واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۳ - ۱۵:۴۹
یک استاد دانشگاه گفت: دلیل به نتیجه نرسیدن مذاکرات وین در نوامبر را باید در توافق ژنو جستوجو کرد که بسیار شتابزده و بدون رعایت توازن اقدامات و تعهدات دو طرف شکل گرفت. به گزارش خبرنگار انرژی هستهای خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران روز سهشنبه در سخنانی در همایش دیپلماسی هستهای در دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به برگزاری این همایش اظهار کرد که ای کاش این همایش قبل از مذاکرات وین برگزار میشد تا شاید برخی صحبتهای ما به گوش مذاکرهکنندگان میرسید. او ادامه داد: ما در شرایطی مذاکرات را آغاز کردیم که با تعجیل صد روزه از سوی مقامات رسمی و اجرایی کشور روبهرو بودیم. بر این اساس که باید در 100 روز ثبات اقتصادی ایجاد میشد و دولت این ثبات را صرفا از طریق مذاکرات هستهای دنبال میکرد. مذاکراتی که برای برطرف کردن تحریمها بود و این اعتقاد دنبال میشود که اگر مشکلات اقتصادی ناشی از برداشت تحریمها برداشته شود امکان ترمیم مشکلات اقتصادی کشور وجود دارد. وی ادامه داد: این ذهنیت دولت به طور طبیعی ناشی از فضای فرسایشی و ضعفی بود که در سال 1391 در ساختار اقتصادی ایران با ورود تحریمها به بخشهای بانکی و نفتی کشور ایجاد شد. متقی گفت: معتقدم تحریم بخشی از دیپلماسی اجبار است و مذاکراتی که امروز نیز جریان دارد ادامه همان دیپلماسی اجبار است. او با بیان این که آمریکاییها پس از مذاکرات مسقط و پیش از آغاز کار دولت یازدهم مذاکرات را معلق کردند چرا که تحلیلشان این بود که ایران در وضعیت تغییر قرار دارد افزود: آنها مذاکره را پیش از دولت جدید متوقف کردند تا در فضای کاملا متفاوت کار را ادامه دهند. متقی مذاکرات و دیپلماسی در دولت احمدینژاد را بیشتر بیان اعلامیه و مواضع دانست و گفت: مذاکرات در 8 سال گذشته شبیه مذاکرات آمریکا و روسیه در دوران جنگ سرد بود که گفته میشود دیپلماسی در آن مقطع " دیپلماسی کرها " بوده است. به شکلی که هیچ یک از طرفها حرف یکدیگر را نمیشنوند و فقط سخن خود را میگویند. وی در ادامه با طرح این پرسش که چرا مذاکرات در دولت یازدهم و در ماههای نوامبر و اوت به نتیجه نرسید؟ اظهار کرد: ریشهی نرسیدن به یک نتیجه در این مذاکرات را باید در قالب برنامهی اقدام مشترک دانست. معتقدم توافق ژنو خیلی شتابزده تهیه شد و این توافق بدون توجه به معادلههای بینالمللی، حقوق بینالملل و کنوانسیونها و بدون توجه به واقعیتها و قابلیتهای هستهای ایران صورت گرفت. متقی تصریح کرد: نتیجهی توافق ژنو تهی شدن ظرفیت راهبردی هستهای ما شد و این تهی شدن با تبدیل ذخایر اورانیوم 20 درصدی به اکسید و به کار نگرفتن سانتریفیوژهای جدید و اکسید ذخایر جدید 5 درصدی ما انجام شد. در مقابل نه تحریمی برداشته شد و نه قرار است برداشته شود. در حالی که باید بین کاهش و برطرف کردن تحریمها و بازگرداندن داراییهای بلوکه شده و روند تبدیل اورانیوم 20 درصدی و 5 درصدی توازن ایجاد میشد. او گفت: امروز ایران چه غنیسازی کند و چه نکند هیچ مزیت راهبردی برای آن ندارد. چرا که آن را تبدیل به اکسید میکند. این در حالی است که فشارهای اقتصادی ادامه دارد. این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: از آنجایی که غنیسازی و سانتریفیوژهای جدید را از دست دادهایم دیگر نمیتوانیم در مذاکرات چانهزنی کنیم مگر این که بر روی آن چه که الان برایمان باقی مانده است معامله کنیم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]