌گذاري يزدگرد سوم در سال يازدهم هجري، مدت 90 روز تمام با نوروز حقيقي (اعتدالي) فاصله داشته است.
يعني مدت 3623 روز با آغاز تاريخ هجري‌قمري و مدت 3742 روز با تاريخ هجري‌شمسي فاصله داشت كه آن را مابين‌التاريخين مي‌خوانند البته بعد از اسلام در ايران تاريخ رسمي كشور تاريخ هجري‌قمري بود كه از اول محرم سال اول هجرت حضرت رسول‌اكرم(ص) از مكه به مدينه آغاز مي‌شد، و سالي بود مهي كه هر سال آن 12 ماه 29 و 30 روزه داشت و جمعاً داراي 354 روز (و در سال‌هاي كبيسه 355 روز) بود. در كنار اين تاريخ رسمي مردم ايران‌زمين تقويم ديگري نيز داشتند كه آغاز آن، زمان به تخت نشستن آخرين پادشاه پيش ازاسلام ايران يعني يزدگرد سوم ساساني در سال يازدهم هجري‌قمري بود، و همان‌طور كه گفتيم آغاز اين تاريخ يا تقويم روز سه‌شنبه و روز نوروز (يزدگردي) مطابق با بيست‌ودوم ماه ربيع‌الاول سال يازدهم هجري‌قمري و اول تابستان يا نودويكمين روز سال خورشيدي اعتدالي (هجري‌شمسي) بود. كه همين ذكر نودويكمين روز از سال و فاصله 10 سال و نودروز (3742 روز) بين آغاز تاريخ يزدگردي با آغاز تاريخ هجري‌شمسي نشان از دانش نجومي و تقويمي مردم و دانشمندان آن زمان دارد.
حكيم ابوالقاسم فردوسي نيز بر اين دانش گاهشماري و ترتيب تطبيق تقويم هابا هم آگاهي كامل داشته است و بهترين گواه بر اين آگاهي افزون بر بيت‌هايي كه درباره «نوروز» بدان اشاره شد، بيت‌هاي تاريخداري است كه در متن شاهنامه آمده است؛ بيت‌هاي تاريخداري كه برخي صرفاً براي واقع‌نمايي يا واقعيت‌نمايي داستان به كار رفته‌اند و اشاره دقيقي به زمان خاصي ندارند ولي بقيه بيت‌هايي است كه شاعر از ذكر تاريخ در آنها تعمد داشته و روز و ماه ذكر شده در اين بيت هاو نيز سال‌هايي كه در برخي در بيت‌هاي تاريخدار آمده آگاهانه و از روي محاسبه دقيق و علمي صورت گرفته و نمي‌توان به سادگي از كنار آنها گذشت.
از اين بيت‌هاي تاريخدار مي‌توان به اين دو بيت اشاره كرد:
«چو سال اندر آمد به هفتادويك
همي زير شعر اندر آمد فلك
زهجرت شده پنج هشتاد بار
كه گفتم من اين نامه شهريار»
كه راهگشاي پژوهشگران و صاحب‌نظران در تعيين دقيق سال تولد حكيم ابوالقاسم فرودسي شد. به‌طوري كه ملاحظه مي‌شود اعداد و ارقام در شاهنامه به‌ويژه در بيت هاي تاريخدار مهمي چون بيت‌هاي بالا بي‌هدف نيامده‌اند و شاعر بزرگ پارسي دقيقاً در اين بيت‌ها قصد كدگذاري و انتقال داده‌ها به آيندگان را داشته است. در همين رابطه باز بايد به چند بيت تاريخدار ديگر شاهنامه اشاره كرد، كه در آنها شاعر تاريخ را خيلي دقيق و به روز و ماه و سال و حتي علامت روز [ايام هفته] مشخص مي‌كند و صحبت از سن و سال خود به ميان مي‌آورد.
ازاين ميان بايدبه اين چند بيت زير در پايان «داستان پادشاهي شاپور ذوالاكتاف» اشاره كرد كه مي‌گويد:
«چو آدينه هرمزد بهمن بود
برين كار فرخ نشيمن بود
مي لعل پيش آورم هاشمي
ز خمي كه هرگز نگيرد كمي
چو شصت‌وسه سالم شد و گوش كر
زگيتي چرا جويم آيين و فر»
كه افزون بر اشاره به پيري و 63 سالگي خود، به صراحت در مورد روز تولد خود يعني «جمعه اول بهمن‌ماه» سخن مي‌گويد كه با توجه به اينكه به همين ترتيب و پشت سر هم آمده است جاي هيچ ترديدي باقي نمي‌ماند كه شاعر در آنها قصد اشاره به روز تولد خود و پايان 63 سالگي و آغاز 64 سالگي خود را دارد؛ روزي كه براي شاعر بسيار عزيز و خاطره برانگيزاست و به خاطر همين نيز با رسيدن چنين لحظه‌اي است كه داستان «شاپور ذوالاكتاف» رابه پايان مي‌برد و به استراحت مي‌پردازد و روز تولد خود را جشن مي‌گيرد، آن هم با مي لعل هاشمي، كه با شناختي كه از دين و مذهب حكيم توس در دست است در تعبير اين «مي هاشمي» بايد بسيار دقت كرد؛ چرا كه شاعر در اينجا از مي مجازي سخن مي‌گويد نه مي انگوري، و صفت «هاشمي» نيز اشاره به حقيقتي ديگر دارد .
حكيم توس در ذكر نام روز و ماه از روش تاريخ ايراني (اعم از خورشيدي اعتدالي و يزدگردي) استفاده كرده است؛ يعني هميشه تاريخ سال را به هجري‌قمري داده است و تاريخ روز و ماه را به تقويم ايراني؛ مثل همين مورد بالا كه در آن منظور از آدينه روز جمعه است و روز هر مزد، روز اول ماه و بهمن يعني ماه بهمن يا يازدهمين ماه سال خورشيدي و ماه دوم زمستان.
مين‌طور است وقتي در پايان داستان پادشاهي اورمزد شاپور مي‌گويد:
«شب اورمزد آمد از ماه دي
زگفتن بياساي و بردار مي»
دقيقاً اشاره به شب اول دي‌ماه دارد، يعني شب چله يا شب يلدا كه يكي از جشن‌هاي باستاني ايران است و به همين دليل نيز شاعر با رسيدن به شب چله يا يلدا، دست از كار مي‌كشد و داستان پادشاهي اورمزد شاپور را با همين به پايان مي‌برد تا همراه با ديگران به جشن شب يلدا بپردازد؛ شب چله يا شب يلدايي كه بلندترين شب سال است و از قديم آن را به عنوان شب تولد «مهر» ايرانيان جشن گرفته‌اند و كلمه «يلدا» در اين شب نيز اشاره به ميلاد مهر است. كه اين شب يلدا يا بلندترين شب سال، نمي‌تواند در تاريخ يزدگردي – كه تقويمي ناقص و متغير است – اتفاق بيفتد، بلكه بايد نشان آن را در طبيعت و در تقويمي جست‌وجو كرد كه با طبيعت و فصول و زمان دقيقاً هماهنگي داشته و فصل‌هاي آن ثابت و طبيعي تكرار شود و اين تنها در تقويم خورشيدي اعتدالي امكان‌پذير است.
بديهي است كه در اينجا منظور حكيم توس از شب يلدا در تاريخ خورشيدي اعتدالي است، يعني جايگاه واقعي شب يلدا در شب اول زمستان يا دي‌ماه پس با فرا رسيدن چنين شبي است كه مي‌گويد:
«شب اورمزد آمد از ماه دي
زگفتن بياساي و بردار مي»
ولي اين تنها فرا رسيدن شب يلدا نيست كه شاعر را به چنين انديشه‌اي وامي‌دارد، چرا كه بين اين شب يلدا و روز تولد شاعر در اول بهمن‌ماه نيز ارتباط نهفته‌اي وجود دارد كه هر دو با 63 سالگي شاعر در ارتباطند، يعني سالي كه براي شاعر بسيار مهم و نيز مقدس است.
پيش از پرداختن به اين ارتباط، با توجه به گاهشماري رسمي رايج در زمان حكيم توس كه تاريخ هجري‌قمري است، بايد دانست كه منظور شاعر از پايان 63 سالگي و آغاز 64 سالگي دقيقاً بر اساس تقويم هجري‌قمري است و از آنجايي كه مي‌دانيم شاعر در سال 329 هجري‌قمري به دنيا آمده است، پس اين آغاز 64 سالگي مورد نظر شاعر را هم بايد با افزودن 64 سال بر سال تولد وي يعني 329 هجري‌قمري به دست آورد يعني سال
393 (393=64+329) هجري‌قمري.
بنابراين روز اول بهمن‌ماه مورد نظر شاعر كه در سال خورشيدي مطابق با سال 393 هجري رخ مي‌دهد، با توجه به تطبيق تقويمها و محاسبات ويژه مطابق است با سال 381 هجري‌شمسي و 371 يزدگردي و 1003 ميلادي و نيز 1314 اسكندري. و نيز در صورت برگشت به گذشته يعني 64 سال هجري‌قمري قبل خواهيم داشت سال 329 هجري‌قمري كه مطابق است با 319 هجري‌شمسي و 309 يزدگردي، و 941 ميلادي و 1252 اسكندري. يعني به‌طوري كه ملاحظه مي‌شود 64 هجري‌قمري در گاهشماري خورشيدي مطابق 62 سال مي‌شود و اين تفاوت در سال موضوعي است كه بايد بدان توجه داشت.
فردوسي در متن شاهنامه سترگ خود 3 بار در طول داستان‌هاي مختلف به سن 63 سالگي خود اشاره مي‌كند كه نشانگر اهميت اين سال از نظر فردوسي است، و اين 3 بيت عبارتند از:
1 - مي لعل پيش آر اي روز به
كه شد سال گوينده بر شصت‌وسه
2 - چو شصت‌وسه سالم شد و گوش كر
زگيتي چرا جويم آيين و فر
3 - ايا شصت‌وسه ساله مرد كهن
تو از باده تا چند راني سخن
كه به ترتيب در پايان داستان «اورمزد شاپور»، «بهرام بهراميان» و «بهرام شاپور» آمده است و نشان از توجه فردوسي به اين 63 سالگي دارد. اگر فردوسي در طول شاهنامه به سن و سال خود اشاره مي‌كند از آن قصد خاصي دارد.
به همين خاطر هم موضوع اشاره به 63 سالگي شاعر و فرا رسيدن شصت‌وچهارمين سال زندگي‌اش را بايد جدي گرفت، به‌ويژه آنكه شاعر در اينجا ضمن اظهار صريح روز تولد خود در اول بهمن به رابطه آن با شب يلدا و اول دي‌ماه اشاره دارد و همين مسئله مي‌رساند كه فردوسي روز تولد خود را نه از روي تقويم هجري‌قمري و نه از روي تقويم يزدگردي، بلكه دقيقاً بر اساس گاهشماري خورشيدي اعتدالي گزارش مي‌كند .
و همان‌طور كه گفتيم وقتي سخن از «شب اورمزد از ماه دي» مي‌كند منظور فرا رسيدن شب يلدا – آن هم شب يلداي واقعي و طبيعي است، يعني بلندترين شب سال، نه شب يلدايي كه با حساب گاهشماري يزدگردي پيش مي‌آيد و شبي است متغير در طول سال، كه گاه حتي مي‌تواند به تابستان بيفتد يعني زماني كه طول شب به كوتاه‌ترين حد خود مي‌رسد – درست برعكس شب يلداي اول زمستان – بنابراين صحبت فردوسي از «اول بهمن‌ماه» هم به همين گونه در گاهشمار خورشيدي اعتدالي است كه درست يك ماه بعد از اول دي‌ماه است و راز مطلب همين‌جاست. و مي‌توان تصور كرد كه از همان كودكي فردوسي از روز تولد خود در اول بهمن‌ماه – يعني يك ماه بعد از اول زمستان و شب يلدا – باخبر بوده است، آن هم از طريق گفتار پدر با مادر كه به او گفته بودند تولدش يك ماه بعد از شب يلدا بوده است.
يا از روي رسمي كه در گذشته مرسوم بود و تاريخ تولد كودك را بزرگ خانواده بر صفحه سفيد آخر قرآن‌كريم يادداشت مي‌كرد.(1) آن هم در تاريخي كه از نظر گاهشماري ثابت است و هميشه و در همه حال موقعيت زماني آن معلوم و مشخص است چه در سال به دنيا آمدن فردوسي در سال 329 هجري‌قمري (319 هجري‌شمسي) و چه در سال 393 هجري‌قمري (381 هجري‌شمسي) كه هر دو نيز جمعه بوده است، يعني هم روز اول بهمن‌ماه 381 هجري‌شمسي و هم روز اول بهمن‌ماه سال 319 هجري‌شمسي.
افزون بر اين در صورت محاسبه و تطبيق تقويمها با كمال شگفتي متوجه خواهيم شد كه در اين سال يعني سال 381 هجري‌شمسي (مطابق 393 هجري‌قمري) روز اول بهمن‌ماه در هر دو گاهشمار هجري‌شمسي (خورشيدي اعتدالي) و يزدگردي، دقيقاً با هم تقارن داشته است يعني در اين سال 1/11/381 هجري‌شمسي مطابق بوده است با 1/11/371 يزدگردي و روزش هم جمعه بوده است. به عبارت ديگر درست در سال 381 هجري‌شمسي و 371 يزدگردي است كه با گذشت 370 سال از آغاز گاهشماري يزدگردي، از مجموع كسري‌‌هاي سال [2422/0 روز در هر سال] در كل 3742 روز پديد آمده و موجب شده است كه دو تاريخ دقيقاً با هم مطابقت پيدا بكنند يعني نوروز اعتدالي سال 381 هجري‌شمسي دقيقاً مطابق بقاشد با نوروز يزدگردي سال 371 يزدگردي، يعني در صورت محاسبه داريم:
3742-(2422/365×380)=365×370
بنابراين در اين سال روز اول بهمن‌ماه خورشيدي اعتدالي (هجري‌شمسي) نيز مطابق خواهد بود و بااول بهمن‌ماه يزدگردي و نيز شب يلدا يا روز سي‌ام آذرماه يزدگردي باز در همان سال مطابق خواهد بود با سي‌ام آذرماه هجري‌شمسي و خواهيم داشت:
روز جمعه 1/11/381 هجري‌شمسي مطابق است با 1/11/371 يزدگردي، مطابق با 8/3/393 هجري‌قمري و مطابق با 15/1/1003 ميلادي [ژولين] و نيز مطابق با 15/4/1314 اسكندري كه در صورت برگشت به گذشته و از طريق محاسبه و تطبيق قهقرايي تقويمها در سال 329 هجري‌قمري (مطابق 319 هجري‌شمسي) خواهيم داشت:
روز جمعه 1/11/319 هجري‌شمسي مطابق است با 16/10/309 يزدگردي مطابق با 13/4/329 هجري‌قمري و مطابق با 15/1/941 ميلادي [ژولين] و نيز مطابق با 16/4/1252 اسكندري.
به‌طوري كه ملاحظه مي‌شود اول بهمن‌ماه 381 هجري‌شمسي كه در اين سال مطابق با اول بهمن‌ماه 371 يزدگردي است و علامت روز آن هم جمعه است، در صورت بازگشت به سال 329 هجري‌قمري (319هـ .ش و 309 يزدگردي) به خاطر متغير بودن تقويم يزدگردي اين دو تاريخ با هم 15 روز اختلاف پيدا ميكنند يعني روز اول بهمن‌ماه 319 هجري‌شمسي مطابق مي‌شود با شانزدهم دي‌ماه 309 يزدگردي – گرچه علامت روز هر دو همان روز جمعه است – و از نظر تطبيق روزهاي سال قمري نيز 8/3/393 هجري‌قمري به 13/4/329 هجري‌قمري مطابقت پيدا مي‌كند. ولي پانزدهم ژانويه تقويم ژولين در هر دو مورد يكسان باقي مي‌ماند و اين به دليل ثابت بودن زمان در دو تقويم هجري‌شمسي و ميلادي است كه هر دو سال خورشيدي اعتدالي هستند، كه در صورت تطبيق با گاهشمار ميلادي امروزي يعني تقويم گريگوري اين پانزدهم ژانويه به بيستم ژانويه تبديل خواهد شد.
بدين‌ترتيب به‌طوري كه ملاحظه مي‌شود حكيم ابوالقاسم فردوسي در اين دو بيت يعني:
«شب اورمزد آمد از ماه دي
زگفتن بياساي و بردار مي»
و
«چو آدينه هر مزد بهمن بود
برين كار فرخ‌نشيمن بود»
و تاكيد بر پايان 63 سالگي خود يعني:
«چو شصت‌وسه سالم شد و گوش كر
زگيتي چرا جويم آيين وفر»
پرده از راز بزرگي برداشته و به بهانه ياد روز تولد خود، به يك تقارن شگفت تاريخي اشاره مي‌كند. به‌ويژه آنكه ذكر روز جمعه (آدينه) در كنار اول بهمن‌ماه «چو آدينه هزمرد بهمن بود» نشان مي‌دهد كه شاعر علاوه بر روز دقيق تولد، از جمعه بودن آن نيز آگاه بوده است، يعني جمعه اول بهمن‌ماه 319 هجري‌شمسي مطابق با 13/4/329 هجري‌قمري. و شگفت‌تر آنكه اين روز «جمعه» اول بهمن‌ماه در سال 319 هجري‌شمسي دوباره در اول بهمن‌ماه سال 381 هجري‌شمسي (بعد از 62 سال تمام) دوباره تكرار مي‌شود، يعني روز اول بهمن‌ماه سال 381 هجري‌شمسي (مطابق با اول بهمن‌ماه 371 يزدگردي) باز مصادف با جمعه بوده است. كه در صورت محاسبه و تطبيق تاريخ‌ها به روشني اين موضوع ثابت خواهد شد و حكيم ابوالقاسم فردوسي حتماً در موقع سرودن اين بيت بدان توجه داشته است. چرا كه حتي با يك سال جابه‌جايي چه در سال تولد شاعر يعني 319 هـ .ش و چه در سال مقارن با پايان 63 سالگي شاعر يعني 381 هـ .ش، علامت روز يعني اين روز «جمعه» به هم مي‌‌خورد. يادآور مي‌شود، كه اول بهمن‌ماهي كه مقارن با روز جمعه هم باشد در تقويم هجري‌شمسي درست 6 سال بعد از 381 هـ .ش يعني در سال 387 هجري‌شمسي و نيز 11 سال پيش از آن يعني در سال 370 هجري‌شمسي عملي است و در صورت اصل قرار دادن تاريخ يزدگردي باز اين جمعه اول بهمن‌ماه 371 يزدگردي درست 7 سال بعد يعني در سال 378 يزدگردي و يا 7 سال پيش از آن يعني در اول بهمن‌ماه 364 يزدگردي مطابق با روز جمعه خواهد بود.
بدين‌ترتيب به‌طوري كه ملاحظه مي‌شود روز تولد دقيق حكيم ابوالقاسم فردوسي روز اول بهمن‌ماه است كه در صورت تطبيق با تقويم رسمي جاري كشور تنها يك روز اختلاف خواهد داشت. براي اينكه در گذشته و در زمان حكيم توس و تا سال 1304 هجري‌شمسي در محاسبه همه ماه‌هاي سال خورشيدي را 30 روزه محاسبه مي‌كردند و 5 روز بقيه را با عنوان پنجه دزديده به آخر آبان‌ماه (ماه هشتم سال) اضافه مي‌كردند، در نتيجه روز اول بهمن سيصدوششمين روز سال بود، كه در تقويم هجري‌شمسي امروزي (تقويم رسمي كشور) كه از سال 1304 به تصويب مجلس رسيده و به مرحله اجرا درآمده است، سيصدوششمين روز سال خورشيدي روز آخر دي‌ماه يا سي‌ام دي‌ماه است. بنابراين در صورت حفظ سنت پيشينيان روز اول بهمن‌ماه را به جاي تبديل به تقويم امروزي به راحتي مي‌توان به عنوان يك روز سنتي به عنوان روز تولد حكيم ابوالقاسم فردوسي، اين شاعر بزرگ حماسهسراي ايران منظور و همه ساله زادروزش را در اول بهمن ماه گرامي داشت.
تاريخ درج: 24 ارديبهشت 1387 ساعت 09:47 تاريخ تاييد: 24 ارديبهشت 1387 ساعت 11:00 تاريخ به روز رساني: 24 ارديبهشت 1387 ساعت 10:56
چهارشنبه 25 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]
-
گوناگون
پربازدیدترینها